Afstaða Hreyfingarinnar veðsett ríkisstjórninni?

Hreyfingin styður ríkisstjórnina til „allra góðra verka“, sagði í yfirlýsingu þessara undarlegu stjórnmálasamtaka sem skiptir reglulega um nafn og númer. Einungis vantaði niðurlagið í yfirlýsinga þess efnis að góðar greiðslur þurfi að koma yfir stuðninginn.

Nú er það milljón króna spurningin, hvort Hreyfingin muni styðja þjóðaratkvæðagreiðslu um aðlögunarviðræðurnar við ESB. Eða hefur hún veðsett afstöðu sína í þessu máli eins og öðrum til ríkisstjórnarinnar?

Spurning um ESB á öðrum kjörseðli

Ríkisstjórnin gerir ekkert vegna atvinnuleysis

Mesta mein þjóðfélagsins eftir hrun, og raunar alla tíð, er atvinnuleysi. Vissulega er það dýrt fyrir þjóðfélagið, kostar tugmillljarða króna. Verst er þó hið persónulega áfall sem sá verður fyrir er missir atvinnu sína. í því er fólgin sá mesti kostnaður sem um getur.

Þetta vita allir og ekki síst ríkisstjórn Íslands. Hún og þinghluti hennar hreykir sér af því að atvinnuleysi hafi minnkað hér um einhverja prósentu á milli ára. Um leið er ekki tekið tillit til þeirra sem hafa flutt úr landi og fengið vinnu í útlöndum og þeir gleymast líka smáverktakarnir sem fá ekki einu sinni að skrá sig á atvinnuleysisskrá.

Á sama tíma og atvinnuleysið grasserar í þjóðfélaginu stendur ríkisstjórnin og mundar hnífinn og ætlar að rista upp sjávarútveg landsins, eyðileggja það starf sem þar hefur verið unnið með fljótfærnislegum tillögum um breytingar á fiskveiðistjórnunarkerfinu. Og svo er milljörðum eytt í ESB umsókn og aðlögun og loks er milljöðrum eytt í uppstokkun á stjórnarráðinu sem engu mun skila nema útgjöldum. 

Í þokkabót kemur svo forsætisráðherrann reglulega fram í fjölmiðlum og lofar þúsundum starfa. Engar efndir hafa verið á þeim loforðum. Ástæðan er einföld, getuleysi.

Tapið 2-300 milljarðar

Orðskrípið þjóðareign

Stjórnmálamenn halda því oft á tíðum fram fullum fetum að auðlindir sjávar séu í eigu þjóðarinnar. Er það svo? Fyrir það fyrsta, hvað er þjóð? Hefur einhver hitt þjóðina? Undirritaður efast stórlega um það. Þjóð er nefnilega ekki persóna að lögum og ber því hvorki skyldur né hefur einhvern rétt til eigna. Þjóð hefur heldur engan vilja. Hins vegar samanstendur hún af fjöldamörgum einstaklingum sem hafa bæði vilja, hugvit og langanir. Orðskrípið »þjóðareign«, sem stjórnmálamenn nota óspart í ræðu og riti, er því ekkert annað en lýðskrum. Það sem verra er, með því að staðhæfa að þjóðin eigi sjávarauðlindirnar gefa stjórnmálamennirnir í skyn að almenningur, bæði undirritaður og fleiri sem hafa aldrei verkað fisk eða unnið á sjó, eigi persónulegt tilkall til hluta af auðlindaarðinum.

Ofangreint er  úr grein í Morgunblaðinu í morgun eftir Kristinn Inga Jónsson, menntaskólanema. Greinin er vel samin og tekur á því sem fæstir þora að nefna en það er bullið sem nefnists þjóðareign og liggur að baki ofurskatta ríkisstjórnarinnar á sjávarútveginn. Stundum þarf menntaskólanema til að benda á vitleysuna.

Kristinn segir í grein sinni:

Stjórnmálamenn láta oft í veðri vaka að einungis örfáir »sægreifar« hagnist á núverandi kerfi, að þeir maki krókinn á kostnað almennings. Hins vegar er ekkert sem styður þessa fullyrðingu. Það er rétt að þeir sem hafa fjárfest og byggt upp í greininni hafa grætt fúlgur fjár en ekki á kostnað annarra. Kakan hefur heldur stækkað, það er arðsemin aukist til muna - öllum til hagsbóta. Og hvað er það sem telur? Almenningur nýtur ekki góðs af auknum tekjum til ríkisins í formi skatta og veiðigjalds. Miklu fremur eru það fjárfestingar, atvinnutækifæri og framsókn íslenskra sjávarútvegsfyrirtækja, eins og Marels, á erlendri grund sem sjá til þess að öll þjóðin græðir á arðbærum sjávarútvegi. Þjóðinni vegnar vel ef atvinnulífið blómstrar.

