Atvinnuleysið er miklu meira en 6,5%

Þingmenn ríkisstjórnarinnar og þessir örfáu almennir kjósendur sem enn Styðja Vinstri græna og Samfylkinguna ná ekki andanum af fögnuði vegna þess hversu atvinnuleysið hefur mælst „lágt“. Samkvæmt vef Vinnumálastofnunar er atvinnuleysið 6,5%, 10.837 manns.

Auðvitað er þetta ekkert fagnaðarefni. Þessi tala er tilbúin, hún er skáldskapur vegna þess að atvinnuleysið er miklu meira, það er bara falið. Vinnumálastofnun telur bara þá sem eru á skrá hjá stofnuninni.

• Eru þeir sem flúið hafa land komnir aftur?
• Eru þeir sem fóru í skóla komnir aftur út á vinnumarkaðinn og fengið vinnu?
• Eru þeir sem ekki fá atvinnuleysisbætur komnir með vinnu?
• Eru smáatvinnurekendurnir í byggingariðnaði komnir með vinnu?

Dæmið hefur ekki verið reiknað til fullnustu eða og því fara þingmenn ríkisstjórnarinnar með ósannindi, hreykja sér af því sem ekkert er.

Svo mætti spyrja þessa sjálfumglöðu þingmenn Vinstri grænna og Samfylkingarinnar um samsetningu þeirra sem eru á atvinnuleysisskrá. Staðreyndin er sú að frá hruni hefur atvinnuleysi meðal vel menntaðs fólks verið meira en áður þekkist.

Og hvað hefur ríkisstjórnin gert í atvinnumálum?

EKKERT - ALLS EKKERT! 

Kjötmarkaður í ráðherrabústaðnum

Nei, nei. Hreyfingin er ekki að selja sig. Hún er einfaldlega að kanna hvort einhver spurn sé eftir áhugamálum hennar. Þess vegna sest hún við markaðsborðið og býður sig.

Þingmaður Hreyfingarinnar sagði eftirfarandi í viðtali við Fréttablaðið í dag:

Okkur finnst ekki góður bragur á því að ríkisstjórn sem var kosin í kjölfar búsáhaldabyltingarinnar skuli ekki sinna þeim helstu málum sem hún var kosin út á, og voru helstu ástæður búsáhaldabyltingarinnar.

 Og svo sagði hann:

Við teljum að sú ríkisstjórn hafi kannski ekkert með það að gera að sitja allt kjörtímabilið ef hún ætlar ekki að sinna þeim málum, þá á að gefa almenningi kost á að segja sína skoðun á því í kosningum.

Þingmaðurinn ætlar að laga það sem bæta þarf hjá ríkisstjórninni en gleymir því að það er ekki hans verk. Ríkisstjórnin er ómöguleg eins og þingmaðurinn segir sjálfur. Þess vegna er ekkert úr vegi að fella hana og efna strax til nýrra kosninga. Nema því aðeins að þessi sami þingmaður hafi áttað sig á því að ólíklegt er að hann eða aðrir þingmenn hreyfingarinnar nái aftur inn á þing. Þeir hafa verið litlu skárri en ríkisstjórnin.

Ójú, Hreyfingin er að selja sig. Hún sér ekki neina framtíð nema hún taki sig á. Þess vegna hafa undanfarna daga verið kjötmarkaður í ráðherrabústaðnum, seldir eru og keyptir þingmenn á fæti.

Atvinnuviðtöl í Ráðherrabústaðnum

Jarðskjálftar í tveimur skriðjöklum á ólíkum tímum

Kortið er frá Veðurstofu Íslands og sýnir jarðskjálfta í Mýrdalsjökli frá sjöunda til þrettánda maí. Þar er sáralítið að gerast eins og þeir vita sem fylgst hafa með.

Ég hef áður nefnt þessa jarðskjálfta sem eiga upptök sín í norðanverðum Tungnakvíslajökli. Á kortið hef ég dregið ramma utan um punktana á þeim slóiðum. Þar sem ég veit ekkert og kann varla neitt annað en að spyrja spurninga sem enginn svarar vil ég enn og aftur vekja athygli á þessu.

Þarna hafa verið viðvarandi skjálftar síðan menn föttuðu að líf gæti leyst í Kötlu og þá sérstaklega eftir að Eyjafjallajökull gaus. Ekki veit ég hvers konar skjálftar þetta eru, hvort þarna mælist eingöngu íshrun eða hvort tveggja, íshrun og hreyfingar undir ísnum.

Myndin sem hér fylgir með er tekin af Fimmvörðuhálsi og að upptökum Tungnakvíslajökuls, að vísu með miklu aðdrætti. Hana tók ég í september síðasta haust. Hann fellur þarna nokkuð bratt niður í Tungur og maður getur svo sem sagt sér að þegar hann skríður verði miklar hamfarir sem mælst geta á jarðskjálftamælum.

Þetta er svo sem eins og í aðdragandanum að gosinu í Eyjafjallajökli þegar miklir jarðskjálftar mældust í upptökum Steinsholtsjökuls. Þá vorum við margir leikmenn og kjánar í jarðfræði þess fullvissir að þar myndi gjósa. Auðvitað höfðum við rangt fyrir okkur.

 Til gamans er hér jarðskjálftakort frá því 6. apríl 2010 og á því hafa punktarnir hlaðist upp við Steinsholtsjökuls. Stöðug aukning jarðskjálftavirkni og aðeins átta dagar í gos.

Allt hefur þetta einhver þýðingu sem gaman væri að fá túlkaða fyrir leikmenn. 

