Hryðjuverkasamtök herja á landið

Ómar Ragnarsson birtir hrikalega sláandi mynd af mannvirkjum sem Landsvirkjun leyfði sér að reisa við Víti nálægt Kröflu. Segja má að með þessu hafi fyrirtækið eiginlega eyðilagt gíginn stórkostlega.

Í pistli sínum segir Ómar og ég er algjörlega sammála honum:

Landsvirkjun hefur unnið stórfelld óafturkræf spjöll algerlega að óþörfu á Víti við Kröflu.

Sá staður hefur þá algeru sérstöðu að gígarnir eru tveir, risastór neðri gígur og annar minni rétt ofan við þann.

Þarna hafa verið unnin óbætanleg spjöll með því að setja niður 6000 fermetra borplan við jaðar efri gígsins og ryðja burtu viðkæmum hálendisgróðri sem þar var svo að aldrei verður hægt að bæta úr því.

Öll fyrri loforð um að stefnubora þarna svo að ekki þyrfti að eyðileggja staðinn voru svikin.

Vel hefði verið hægt að bora fjær Vítisgígunum tveimur og þessi framkvæmd er í æpandi mótsögn við margítrekaðar fullyrðingar Landsvirkjunar um vandaða og tillitssama umgengni hana við náttúruna og "snyrtileg" virkjanamannvirki.

Rétt er að taka fram að með því að smella tvisvar á myndina er hægt að stækka hana svo að einstök atriði sjáist betur. Þá sést hvernig gróna svæðið neðst á myndinni hefur verið skorið í sundur og viðkvæmri gróðurþekjunni eytt að stórum hluta til þess að geta þanið borplanið inn á hana. Þetta er í um 600 metra hæð yfir sjó og því alls ekki það sama að gera þetta í þessari hæð eða niðri á láglendi. 

Í raun og veru hefur Landsvirkjum gert sig seka um hryðjuverk gegn landinu þarna við Víti á sama hátt og Orkuveita Reykjavíkur með þeirri virkjun sem (ranglega) nefnd er Hellisheiðarvirkjun (hún er á Kolviðarhóli, vestan Hellisheiðar).

Með ólíkindum er sú blinda sem stjórnendur orkufyrirtækja og jafnvel stjórnmálamenn eru haldnir. Oftast er farið með ofbeldi gegn landinu, landslagi og staðháttum breytt svo ítarlega að á eftir minnir fátt á það sem var. Menn reyna ekki einu sinni að sýna neina viðleitni, þó ekki væri fyrir annað en kurteisissakir. 

Hellisheiði var einu sinni á góðri leið með að verða vinsælt til útivistar en því miður er það ekki lengur svo.

Þrátt fyrir fornminjar á Hellisheiði er ekki gaman að koma þangað, ekki heldur í hið forna Yxnaskarð, um það liggur hraðbraut hryðjuverkanna. Kletturinn þar sem Búi vó fósbróður sinn er horfinn í umhverfi mannvirkja.

Enginn leggur leið sína lengur upp á Skarðsmýrarfjall nema bormenn og verktakar. Innstidalur á undir högg að sækja. Þar sporar Orkuveitan út með dyggri aðstoð mótorhjólakappa sem vilja reyna sig við landið. 

Þrátt fyrir vaxandi áhuga á utiveru og ferðalögum virðist umhverfisvernd og íhaldsemi í umgengni við náttúruna hafi ekki aukist að saman skapi. Mörgum er andskotans sama um landið og víla ekki fyrir sér að breyta því og móta.

Vinnslustöðin snýst til varna

Loksins hefur útgerðarfyrirtæki gripið til skynsamlegra varna vegna gengdarlauss áróðurs ríkisstjórnar, þingmanna hennar og ýmissra annarra. Á vegum ríkisstjórnarinnar er vegið harkalega að fyrirtækjum í útgerð og fiskvinnslu með því að hóta nýrri skattlagningu undir yfirskini auðlindagjalds. Þessi nýja skattlagning er hins vegar ekkert annað en landsbyggðaskattur. Hann mun að langmestu leyti hafa lamandi áhrif á fólk og fyrirtæki í stórum og smáum byggðum í kringum landið og valda flótta til SV hornsins. Munum að svokallað auðlindagjald er skattu og ríkisstjórnin mun taka stærsta hluta hans í eyðsluhít sína.