Varla er með nokkru móti hægt að mótmæla þessu. Auðvita verða ofurskattar undir felunöfnunum auðlindagjald eða veiðileyfagjald til þess að skattstofninn hrynur og atvinnuleysi verður til. Þjóðinni vegna bara ekkert vel ef stjórnvöld ráðast á atvinnulífið.

 

ESB og ASG tekur ekki tillit til afkomu fólks

Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn er eins og íslensk fjármálastofnun. Hún skilur ekki fólk, aðeins Excelskjöl. Fólk þarf vinnu og vinnan skapar verðmæti. Ekkert þjóðfélag hagnast á því að hafa fólk þúsundum saman í biðröð eftir matarskammti dagsins. Þannig er það í Grikklandi og þannig verður það áfram fái ESB og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn að ráða.

Munum ástæðuna fyrir hörku ESB og blindu ASG. Hún er einfaldlega sú að bankar í Þýskalandi, Frakkalandi og víðar eiga svo mikið undir því að gríska ríkið fari ekki á hausinn að þeir reyna allt hvað getur til að halda því að floti. Gríska ríkið á að spar með því að henda fólki út af launaskrá. Engin krafa er gerð til þess að lappað sé upp á skattkerfið og skattlaust fólk og fyrirtæki sem hafa nóg aflögu greiði rétt gjöld til ríkisins.

Engin krafa er að byggja upp fyrirtæki, auka við fjárfestingar, hvetja útlendinga til að sækja Grikkland heim. Nei, aðeins að Grikkir borgi af því litla sem þeir eiga.

Þannig er reksturinn á Íslandi og þannig er hann á Grikkalandi, þökk sé ESB og ASG. 

Gríski harmleikurinn heldur áfram

Bifreiðasmiðurinn sem ríkisstjórnin hræðist

Svar óskast innan 10 daga. Ef mér berst ekki svar lít ég svo á málið að svörin séu öll neikvæð.

 

Í snöfurmannlegri grein í Morgunblaðinu í morgun gengur Halldór Sigurþórsson, bifreiðasmiður, hart að alþingismönnum fyrir að hafa vanrækt að taka á skuldamálum heimilanna eftir hrun. 

 

Halldór virðist hafa sent yfirlýsingu til allra alþingismanna og ætlast til að þeir undirriti hana og beri þannig ábyrgð á að afgreiða skuldamál heimilanna á ásættanlegan máta.

 

Eflaust munu fáir undirrita yfirlýsinguna og allir bera fyrir sig einhvað sem í henni stendur, of eða van. Gott og vel. Hinu skulu alþingismenn átta sig á, að hér er almennur borgari sem vill fá úrlausn mála. Ríkisstjórnin og löggjafarvaldið hefur vanrækt þetta verkefni í þrjú ár því allt sem gert hefur verið hefur reynst vera ófullnægjandi.

 

Þingið virðist ekki hafa gert sér neina grein fyrir því áfalli sem einstaklingur eða hjón hafa orðið fyrir er allt eigið fé þeirra í íbúð hvarf við hrunið. Á skuldheimtuseðli er afborgun óbreytt en vextir og verðbætur hafa hækkað gríðarlega og lánsstaðan sömuleiðis. Ríkisstjórnin hefur reynt að þegja málið í hel og reynt að breyta umræðugrundvellinum svo hún þurfi ekki að svara til saka.

 

Ekki þekki ég Halldór Sigurþórsson, bifreiðasmið, en hann er ekki einn. Slíkir eru í tugþúsundatali, hinn þögli meirihluti þjóðarinnar sem lemur ekki potta og pönnur fyrir utan Alþingishúsið, skrifar ekki blogg né óhróður í athugasemdadálka frétta heldur ber harm sinn í hljóði og greiðir atkvæði með blýanti við kosningar. Það er þetta fólk sem ríkisstjórnin óttast og þess vegna reynir hún að þegja um forsendubrest íbúðalána og samstöðu með fjármálastofnunum.

 

Halldór skrifar í grein sinni eftirfarandi, en í því kristallast eiginlega sú undirliggjandi spurning hvort alþingismaðurinn sé eiginleg með meðvitund og hafa einhvern skilning á samfélaginu.

 

Hér eru nokkrar spurningar sem ég óska eftir svari við:

• Vilt þú virða Stjórnarskrá Íslands, Mannréttindasáttmála Evrópu, Mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóðanna og aðra alþjóðasamninga um mannréttindi og neytendavernd sem Alþingi hefur samþykkt?
• Vilt þú virða Jónsbók frá 1281, tilskipun um áritun skuldabréfa frá 1798, tilskipun EU 93/13 frá 1. janúar 1994, lög um neytendalán 121 frá 1994 og öll þau lög sem fela í sér neytendavernd sem borgarar landsins eiga skilið samkvæmt lögum?
• Vilt þú lagfæra öll þau lög í landinu sem brjóta á stjórnarskrá Íslands og brjóta mannréttindi á borgurum landsins?
• Vilt þú vegna eftirlitsskyldu þinnar sjá til að framkvæmdavaldið á Íslandi virði lög landsins og hætti ólöglegum aðgerðum gegn íbúum Íslands?