Ríkisstjórnin lítur á Vestfirðinga sem annars flokks borgara

 

• Hjúkrunarheimili er einn af þeim grundvöllum sem byggðir landsins standa á og ágætt að samstarf sé á milli þeirra.  Þarf nokkuð að ræða það frekar?
• Þurfa ekki allar byggðir landsins rafmang, hvort heldur er í Reykjavík eða á Reykhólum? Þarf eitthvað að ræða það frekar?
• Hingað til hefur verið samstaða um jöfnun húshitunarkostnaðar. Er einhver ástæða til að ræða það frekar?
• Ofanflóðavaranir eru öryggismál. Þarf eitthvað að ræða það frekar?
• Vegaframkvæmdir eru líka grundvöllur sem byggðir landsins standa á. Þarf eitthvað að ræða það frekar?
• Sjálfsagt er að ungmenni geti sótt framhaldsskóla sem næst sinni heimabyggð? Þarf eitthvað að ræða það frekar?
• Atvinna skiptir öllu máli fyrir einstakling, fyrirtæki og þjóðfélag, atvinnuleysi er böl. Þarf eitthvað að ræða það frekar?

 

Ofangreint er tekið úr verkefnalista ríkisstjórnarinnar fyrir Vestfirði sem hún samþykkti á fundi sínum á Ísafirði 5. apríl 2011. Sjá fréttaskýringu í Morgunblaðinu á blaðsíðu 12 í dag.

Af örlæti sínu þóttist ríkisstjórnin fyrir ári vera að gefa Vestfirðingum það sem fólk á sumvesturhorni landins og miklu víðar telur sjálfsagða þjónustu og ræðir það ekkert frekar.

Þegar röðin er komin að Vestfirðingum segir ríkisstjórnin: Þar sem örlæti okkar er svo mikið í dag þá skulu ungmenni á Patreksfirði fá að stunda framhaldsskóla í heimabyggð sinni. Eldri borgarar á Reykhólum skulu fá að rétta þjónustu á hjúkrunarheimili. Og vegna þess að við erum í góðu skapi skulu snjóflóðavarnir efldar.

Verkefnalistinn var einungis yfirborðsmennska og skipti sáralitlu í byggðaþróun á Vestfjörðum.

Hið eina sem dugar er aðfjölga atvinnutækifærum á Vestfjörðum. Ekkert annað! Það sem gert er í atvinnumálum skilar sér margfalt í öðrum verkefnum.

Sú hugsun læðist að manni að ríkisstjórnin viti þetta og hugsi af sinni alþekktu skammsýni að ekki megi fjölga fólki á Vestfjörðum, því fylgi bara kostnaður. Auðvitað er það rétt -  en skammsýn er þessi hugsun. Atvinna skapar verðmæti og verðmætaaukning veldur auknum skatttekjum. Þarf að stafa þetta ofan í vanhæfa ríkisstjórn.

Og nú er rúmt ár síðan ríkisstjórnin reyndi að lappa upp á hörmulega sjálfsímynd sína með ríkisstjórnarfundi á Ísafirði. Ekkert hefur gerst annað en að hún hyggst arðræna sjávarútvegsfyrirtæki á Vestfjörðum með skattheimtu sem byggir á veltu undir yfirskyni hins fallega orðs „auðlindagjalds“. Dettur Vestfirðingum eitt augnablik í hug að þessi skattheimta muni fjölga íbúum í landshlutanum? 

 

 

Ámælisverðar framkvæmdir á Úlfarsfelli

Samkvæmt myndum Morgunblaðisins af þessari framkvæmd kemur ekkert á óvart. Venjan er sú að verktökum er att á ósnortið land, vaðið er yfir mosa og gróður og svo segja menn að þetta lagist allt saman með tímanum. Fjandinn hafi það ... ekki á mannsaldri.

Víða um land má sjá svona framferði. Fæstir hugsa neitt um landið, mynduð eru sár í það sem stinga í augun um alla framtíð. Þannig var verklagið á Kolviðarhóli og Hellisheiði við gerð gufuaflsvirkjunarinnar. Orkuveitan hefur þar vaðið á skítugum skónum út um allt. Reykjavíkurborg kann sig ekki heldur og veitir framkvæmdaleyfi. Hugsar ekkert um almenning sem notar fjallið.

Það er rétt sem Ingimundur Stefánsson segir í þessari frétt. Framkvæmdin rýrir útivistargildi Úlfarsfells. Fjölmargir nota sér það til göngu sem getur tekið nokkuð vel á og þaðan er gríðargott útsýni. Látum vera að reisa þarna mastur en gera það á þennan hátt er ámælisvert.

Meðfylgjandi mynd var tekin af Úlfarsfelli, horft til Mosfells og Móskarðshnúka. 

Vilja 40 metra mastur á tindinn

Pressan tekur afstöðu með ríkisstjórninni

Mörgum hefur þótt nóg til um framsetninguna í herferð LÍÚ sem beinist gegn kvótafrumvarpi ríkisstjórnarinnar. Þetta má m.a. lesa í færslum á samfélagsvefum. Boðskapurinn birtast víða og er með óvenjulegu sniði. Andrés Jónsson almannatengill segir að útgerðarmenn hafi gengið lengra í „grasrótarherferð“ sinni en áður hafi sést hér á landi.

Stundum er það mér hulin ráðgáta hvers konar fréttamiðillinn pressan.is er. Sé hann fjölmiðill sem miðla á fréttum er ótækt út frá sjónarmiði blaðmennsku að byrja frétt á þann hátt sem gert er í dag undir fyrirsögninni „Útgerðarmenn komnir í teppalagningu: Ganga lengra en áður hefur verið gert hérlendis, segir almannatengill.“ Enginn reyndur blaðamaður myndi samþykkja svona langa og klúðurslega fyrirsögn, en það er annað mál.