Allir mótmæla, heimamenn og ekki síður fræðimenn en ríkisstjórninni verður ekki haggað. Í dag birtist mjög lagleg auglýsin frá Vinnslustöðinni í Vestmannaeyjum. Í henni segir fyrirtækið frá stefnu sinni í rekstrinum undir yfirskriftinni Virðing, sjálfbærni, velferð. Þó svo að betur hefði mátt vanda textagerð í auglýsingunni er markar hún tímamót og er andsvar á hóflegum nótum sem byggja á samfélagslegri ábyrgð.

Ég efsast ekki um að rekstur Vinnslustöðvarinnar sé í anda þess sem segir í auglýsingunni:

Gildi stjórnenda og starfsmanna Vinnslustöðvarinnar hf. í Vestmannaeyjum eru að hafa virðingu, sjálfbærni og sanngirni að leiðarljósi í starfsemi sinni til að skapa félaginu og samfélaginu velferð og farsæld. Það gerist meðal annars með því að 

• umgangast og nýta auðlindir hafsins með virðingu og skynsamlegri sókn.
• stjórna ferli veiða, vinnslu og markaðsmála allt til neytandans þannig að saman fari kröfur um gæði, ábyrgð og afrakstur í starfseminni.
• stuðla að sjálfbærni auðlinda og samfélags, styrkja innviði byggðarlags síns og velferð þjóðarinnar allrar.
• leitast við að láta gagnkvæma sanngirni ríkja í samskiptum, jafnt inn á við sem út á við.
• stuðla að arðsömum rekstri svo menn njóti ávöxtunar af vinnuframlagi sínu og skapi um leið forsendur þess að félagið fái staðið undir samfélagslegri ábyrgð sinni.
• bera virðingu fyrir neytendum sjávarfangs og leitast ætíð við að tryggja að vörumerkið VSV sé öruggt tákn um góðar og hollar afurðir.
• virða hvert annað, einnig þá sem starfa í sjávarútvegi og í þjónustu- og viðskiptagreinum sjávarútvegsins. 

 

Fara þarf eftir dómum hæstaréttar

Skil á lyklum er ekki lausn, slíkt er neyðarúrræði fyrir afar lítinn minnihluta. Verkefnið er miklu stærra en ríkisstjórnin hefur reynt að þegja það í hel. Málið snýst um að vinda ofan af skuldavandanum rétt eins og margir dómar hæstaréttar hafa hnigið. Bankar og fjármálastofnanir þurfa að fara eftir þeim eða knýja þá til þess. Ríkisstjórnin er hluti vandans, við þurfum að koma henni frá sem fyrst.

Skuldarar geti skilað lyklunum

Traustur og góður maður gefur kost á sér

Ég gæti vel hugsað mér að styðja Ara Trausta Guðmundsson til forseta. Þekki hann ekki persónulega en hef haft örlítil samskipti við hann í gegnum árin. Hann er sonur Guðmundar frá Miðdal, Einarssonar, sem var einn af forvígismönnum Fjallamanna á sínum tíma. Við Útivistarmenn eignuðumst skála Fjallamanna á Fimmvörðuhálsi og endurbyggðum hann árið 1990 til 1991. Að skálabyggingunni kom Ari Trausti og bróðir hans Egill, sem er arkitekt og teiknaði hann nýja skálann í anda þess gamla samkvæmt óskum okkar.

Í tuttugu ár hefur þessi skáli staðið í tæplega 1100 metra hæð fjölda ferðamanna til trausts og öryggis og mikilsverð minning um Fjallamenn og Guðmund frá Miðdal.

Fyrir um tíu árum gaf ég út bók um gönguleiðina yfir Fimmvörðuháls. Ari Trausti var svo vænn að lesa handritið yfir og gerði hann nokkrar góðar athugasemdir sem ég tók fullt tillit til. Fyrir það er ég mjög þakklátur ekki síst vegna þess að bókin verður gefin út aftur núna í byrjun maí.