Svar óskast innan 10 daga. Ef mér berst ekki svar lít ég svo á málið að svörin séu öll neikvæð. 

Atvinnumál og skuldamál heimila er banabitinn

Hreyfingin gerði eitt rangt og það var að halda að hægt væri að fá ríkisstjórnina til að taka sönsum í skuldamálum heimilanna.

Ríkisstjórnin á aðeins einn kost og hann er sá að segja af sér. Þó ekki sé hægt að færa nein rök fyrir því að ríkisstjórnin hafi staðið sig vel eru þó tvö mál sem verða banabiti hennar - og hún á það skilið. Annars vegar er það hirðuleysi í atvinnumálum; kæruleysi vegna atvinnulausra og áhugaleysi á uppbyggingu atvinnulífsins. Hins vegar er einbeittur vilji til að líta framhjá skuldamálum heimilanna og þeim forsendubresti sem varð við hrunið.

 

Ekkert samkomulag um stuðning

Vinstri grænir með eldflaugavörnum Nató

Litlar fréttir berast af leiðtogafundi Nato í Chicago aðrar en þær að forsætisráðherra Breta og kanslari Þjóðverja ásamt fleiri silkihúfum hafi horft á úrslitaleikinn í Meistarakeppninni síðasta laugardagskvöld og forseti Bandaríkjann skildi ekki leikinn.

Að þessu slepptu vekur það athygli að fyrir hönd íslensku ríkisstjórnarinnar hefur forsætisráðherra og utanríkisráðherra samþykkt að virkja fysta hlutann í sameiginlegu eldflaugavarnarkerfi auk þess að sameina krafta aðildarríkja í vörnunum.

Án þess að hafa fyrir því heimildir geri ég ráð fyrir að á síðasta ríkisstjórnarfundi hafi allir ráðherrar samþykkt að þetta eldflaugakerfi verði sett í gang. Ekki einu sinni Steingrímur J. Sigfússon, allsherjarráðherra, hafðu uppi mótmæli frekar en þegar ákveðið var að Nató gerði loftárásir á Líbýu í fyrra.

Þarf ekki að hefja opinbera rannsókn á þessum málum? 

Eða er staðan einfaldlega sú að flokkseigendafélagið í Vinstri grænum syngi einhuga „Ísland í Nató“, til viðbótar við hina bjargföstu trú að Ísland eigi heima í ESB.

Er vegum almennilega lokað?

Miðað við fjölda útlendra ferðamanna sem fara inn á lokað hálendisvegi hlýtur að vera eitthvað í ólagi með lokanirnar á sjálfum vegunum. Vegum þarf að loka af festu, sem sýnir að alvara liggi að baki. Ekki er nóg að henda einhverju litlu skilti sem á stendur „LOKAГ. 

Vegum þarf að loka með slá og keðju, helst þennig að lokunin nái út fyrir veginn beggja vegna. Að öðrum kosti er einfaldlega verið að segja að vegurinn sé svona „frekar lokaður en hitt“ ... 

Lenti í vanda á Lakavegi

Útlendir gantast með jarðfræðinginn

„Hey, you, Sikkfjuson ... You could as well be the finance minister of Greece ... ha, ha, ha ...“.

Svo er nú allsherjarmálaráðherra Íslands orðinn alræmdur að útlenskir gantast með það að hann gæti allt eins stjórnað efnahagsmálum á Grikklandi eins og hér heima. Og henta gaman af því og gera grín af manninum.

Fyrir nokkrum árum var enn meira grín gert af þáverandi fjármálaráðherra sem var dýrafræðingur að mennt. Þótti mörgum andstæðingum hans alveg ómögulegt að maður með slíka menntun gæti annast þetta mikilvæga embætti. Þegar jarðfræðingur komst í sama starfann gerði enginn að því grín - nema kannski útlenskir. Og þó. Þeir átta sig á að íslenski jarðfræðingurinn hefur farið samviskusamlega eftir kokkabókum Alþjóðagjaldeyrisstofnunarinnar. Hann er aukinheldur stuðningsmaður Evrópusambandsins og í þriðja lagi lætur hann samviskuna aldrei naga sig.

Ef til vill fylgdi því einhver alvara þegar þeir útlensku hlógu til íslenska ráðherrans og göntuðust með að hann gæti efalaust stjórnar efnahagnum á Grikkalandi. Held að meirihluti íslensku þjóðarinnar myndi hvetja manninn til þess að taka boðinu.