Upphaf fréttarinnar brýtur reglu. Sá sem skrifar svona er annað hvort að taka afstöðu eða hann kann ekkert til í blaðamennsku. Hvort tveggja er slæmt, þó er hið fyrrnefnda verra, því menn geta lært blaðamennsku en erfiðara er að læra að láta persónulega afstöðu liggja á milli hluta.

Eftir að auglýsingar um kvótamál ríkisstjórnarinnar hafa birst í nokkurn tíma lítur út fyrir að stuðningsmenn ríkisstjórnarinnar hafi áttað sig. Nú er lögð áhersla á að gera auglýsingarnar tortryggilegar, þeir sem taka þátt í þeim séu ekki með fullu ráði. Almannatengillinn Andrés Jónsson, flokksbundinn Samfylkingarmaður, er tekinn til vitnis um að þetta séu hreinlega ómögulegar auglýsingar, svona fræðilega séð.

Engum dettur í hug að landsbyggðin og miklu fleiri óttist þessa árás ríkisstjórnarinnar á lífskjör landsbyggðarinnar. Nei, alltaf þarf að gera fólkið sem starfar í sjávarútvegi og fiskvinnslu tortryggilegt. Þetta sé allt LÍU lygi. Svo virðist sem „blaðamaður“ pressan.is sé þessarar skoðunar og tekur um leið afstöðu með ríkisstjórninni.

Rúv bregst illa við gagnrýni forsetans

Þegar forseti Íslands sér ástæðu til að gagnrýna fréttaflutning Ríkisútvarpsins eru svörin undarleg. Páll Magnússon, útvarpsstjóri segir í viðtali í Morgunblaðinu í morgun:

Þessar ávirðingar forsetans eru tilhæfulausar og ómaklegar. Ég ætla að stilla mig um að hafa um þau önnur orð, a.m.k. opinberlega.

Og Óðinn Jónsson, fréttastjóri, segir:

Ólafur Ragnar Grímsson, verður bara að fá að ráða því hvernig hann hagar sinni kosningabaráttu. 

Mér finnst þessi svör heldur snubbótt og yfirlætisleg miðað við að forsetinn hefur sett fram skýra gagnrýni. Í svörunum felst að Ríkisútvarpið skuldi engum skýringar. Ég hef lesið gagnrýn Ólafs og beið eftir svörum en fæ ekki þau önnur en að þetta sé bara tilhæfuslaus og ómakleg gagnrýni í kosningabaráttu.

Er það svo að í kosningabaráttu sé allt tilhæfulaust og ómaklegt? Eru frambjóðendur flokkaðir á sama bás í Ríkisútvarpinu og svokallaðir „hagsmunaaðilar“, þ.e. þeir sem eru gjörsamlega ómarktækir.

Þjóðin á rétt á betri og skilmerkilegri svörum frá Ríkisútvarpinu en þetta. 

 

Hreyfingin til sölu, kostar eina tölu ...

Tökum eftir einu. Ríkisstjórnin er í vandræðum vegna fjárlagafrumvarpsins í haust. Hún hefur ekki nægan þingstyrk til að ná fá það samþykkt. Miðað við sögu undanfarinnar ára kvarnast alltaf úr þingliði Vinstri grænna.

Til að styrkja stjórnarmeirihlutann hefur ríkisstjórnin keypt Hreyfinguna til að samþykkja fjárlögin en það kostar einhvers konar þjóðaratkvæðagreiðslu um stjórnarskrána. 

Hreyfingin er til sölu eins og hún leggur sig. Hún er einnota, býður ekki fram í næstu kosningum og engin vissa fyrir því að núverandi þingmenn hennar verði á næsta þingi. 

Stjórnarskrármál á hreyfingu

Forsetinn lýsir starfsháttum ríkisstjórnarinnar

Jæja, nú er það komið upp á yfirborðið, milliliðalaust. Allur þessi áróður gegn Davíð Oddssyni um yfirgang hans og hann hafi sniðgengið forsetann stenst ekki. Og það sem meira er andstæðar skoðanir Ólafs Ragnars og Davíðs komu ekki veg fyrir að þeir gætu átt ágæt samskipti.

Hvaða ályktanir má draga af viðtalinu við forsetann? Jú, forsætisráðherrann sættir sig ekki við að forsetinn hafi aðrar skoðanir, hún ætlast til að allir standi og sitji eins og hún vill. Gerist það ekki fer hún í fýlu og viðkomandi fer af jólakortalistanum ...

Þetta segir í raun ekkert um lunderni forsætisráherrans, það kemur málinu ekkert við. Aðalatriðið er að ríkisstjórnin kann ekki til verka. Hún veður áfram, hristir af sér þá þingmenn sem ekki reynast leiðitamir og kallar aðra öllum illum nöfnum.

Ríkisstjórnin tapaði Icesave málinu í tvígang í þjóðaratkvæðagreiðslum, hún rann á rassinn með stjórnlagaþingið, hún hefur fengið þjóðina upp á móti sér vegna skuldastöðu heimilanna, atvinnuvegina vegna stórhættulegrar aðfarar að vermætasköpun í sjávarútvegi og svo má lengi upp telja.

Á þingi eru þeir sem ræða málefnalega um lagafrumvörp sem ríkisstjórnin hefur lagt fram sagðir vera með málþóf. Fyrir nokkrum árum hét slíkt lýðræðislegur réttur þingmanna til að tjá sig.