Ari Trausti hefur víða komið við. Hann er vandaður maður, góður vísindamaður, vel ritfær og hefur einstaklega góða rödd eins og þeir þekkja sem hlustað hafa á hann í útvarpi eða sjónvarpi. Svo er hann góður fjallamaður sjálfur og hefur víða of farið rétt eins og hann á kyn til.

Þó svo að hann sé gamall kommi veit ég að margir sjálfstæðismenn geta hugsað sér að styðja hann í komandi forsetakosningum. Dæmi eru um að undarlegustu vinstri menn hafi bara reynst ágætir forsetar. 

Ari Trausti ætlar í framboð

Íslendingar, góður dálkur í Mogganum

„Íslendingar“ nefnist dálkur í Morgunblaðinu sem dyggir lesendur þess hafa áreiðanlega tekið eftir. Hann er að mínu mati einn skemmtilegasti hluti blaðsins, skrifaður af mikilli útsjónarsemi og góðum stíl.

Hvernig er hægt að gera ættfræði áhugaverða? Jú, á þann hátt sem umsjónarmaður dálksins, Kjartann Gunnar Kjartansson, blaðamaður og sagnfræðingur gerir. Auðvitað hefur ættfræðin liðið fyrirumfjöllunarefnisins. Hver hefur áhuga á dánu fólki, forfeðrum okkar aftur úr öldum? Jú, eftir því sem við verðum eldri og skynsamari vex áhuginn á eigin uppruna og annarra. Kjartan setjur ættfræðina í samband við samtímann og blandar um leið saman gömlu og nýju. Með því móti nær hann áreiðanlega til yngra fólks. 

Í dag fjallar hann um hina geðþekku knattspyrnukonu Emblu Grétarsdóttir, sem þó er varla orðin þrítug en er mikil afrekskona. Hann rekur ættir hannar á einfaldan hátt með ættartré og á síðan viðtal við hana. Embla fæddist á elliheimili ... en vakti ung athygli hjá Sindra fyrir knattspyrnuhæfileika sína. Meira að segja ég man eftir henni frá því að ég bjó á Höfn fyrir um þrettán árum. Auðvitað man ég betur eftir Grétari Vilbergssyni, föður hennar, hressari og skemmtilegri maður er vart til. Sama á við hana Ragnhildi, eiginkonu hans og móður Emblu.

Meginuppistaða dálksins er ein stór viðtalsgrein. Síðan ef lítill þáttur sem nefnist Merkir Íslendingar, í dag er til dæmis sagt frá Indriða G. Þorsteinssyni, rithöfundi og blaðamanni, föður Arnaldar metsöluhöfundar og Friðrik, fréttamann á Stöð2.

Maður staldrar alltaf við dálkinn hans Kjartans og skoðar hann, fræðist og hefur ánægju af.  

Góð grein Tryggvar Þórs um auðlindagjaldið

Ef ekkert er gert myndi fjara undan fyrirtækinu og það verða gjaldþrota á 3-4 árum. En auðvitað væri það óábyrgt hjá stjórnendum fyrirtækisins að fljóta á þann hátt sofandi að feigðarósi. Líklegra er að þeir myndu leita allra leiða til að hagræða og losna við skuldir sem reksturinn stendur ekki lengur undir. Sennilega væri skynsamlegt að selja frá sér kvóta til að greiða niður skuldirnar. Við það þyrfti að fækka skipum og draga saman í landvinnslu. Segja upp fólki. Þá væri hægt að selja eitthvað af skipum og greiða enn meira af skuldum.

 

Tryggvi Þór Herbertsson skrifar afskaplega málaefnalega og skilmerkilega grein í Moggann í morgun sem hann nefnir „Fall Fjarðarbyggðar“. Í henni rekur hann líklegar afleiðingar frumvarpa ríkisstjórnarinnar um breytingar á fiskveiðilögum og er ofangreind tilvitnun úr greininni.

 

Tryggvi tekur rekstrarreikning útgerðarfyrirtæksins Ramma hf. á Siglufirði og heimfærir upp á hann afleiðingar frumvarpanna. Þá kemur í ljós að hagnaður fyrirtæksins upp á 638 milljónir króna breytist í tap uypp á 74 milljónir. Og reiknaður tekjuskattur og veiðileyfagjald hækkar aðeins um 203 milljónir króna, fer úr 357 milljónum í 916 milljónir.

