Back to work, Steinholtsá, barn skýrt og magavöðvar á snekkju

Orðlof

Lognmolla eða ekki

Hvað merkir orðasambandið eða frasinn Hér er allt að gerast? – Ég sá fyrir skömmu auglýsingu frá símafyrirtæki sem hófst á þessum orðum. 

Mér virðist frasinn vísa til þess að líf sé í tuskunum, engin lognmolla ríki, og enn fremur felst í orðunum að ákjósanlegt sé að vera í slíku umhverfi. Eftir stjórnarslitin heyrði ég sama frasa í síbylju, hann notuðu jafnt fréttamenn sem stjórnmálamenn. 

Ekki hirði ég um að velta fyrir mér tengslunum á milli beinnar (orðfræðilegrar) merkingar og yfirfærðrar en segi eins og stundum áður: 

Ekki er allt vakurt þó riðið sé.

Málfarsbankinn. Jón G. Friðjónsson (2017).

Athugasemdir við málfar í fjölmiðlum

1.

„Til þess að koma til móts við samfélagið á þessum COVID tímum erum við hjá Regus að bjóða upp á BACK TO WORK tilboð.“

Fjöltölvupóstur frá regus.is.                                   

Athugasemd: Fyrirtækið heitir „Regus og Spaces“ og það sendir mér stundum tölvupóst. Það á fullt af skrifstofuhúsnæði og leigir það út. Í síðasta pósti bauð það mér upp á tvö tilboð. Annað kallst „back to work“ og hitt „free beer“.

Gott væri ef einhver sem skilur útlensku gæti þýtt tilboðin fyrir mig. Sko, ég gæti verið að missa af einhverju mikilvægu.

Tillaga: Engin tillaga.

2.

„Hlýja loftið aðeins að yfirgefa okkur.“

Frétt á blaðsíðu 6 í Morgunblaðinu 17.8.20.                                   

Athugasemd: Atviksorðið aðeins er mikið notað í talmáli. Þar hefur það dálítið aðra merkingu en í ritmáli og helgast það af framburði og áherslu. Þarna gæti viðmælandinn hafa sagt:

Hlýja loftið er aaaðeins …

Merkingin er lítilsháttar, á hugsanlega við um skamman tíma. Skýringin er sú að spáð var kólnandi veðri.

Í ritmáli hefðu margir skrifað til dæmis á þá leið sem segir í tillögunni. 

Tillaga: Hlýja loftið er að yfirgefa okkur í bili.

3.

„Aðstoða þurfti erlendan ferðamann sem festi bifreið sína í Steinholtsá þann 15. ágúst.“

„Frétt“ á vef lögreglunnar.                                  

Athugasemd: Má vera að það sé dálítið orðum aukið að löggan kunni ekki að skrifa. Jafnframt kann það að vera ofmælt að hún kunni ekkert í landafræði. Staðreyndin er hins vegar sú að áin heitir Steinsholtsá. Með essi. 

Steinsholt er örnefni sunnan við Krossá og nokkrir staðir kenndir við það. Þarna er Steinsholtsdalur, sem skriðjökullinn Steinsholtsjökull hefur mótað og Steinsholtslón er fyrir framan hann.

Svona skrifar löggan:

Eitt þessara mála snýr að umferðarslysi sem varð á austurleið eftir Þjóðvegi 1 …

Sem sagt slysið var á leiðinni austur. Líklegra er að maðurinn sem lenti í slysinu hafi verið á austurleið. Á þessu tvennu er talsverður munur.

Þeir sem kjósa að tala um þjóðveg eitt, sem er aðalþjóðvegur landsins og hjá Vegagerðinni merktur með þessari tölu, ættu að nota lítinn staf. Löggan skrifar veganafnið með litlum og stórum staf í litlu „fréttinni“ sinni.

Löggan skrifar:

Hann virti stöðvunarmerkin engu, virðist hafa aukið við hraðan, og hvarf úr sjónmáli.

Þetta er illa skrifað. Eftirfarandi er skárra:

Hann virti ekki stöðvunarmerkin, virðist hafa aukið hraðann, og hvarf úr sjónmáli.

Gera má athugsemdir við fjölmargt annað í þessum skrifum löggunnar. Skrifarinn ætti að láta aðra lesa yfir það sem hann skrifað. Verst er að blaðamenn éta það upp sem löggan skrifar rétt eins og það sé „gullaldarmál“. 