Engin rányrkja íslenskra útgerða við Afríku

Sagt hefur verið og skrifað að skip Íslendinganna séu í samkeppni við smábáta og beitt sé rányrkju og sóðaskap við auðlindina. Því er líka haldið fram að heimamenn hafi engan hag af veiðunum. Stundum er seilst svo langt að bera saman þessar veiðar og landhelgisbaráttu okkar Íslendinga en sá samanburður er út í hött eins og eftirfarandi staðreyndir sýna.

Þessi orð eru úr grein í Morgunblaðinu í dag eftir Hallgrím Hallgrímsson, fyrrverandi skipstjórnarmann, sem hefur mikla þekkingu á veiðum við Afríku. Í greininni hrekur hann fjölmiðlasögur um ofveiði og rányrkju íslenskra skipa við Máritaníu og víðar. Staðreyndin er sú að skáldskapur í fjölmiðlum er orðinn slíkur að lesendur vita minnst um hvar sannleikurinn liggur vegna þess að menn eins og Hallgrímur láta ekki heyra í sér.

Hann segir í Moggagreininni:

Í fyrsta lagi: Allhá veiðigjöld eru greidd heimamönnum og veiðarnar eru í fullri sátt og samvinnu við þarlend stjórnvöld. 

Í öðru lagi: 30% áhafna skipanna eru innfæddir sem njóta alla jafna aðbúnaðar og launa sem þeir ættu ekki annars kost á. Eftirlitsmenn frá Máritaníu eru einnig um borð í skipunum á veiðum.

 Í þriðja lagi: Íbúar Afríku fá hlutdeild í aflanum, enda er hann seldur til framhaldsvinnslu í þessum löndum og oftast endar hann á borðum Afríkubúa.

Í fjórða lagi: Skip í eigu Íslendinga landa öllum afla í Máritaníu. Í flestum tilfellum skapar það atvinnu fyrir innfædda.

Í fimmta lagi: Við hverja afskipun, er fátækum gefið ákveðið hlutfall af fyrsta flokks fiski. Hvort sú úthlutun skilar sér á rétta staði er háð stjórnvöldum hverju sinni og fyrir utan lögsögu þeirra sem að veiðunum standa og fiskinn gefa. Svona mætti lengi telja.

 Sé þetta raunin starfa íslenskar útgerðir á mjög ábyrgan hátt úti fyrir ströndum Afríku og með þessu eru gróusögurnar hraktar, vonandi í eitt skipti fyrir öll. En Hallgrímur bætir um betur er hann segir:

Íslensku skipin eru útbúin svokölluðum Argos- og Ais-staðsetningartækjum sem senda til gervitungla upplýsingar um auðkenni, staðsetningu, stefnu og hraða. Almenningur um heim allan og yfirvöld í viðkomandi landi hafa því fulla yfirsýn yfir aðgerðir og ferðir skipanna.

Fyrir um sex eða sjö árum átti ég þess kost að heimsækja íslenskt útgerðarfyrirtæki á Las Palmas á Kanaríeyju og undir leiðsögn framkvæmdastjórans var farið í afar áhugaverða skoðunarferð um fyrirtækið og sagt frá rekstri þess. Þetta fyrirtæki hefur nú verið sameinað öðru en það sem ég heyrði þar á sér samsvörun við fjölmargt af því sem Hallgrímur getur um í grein sinni.

 

 

Stapi er í Ritnum við Aðalvík.

Fæstir koma fyrir sig örnefninu Stapa í Aðalvík enda ekki furða, þar er svo sem ekki alfararleið. Hins vegar gæti verið að miklu fleiri þekki fjallið Rit, en milli þess og Straumnesfjals er Aðalvík.

Á meðfylgjandi mynd, sem svo sem er ekkert neitt sérstaklega góð, hef ég merkt inn þann stað sem ég held að sé Stapi.

Næst fyrir innan hann er Skálavík þar sem var búið til skamms tíma. Þar er ákaflega fallegur dalur og góð gönguleið á Ritinn. Raunar hef ég oftsinnis gengið af Darra sem er fjallið enn innar á myndinni. Á því eru rústir herstöðvar Breta. Þokkaleg gönguleið er þaðan og niður í Skáladal og svo er þaðan auðfarið upp á Ritinn. Í heildina er þetta stórkostleg gönguleið, dálítið brött og erfið en engu að síður eins sú skemmtilegasta á þessum slóðum.

Hvergi í fjölmiðlum í morgun hef ég komið auga á að starfsmenn þeirra hafi nennt að kanna kortið en taka upp athugasemdalaust frá heimamönnum örnefndið Stapi. Til að frétt komi nú að einhverju gagni þarf oft að vinna í henni. Eitt það auðveldasta og raunar einfaldasta í heimi er að kanna landakortið. 