 

Eigendur fyrirtækisins geta auðvitað ekki sætt sig við taprekstur og munu því leita leiða til að koma fyrirtækinu í rekstrarhæft horf. Það verður ekki gert öðru vísi en að selja tvo þriðju tæplega 14000 tonna kvóta, segja upp 200 starfsmönnu sem í dag eru 300 og því mun án efa fylgja minni umsvif og samlegðaráhrif fyrir Fjallabyggð.

 

Þetta er í hnotskurn sú staða sem útgerðarfyrirtæki landsins standa frammi fyrir verði frumvarp ríkisstjórnarinnar um breytingar á fiskveiðilögum að veruleika. Eins og ég hef áður rakið eru þessi frumvörp lög um skattheimtu undir því viðkunnalegu heiti auðlindagjald en eiga ekki sameiginlegt með auðlindarentu. Hér er um að ræða gamaldags aðferð stjórnmálamanna til að deila og drottna. Taka af þeim sem „græða allt of mikið“ og færa þeim sem ekkert græða. Niðurstaðan af þessu brölti er fyrst og fremst sú að allir tapa. Þróaðar fiskveiðar og framleiða sjávarafurða taka breytingum, markaðir tapast.

 

Þetta má ekki gerast. Við höfum ekki efni á tilraunastarfsemi á þessum erfiðum tímum. En þegar öllu er á botninn hvolft er þetta barátta við ríkisstjórn sem hefur lagst gegn atvinnulífinu, barist gegn leiðréttingu skulda heimilanna, reynt að skuldsetja ríkissjóð með Icesave og ekkert getað gert til að draga úr atvinnuleysi. Þetta er gjaldþrota ríkisstjórn hvernig sem á málin er litið. 

Förum með ruslið í ráðhúsið

Það er göfugt markmið og gott að hreinsa til í kringum sig, skiptir engu hvaðan ruslið kemur. Hins vegar má velta vöngum yfir því hvernig stendur á þessu átaki, „Allir út með ruslapoka“. Er það vegna þess að Reykvíkingar eru sóðalegri en áður og kasti frá sér rusli? Eru kannski nýjar kynslóðir komnar fram sem gleymst hefur að ala upp í góðum síðum? Eða gæti verið að almenningur þurfi að gera það sem borgaryfirvöld hafa vanrækt.

Hvert sem svarið er þá skiptir mestu að fylla svörtu pokanna og fara með þá niður í ráðshús Reykjavíkur og skilja þá eftir hjá Jóni Kristinssyni, borgarstjóra. Hann og borgarstjórnarmeirihluti Samfylkingar bera ábyrgð á því hvernig borgin lítur út. Hún er orðin ferlega sóðaleg og afar ógeðfelld. Skattarnir hafa greinilega farið í allt annað. Förum með ruslið í ráðhúsið, þar á það heima.

Allir út með ruslapoka

Eina málið

Mikla ánægju hef ég oftast af því að lesa Staksteina Morgunblaðsins. Höfundurinn er stórskemmtilegur og sér skoplegu hluta tilverunnar en háðið er oft meinlegt. Hér eru Staksteinar dagsins:

Það sjást merki þess að landinn sé að ná sér á strik.

Taktarnir minna á það sem var er sveiflan var mest á óskabörnum þjóðarinnar, frá klappstýru og niðrúr.

Þá keyptu snillingarnir ómálaða mynd af hirðskáldi sínu fyrir á þriðja tug milljóna.

Sjálfsagt hefðu þeir líka keypt óort ljóð af hirðmálurum sínum fyrir svimandi upphæðir, ef tími hefði gefist til.

Uppboðin eru byrjuð aftur.

Og eins og forðum er Samfylkingin nálæg þegar notið er lífsins.

Nú var plastmál boðið upp og fór það á 105 þúsund krónur.

Upphæðin er aðeins skugginn af því sem var, en þó í áttina.

Plastmálið fékk aukið verðgildi vegna þess að Jóhanna Sigurðardóttir úr gömlu „hrunstjórninni“ hafði drukkið úr því.