Tillaga: Aðstoða þurfti erlendan ferðamann sem festi bifreið sína í Steinsholtsá þann 15. ágúst.

4.

„Þrjú ný innanlandssmit og sex við landamærin.“

Fyrirsögn á frettabladid.is.                                    

Athugasemd: Má vera að fáir sjái skopið í fyrirsögninni. Það gerir ekkert til. Lítið bros léttir lundina í faraldrinum.

Samt er alltaf slæmt að sjá svona skrifað í fréttinni:

383 sýni voru tekin til greiningar á veirufræðideildinni í gær …

Enginn sómakær skrifari, blaðamaður eða rithöfundur byrjar setningu á tölustöfum. Reglan er sú að byrja á setningu á stórum staf en slíkur er ekki til í tölustöfum.

Enginn myndi til dæmis skrifa svona:

1 sýni tekið til greiningar á veirufræðideildinni í gær …

Hvers vegna ekki? Í fyrsta lagi byrjum við ekki setningu á tölustöfum. Í öðru lagi er þetta ljótt. Flestir myndu skrifa „Eitt sýni …“ og bera það fyrir sig að það sé laglegra. Það eru góð rök.

Tillaga: Engin tillaga.

5.

„Slösuð stúlka hjá Þingvallarvatni.“

Fyrirsögn á visir.is.                                     

Athugasemd: Erfitt er að skilja fyrirsögnina því Þingvallavatn geysistórt, 84 km2. Til samanburðar er Seltjarnarnes tveir km2 og Heimaey þrettán km2.

Allir hljóta að sjá að ófullnægjandi er að segja einhvern „við Þingvallavatn“. Sá gæti verið hvar sem er. Og hvað merkir forsetningin „hjá“ hérna. Er það á ströndinni, einn metra frá henni, einn km frá eða hvað? Svona kallast ekki blaðamennska.

Tillaga: Engin tillaga.

6.

„Skýrði barnið sitt eftir umdeildum leikmanni.“

Fyrirsögn á dv.is.                                     

Athugasemd: Þeir eru til sem segja að stafsetning skipti engu máli. Sé það rétt, hvað merkir þá fyrirsögnin. Var barninu skýrt frá leikmanninum eða var barnið skírt eftir honum.

Blaðamaðurinn skrifar svona í fyrirsögn og einnig í meginmáli fréttarinnar. Raunar er þetta ekki frétt, bara bull.

Tillaga: Skírði barnið sitt eftir umdeildum leikmanni.

7.

„Spenn­ir maga­vöðvana á snekkju.“

Fyrirsögn á mbl.is.                                      

Athugasemd: Varla er hægt að orða þetta á annan hátt. Hins vegar telur góður kunningi minn því blákalt fram að snekkja hafi ekki magavöðva. Enn hefur enginn dregið þá fullyrðingu í efa.

Tillaga: Engin tillaga.

Látnir blása, sterkasta saltið, fastar í hafi og bílstjórasæti líkamans

Orðlof

Salt

Salt hefur verið gríðarlega mikilvægt í sögu mannkyns og var (og er enn í dag) mjög dýrmæt vara. 

Sem dæmi má nefna að í bókinni Matarást er sagt frá því að rómverskir hermenn hafi fengið salt sem hluta af launum sínum. Þetta kallaðist salarium en þaðan er komið enska orðið salary (vinnulaun) (Nanna Rögnvaldsdóttir, 2002).

Vísindavefurinn.

Athugasemdir við málfar í fjölmiðlum

1.

„Látnir blása í áfengismæli á fjöllum.“

Fyrirsögn á frettatiminn.is.                                  

Athugasemd: Svona fyrirsögn bjargar deginum. Ég hló lengi. Líklega er betra er að lesa yfir fyrir birtingu til að koma í veg fyrir misskilning.

Tillaga: Engin tillaga.

2.

„Hann þefar þar m.a. af sterkasta salti heims og …“

Frétt á visir.is.                                  

Athugasemd: Salt er bara salt. Ekki til veikt salt eða sterkt nema í upplausn. Salt er steinefni, natríumklóríði. Á vef Wikipedia segir að sjórinn sé 3,5% selta, það er þrjátíu og fimm grömm af salti í einum lítra af sjó.

Mér eru minnisstæð þessi orð úr Biblíunni frá því í KFUM í gamla daga.

Þér eruð salt jarðar. Ef saltið dofnar, með hverju á að selta það?

Salt dofnar hvorki vegna umhverfis né aldurs. Það er alltaf eins og ekki hægt að styrkja það.