Og í þokkabót stundar ríkisstjórnin hrossakaup, kaupir atkvæði þingmanna Hreyfingarinnar fyrir stuðning við einstök frumvörp.  

Er ekki kominn tími til að losna við þessa ríkisstjórn í þingkosningum? 

Segir Jóhönnu í herferð gegn sér

Katla er að fara að gjósa!

Eftir alla umræðuna í fyrra, spádóma, draumfarir og ætlanir jarðfræðinga stendur aðeins eitt eftir um Kötlu. Hún gýs einhvern tímann. Enginn veit hvenær. Þess vegna er fyrirsögn pistilsins bæði rétt og röng: Katla er að fara að gjósa. Að okkar tímatali er langt síðan hún gaus og þess vegna hlýtur hún að gjósa bráðlega, en samkvæmt jarðfræðilegu tímatali er afar stutt frá síðasta gosi og ekkert víst að það skipti nokkru máli.

Ég fylgist nokkuð reglulega með jarðskjálftayfirliti á vefsíðu Veðurstofunnar, skil þar fátt nema það eitt að í Mýrdalsjökli hafa litlar hræringar verið undarfarnar vikur og eiginlega frá því í byrjun árs. Segja má að ekkert þar bendi til Kötlugoss. Nema það komi bara óforvarendis.

Þær einu ályktanir sem ég get dregið af meðfylgjandi korti og öðrum álíka hjá Veðurstofunni eru þessir punktar við upptök Tungnakvíslajökuls, vestanmegin í Mýrdalsjökli. Þar eru alltaf viðvarandi skjálftar. Veðja á að þar gjósi næst. Svipað var uppi á teningnum þegar gaus í Eyjafjallajökli. Mikil skjálftavirkni var alltaf við Steinsholtsjökul, skriðjökul sem gengur norður úr honum. Auðvitað hafði ég rangt fyrir mér þá enda hef ég ekkert vit á þessu.

Hið eina sem ég hef vit á er að lesa pistla á bloggsíðu Haraldar Sigurðssonar, eldfjallafræðings. Hann sagði meðal annars í pistli á bloggsíðu sinni 21. desember 2011: 

Við höfum oft heyrt það sagt, að Katla sé komin á tíma, að nú hljóti að fara að gjósa vegna þess að viss tími sé liðinn síðan síðasta stórgos var, árið 1918. Þetta er misskilningur. Reynslan sýnir, að eldgos eru yfir leitt það sem vísindin kalla stochastic process. Það er að segja: fyrri atburður eða tímalengd milli atburða hefur engin áhrif á tímasetingu næsta atburðar. Það fæst því engin spá að viti með því að mæla tíðni gosa og lengd goshlés. Hins vegar eru jarðeðlisfræðileg merki mikilvæg. Þau gera ekki spá mögulega, en þau mynda kerfi af upplýsingum, sem kunna að gefa viðvörun um yfirvofandi gos. 

Ég leyfi mér sem leikmaður að trúa Haraldi betur en öllum spámönnum og draumafólki. Hins vegar er ég þess fullviss að Katla gjósi mjög bráðlega - tja ... nema hún gjósi ekki!

Ósannfærandi grein Halls Hallssonar

Dómurinn er birtingarmynd átaka sem hafa átt sér stað í íslensku samfélagi undanfarin ár þar sem stjórnlynt fólk hefur hrifsað til sín völd. Mörk milli valdhafa og búrókratsins verða stöðugt óljósari; saksóknara, sem tók að sér pólitískt skítverk, var umbunað með skipan í embætti ríkissaksóknara; forseti Landsdóms fékk dúsu og situr til fimm ára sem forseti Hæstaréttar í stað tveggja; valdhafar gengu framhjá dómara sem hefði að öllu jöfnu átt að taka við embætti forseta Hæstaréttar og gerðu Markús að forseta og tryggðu setu hans í Landsdómi; og ekki bara það heldur festu þeir í sessi ákvæði sem tryggir Markúsi og vinum völd til þess að skipa vini sína í Hæstarétt.

 Hallur Hallsson, fyrrverandi frétttamaður á RÚV, ritar grein í Morgunblaðið í dag undir fyrirsögninni „Pólitískur drullupollur“. Í greinni ræðir hann um niðurstöður Landsdóms vegna ákæru Alþingis á hendur Geir H. Haarde, fyrrum forsætisráðherra. Sem kunnugt er var Geir sýknaður af öllum alvarlegustu ákæruatriðum, öðrum var vísað frá en sekt gerð í atriði sem með góðum vilja má kalla formsatriði en ýmsir fræðimenn vilja halda því fram að um þetta atriði hafi Landsdómi skjöplast illilega. 

Hallur er oft glöggur á pólitíkina en í þessari grein fer hann heldur illa með staðreyndir. Ég hygg að allir sem til þekkja telji þá sem sátu í Landsdómi vera sómafólk og unnið störf sín þar af dugnaði og skynsemi, jafnvel þó niðurstöðurnar séu ekki alls kostar þær sem búist var við. Það er ekki hægt að bera það á borð fyrir nokkurn mann að þar hafi einhver beinlínis ætlað sér að vera vondur við Geir, slíkt eru afar ósannfærandi rök ef rök skyldi kalla.

Það gengur síst af öll að ráðast með slíkum ávirðingum að hópi fólks eins og Hallur gerir. Persónulega þekki ég ekki Markús Sigurbjörnsson, forseta Hæstaréttar, en hann er talinn mikill fræðimaður og góður dómari. Hallur á að vita betur og hann á ekki að skrifa eins og götustrákur í vinstri grænum litum sem gerir lítið úr samfélagi okkar og stofnunum. Það er auðvitað rugl að halda því fram að Markús hafi þegið „dúsu“. Svona bull gerir ekkert annað en að draga úr virðingu fólks fyrir dómstólunum, verkefni sem öfgafullir vinstri menn hafa gert að ævistarfi sínu.