Listunnendur á Akureyri keyptu málið.

En málið hefur ekki aðeins listrænt gildi heldur einnig pólitískt gildi.

Því þetta er eina málið sem Jóhanna hefur klárað á kjörtímabilinu. 

Auðlindagjald er ekkert annað en aukinn tekjuskattur

Það er pólitísk ákvörðun hvort taka eigi upp nýja skattstofna og fela þá undir öðru nafni, í þessu tilviki auðlindagjald. Sumir hafa gjörsamlega misst sig í þessari umræðu og skilja hana ekki. Þeim er tíðrætt um að þjóðin eigi fiskinn í sjónum. Færð hafa verið rök fyrir því að þetta er tómt rugl. Við, þjóðin, njótum ekki eignaréttar í hefðbundnum skilningi þess orðs. Eignaréttur er allt annað hugtak.

En finnum út hvort það sé vilji þjóðarinnar að mergsjúga atvinnuvegina og jafnvel skekkja rekstrargrundvöll þeirra vegna þess að þeir leggi ekki nóg fé í sameiginlegan sjóð þjóðarinnar, sem er ekkert annað en ríkissjóður. Munum samt að almenningur á engan rétt í þann sjóð, eignarétturinn er ekki þar til staðar.

Í sannleika sagt er ekki hægt að breyta umræðunni á þann veg að krefjast auðlindagjalds nema því aðeins að eitt skuli yfir alla ganga. Allur rekstur byggist á auðlind á einn eða annan hátt. Ljóst er að auðlind landbúnaðarins er landið sjálft, skiptir engu hvort það er undir beinum, hefðbundnum eignarétti eða ekki. Jafnvel versluninn byggir á þeirri auðlind sem er almenningur. Ferðaþjónustan byggir á landi og fólki, hvort tveggja er auðlind hennar. Svona má lengi telja.

Eitt er hins vegar víst. Auðlindagjald er skattur, ekkert annað, skiptir engu hversu fjálglega talað er með „sautjándajúníanda“ hreimnum. 

Mikil ósköp, sumir græða meira en aðrir. Er það ekki bara hið besta mál? Fjármagnið leitar alltaf út í þjóðfélagið, það gerist fyrr eða síðar. Þeir sem ætla að hlífa Landsvirkjun við auðlindagjaldi en leggja það með fullri hörku á Brim, Granda og önnur sjávarútvegsfyrirækin eru í hreinræktaðri herferð gegn sjávarútvegnum. Næst kemur auðlindagjald á Kynnisferðir, Icelandair, Vélsmiðju Skagastrandar, Trex, Hótel Rangá, Icelandic Adventures, hjólbarðaverkstæðin og svo framvegis. 

Áður en þetta mál fer út í öfgar þá verðum við að skilja það. Hóflegt gjald fyrir auðlindina getur verið réttlætanlegt svo fremi sem það byggir hana upp, eflir rannsóknir og skilning á henni. Sem skattstofn á borð við tekjuskatt á auðlindagjaldið ekki rétt á sér. Það skemmir en byggir ekki upp.

Þyrfti að greiða 7,5 milljarða í auðlindagjald

Fyrr eða síðar mun hann átta sig á glæpum sínum

Norski fjöldamorðinginn virðist barnalegur. Hann lifir í gömlum tíma, telur að einhver handahreyfing setji hann á stall með öðrum álíka sem halda í hávegum „kveðju“ sem líkist þeirri sem nasistar brúkuðu hér áður fyrr. Í dag hefur svona vings enga þýðingu. Ef glæpurinn væri ekki svona alvarlegur myndi maður segja að þetta væri beinlínis hlægileg framkoma.

Auðvitað er maðurinn geðveikur. Fram hefur komið að hann hefur lifað í gerviheimi tölvuleikja, misst þar fótanna og gerir sér ekki lengur grein fyrir raunveruleikanum.

Verst er hins vegar staðan fyrir ábyrgt og gott þjóðfélag Norðmanna, að maður geti komist upp með svona glæp án þess að til hans hafi sést við undirbúninginn. Enn verra er forherðing mannsins, sem gerir sér ekki grein fyrir verkum sínum, skilur þau ekki.