Frá ómunatíð hefur salt verið óskaplega mikilvægt í fæðu mannsins, til geymslu á matvælum og svo framvegis. Hvað gerist þegar maðurinn, sem þarna er nefndur salt jarðar, dofnar, hvað getur styrkir hann? Þetta er heimspekileg spurning og verðugt umhugsunarefni.

Tillaga: Engin tillaga.

3.

„… seg­ir hann að ýms­ir „frétta­skýrend­ur“ segðu Harris ekki kjörgenga þar sem hún sé ekki inn­lend þar sem for­eldr­ar henn­ar hafi ekki verið banda­rísk­ir rík­is­borg­ar­ar þegar hún fædd­ist.“

Fyrirsögn á mbl.is.                                  

Athugasemd: Tvisvar sinnum „þar sem“. Í seinna skiptið hefði mátt setja því. Þetta kallast nástaða, það er nándin er of mikil. 

Orðalagið ’þar sem’ er ofnotað hjá blaðamanninum. Hann notar það fjórum sinnum í fréttinni:

1. … þau segja að hún sé ekki kjörgeng þar sem hún er ekki fædd í þessu landi.
2. … laga­pró­fess­or skrif­ar í Newsweek þar sem hann held­ur því rang­lega fram að öld­unga­deild­arþingmaður Kali­forn­íu …
3. … segðu Harris ekki kjörgenga þar sem hún sé ekki inn­lend þar sem for­eldr­ar henn­ar …

Öllu má nú ofgera. Sama er með sögnina að segja, kemur tvisvar fyrir í málsgreininni. Óþarfi.

Tillaga: Í grein  John Eastman, pró­fess­ors í lög­um við Chapman-há­skóla, segir hann að ýms­ir „frétta­skýrend­ur“ fullyrði að Harris sé ekki kjörgenga þar sem hún sé ekki inn­lend því for­eldr­ar henn­ar hafi ekki verið banda­rísk­ir rík­is­borg­ar­ar þegar hún fædd­ist.

4.

„Of vindasamt fyrir eldflaugaskot.“

Fyrirsögn á ruv.is.                                  

Athugasemd: Velti því fyrir mér hvort þarna hafi verið of hvasst. Veit ekki alveg hvað átt er við lýsingarorðinu ’vindasamt’. Samkvæmt orðabókinni merkir það:

með tíðum og sterkum vindum.

Hins vegar er ég ekki alltaf viss um að blaðamenn kunni skil á þeim orðum sem þeir velja. Hér gæti það hafa verið tilviljun að blaðamaðurinn hafi valið ’vindasamt’ í staðinn fyrir hvasst.

Tillaga: Of hvasst fyrir eldflaugaskot.

5.

„Þegar rætt er um efnahagsaðgerðir vegna veirunnar verður þó hér eftir að horfa til þess að það ástand sem nú ríkir verður að líkindum viðvarandi um nokkra hríð, eflaust fram á næsta ár og mögulega lengur.“

Forystugrein Morgunblaðsins 15.8.20.                                 

Athugasemd: Ekki eru allir blaðamenn góðir pennar og fæstir ritstjóra landsins eru það. Einn ber þó af en hann skrifar alls ekki svona. Málsgreinin er þvílíkt hnoð að leitun er að öðru eins.

Höfundurinn ofnotar atviksorðið ’þegar’:

1. Þegar horft er á heiminn …
2. … þegar litið er til landa …
3. … þegar horft er til landanna …
4. Þegar rætt er um …
5. Þegar rætt er um …
6. … þegar reynt er að spá …

Þetta ber merki um fátæklegan orðaforða, stílleysi og algjört hugsunarleysi.

Í upphafi forystugreinarinnar segir:

Ákvörðun ríkisstjórnar Íslands í gær um að herða eftirlit með kórónuveirunni við landamærin …

Ég er þess fullviss að eftirlitið við svokölluð landamæri er ekki með kórónuveirunni heldur með ferðamönnum sem hugsanlega eru smitaðir af henni. Fáránlegt er að hugsa sér að hafa „eftirlit með kórónuveirunni“. Munum að það er verið að leit að henni í ferðamönnum.

Forystugreininn er leir. Höfundurinn byrjar án þess að hafa neina hugmynd um efnistökin. Í gamla daga var manni kennt að ritgerð hefði upphaf, miðju og endi. Blaðamennskan er á margan hátt öðru vísi. Þá skiptir öllu að grípa strax athygli lesandans. Margir kunna það en vandinn er að halda athygli hans allt til enda. Hér skiptir máli aðalatriði, útskýring og endir.

