Vinna þjóðinni gang

Ég er svo sannarlega tilbúinn til þess að láta á það reyna að mynda ríkisstjórn ef til þess kæmi undir okkar forystu. En mér finnst ekki rétt af mönnum að setja sjálfa sig í forgrunn við þær aðstæður sem eru núna. Nú erum við að reyna vinna þjóðinni gagn, og það er málefnalega staðan sem skiptir öllu; stjórnarsáttmálinn og stefnan sem eiga að vera í forgrunni. Við sem sá flokkur sem naut mests fylgis í kosningunum erum að sjálfsögðu tilbúin að rísa undir því trausti sem okkur er sýnt með því.

Ég treysti manni sem talar á þennan hátt, er hógvær og kurteis. Þetta segir Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins. 

Vill hefja viðræður við Framsókn

Þingið ræður myndun ríkisstjórnar ekki forseti

Auðvitað skiptir þingstyrkur öllu máli. Skiptir engu hversu langan tíma forsetinn tekur sér til íhugunar. Stjórnmyndunarviðræður eru þegar hafnar og þær kunna vera vel á veg kominn þegar hann loksins ákveður að annað hvor formanna stærstu þingflokkanna skuli fá umboð til stjórnarmyndunar.

Þingræðið byggir á því að meirihluti þingsins skipar ríkisstjórn og tilnefnir forsætisráðherra og aðra ráðherra, með en án velþóknunar forseta lýðveldisins.

Forsetinn mun ekki heldur hafa nein áhrif á það hvers konar ríkisstjórn verði mynduð. Hneigist hugur hans að því að Framsókn, Samfylking, Björt framtíð og Vinstri græn myndi stjórn hefur það engin áhrif ef Framsókn og Sjálfstæðisflokkurinn ætla í samstarf.

Forsetinn á að vera til taks ef þingið getur ekki leyst úr málum sem að því snúa en hann er ekki þátttakandi í þingstörfum. Umboð til stjórnarmyndunar er ekki eitthvurt kefli eða blað sem sá er á því heldur má einn mynda stjórn.  

Þingstyrkur skiptir ekki öllu máli

Hafa stjórnmálfræðingar spádómsgáfu?

Stjórnmálafræðingar hafa ekki neina yfirskilvitlega hæfileika frekar en við hin enda spegla þeir ábyggilega þversnið þjóðfélagsins. Engu að síður virðast stjórnmálafræðingar eiga að vera spámenn samtímans, að minnsta kosti ef trúa má fjölmiðlum.a

Spámenn 

Til eru þeir sem spá í stjörnumerki fólks rétt eins og það séu í þau ritað hver framtíðin sé. Þeir finnast einnig sem spá í spil, rýna í kindagarnir. Svo eru það einsetumennina sem sagðir voru sitja á fjallstoppum eða á öðrum afskekktum stöðum og mæla fram vísdómsorð. Þegar nánar er athugað hafa stjórnmálafræðinarnir engu betri sýn á framtíðina en aðrir, hvorki langt né skammt. Fátt er um vísdóminn en meira um almennt tal rétt eins og hjá okkur hinum.

Þekking 

Auðvitað ættu stjórnmálafræðingar að hafa þekkingu á sögunni og þróun stjórnmála til lengri eða skemmri tíma. Hins vegar eru þeir ekkert skynsamari eða betri í að ráða í samtímann heldur en hver sá sem hefur snefil af heilbrigðri skynsemi og fylgist þokkalega með. Og ekki eru allir skynsamir eða draga rökréttar ályktanir af því sem fyrir þeim liggur. Það á ekki síður við um stjórnmálafræðinganna en okkur hin. 

Áróður 

Verra er þegar hafa álitsgjafar fjölmiðla hafa ekki neitt bitastætt fram að færa. Sýnu verst er þó að sumir þeirra eru vilhallir ákveðnum stjórnmálaflokkum í útskýringum sínum og níðast á öðrum. Og þetta geta oft verið stjórnmálafræðingar sem reyna að dylja skoðanir sínar á bak við fræðihjalið.

Þetta hefur gengisfellt álitsgjafanna en engu að síður sækja fjölmiðlarnir í þá. Margir þeirra teljast vissulega fræðimenn en eru bullandi vanhæfir til að veita hlutlaust álit vegna tengsla við stjórnmálaflokka. Breytir þá engu hversu fróðir þeir eru.