Einhvern tímann, fyrr eða síðar, mun hann átta sig, og þá þarf hann örugglega á mikilli hjálp að halda. Hversu mikið sem sjálfsálitið er þá er útilokað annað en að innst inni skilji hann stöðuna.

Langverst við þetta allt er að í hverju þjóðfélagi kunna hugsanlega að fyrirfinnast einn eða tveir eins og sá norski. 

Réttarhöldunum lokið í dag

Tíminn stendur í stað

Ég fæ ekki betur séð en að vefritið timinn.is sé dautt. Tíminn, sem skreytir sig með hinu forfræga haus gamla dagblaðsins Tímans, hefur ekki verið uppfærður lengi.

Skýringuna veit ég ekki en vefritið var ansi skemmtilegt, margir góðir pennar skrifuðu í það og fréttir voru oftar en ekki jákvæðar og uppbyggilegar. 

Af Tímanum er sjónarsviptir sé hann horfinn sömu braut og dagblaðið.

Nýtum orkuna innanlands

Ríkisstjórnin sem er búin að leggja fram rammaáætlun um virkjanir, ríkisstjórn sem þykist styðja náttúruvernd, ríkisstjórn sem er á móti stóriðju, ríkisstjórn sem leggst gegn atvinnulífinu, ætlar nú að skipa nefnd um sæstreng til að sjá Bretum fyrir raforku.

Miðað við það hvernir ríkisstjórnin hefur látið er mörgum spurn hvort eitthvað sé aflögu af rafmagni til útflutnings? 

Í sannleika sagt er það pólitísk ákvörðun hvað við viljum flytja til annarra landi. Viljum við vinna vörur hér á landi og skapa þannig atvinnu eða ætlum við að vera „hráefnisútflytjandi“ flytja út óunnar vörur eða rafmagn? 

Ég á ákaflega auðvelt með að leggja fram eigin pólitíska stefnu í þessum málum. Hún hljóðar svo: Við eigum að nýta orkuna innanlands, skapa hér verðmæti, efla atvinnulíf og gera landið vænt til búsetu aftur eftir hrun og hrunstjórnun núverandi ríkisstjórnar.

Það er vonlaust að útflutningur raforku skapi okkur meira í vasann en útflutningur á varningi sem unnin er hér að meira eða minna leiti. Svo er þeirri spurningu ósvarað hvar á að taka orkuna þegar við getum ekki einu sinni skaffað rafmagn í iðnaðarframleiðslu á Reykjanesi.

Ég trúi ekki öðru en að fleiri séu sammála þessari pólitísku stefnu. 

Afgangsorka verður sennilega aldrei til hér á landi að óbreyttri tækni. 

Skipar starfshóp um sæstreng

Hver talar svona ...?

Deilt er um hlutleysi Ríkisútvarpsins, stofnunar sem oft er nefnd Ruv. Bergþór Ólafsson sagði í gær frá sláandi niðurstöðum könnunar er hann gerði fyrir eigin reikning. Í morgun er fjallað um málið í Morgunblaðinu. Þar tjá stjórnarandstæðingar sig og það nokkuð ákveðið.

Einnig er rætt við þann mann sem ætti að þekkja vel til inviða Rúvs. Og hér eru orð hans ognú bið ég lesendur að bera kennsl á hann byggða á talsmátanum. Þetta segir maðurinn:

Við erum auðvitað með skýrar kröfur um hlutlægni á Ríkisútvarpinu, og raunar ætlumst við til þess af öllum fjölmiðlum en ekki síst af Ríkisútvarpinu, en það er ekki þar með sagt að dagskrárgerðarfólk megi ekki hafa skoðanir og birta þær,“ segir XXX, spurð út í viðbrögð sín vegna gagnrýni Bergþórs Ólasonar, og bætir við: „Það er auðvitað spurning hvar línan liggur milli þeirra sem annast fréttir, þar sem þetta er viðkvæmara, og síðan þá sem eru í annarri dagskrárgerð, við erum auðvitað með mörg dæmi um það að þáttastjórnendur séu þekktir fyrir sínar skoðanir.

Hver talar svona?