Kvöl var að lesa illa skrifaðan leiðara, athyglin rann til og frá. Ó, hversu mikil er sú náðargáfa að geta haldið óskertri athygli við leiðinlegan lestur. Nei, betra er að sleppa lestrinum og fletta Mogganum áfram.

Tillaga: Veiran verður að öllum líkindum í þjóðfélaginu fram á næsta ár og hugsanlega lengur. Í því ljósi verður að skoða efnahagsaðgerðir ríkisstjórnarinnar.

6.

„Ég ber blak af þeim og segi að heimurinn sé skýrari í endurliti heldur en í hringiðu atburðarásarinnar, þannig að að túlkun Ólafs Bjarna um að ég telji Ketil vera illvirkja er alröng.“

Grein á blaðsíðu 22 í Morgunblaðinu 15.8.20.                                  

Athugasemd: Hvað er góður stíll? Eflaust sýnist sitt hverjum en ofangreind málsgrein er verulega góð enda skrifuð af afburða stílista. 

Tillaga: Engin tillaga.

7.

„Fastar úti á hafi í 15 klukkutíma.“

Fyrirsögn á blaðsíðu 8 í Fréttablaðinu 15.8.20.                                 

Athugasemd: Sá sem er fastur kemst ekkert. Hins vegar hrekst sá sem er á sjó og getur ekki komist að landi vegna vinda eða strauma. Raunar er þetta orð, ’hrekjast’, notað í fréttinni sem er gott. Hann er á stöðugri ferð, síst af öllu fastur.

Í fréttinni segir:

Þær fuku langt, langt frá landi og vissu ekkert hvar þær voru. 

Frekar barnalegt orðalag og bara dálítið sætt og krúttleg og dúllulegt … 

Nei, þær hröktust langt frá landi. Það sem flýtur á sjó eða vötnum rekur.

Hversu langt er „langt, langt frá landi“? Hefði blaðamaðurinn notað ’langt’ einu sinni en ekki tvisvar hefði hann ekki gert sig að athlægi.

Tillaga: Á reki úti á rúmsjó í fimmtán klukkutíma.

8.

„Loksins í bílstjórasætinu í eigin líkama.“

Fyrirsögn á visir.is.                                  

Athugasemd: Þetta er kjánalegt orðalag og í engu samræmi við umfjöllunarefnið. Hvað skyldi nú viðmælandi blaðamannsins eiga við? Jú, hún breytti mataræði sínu og vegna þess líður henni betur. Varla er hægt að segja að hún hafi ekki haft stjórn á neysluvenjum sínum, það gera allir. Sumir láta allt eftir sér og það kann aldrei góðri lukku að stýra.

Í fréttinni segir:

Að upplifa það að maður hafi fullkomna stjórn á sinni næringu og vellíðan sem því fylgir gefur manni aukinn kraft.

Er þetta ekki aðalatriðið?

Tillaga: Hef fullkomna stjórn á neyslu minni.

Erum að reyna að fara að lifa, orðnir aðskildir og mæta skilyrðum

Orðlof

Andfælur

No. andfælur (kvk.flt.) merkir ’ofboð í svefni’.  

Ásgeir Blöndal segir að forliðurinn and- hafi hér svipaða merkingu og í andstyggur, sbr. andstyggilegur ‘viðurstyggilegur’. Það er einkum algengt í orðasambandinu vakna/hrökkva (upp)/ rjúka upp með andfælum

Málfarsbankinn. Jón G. Friðjónsson.

Athugasemdir við málfar í fjölmiðlum

1.

„Við erum að fara að reyna að lifa með þessari veiru.“

Fyrirsögn á visir.is.                                 

Athugasemd: Þetta er nú nokkuð löng sagnorðaromsa í stuttri setningu, fjögur sagnorð, þrjú í nafnhætti.

Líklega á viðmælandi Vísis við að fólk þurfi að lifa með veirunni. Annað er ekki mögulegt. 

Tillaga: Við þurfum að lifa með veirunni.

2.

„Eft­ir góðan tíma á sigl­ingu á flóanum voru þeir fé­lag­ar orðnir aðskild­ir …“

Frétt á mbl.is.                                  

Athugasemd: Málsgreinin er hnoð. Hvað er þarna átt við með „góðan tíma á siglingu“. Giska má á að þeir hafi siglt lengi. 