Fjölmiðlarnir 

Hvers vegna leita þá fjölmiðlar í stjórnmálafræðinga til að fá skýringu á niðurstöðum kosninga? Er eitthvað í menntun þeirra sem gerir þá betur færa um að skilja aðstæður? Það getur meira en vel verið en lítum á umsagnir nokkurra stjórnmálafræðinga um sveitarstjórnarkosningar 2010.

Stefánía Óskarsdóttir í Morgunblaðinu 31. maí 2010:

... að ágreiningurinn  innan VG sé það alvarlegur að það sé raunveruleg hætta á að flokkurinn klofni. ... Hún vill þó ekki spá því að þetta gerist, en segir að hættan á klofningi VG sé fyrir hendi. ... Nú sjá menn hversu fylgið geti verið hverfult og það sé spurning hversu mikinn tíma ríkisstjórnin hafi til að koma stefnumálum sínum í framkvæmd.

Birgir Guðmundsson, dósent, í Morgunblaðinu 31. maí 2010:

... telur líklegt að úrslitin muni styrkja þau öfl innan VG sem gagnrýnt hafa stefnu ríkisstjórnarinnar. ... Frá því að kreppan reið yfir hafa stjórnmálin einkennst af viðbragðapólitík og hefðbundnu pólitísku þrasi. Þessu eru kjósendur að mótmæla. Enginn vafi er á að kosningaúrsliti eru mikið áfall fyrir fjórflokkinn, en það væri mikill barnaskapur að afskrifa hann. ... Haustið gæti orðið heitt.

Ólafur Þ. Harðarson, prófessor í Rúv. 30. maí:

... segir djarft að spá því að dagar fjórflokksins séu taldir. Fátítt sé að flokkar deyi, ... framtíð flokkanna og flokkakerfisins ráðist að miklu leyti af viðbrögðum þeirra við úrslitum kosninganna. Við höfum aldrei séð svona úrslit áður á Íslandi í nokkrum kosningum. Hann segir það vera náttúru stjórnmálaflokka að laga sig að breyttum aðstæðum.

Eiríkur Bergmann, doktor, dósent og forstöðumaður, í Pressupistli 2. júní 2010:

Fjórflokkurinn hagar sér eins og hrunið hafi aldrei átt sér stað. Hanna Birna heldur að hún sé drottning Reykjavíkur, Dagur brosir breitt og dreifir rósum, Sóley Tómasdóttir er upptekin við að endurskapa sjálfa sig og Einar Skúlason syndir yfir Nauthólsvíkina á meðan félagarnir góla; þú meinar Einar! 

Hvar eru fræðin? Hvað leggja þeir til úr menntun sinni sem við hin höfum ekki þekkingu eða kunnáttu á? Í sannleika sagt eru þetta afar flatar skýringa ... „BORING“ eins og krakkarnir eiga til að segja. Ekkert nýtt kemur fram í þeim umfram það sem þeir sem fylgjast með stjórnmálum vita nú þegar.

Og nú eru alþingiskosningar yfirstaðnar og hvað höfðu stjórnmálafræðingarnir og álitsgjafarnir fram að færa? Ekkert, segi ég. Þeir eru ekkert betri en ungi maðurinn sem ég ræddi við í síðustu viku við kaffiborðið á vinnustaðnum okkar. Hann hafði dýpri skilning á stjórnmálaflokkunum og skildi t.d. vel hvers vegna Píratar eru komnir fram og hvaða fylgi þeir myndu fá. Enginn stjórnmálafræðingu hefur tjáð sig af neinu viti um þá.

Tjáning byggist á að koma hugsun frá sér svo eftir sé tekið. Hins vegar er ekki nóg að tala digurbarkalega án hugsunar. Þá verður engin útkoma.

Til fjölmiðla vil ég koma þeim skilaboðum áleiðis að ræða meira við almenning og draga svolítið úr notkun á stjórnmálamönnum. Þetta er dálítið eins og að tala um veðrið. Veðurfræðingarnir geta líklega varpað ljósi á eðli veðurfræðinnar en umræðan yrði hörmulega leiðinleg ef enginn annar fengi að tjá sig um veðrið. Hún yrði líklega eins og þegar stjórnmálfræðingur talar um pólitík ... 