 

1. Gamall og þreyttur yfirmaður í Rúvi.
2. Fyrrverandi embættismaður í menntamálaráðuneytinu
3. Hægri sinnaður stjórnmálamaður, þreyttur og latur
4. Ung og frísk vinstri sinnaður stjórnmálamaður sem gegnir stöðu mennta- og menningarmálaráðherra.
5. Íhaldsamur blýantsnagari í mennta- og menningarmálaráðuneytinu sem hefur upplýsingamál á sinni könnu.

 

Svör óskast hið snarasta.

Guernica og örlög guðanna

Örlög guðanna er nafnið á athyglisverðri sýningu í Víkingaheimum og segir frá henni í Morgunblaðinu í morgun. Greint er frá myndum eftir Kristínu Rögnu Gunnarsdóttur, myndlistakonu, og meðal annars birt meðfylgjandi mynd og segir í myndatexta blaðsins: „Atgangur Það er farsælast að reita ekki jötna til reiði.“

Myndin er sérstök og um leið og ég sá hana minnti hún mig á myndina Guernica eftir Piccasso.

Í henni túlkar listmaðurinn loftárás þýskra og ítalskra herflugvéla á bæinn Guernica á Spáni þann 26. apríl 1937 í borgarastyrjöldinni. Árásina gerði Picasso ódauðlega og sýnir mynd hans gríðarlegar þjáningar og vakti athygli á glæpaverkum fasistastjórnar Francós.

Mynd Kristínu Rögnu er stórskemmtileg og lýsandi fyrir viðfangsefnið og ég er ákveðinn í því að skoða þessa skemmtilegu sýningu í Víkingaheimum.

Helgi dagsins

Sagt var að í gömlu Sovétríkjunum og leppríkjum þeirra hafi kommúnistarnir getað stjórnað öllu nema tvennu, skopskyni almennings og efnahagsmálum. Menn héldu geðheilsu sinni með því að hvísla brandara um stjórnvöld og loks kom að þeim degi að þessi einræðisríki hrundu innanfrá vegna slakrar efnahagsstjórnar. Einræðið er dýrt, miklu dýrara en lýðræðið.

Helgi Sigurðsson skopmyndateiknari Morgunblaðsins skýtur föstum skotum að íslenskum stjórnvöldum. Meðfylgjandi mynd þarfnast ekki skýringar. Ljóst er þó að innganga í ESB verður íslenskri þjóð dýr.  

Smiley og Steingrímur

Dálítill munur á Smiley og Steingrími Joð.

Siv vill fá broskallinn til Íslands

Kolvitlaust veður eða maður ...

Orð dagsins kemur frá nafn mínum, Sigurði Þór Guðjónssyni, sem heldur út afskaplega fróðlegu veðurbloggi. Hann segir eftirfarandi:

Því betur sem ég kynnist mönnunum því vænna þykir mér um veðrið og því meira sem það er kolvitlausara. 

Óþolandi ...

Eftir þriggja ára aðlögunarviðræður við Evrópusambandið tjáir Steingrímur J. Sigfússon, allsherjarráðherra, sig loksins um þær. Og það er helst í fréttum að honum finnst „óþolandi“ að ekki sé búið að ganga frá aðildinni fyrir næstu þingkosningar. Honum finnst „óþolandi“ að fara í kosningar með aðlögunarviðræðurnar í fullum gangi.

Ríkisstjórninni og meirihluta hennar á þingi hefur tekist að klúðra hverju málinu á fætur öðru og sleppt því að taka á þeim sem almenningur telur mikilvægast; atvinnumálu, skuldastöðu heimilanna, uppbyggingu atvinnulífsins og framfærslumálum. Auðvitað skipta þessi mál mestu. Engin önnur eru mikilvægari, hvorki stjórnarskráin eða kvótamálið þó ríkisstjórnin reyni að villa um fyrir almenningi og beina sjónum fólks frá öllu klúðrinu.