Auðveldara er að geta sér til um hvað það merkir að „vera aðskildir“. Án efa þýðir það að langt væri orðið á milli þeirra. 

Þarna er talað um flóa og sé það nafngreindur flói, til dæmis Faxaflói ætti orðið að vera með stórum staf.

Tillaga: Eftir að hafa siglt lengi um Flóann var orðið langt á milli þeirra …

3.

„Þetta eru skilyrðin sem þarf að mæta til að …“

Morgunútvarp Rásar tvö kl. 07:50.                                 

Athugasemd: Á ensku er sagt „to meet conditions“. Fjöldi fjölmiðlafólks tekur mið af enskunni og segir: „Mæta skilyrðum“ sem er rangt. Á íslensku er þeim ekki „mætt“. Orðið merkir samkvæmt orðabókinni að hitta, koma á áætlaðan stað eða hljóta. Betra er að uppfylla skilyrði.

Tillaga: Þetta eru skilyrði sem uppfylla þarf til að …

4.

„Alexander Lúkasjenkó hefur aldrei hlotið jafn mikla mótstöðu á 26 ára valdasetu sinni í Hvíta-Rússlandi og um helgina.“

Frétt á blaðsíðu 13 í Morgunblaðinu 11.8.20.                                 

Athugasemd: Sjaldgæft er óþekkt er að orða það svo að einhver „hljóti mótstöðu“. Algengara er að orða það svo að hann fái mótstöðu, verði fyrir mótstöðu eða álíka.

Tillaga: Á tuttugu og sex ára forsetatíð sinni í Hvíta-Rússlandi hefur Alexander Lúkasjenkó aldrei orðið fyrir eins mikilli andstöðu en nú um helgina.

5.

„… landamæri svæðisins yrðu harðlokuð gagnvart fólki frá áhættusvæðum  út árið 2021.“

Frétt á ruv.is.                                  

Athugasemd: Skrýtið að nota hér forsetninguna gagnvart í stað þess að nota aðra forsetningu, fyrir. Við læsum dyrum fyrir óvelkomnum gestum og það á líka við um landamæri.

Tillaga: … landamæri svæðisins yrðu harðlokuð fyrir fólki frá áhættusvæðum  út árið 2021.

Hundurðir milljóna, há vatnsstaða og rigningatíð í nokkra daga

Orðlof

Vanmáttur

Í bréfi til alþingismanna árið 1663 baðst Árni lögmaður Oddsson undan því að gegna áfram starfi sínu. Hann bar við heilsubresti og ritaði með eftirminnilegum hætti:

Svo sem fuglinn flýgur ekki vel, þá hann missir fjaðranna, einn hestur þreytist undir of þungri byrði, svo hann neyðist til að leggjast, skipið siglir ei án byrjar, eldurinn logar ei þá eldsneytið þrýtur, og allir eldar náttúrlegir brenna út um síðir, og allt hold slitnar sem klæði, því vil eg meðkenna [’viðurkenna’] minn vanmátt enn nú að nýju [sama erindi hafði hann borið upp 1662] og engan góðan mann á tálar draga (Alþ VII, 4 (1663)).

Allt mun þetta vera tímalaust í þeim skilningi að flest á það enn við.

Málfarsbankinn. Jón G. Friðjónsson.

Athugasemdir við málfar í fjölmiðlum

1.

„Bandaríski milljarðamæringurinn Dan Friedkin er búinn að samþykkja að kaupa liðið AS Roma fyrir hundruði milljóna evra.“

Frétt á dv.is.                                    

Athugasemd: Þetta er rangt hjá DV. Fallbeyging nafnorðsins hundrað vefst fyrir fleirum en mér. Á vefnum Beygingarlýsing íslensks nútímamáls, BÍN segir:

Kvenkynsfleirtölumyndinni hundruðir bregður talsvert oft fyrir í ræðu og riti. Hún er röng. Orðið hundrað er ekki kvenkynsnafnorð. 

Athugið að beygingarmyndin hundruða í eignarfalli fleirtölu er einnig röng. Sjá Málfarsbankann á vefsíðu Árnastofnunar.

Fallbeygingin er þessi í eintölu:

Hundrað, um hundrað, frá hundraði, til hundraðs.

Og í fleirtölu

Hundruð, um hundruð, frá hundruðum, til hundraða.