---

Fékk meðfylgjandi mynd senda stuttu eftir að ég birti pistilinn. Hana tók G. Sigríður Jósefsdóttir og er af Ritnum, sem er lengst til hægri. Darri heitir fjallið sem ljósið fellur á fyrir miðri mynd og þar uppi er gamla herstöð Breta. Ég dró hring utanum staðinn sem nefndur er Stapinn. Hann er hægra megin við miðja mynd.  

Hrapaði þegar bandið slitnaði

Stjórnarþingmenn neita að ræða stjórnarskrármálið

Tökum eftir því að stjórnarþingmenn hafa ekkert að segja um tillögu um ráðgefandi skoðanakönnun um stjórnarskrármálið. Þeir láta eins og það sé ekki til. Vilja líklega hraða því í gegnum þingið án nokkurrar umræðu eða skoðunar. Þannig er virðingin á þeim bæ fyrir stjórnarskránni.

Ríkisstjórnin hefur bannað stjórnarþingmönnum að ræða málið. Um er að ræða alvarlega tilraun til að þagga það í hel. Aðeins ein skoðun er rétt og það er sú sem kemur fram í áliti stjórnlagaráðs. Fleiri skoðanir eru ekki leyfðar.

Svo á að leita álits þjóðarinnar. Á hverju? Jú, takmörkuðum hluta af því sem stjórnlagaráð hefur lagt fram.

Þetta er ekki rökleysa, bull sem ríkisstjórnin hefur lagt fram. Stenst enga röksemdafærslu. 

Talað í rúmar 35 klukkustundir

Skoðanakönnun um stjórnarskrá er óframkvæmanleg

Hvaða nafn er yfir þá stöðu þegar hluti þingsins ræðir stjórnarskrármálið út í hörgul en hinn situr hjá og leggur ekkert til umræðunnar. Þeir sem til máls taka telja þetta lýðræðislegar umræður. Þeir sem þruma úti í horni kalla umræðuna málþóf. 

Tillaga um ráðagefandi þjóðaratkvæðagreiðslu um stjórnarskrártillögu stjórnlagaráðs er undarleg og stenst ekki neina skoðun. Aftur á móti er ég hissa á því að enginn sérfræðimenntaður í skoðanakönnunum hafi lagt orð í belg og gagnrýnt aðferðafræði skoðanakönnunarinnar.

Lítum hér á tillögu meirihluta stjórnlaga- og eftirlitsnefndar Alþingis, hún er svona: 

1. Vilt þú að tillaga stjórnlagaráðs verði lögð fram sem frumvarp að nýrri stjórnarskrá eftir að hún hefur verið yfirfarin með tilliti til laga og alþjóðasamninga? 

 

• Já, ég vil að tillaga stjórnlagaráðs verði lögð fram sem frumvarp að nýrri stjórnarskrá eftir að hún hefur verið yfirfarin með tilliti til laga og alþjóðasamninga.
• Nei, ég vil ekki að tillaga stjórnlagaráðs verði lögð fram sem frumvarp að nýrri stjórnarskrá.
• Tek ekki afstöðu.

 

2. Einnig ertu beðin(n) um að svara nokkrum efnislegum spurningum um nýja stjórnarskrá.

 

1.  
   1. náttúruauðlindir lýstar þjóðareign ?
   2. ákvæði um þjóðkirkju Íslendinga óbreytt frá því sem nú er ?
   3. persónukjör í kosningum til Alþingis heimilað í meira mæli en nú er ?
   4. ákvæði um að atkvæði kjósenda alls staðar að af landinu vegi jafnt ?
   5. ákvæði um að tiltekið hlutfall kosningabærra manna geti krafist þess að mál fari í þjóðaratkvæðagreiðslu? Ef já, hve hátt finnst þér að þetta hlutfall ætti að vera? 

 

Í heild sinni virðist sem að reynt sé að þvinga fram samþykkt á tillögum stjórnarskrárnefndar. Valdir eru þessi vinsælu orð eins og náttúruauðlindir, þjóðareign, persónukjör, jafnt vægi atkvæða og svo framvegis. 

Maður getur eflaust spurn börn sín eða barnabörn í kringum fimm ára aldur þessara spurninga:

Hvaða litur finnst þér fallegastur? Finnst þér ekki grænn fallegur? Er ekki rauður líka fallegur? 

Og maður fær þá niðurstöðu sem óskað er eftir. Svo getum við ruglað með eftirfarandi fyrir óupplýst fólk:

Ertu ekki sammála því að öll dýrin í skóginum eigi að vera vinir? 

Svaraðu að auki eftirfarandi:

 

• Er lóan ekki mikilvægasta þjóðartáknið?
• Er ekki ástæða til að undanskilja refinn, hann er svo ferlega vondur við lömbin?
• Rjúpan er svo góður jólamatur er þá ekki ástæða til að gefa út veiðileyfi á hana?
• Finnst þér ekki örninn stórkostlegur? 