Sama á auðvitað við um saksóknara Alþingis sem gerir það sem fyrir hana er lagt. Hallur hefði allt eins getað ráðist á verjanda Geirs og haldið því fram að dómur um sekt hafi verið hans sök. Eflaust má halda því fram með ágætum rökum. Ég er hins vegar á þeirri skoðun að þetta fólk hafi gert sitt besta til að komast að niðurstöðu í afskaplega leiðinglegu máli sem til var stofnað af vafasömum forsendum. Við sem erum ósátt við niðurstöðurnar í þessu eina atriði sem sekt var dæmd í þurfum að koma með bláköld rök, rétt eins og margir hafa sannarlega gert.

Svo má gagnrýna Hall Hallson fyrir að vaða úr einu í annað í grein sinni í leit sinni að stórkostlegum samsærum og leynimakki. Þetta verður allt svo ósannfærandi og leiðinlegt, ekkert dregur hann upp sem er nothæft í umræðunni í pottinum vegna þess að engin rök fylgja, aðeins dylgjur. Þannig eiga menn ekki að koma fram, síst af öllu ef þeir bera einhverja virðingu fyrir sjálfum sér.

Niðurstöður FME lækka í hvert skipti

Aldrei hefur Fjármálaeftirlitið haft áhyggjur af stöðu lánþega og afleiðingum hrunsins á efnahag þeirrra. Bankarnar skapa ekki grundvöllinn fyrir samfélaginu heldur fólkið í landinu og þau fyrirtæki sem það rekur. 

Er ekki kominn tími til að fjárhagur almennings verði réttur við í stað þess að einblína á meintan hag bankanna og excelskjölin sem eiga að sýna fram á að fjármálafyrirtækin hafi ekki „efni“ á að fara eftir dómi Hæstaréttar?

Dálítið undarlegt að því oftar sem FME reiknar út áhrif gengislánadómsins því lægri verður fjárhæðin í hvert skipti. Stofnunin verður endilega að halda áfram þessum gagnlegu útreikningum.

Heildaráhrifin gætu numið 145 milljörðum

Framtíðin er Mogginn í iPad

Pappírslaus dagblöð er framtíðin. Morgunblaðið tekur frumkvæðið hér á landi, kannar lítinn hluta markaðarins og ætlar síðan að fara á fullt í verkefnið reynast neyendur áhugasamir. Ég hef hvatt til þess að Mogginn fari þessa braut og að minnsta kosti skrifað tvo pistla um þetta.

Ég held að það séu nú að minnsta kosti komin sjö ár síðan ég hætti áskrift að Morgunblaðinu í pappir og hef síðan einungis lesið það í rafrænni útgáfu, pdf. Blaðið fæ ég alltaf með skilum, eldsnemma á morgnanna, hvar sem ég er staddur í heiminum, svo framarlega sem ég hef haft aðgang að tölvu. 

Þá sjaldan sem ég tek pappírsdaglöð mér í hönd verður mér ávalt hugsað til þess kostnaðar sem fylgir prentun og umhverfismála. Með rafrænni útgáfu verður allt miklu einfaldara og þægilegra. Ég lít á bókasafnið mitt, þúsunda bóka sem hæglega gætu komist fyrir í einum iPad. 

Þann 23. mars 2011, skrifaði ég stuttan pistil og í honum stóð:

Mogginn á að gera eins og sjónvarpsstöðvar sem bjóða upp á afruglara. Mogginn á að bjóða upp á iPad. Selja hann á góðu verði til áskrifenda. Til dæmis getur hann fylgt þriggja ára áskriftartilboði sem auðveldlega er hægt að útfæra nánar. Þannig fær Mogginn trygga áskrifendur og þeir fá iPad á góðu verði. Geta endurnýjað eftir t.d. þrjú ár og fengið nýja útgáfu af þessu fína tæki. Umhverfislega afar væn hugmynd.

Núverandi mbl.is á að þrengja niður í örstuttar fréttir og upplýsingar. Allar nánari og betri fréttir og upplýsingar eiga að vera á góðri netútgáfu og fyrir hana á að borga.

Og svo kemur rúsínan í pylsuendanum. Morgunblaðið á að hætta að koma út á prentuðu formi eftir t.d. þrjú ár. Hvers vegna að eyða pappír og fylgihlutum í prentaða útgáfu þegar hægt er að gera þetta miklu ódýrara, einfaldara og þægilegra, bæði fyrir útgefandann og neytandann?

Gaman að hafa spáð rétt. Óskar Magnússon útgefandi Morgunblaðsins virðist hafa farið nákvæmlega eftir því sem ég benti á.

iPad-tölva fylgir áskrift

Skreið til Nígeríu

Frábær fyrirsögn. Slagar hátt upp í þá klassísku: „Skreið til Nigeríu“.

Skreið á eftir bifreiðinni

Hnúkurinn er ekki þrjár Esjur ...

Ferðir á jökla eru ekki hættulegar sé leiðsögn góð og farið með gát. Mér sýnist að leiðsögumaðurinn hafi gert allt rétt. GPS tækið reyndist bilað og hann beið, líklega eftir að þoku eða snjókomu létti og hann sæi leiðina niður. Um síðir fann hann leiðina og allir komust klakklaust til baka.

Svona geta málin þróast, sem betur fer. Sá sem ætlar á fjöll, svo ekki sé talað um jökla, verður að gera sér grein fyrir því að aðstæður geta breyst. Öræfajökull getur verið erfiður og á Hvannadalshnúk er ekki hlaupið.