Í fréttinni er sagt að maðurinn ’sé búinn að samþykkja’, sem hlýtur að merkja að hann ætli að kaupa. Er það ekki einfaldara orðalag.

Margt er furðulegt í fréttinni. Í henni segir:

Þetta eru fjárfesting …

Á auðvitað að vera:

Þetta er fjárfesting …

Svo segir:

Hann tekur við eigendakeflinu af öðrum bandarískum eiganda, James Palotta, en Palotta keypti félagið árið 2012.

Hvað er „eigendakefli“. Orðið getur ekki verið nýyrði svo vitlaust er það. Málsgreinin er illa skrifuð. Betur hefði fari á því að orða hana svona:

Hann keypti félagið af Bandaríkjamanninum Palotta sem átti það frá árinu 2012.

Fréttin hefði líklega ekki versnað ef einhver hefði lesið hana yfir fyrir birtingu. 

Tillaga: Bandaríski milljarðamæringurinn Dan Friedkin ætlar að kaupa liðið AS Roma fyrir hundruð milljóna evra.

2.

„17 kór­ónu­veiru­smit greind­ust inn­an­lands síðasta sól­ar­hring en um er að ræða flestu til­fell­in á sól­ar­hring …“

Frétt á mbl.is.                                     

Athugasemd: Alltof margir blaðamenn byrja setningar á tölustöfum, sérstaklega kveður rammt af þessu í Mogganum. Þannig er hvergi gert vegna þess að grundvallarmunur er á þeim og bókstöfum. Við byrjum setningar með stórum staf en hann er ekki til í tölustöfum, ekki nema við skrifum töluna á hefðbundinn hátt.

Orðalagið „um er að ræða“ er merkingarlaust tafs. Betra er að segja ’sem er’ eða annað álíka. Svo fer vel á því að nota punkt í stað þess að lengja málsgreinar úr hófi. 

Orðalagið „flestu tilfellin“ er rangt. Margur stigbreytist svona i hvorugkyni fleirtölu:

Mörg, fleiri, flest.

Orðið á að vera í hvorugkyni vegna þess að það vísar til tilfella.

flest tilfelli
um flest tilfelli
frá flestum tilfellum 
til flestra tilfella

Sjá nánar á vefnum Beygingalýsing íslensk nútímamáls, BÍN.

Tillaga: Sautján kór­ónu­veiru­smit greind­ust inn­an­lands síðasta sól­ar­hring. Í „seinni bylgj­unni“ hafa þau ekki verið fleiri og raunar aldrei frá 9. apríl.

3.

„Hvarvetna í heiminum hafa stjórnvöld sett sína færustu vísindamenn í fyrirsvar varðandi baráttuna gegn kórónuveirunni …“

Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins á blaðsíðu 16, 8.8.20.                                     

Athugasemd: Hér hefði farið betur að orða þetta á annan hátt. Sleppa þessu „varðandi“.

Tillaga: Hvarvetna í heiminum hafa stjórnvöld sett sína færustu vísindamenn í fyrirsvar í baráttunni gegn kórónuveirunni …

4.

„Þar voru afskipti höfð af manni á reiðhjóli með stórt hátalarabox.“

Frétt á visir.is.                                      

Athugasemd: Löggufréttir í fjölmiðlum eru oft kjánalegar, stundum broslegar og líka hlægilegar, en eiga sjaldnast að vera þannig. Ofangreind tilvitnun er brosleg. Framhaldið er enn furðulegra því maðurinn lét sér ekki næga að hjóla með hátalarabox: 

Maðurinn var í annarlegu ástandi og fór að berja rúður á veitingastað eftir að lögregla hafði haft af honum afskipti.

Hvað þýðir „annarlegt ástand“? Svefndrukkinn, fullur, dópaður, í ástarsorg eða bara misskilinn tónlistarunnandi. Í fréttinni segir, og er haft úr skrifum í svokallaðri „dagbók lögreglunnar“:

Maðurinn er einnig grunaður um hótanir og var hann handtekinn sökum ástands og vistaður í fangageymslu lögreglu.

Nóg hefði verið að segja að maður hefði verið handtekinn fyrir óspektir. Þó verður að viðurkenna að fréttin kann að hafa forvarnargildi, eins og sagt er. Aðrir sem ætla sér að hjóla um í annarlegu ástandi með hátalarabox munu núna hugsa sig tvisvar um áður en þeir láta slag standa.