Þrýstir á ESB að opna lykilkaflana

Heimskuleg "ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðsla"

Venjulega hefur almenn skynsemi getað dugað venjulegum manni sem fengið hefur þokkalegt uppeldi og aflað sér þekkingar eftir því sem árunum fjölgar. Bara í ljósi almennrar skynsemi er klárt að leiksýning ríkisstjórnarinnar og meirihluta hennar á Alþingi um svokallaða „ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu“ hefur kolfallið. Raunar var það svo á sjálfu þinginu þó svo að þeir sem héldu málinu fram væru á þeirri skoðun að um væri að ræða þjóðaratkvæðagreiðslu sem skipti máli.

Hafi einhver verið í vafa um rökin fyrir andstöðu Sjálfstæðisflokksins við þessari atkvæðagreiðslu ætti sá að skilja málið betur eftir að hafa lesið óvenju skýra grein Guðlaugs Þórs Þórðarsonar, alþingismanns, í Mogganum í morgun.

Guðlaugur telur upp spurningar sem orka í það minnsta tvímælis, nema því aðeins að viðkomandi ráði yfir almennri skynsemi. 

1. spurning. Vilt þú að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá? [...]

Þess má geta að tillögur stjórnlagaráðs eru í 115 greinum.

Augljóst er að skilgreina þarf viðfangsefnin mun betur; hvað er átt við með að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar? Óbreyttar? Í heild? Að hluta og þá að hve miklu leyti? Hvaða tillögur? Er það skýrt í hugum fólks sem mætir á kjörstað hvaða tillögur er verið að tala um, hvað þær innihalda og þýða?

Og svo á að svara já eða nei ... 

2. spurning

Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði náttúruauðlindir sem ekki eru í einkaeigu lýstar þjóðareign?

Hvað átt er við með „náttúruauðlind“, er það hafið? Fiskurinn? Jarðvarmi? Fallvötnin? Fallegir staðir sem nýta má í þágu ferðamanna?

3. spurning

Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um þjóðkirkju á Íslandi? Já eða nei.

Þjóðkirkja hvað? Hvernig ákvæði? Er verið að vísa til skilgreiningar á þjóðkirkju líkt og hún hefur verið skilgreind fram til þessa? Hvernig hefur hún verið skilgreind fram til þessa? Er það skýrt í hugum fólks? Hafa allir sama skilning á því?

4. spurning

Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði persónukjör í kosningum til Alþingis heimilað í meira mæli en nú er? Já eða nei.

„Persónukjör“ – hvað þýðir það? „... heimilað í meira mæli en nú“? í hve miklum mæli og hvernig væri því háttað? Þetta þarf að skýra. Hér er um að ræða óskýra hugtakanotkun og ekki fyrirfram gefið að allir skilji á sama veg.

5. spurning

Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um að atkvæði kjósenda alls staðar að af landinu vegi jafnt? Já eða nei.

Þetta er óvenju skýrt.

6. spurning

Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um að tiltekið hlutfall kosn- ingarbærra manna geti krafist þess að mál fari í þjóðaratkvæðagreiðslu? Já eða nei.

„Tiltekið hlutfall“ – hve hátt hlut- fall geti krafist þess að „mál“ – hvernig mál? – Öll mál? Fari í „þjóðaratkvæðagreiðslu“? Hvernig verður því háttað? 

Niðurstaðan er sú að þetta hefði aldrei getað orðið þjóðaratkvæðagreiðsla eða fullburða könnun um hugmyndur um stjórnarskrá. Þetta var bara hrákarsmíði til þess ætluð að róa nokkra þingmenn og þá sérstaklega þingmenn Hreyfingarinnar, sem voru keyptir með þessu til að styðja ríkisstjórnina.

Og nú sjá flestir að upphrópanir formanns stjórnlaga- og eftilitsnefndar Alþingis um að stjórnarandstaðan þori ekki að leggja mál undir dóm kjósenda er tóm vitleysa. Meira að segja innan stjórnarliðisins er fólk sem þorir að leggjast gegn heimskulegum verkefnum sem engu mun skila. 

 

Ársreikningar ESB

Helgi Sigurðsson, auglýsingahönnuður og skopmyndateiknari Morgunblaðsins, lætur ekki deigan síga í pólitískri ádeilu sinni.

Mynd dagsins þarfnast ekki skýringa annarra en þeirra að frá upphafi ársreikningar ESB ekki verið samþykktir af endurskoðendum vegna veigamikilla galla í þeim og framkvæmd fjármála.