Flestir halda að gönguferð á Hnúkinn sé gríðarleg skemmtiferð í sól og blíðu, þannig eru alla vega margar frásögur af ferðum þangað. Sem betur fer.

Ég hef oft farið á Öræfajökul og man eftir því að hafa tvisvar þurft að snúa við vegna veðurs. Í fyrra skiptið var komin snælduvitlaus hríð þegar við vorum komin upp í um 1200 m hæð, rétt nýkomin á jökul. Þá var eiginlega ekkert um annað að ræða en að snúa við.

Í lok maí 2006 fór ég fyrir vinum og kunningjum upp, rétt eins og leiðsögumaðurinn, sem frá er sagt í fréttinni. Frábært veður var þangað til við komum upp á sléttu. Þá fór að snjóa og samstundist týndist okkur Hnúkurinn.

Við vorum með GPS tæki og þar að auki var ég með áttavita og hæðarmæli. Tækin brugðust okkur, batteríin tæmdust, og þá var ekkert annað að gera en að snúa við. Þá vorum við komin líklega hálfa leið að Hnúknum og orðið dálítið hvasst.

Ekki mátti seinna vera, förin okkar voru að hverfa í snjókomunni en við komust niður án nokkurra vandræða.

Viku síðar fór ég aftur upp. Þá voru hundruðir manna í fjallinu og frábært veður. Þá var eiginlega stórhættulegt að ganga á Hnúkinn. Þar var hver leiðangurinn á fætur öðrum, hver hópur bundinn saman, allir með ísexi í höndum og brodda á fótum en greinilegt var að margir kunnu ekkert á þessi stórhættulegu tæki. Skyndilega varð ég vitni að því að efsti maðurinn í einum hópnum datt og rann niður á næsta mann og svo koll á kolli. Allt gerðist þetta svo snögglega að engin gat beitt fyrir sig exi eða broddum eða þá að menn kunnu það ekki. einhverjir slepptu öxunum sem hefðu getað stórslasað fólk því þær eru festar við úlnliðinn. Broddarnir snéru niður og stefndu á næsta mann. Þarna hrundu niður tveir hópar, en sem betur fer meiddist enginn.

Þó gönguferðir á Hvannadalshnúk séu vinsælar þá ættu menn að hafa það hugfast að það er langt í frá að það sé eins og að fara þrisvar sinnum upp á Esju eins og vinsælt er að segja. Þá gleymist ótrygg veðráttan, sprungur, kafsnjór, skari og ekki síst breytingar á snjónum eftir því sem líður á daginn.

Efsta myndin er tekin úr seinni „hrakningarferðinni“ á Hnúkinn: þa eru menn í þoku og bundnir saman eins og vera ber. þegar þarna var komið sögu snérum við til baka.

Næsta mynd er tekin viku síðar. Öngþveiti er í uppgöngunni á hnúkinn, að minnsta kosti þrír hópar eru að reyna að troða sér upp (eða niður).

Þriðja myndin er tekin í uppgöngunni sjálfri. Þrír göngumenn í brattri hlíðinni.

Fjórða myndin er tekin þegar ég var kominn niður, enn var fólk í hlíðinni ýmist á göngu upp eða niður.

Sátu föst í þrjár klukkustundir

Lögmönnum þykir nóg komið

Einn hæstaréttardómara ku vera skyldur Davíð Oddsyni, fyrrum forsætisráðherra, og illar tungur herma að hann hafi fengið starfið vegna frændseminnar. Maðurinn, Ólafur Börkur Þorvaldsson, er engu að síður sagður dugandi dómari, með mikla reynslu úr héraði og svona fræðilega séð hefur aldrei nokkur lögmaður sett neitt út á dóma hans eða framgöngu.

Illu tungurnar eru hins vegar samar við sig og halda áfram að gera lítið úr manninum. Mætir lögmenn hafa mótmælt þessu og lýst yfir því að nóg sé komið, gagnrýnendur skyldu líta á gjörðir mannsins ekki ættartengsl.

Sú umfjöllun tekur seint enda og birtist fyrir skömmu niðrandi umfjöllun um hæfni Ólafs Barkar í glansritinu Mannlífi. Umfjöllun þessi er óréttmæt og byggist ekki á málefnalegum forsendum. Álitsgjafarnir finna ekkert að störfum Ólafs Barkar, enda hefur Ólafur Börkur sinnt starfi sínu vel í Hæstarétti.

Hæfni Ólafs Barkar verður ekki dregin í efa. Hann hefur lagt sig fram í störfum sínum og unnið verk sín af stakri prýði. Um það eru allir sem til þekkja sammála. Þeir sem telja sig eiga sökótt við frænda hans ættu að láta við það að sitja að beina spjótum sínum að honum. Það er löngu kominn tími til að þeir láti af lítilmannlegum árásum á Ólaf Börk og starfsheiður hans. 

Svona fallega rita nokkrir lögmenn í grein í Morgunblaðinu í morgun. Það verður þó að segjast sem er að kalsinn sem Ólafur eða aðrir finna lítillega fyrir í þjófélaginu í hans garð er ósköp eðlilegur. Minnipokamenn ráðast aldrei málefnalega á einn eða neinn, eru ekki vel að sér, ekki upplýstir eða áhugasamir um staðreyndir mála. Þess vegna verða menn eins og Ólafur að brynja sig fyrir hnútukasti eða einfaldlega leiða það hjá sér.