Löggufréttir eru tóm vitleysa. Óskrifandi og óskilvirkar löggur skrifa fréttir sem birtast nær orðréttar í fjölmiðlum. Það er ekki blaðamennska heldur kranablaðamennska, eins og góður maður sagði einhvern tímann. 

Berum saman löggufréttirnar næturinnar í fjölmiðlum. Þær eru allar eins vegna þess að löggan er orðin hluti af ritstjórnum og skrifar þær að mestu leyti. Skoðið framsetningu fréttarinnar á þessum miðlum: dv.is., mbl.is., visir.is., frettabladid.is. og ruv.is. Enginn munur er á efnistökunum. Löggan skrifar og blaðamenn birta nær orðrétt, reyna ekki einu sinni að vinna nánar með upplýsingarnar, eða bara sleppa þeim vitlausustu. 

Tillaga: Engin tillaga.

5.

„Há vatnsstaða er fyrir í mörgum ám og lækjum vegna rigningartíðar undanfarinna daga.“

Frétt á ruv.is.                                      

Athugasemd: Þegar við gleymum að skrúfa fyrir rennslið í baðkerið og vatnið er í þann veginn að renna út á gólf kemur þungbúinn starfsmaður Veðurstofu Íslands með líflaus augu og segir andlaus:

Hér er „vatnsstaðan há“.

Hver í ósköpunum talar svona? Enginn. Við hin, óbreyttur almúginn, segjum að mikið sé baðkerinu, mikið í ám og vötnum eftir rigningartíð. Þá eru flóð. 

Og hvað gerist þegar dregur úr flóðum. Jú, þau sjatna, minnka, hjaðna. Kannast einhver við orðin og jafnvel önnur með svipaða merkingu?

Embættismennirnir tala um „háa vatnsstöðu“ enda ástæða til að greina sig frá almúganum sem notar sagnorð til tjáningar en ekki nafnorð eins og gert er í ensku máli.

Svo svakalega tilkomumikið er þetta stofnanakennda orðalag að blaðmenn á öllum fjölmiðlum birta það athugasemdarlaust og lúta um leið höfði í virðingarskyni við stofnunina og orðasmiði hennar.

Er það rigningartíð þegar rignt hefur í nokkra daga? Á málinu.is segir um orðið:

tímabil með mikilli rigningu; hér hefur verið samfelld rigningartíð í heilan mánuð

Í fréttinni segir:

Ferðafólk er beðið um að sýna sérstaka aðgát við vatnsföll og vöð.

Embættismennirnir á Veðurstofunni sem tala um „háa vatnsstöðu“ telja alveg ómögulegt að tala um ár og læki. Það gerir bara áðurnefndur almúgi. Hvað veit hann?

Vatnsfall gott íslenskt orð, samheiti yfir vatn sem rennur, streymir, fellur, í náttúrunni, það er sprænur, lækir, ár, fljót og svo framvegis. Vað er hvergi annars staðar en við vatnsföll. En hvað með fjölbreytni í orðalagi? Ætti Veðurstofan ekki að fagna henni?

Vakthafandi veðurfræðingur á Veðurstofu Íslands ítrekar þetta í samtali við fréttastofu og bætir við að þeir sem hyggjast þvera ár síðdegis, ýmist fótgangandi eða akandi, ættu ef til vill að íhuga að breyta áformum sínum. 

Gott að vekja athygli á þessu? Komi ég að læk eða á og ætla að vaða yfir met ég aðstæður en hringi ekki í vakthafandi veðurfræðing og spyr hann álits. Svona stuttlegar ráðleggingar frá Veðurstofunni eru gagnslausar. Þetta er svipað og þegar foreldrar kalla höstug á barnið sitt; „Passaður þig.“ Rétt eins og enginn gæti að sér nema þegar kallað sé eða Veðurstofan vari við. Svona varnaðarorð eru frekar kjánaleg.

Veðurstofan skrifar fréttir en er einhæf í þeim. Á stofnanamáli er tala um úrkomu, afar sjaldan um  rigningu og snjókomu í fréttatilkynningum. Kul, rok, stormur og önnur veðurorð eru varla til. Í staðinn er talað um mikinn vind eða lítinn vind.

Fréttir frá Veðurstofunni eiga greiða leið inn í fjölmiðla, gagnrýnislaust. Blaðamenn vinna sjaldnast með þær, birta hráar.