Úr umræðustjórnmálum í átakastjórnmál Samfylkingarinnar

Ólína Þorvarðardóttir, fráfarandi þingmaður Samfylkingarinnar, býsnast yfir tapi Samfylkingarinnar í Alþingskosningunum og kennir öllum öðrum um en sjálfri sér.

Staðreyndin er einfaldlega sú að Ólína var einn af nokkrum þingmönnum ríkisstjórnarflokkanna sem sýndi aldrei neinn vilja um sættir milli stjórnar og stjórnarandstöðu. Hún gekk fram með offorsi og hvatti aðra með sér. Þetta var afar slæmt fyrir þingið og það setti niður í augum almennings.

Frá svokölluðum umræðustjórnmálum Samfylkingarinnar urðu til átakastjórnmál. Þá er látið skerast í odda en aldrei tekið í útrétta sáttahönd eða haft frumkvæði að sáttum.Dæmi um þetta er fiskveiðistjórnunarkerfið, stjórnarskráin, skuldastaða heimilanna og fleira og fleira.

Átakastjórnmál er slæm pólitík og gott að þeir sem hana stunduðu séu komnir út af þingi eða í lítinn minnihluta.

Vonandi kann nýr meirihluti á Alþingi betri mannasiði gagnvart minnihlutanum en vinstra liðið. 

Ráðaleysi, baktjaldamakk og hljóðskraf

Loksins, loksins, vinstri stjórnin hrundi

Þetta er búið fyrir Jóhönnu, Steingrím, Árna Pál og Katrínu. Stjórnin er ekki bara fallin hún er hrunin, þjóðin vísaði henni á bug fyrir þá útreið sem hún fékk hjá þessari sömu ríkisstjórn. Verra getur það ekki verið.

Ríkisstjórnin fór á bak við þjóðina. Sveik hana, leitaði ekki til hennar vegna ESB umsóknarinnar, sinnti ekki ákalli heimilanna, gerði ekkert með atvinnulausa og vann gegn atvinnulífinu.

Þess vegna féll Samfylkingin og sama ástæða er fyrir hruni Vinstri grænna. Skiptir núna engu máli hvernig Árni Páll þrumar hringinn í kringum báða stuðningsmenn sína á kosningavöku eða hversu sennileg Katrín Jakobsdóttir þykist vera á hringborði stuðningsmanna sinna. 

Nú er bjart framundan fyrir þjóðina. Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn munu mynda ríkisstjórn að vinna að þeim málum sem vinstri flokkarnir kunnu ekki og vanræktu. 

„Framsókn sigurvegari kosninganna“

Annað vinstra slys vegna lélegrar kjörsóknar?

Verði kjörsókn á landinu öllu ekki meiri en 70% munu vinstri flokkarnir græða á því. Eftir því sem kjörsókn er meiri því fleiri atkvæði fær Sjálfstæðisflokkurinn. Þetta hefur komið í ljós í hverjum kosningunum á fætur öðrum.

Sjálfstæðisflokkurinn tapaði til dæmis borginni vegna lélegrar kjörsóknar vorið 2010. Kjósendur hans sátu heima og refsuðu honum fyrir hrunið. Þetta sást líka í kosningunni um stjórnlagaþingið. Vinstra liðið úr fjölmiðlunum hafði þar sigur.

Sama virðist vera að gerast núna. Kjósendur skila sér illa á kjörstað. Vinstri flokkar græða á því. 

Nýtum kostningaréttinn, komum í veg fyrir annað vinstra slys. 

 

 

58% kusu í Grímsey

Fyrir fólkið í landinu - að undanskyldum meirihlutanum

„Góðan daginn, ég heiti Lárus og bý í Langadal. Gæti ég fengið akstur á kjörstað.“

„Já, alveg sjálfsagt. Næsta kosningamiðstöð Vinstri grænna er á Ísafirði eða Akureyri. Bíllinn kemur til þín rétt fyrir klukkan ellefu í kvöld.“

Ég veit að maður á ekki að gera grín að minnimáttar og þeim sem höllum fæti standa í þjóðfélaginu og eiga erfitt uppdráttar. Vinstri grænir falla undir allar þessar skilgreiningar og þeir birta þessa auglýsingu í Fréttablaðinu í dag. Þess vegna get ég bara ekki stillt mig.