Þó það skipti ekki máli, get ég ekki orða bundist um orðalag í greininni: „Þeir sem telja sig eiga sökótt við frænda hans ættu að láta við það að sitja að beina spjótum sínum að honum.“ Ferlega er þetta nú mikið hnoð svo ekki sé meira sagt.

Vandræði við Vífilsfell vegna lokanna

Vel er gert fyrir þá sem vilja ganga á Þverfellshorn í Esju. Þar eru stór bílastæði og göngustígnum hefur dálítið verið viðhaldið, sérstaklega neðst. Þannig er það ekki alls staðar á höfuðborgarsvæðinu. Allir sem vilja ganga á Hengil vita hversu erfitt er að komast að Sleggjubeinaskarði þar sem margir vilja hefja gönguna, Orkuveitan tefur ferðalanga þar. 

Vífilsfell er eitt af stórkostlegustu fjöllum sem ég þekki og kynnst hef ég þeim mörgum. Oftast var farið að norðausturhorni fjallsins og til þess var ekið veginn inn í Jósefsdal og lagt á litlu moldarbílastæði rétt við hornið. Vegurinn er nú orðinn ónýtur nema fyrir fjórhjóladrifsbíla og í þokkabót stendur á skilti við æfingasvæði mótorhjólamanna við Bolöldu vegurinn inn í Jósefsdal sé lokaður vegna bleytu. Stundum er það rétt, stundum ekki, veltur á tíðarfari. Gönguleiðina á fjallið hef ég merkt inn á ljósmyndina hér fyrir neðan.

Um daginn gat ég ekið inn í malarnámuna norðan við Vífilsfell og komist að norðausturuppgöngunni, raunar aðeins vestan við hefðbundinn stað, en komst inn á gönguleiðina eftir nokkurra mínútna göngu. Þessari leið hefur nú verið loka með stóreflis björgum og keðjum. 

Oft fer ég aðra leið á fjallið og ek þá veginn inn í Bláfjöll og beygi síðan inn að gamalli malarnámu, legg þar bílnum og geng rétt rúman kílómetra að fjallinu, upp gil og síðan á tindinn.

Báðar þessar leiðir eru skemmtilegar og fínar og til nánari skýringar er meðfylgjandi kort.

Hér fyrir neðan er ljósmynd sem er tekin frá gönguleiðinni í fjallinu og horft niður á láglendið. Rauða óslitna línan hægra megin á myndinni merkir veginn inn í Jósefsdal og að bílastæðinu - sem var við uppgönguna. Vegurinn er ófær venjulegum bílum eins og áður sagði. Punktalínan sýnir gönguleiðina, annars vegar frá þessu gamla bílastæði og hins vegar frá malarnáminu norðan við fjallið. Báðar eru lokaðar eins og ég nefndi.

Hins vegar skil ég ekki hvers vegna ekki er álíka gott bílastæði gert við Vífilsfell og er við Esjurætur. Hvers vegna finnur enginn hjá sér hvöt til að laga göngustíginn upp norðausturhornið, upp á hásléttuna. Vífilsfell er í lögsagnarumdæmi Kópavogs og því liggur beinast við að hin ágæta bæjarstjórn þar samþykki nú að láta laga veginn að fjallinu, búa til gott bílastæði og gera eitthvað fyrir gönguleiðina.

Þriðja myndin er af malarnáminu norðan við fjallið en það er nú lokað öllum almenningi. Ferhyrningurinn er settur þar sem hægt að gera mjög gott bílastæði, raunar miklu betra en það sem er nær Jósefsdal.

Fjórða myndin er tekin í áðurnefndu gili sunnan við Vífilsfell, en þar er prýðileg uppganga, að vísu dálítið brött, en engu að síður auðveld.

Núna, meðan snjór er í gilinu, er gangan miklu léttari, en þegar hann hefur tekið upp koma í ljós klettar og krókaleiðir þarna sem tefja dálítið för.

Munum eftir að tvísmella á myndirnar til að stækka þær. 

Svo þarf að taka á utanvegaakstri mótorhjólamanna á þessum slóðum, kem að því síðar. 

Reykingar til ama fyrir nágranna

Flestir gera sér grein fyrir þeim hættum sem fylgja reykingum. Færri og færri reykja því og nú vill reykingafólk eðlilega ekki reykja inni hjá sér. Því fer það út á svalir og reykir þar sínu heimili til þægðar. Fyrir hina er málið verra. Reykurinn læðist um og oftar en ekki inn hjá nágrönnum, þeim til mikils ama.  með þessu er reykingafólk að leysa eigin vandamál á kostnað annarra. 

Lausnin er bara ein, hætta að reykja. 

Reykti margar sígarettur í einu

Ríkisstjórn og fjármálafyrirtæki gegn Hæstarétti

Er ekki mikilvægara að Alþingi einhendi sér í að stöðva innheimtu ólögmætra lána, í stað þess að þrasa út í eitt um nöfn á ráðuneytum?

Þetta segir Eygól Harðardóttir, alþingismaður, í pistli á Eyjunni. Undir það taka flestir en ekki ríkisstjórnin eða þingmeirihluti hennar, VG, Samfylkingin og Hreyfingin. 

Fyrir rúmu ári dæmdi Hæstiréttur að gengistryggt húsnæðislán hjóna í Frjálsa fjárfestingarbankanum væri ólöglegt. Ári síðar, í febrúar á þessu ári, unnu sömu hjón annað mál fyrir Hæstarétti og var samkvæmt honum ólögmætt að reikna Seðlabankavexti á lánið aftur í tímann.

Munum að Seðlabankinn og Fjármálaeftirlitið ærðust og misstu stjórn á rökhugsun sinni haustið 2010 eftir að Hæstiréttur hafði dæmt gengislánin ólögleg. Til að redda fjármálafyrirtækjunum ákváðu SÍ og FE að í stað ólöglegra gengistrygginga skyldu öll lán bera ákveðna vexti.