 

Af hverju er ég að gagnrýninn og geri í raun lítið úr þessari ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu?

Ástæðan er einfaldlega sú að tillögur stjórnlagaráðs um nýja stjórnarskrár eru langar og ítarlegar og þær verða ekki afgreiddar með einni eða tveimur spurningum. Slíkt er hvort tveggja vanvirðing við það merka plagg sem stjórnarskráin í raun er og móðgun við starf stjórnarskráráðs.

Sjálf er tillaga stjórnarskrárráðs um nýja stjórnarskrá í 113 greinum. Það segir sig sjálft að ekki er hægt að þvinga fram álit á heildinni.

Þvingunin heitir á enskri tungu „Take it or leave it.“ Slíkt eru óforsvaranleg vinnubrögð og minna helst á mafíutilboð í bíómynd, tilboð sem ekki er hægt að hafna. Þannig á ekki að vinna í lýðræðisþjóðfélagi.

Ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðsla í þessu formi er heimskuleg og villandi. Það hljóta allir að sjá sem einhverja skynsemi hafa.

Mér er til efs að nokkur þingmaður vilji afsala sér þeim sjálfsagða rétti að ræða þessar tillögur á nýkjörnu þingi, gera athugasemdir og breytingatillögur - hver svo sem niðurstöður ráðgefandi atkvæðagreiðslu verða.

Ástæðan er einföld. Atkvæðagreiðslan tekur ekki mið af öllum þessum 113 greinum sem stjórnlagaráð hefur lagt fram. Skoðanakönnun meðal þjóðarinnar á tillögum stjórnarskrárnefndar er óframkvæmanleg. Tvö þing eiga að taka afstöðu og kosningar á milli.

 

 

Þingfundur um stjórnarskrármál hafinn

Guðmundur átti frumkvæðið eða eitthvað annað

Frumkvæði kom frá okkur. Það er rétt. Ég veit þó ekki hvort frumkvæðið, með ákveðnum greini, hafi komið frá okkur. Það kom að minnsta kosti frumkvæði frá okkur og því var vel tekið og farið í þessa vinnu. Ég ætla ekki að gera lítið úr því að aðrir kunni að hafa haft sömu hugmyndir.

Þetta segir Guðmundur Steingrímsson, alþingismaður, í viðtali í Morgunblaðinu í morgun á bls. 4. Óskaplega er þetta nú grátbrosleg en í raun örvætningafull tilraun til að skreyta sig einhverri fjöður. Eða hvað sagði ekki maðurinn: Fyrst enginn hælir mér þá verð ég að gera það sjálfur.

Meira að segja ríkisstjórnin tekur ekkert mark á Guðmundi en misnotar hann eftir þörfum. 

Fagnaður, maður, fagnaðu

Ef óvissa er um fjármögnun loforða ríkisstjórnarinnar er jafnmikil óvissa með framkvæmdina. Greindur maður eins og Gylfi Arnbjörnsson, forseti ASÍ, ætti að gera sér grein fyrir þessu. Um leið ætti hann að halda sig við þægilegan forsetastólinn, en ekki stökkva upp úr honum af fögnuði og flokkshollystu vegna þess að blönk ríkisstjórn vill lagfæra almenningsálitið.

Nei, Gylfi sér ekki einu sinni í gengum tillögu ríkisstjórnarinnar. Hún hefur vanrækt atvinnumálin, ráðist með offorsi á fyrirtækin í landinu og leyft atvinnuleysinu að grassera. Og nú, þegar ár er eftir í kosningar, kemur hún með innihaldslaust kosningaloforð. Gylfi ræður sér ekki fyrir kæti enda kemur kallið frá forsætisráðherra; Gylfi, fagnaður maður, fagnaðu.

Nei, ofurskattar á sjávarútveginn verða aldrei samþykktir enda eru slíkir skattar eyðileggjandi og verða aldrei uppbyggjandi. Þú skerð ekki undan einni atvinnugrein og saumar á þá næstu án þess að skaða báðar.

ASÍ: Óvissa um fjármögnunina

Þú er gersemi, Steingrímur

Sæll Steingrímur, þetta er Jóhanna.

Varð'a eitthvað sérstakt? Jóhanna mín. 

Þetta er allt komið einhver bölvuð óefni, þetta með fiskveiðifrumvörpin og auðlindagjaldið.

Hvaða, hvaða? Við skulum nú ekki missa trúna á okkur strax. Það er nú ekki svo ýkja langt síða frumvörpin voru lögð fram.

En Steingrímur, við fáum ekki eina einustu jákvæða umsögn um  þau!

Jú, sjávarútvegs- og landsbúnaðaráðuneytið var með eina góða.

Já, en þú samdir hana Steingrímur minn.

Og það er þess vegna sem hún var svo góð.

En við þurfum að gera eitthvað annað. Eitthvað sem dregur athyglina frá auðlindagjaldinu.