Sagt var að það væri stór nafn Hákot. Það er einnig mikið í ráðist að bjóða fram þjónustu sem svo er aðeins bundin við afmarkaða staði.

Þetta er ábyggilega lélegasta auglýsing og ennfremur sú gagnslausasta sem birst hefur í kosningabaráttunni og hafa þær margar verið lélegar.

Formaður flokksins sendur keik eins og gluggaþvottamaður og textabox klippir hana í sundur í miðju auk þess sem annað box tekur af henni fæturna.

Þjónustan er alls ekki til fyrirmyndar. Ekkert kosningakaffi eða akstur á kjörstað á fjölmörgum stöðum sem bendir einungis til þess að flokkurinn er í sárum og fær varla mannskap né aðstöðu til að sinna kjósendum sínum.

Og undir þessu öllu stendur slagorðið: „Fyrir fólkið í landinu“. Og þá glotti ég út í annað.

Ég styð Sjálfstæðisflokkinn

„Orð skulu standa,“ segir á forsíðu Fréttablaðsins og standa þau yfir myndum af formönnum helstu stjórnmálaflokka landsins, þeirra á meðal formanna Samfylkingar og Vinstri grænna.

Þær breytingar hafa orðið í íslenskum stjórnmálum að nú verður fylgst grannt með efndum á kosningaloforðum stjórnmálaflokkanna, ekki bara þeirra sem verða í ríkisstjórn.

Framar öllu verður fylgst með efndum á stjórnarsáttmála nýrrar ríkisstjórnar og hann miskunnarlaust borinn saman við loforð flokkanna sem munu standa að honum.

Ég hef trú á að Sjálfstæðisflokkurinn standi við sitt um eflingu atvinnulífsins, leysa skuldavanda heimilanna og koma í veg fyrir inngöngu landsins í ESB. Orð skulu þar standa.

Ég kaus rétt eftir klukkan hálf tíu í morgun, merkti ex við dé. Ég skora á þá sem þetta lesa að gera slíkt hið sama, kjósa Sjálfstæðisflokkinn og draga það ekki að fara á kjörstað. Kjósa snemma. 

„Þetta verður dagur breytinga“

Þjóðin hafnar hinum háværa stjórnlagaráðsmanni

Hinum hávaðasama stjórnlagaráðsmanni sem hæst hefur hrópað um lýðræði, nýja stjórnarskrá og uppnefnt flokka til hægri og vinstri verður að öllum líkindum sparkað, ef marka má skoðanakannanir. Og farið á afturenda Þorvaldar Gylfasonar er frá þjóðinni, hún vill ekki sjá hann á þing.

Sumir munu segja að farið hafi fé betra. Mitt álit er hins vegar það að margir verri menn hafi verið á þingi en Þorvaldur sem þó eru engin rök fyrir því að þjóðin endurskoði ákvörðun sína.

Vilja bæta lífeyrisþegum skerðingu

Bjölluatið hjá ESB

Staðreyndin er sú að umsókninni um inngöngu í Evrópusambandið var komið á framfæri sumarið 2009 án þess að nauðsynlegar forsendur væru til staðar.

Það er ekki að ástæðulausu að hún hefur gjarnan verið kölluð bjölluat. Smám saman hafa forsvarsmenn Evrópusambandsins áttað sig á þessu og fyrir vikið kom það þeim ekki ýkja mikið á óvart þegar ríkisstjórnin ákvað að hægja á viðræðunum í byrjun ársins eins og ummæli Preda eru til marks um.

Reyndar er alls óvíst hvort þeir hefðu tekið við umsókninni ef þeir hefðu vitað strax íupphafi á hversu veikum grunni hún væri byggð.

Þetta er úr pistli Hjartar Guðmundssonar í Morgunblaðinu í morgun. Hann hefur rétt fyrir sér. Umsókn Íslands um aðild er ekkert annað en bjölluat því meirihluti landsmanna segist vera fylgjandi því að sjá hvað sé í pakkanum, hvað verði í samningnum.

Um leið áttar enginn sig á því að ekki er um neinn samning að ræða. Þetta eru aðlögunarviðræður og ESB gefur ekki kost á neinum samningi nema stjórnarskránni sem kennd er við Lissabon. Hana þarf að taka upp í einu lagi.