Þetta héldu stofnanirnar fram að væri gert vegna þess að Hæstirétti hefði láðst að segja til um hvað ætti að koma í stað gegnistrygginarinnar.

Hæstiréttur gleymdi hins vegar engu og ítrekaði, eins og áður sagði, á þessu ári að gengistrygging væri ólögleg og ekkert ætti að koma í stað hennar. Punktur.

Drómi nefnist félag sem tók yfir lán Spron og Frjálsa fjárfestingarbankans þegar þessi fyrirtæki fóru á hausinn. Ragnar Hall er lögmaður áðunefndra hjóna og hann hefur frá því að dómur gekk reynt að fá Dróma til að fara að lögum og dómi Hæstaréttar um gengislánin, en ekkert gengið.

Staðan er nú þannig að fjármálafyrirtæki landsins hafa ekkert gert og ganga þannig gegn dómi Hæstaréttar, koma sér hjá því að standa í skilum við lántaka. Sama hafði gerst með Seðlabanka Íslands og Fjármálaeftirlitið. Þessar stofnanir gengu gegn dómi Hæstaréttar og sömdu sína eigin niðurstöðu á honum í hræðslubandalagi við fjármálafyrirtæki landsins. Og það var gert með fulltingi ríkisstjórnar Íslands, hinnar norrænu velferðarstjórnar.

Og á meðan heimilin í landinu eiga í gríðarlegum erfiðleikum leikur ríkisstjórnin sér að stjórnarskrármáli, nafnabreytingum á stjórnarráði, hrókerningum ráðherra, ESB umsókn og hótar atvinnulífinu ofursköttum.

Ég spyr, rétt eins og ég hef gert svo oft áður, er ekki kominn tími á þessa andsk... ríkisstjórn?

Og hvar er nú liðið sem áður barði í potta og pönnur þegar afleiðingin af verkum norrænnar velferðarríkisstjórnar er orðin meiri og alvarlegri en hrunið sjálft? 

 

 

Ríkisstjórnin ætlar að brjóta stjórnarskránna

Þau fiskveiðistjórnarfrumvörp sem Alþingi hefur nú til meðferðar eru stórskaðleg. Þau munu valda tjóni hjá fyrirtækjum, raska byggð, leiða til launalækkana hjá starfsfólki, draga úr þjóðhagslegri arðsemi og eru hörð atlaga að fjármálakerfinu. Á þetta hefur verið bent af fræðimönnum, endurskoðendum, fjármálafyrirtækjum, útvegsmönnum, sjómönnum, fiskverkendum og sveitarstjórnarmönnum og fjölmörgum alþingismönnum. Það er hryggilegt hve formælendur þessara frumvarpa taka þessum alvarlegu ábendingum af mikilli léttúð og kæruleysi.

Ofangrein tilvitnun er úr grein Einars Kristins Guðfinnssonar, alþingismanns, í Morgunblaðinu í morgun. Í henni rekur hann nokkur atriði sem benda tvímælalaust til þess að fiskveiðifrumvörpin brjóti á rétti samkvæmt stjórnarskránni. Þessi atriði eru:

 

• Þar sem skattlagningarvaldið verður samkvæmt stjórnarskrá ekki framselt til framkvæmdavaldsins verða allar forsendur álagningarinnar að vera skýrar. Þær skortir í frumvörpum ríkisstjórnarinnar.
• Frumvarpið um veiðiskattinn felur í sér framsal skattlagningarvalds, frá Alþingi til framkvæmdavaldsins. 
• Hér er verið að vísa til þess að sérstakri nefnd sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra er falið mjög mikið vald til útfærslu á skattheimtunni. 
• Stjórnarskráin leggur blátt bann við afturvirkri skattlagningu. Rökstutt hefur verið að regla veiðiskattsfrumvarpsins sé afturvirk.
• Bent hefur verið á að frumvörpin, verði þau lögfest, muni fela í sér mjög mikla rýrnun á verðmæti fyrirtækja í sjávarútvegi, um 100 til 145 milljörðum króna, um 38% frá núverandi virði.
• Slík skattlagning hlýtur að vera langt umfram það skattlagningarvald sem stjórnarskráin færir Alþingi.
• Af lestri umsagna verður það ráðið að frumvörpin tvö kunni að stangast a.m.k. á við fjórar greinar stjórnarskrárinnar, þ.e. 40. gr., 72. gr., 75. gr. og 77. gr.

Þegar upp er staðið er hér vegið gríðarlega að einum að undirstöðuatvinnuvegum þjóðarinnar undir yfirskini umhverfisverndar og orðinu „auðlindagjald“ misbeitt. Hér er fyrst og fremst um að ræða skattlagningu ríkisstjórnar sem skortir úrræði, hefur ekki getu til að reka ríkissjóð á hefðbundinn hátt heldur grípur til þess að villa um og ofskatta fyrirtæki. 

 

Svona gera menn ekki. Það er pólitískt glapræði að eyðileggja skattstofn vegna stundarskorts á eyðslufé, rétt eins og góður bóndi slátrar ekki sauðfé sínu til þess eins að afla ullar.

 

Af grein Einars Kristins má sjá hversu tæpt þessi ríkisstjórn stendur og þeir flokkar sem styðja hana, Vinstri grænir, Samfylkingin og Hreyfingin. Þeir taka þessu öllu af léttúð og kæruleysi enda þeirrar skoðunar að fyrirtækin í landinu eigi að vera rekin af ríkinu.