Ég veit ekki betur en að þú sért nú með beituna hjá þeir, Jóhanna mín.

Og hver er hún, Steingrímur?

Stefnumótunin sem krakkarnir okkar hafa verið að dunda sér í, hann Dagur og hún Katrín.

En hún er ekkert tilbúin, Steingrímur. Auk þess sem þau hafa ekkert vit á atvinnumálum. Sjáðu bara hvernig hann Dagur minn hefur farið með Reykjavíkurborg.

Jú, jú, þetta er allt fínt hjá þeim. Ég redda því sem upp á vantar eins og skot. Set inn í drögin eitthvað um að aulindagjaldið fari í atvinnuuppbygginu, stórsnjallt, ekki satt?

Sjá ekki allir í gegnum svoleiðis? Steingrímur.

Kannski, kannski ekki. Snilldin er auðvitað í því fólgin að taka frá einni atvinnugrein og setja í aðra og kalla þetta allt saman atvinnuppbyggingu. Svo ruglast allir í umræðunni og gagnrýnin missir marks. 

Þú ert gersemi, elsku Steingrímur. 

 

Nýjar áherslur í atvinnumálum

Ísland í Nató herinn kjurt

Þó Svadís Svavarsdóttir, umhverfisráðherra, og aðrir þingmenn VG séu á móti inngöngu Íslands í ESB, telst það ekki til stórtíðinda þó flokkurinn vilji þjóðaratkvæðagreiðslu um málið. Svoleiðis tal er bara til „heimabrúks“, skiptir engu máli.

Væri Vinstri grænum einhver alvara með andstöðu sinni myndu þeir láta næga að greiða atkvæði á Alþingi gegn áframhaldandi aðlögunarviðræðum við ESB. Flokkurinn mun aldrei gera það því honum er svo annt um ráðherrastóla sína og að núna afsannist að vinstri flokkar haldi ekki út ríkisstjórnarsamstarf í heilt kjörtímabil.

Vinstri grænir eru síður en svo málefnalaus flokkur. Munurinn á honum og öðrum er að hann leggur enga áherslu á stefnumál sín. Annars væri lögð tillaga um að Ísland færi úr Nató, rannsókn hafin á meintri þátttöku Íslands í innrás Nató í Írak, rannsókn á loftárásum Nató í Líbíu.

Vill kjósa um ESB næsta vor

Vélhjól valda skemmdum undir Vífilsfelli

Akstur vélknúinna ökutækja utan vega veldur miklum skemmdum, ítrekaður akstur veldur eðlilega enn meiri skemmdum. Þannig hefur það verið vestan undir Vífisfelli. Þar hafa vélhjólamenn leyft sér að leika að búa til slóðir og leika sér í þeim.

Meðfylgjandi myndir voru teknar með sex ára millibili. Sú til vinstri var tekin í norðaustur 1. ágúst 2006 og sú til hægri núna í maí 2012. Báðar eru teknar nokkrun vegin á sama stað, vestan undir Vífilsfelli, til móts við tvö gil sem ganga upp í fjallgarðinn.

Aukin umferð vélhjólafólks hefur greinilega aukið við landskemmdir, breikkað hjólastíginn og er hann víða orðinn tvöfaldur.

Nokkurn veginn á sama stað tók ég myndir í suðvestur. Sú til hægri er tekin 2006 eins og áður sagði og sú síðari núna í maí.

Á myndinni til hægri er vélhjólaslóðinn orðinn þrefaldur. 

Ég veit ekki til þess að heimilt sé að fara um þetta land á vélhjólum en utan við Jósefsdal er svæðiu þar sem hjólamenn hafa til æfinga. Það er talsvert stór og mikið notað. 

Á skilti þar stendur: „Akið aldrei utan merktra brauta“. Hins vegar segir ekki að akstur utan vega sem bannaður. Ástæðulaust er þó að gera ráð fyrir að vélhjólamenn frá þessum stundi utanvegaakstur.

Að lokum er hér loftmynd sem tekin er af vef ja.is en þar er Samsýn með mjög góðar myndir og kort af landinu. Loftmyndin er af þessu svæði sem hinar fjórar myndirnar eru teknar og er vélhjólaslóðin mjög greinileg. Samkvæmt umlýsingum frá Samsýn ehf. var loftmyndin tekin 2006.

Ég er með fleiri myndir frá þessu svæði þar en læt þetta duga í bili. Það sem mér gremst er að ekki aðeins vélhjólamenn eru þarna utan vega heldur hafa fjórhjólamenn tekið að aka þarna eftir gömlum og yfirgefnum vegum sem öllu jöfnu ættu að vera lokaðir því hlutverki þeirra er fyrir longu lokið.

Þetta eru slóðir sem liggja að gömlum og aflögðum malarnámum. 

En menn hafa ekki látið þar við sitja heldur aka milli Rauðhnúka og Bláfjalla og því sem næst inn að skíða svæðum. ekki veit ég hverjir eru á þessum fjórhjólum á myndinni sem tekin er á þessu svæði. Hef þó trú að þeir séu á vegum einhverra fjórhjólafyrirtækja sem gera út á þessar slóðir.

Mikilvægast er þarna að skilgreina hvað sé leyfilegt og hvað ekki. Sjálfur er ég þeirrar skoðunar að það þurfi að skilgreina þá vegi sem eru opnir, það sé reglan, ekki að slóð eða gamall vegur veiti ótakmarkaða heimild til akstur án tillits til umhverfisins. 

Sífellt bætist í svöðusárin

Fín auglýsing, allir austur ...

Betri auglýsingu er vart hægt að fá en að lögreglan gefi út fréttatilkynningu um íshelli. Ja, nema að Morgunblaðið birti hana á vefsíðu sinni. Þar með vita allir af íshellinum og fólk streymir austur. Þó ekki til að fara sér að voða. Enginn ætlar að setja sig í neina hættu, það eru alltaf hinir sem gera það.

Ekki getur það talist til neinna tíðinda að íshellir myndist í skriðjökli. Það væri óvenjulegt er slíkt gerðist ekki. Vatnið sér um að móta hellinn og svo breystast vatnsrásir og íslhellirinn stendur eftir vatnslaus, stundum fólki til skemmtunar.

Engin ástæða er þó til annars en að hvetja fólk til að fara austur að Gígjökli í Eyjafjallajökli. Þar er umhverfið allt svo stórkostlegt og skemmtilegt, jafnvel þó ekki sé farið í þennan íshelli.

Takið eftir gula borðanum sem lögreglan hefur sett fyrir framan hellinn, hann sést vel ef myndin er stækkuð. Alveg er það kostulegt tiltæki að setja plastborða út í náttúruna og gera ráð fyrir að hann haldi. Hið sama gerði löggan líka uppi á Fimmvörðuhálsi þegar þar gaus fyrir tveimur árum. Enn rekst maður á þessa borða á víðavangi uppi á Hálsi.

Ef ég myndi nú skreyta landið með plasti kæmi löggan áreiðanlega og áminnti mig eða sektaði. 

Íshellir myndast í Gígjökli

Hver ætlar að taka skipulagsstjórann á beinið?

Svæðið er nú skipulagt sem opið, óbyggt svæði en Ólöf segir að m.a. í ljósi þess að fyrir séu fjarskiptamannvirki á fjallinu, raunar minni en þau sem til stendur að reisa, hafi verið litið svo á að heimildin rúmist innan aðalskipulags.

 

Þetta er haft eftir Ólöfu Örvarsdóttur, skipulagsstjóra Reykjavíkurborgar í grein í Morgunblaðinu í morgun á bls. 9. Sé þetta rétt má með rökum fullyrða að henni hafi orðið á gríðarleg mistök í Úlfarsfellsmálinu. Samt er ekki nokkra eftirsjá er ekki hægt að greina í viðtalinu. Þvert á móti.

 

Framar öðru ber Reykjavíkurborg að krefjast ásættanlegs verklags umsækjenda og verktaka þeirra, innan borgar sem utan. Borginni ber sérstaklega að gera verktökum ljóst hvernig eigi að standa að framkvæmdunum til þess að sem minnst röskun verði á náttúrulegu umhverfi.

 

Staðreyndin sem Ólöf skipulagsstjóri og aðrir gleyma er að stór hluti óbyggðs lands á höfuðborgarsvæðinu er notað til útivistar. Illa skipulagðar framkvæmdir og enn verri framkvæmd þeirra valda almenningi ástæðulausum leiðindum. Við þurfum að horfa upp á mistökin í langan, langan tíma og raunar getur verið að þau hverfi ekki á mannsaldri. Svona sár í umhverfinu eru ekkert skárri en för eftir bíla eða mótorhjól á veglausu landi.

 

Úlfarsfell er útivistarsvæði, hvort sem einhverjir starfsmenn sveitarfélags samþykkja það eða ekki. Og ekki þarf útivistarsvæði til að krefjast almennilegra vinnubragða af hendi stjórnvalda og verktaka.

 

Hver ætlar að taka Ólöfu Örvarsdóttur og starfsfólk skipulags- og byggingarsviðs, Vodafone og verktakana á beinið og útskýra málið fyrir þeim?

 

Borgarstjórinn eða formaður borgarráðs? Kanntu annan?

 

Fyrir vikið verður Úlfarsfellsmálið aldrei það fordæmi sem það þarf að vera og borgin heldur áfram handabaksvinnubrögðum sínum. Vodafone og verktakarnir hlægja að bara að okkur, þessum kverúlöntum sem leyfa sér að gagnrýna þá.