Þjóðin er mötuð og brátt veit enginn hvað þessi orð merkja; rigning, gjóla, kul, hundslappadrífa, lágarenningur, flóð og fjöldi annarra. Nema auðvitað þeir fáu vitleysingar sem hafa stundað bóklestur frá barnæsku og byggt þannig upp drjúgan orðaforða og nota í skrifum og taliu í stað þess að flækja sig í enskum hráþýðingum og skekktri orðaröð.

Tillaga: Flóð er í mörgum ám og lækjum vegna rigningar undanfarinna daga.

Hjálpaðu mér, fíflið þitt

Ágæti lesandi. Ég skrifa pistla. Lesendur eiga ekki að senda mér skrif sín og ætlast til að ég birti þau, hvorki af góðmennskunni einni saman eða öðrum ástæðum. Ég rek ekki fjölmiðil. Sagan er samt dálítið skondin og kannski finnst fleirum það. En þetta mun ég aldrei gera aftur.

Óguð, óguð … hrópaði konan upp í örvæntingu sinni og gróf hendurnar ofan í skriðuna og spyrnti við fótum en allt kom fyrir ekki. Hún seig neðar og neðar, fylgdi skriðunni sem elti þyngdaraflið. Hún kenndi til í höndunum, rispaðist á hnjánum sem hún þrýsti að grjótskriðunni sem færðist hægt nær og nær brúninni.

Óguð, óguð, hrópaði hún hærra en áður. Hún veinaði.

Já, svaraði Guð. 

Röddin kom að ofan, úr regnþrungnum skýjunum. Þó var engin rigning en þegar Guð svaraði ýrði um leið úr þeim nákvæmlega þar sem konan barðist við að bjarga sér frá falli. Þegar litið er á atburðinn í samhengi gæti úðinn virst vera einhvers konar fruss. Rödd Guðs hægði þó ekki á skriðunni en nokkrir steinar duttu fram af.

Hjálpaðu mér, hrópaði konan því hún heyrði jáið, en gerði sér líklega ekki grein fyrir því við hvern hún var að tala því hún gat ekki litið upp. Það hefði þó lítið gagnast henni því Guð sást ekki. Þar af leiðandi var hann henni ósýnilegur rétt eins og röddin hefði komið frá manni af holdi og blóði. Svo er það allt annað mál hvort sá sem er í lífshættu sé einhver hjálp í því að sjá þann sem hugsanlega getur komið til bjargar.

Ég hjálpa þeim sem hjálpa sér sjálfir, svarað Guð rólega, og ekki var að finna á rödd hans að honum hefði brugðið við ákall konunnar eða þætti yfirvofandi lífsháski hennar sérstakrar athygli verður.

Hjálpaðu mér strax, æpti nú konan í örvæntingu sinni. Hjálpaðu mér, þú þarna … fíflið þitt, bætti hún svo við, lítið eitt lægra. Hefðu fleiri verið viðstaddir þennan fund væri allflestir á þeirri skoðun að hún vissi alls ekki við hvern hún væri að tala. Hélt að einhver maður væri í þokunni í eða ofan við hamranna og talaði til hennar. Flestir myndu segja að svona tali maður ekki til Guðs og ekki heldur er viðeigandi að kalla verðandi bjargvætt fífl. Að minnsta kosti er það ekki hvetjandi en líklega setja fæstir það fyrir sig í æsingi augnabliksins.

Án efa hefur Guð verið kallaður verri nöfnum en fífl enda lét hann sér ekki bregða við uppnefnið. Horfði bara niður í gegnum skýin til konunnar sem hélt að nú væri næstum því öllu lokið.

Af hverju ætti ég að bjarga þér? spurði Guð. Milljónir manna eru í lífshættu víða um alheiminn, allir þarfnast hjálpar og sumir jafnvel meir en þú. Væri sjö þúsund átta hundruð og tólf manns bjargað myndi hver og einn þeirra leggja meira til mannkynsins en þú. Og raunar munu allir leggja meira til lífsins, samfélagsins og fjölskyldu sinnar en þú sem heimtar björgun og kallar björgunarmanninn fífl.

Steinn skrapp undan henni og hún æpti af skelfingu. Hægri fóturinn rann niður viðspyrnulaus á eftir steininum meðan sá vinstri var óstöðugur því skriðan hreyfðist. Langt var orðið á milli hægri og vinstri fótar og þótti henni teygjan óþægileg. Verra var að ekkert gagn var af handfestunum. Þegar hún kreisti höndum sínum saman festist aðeins sandur og grjót í greipar hennar sem gagnaðist henni jafn lítið eða mikið og hefði hún geymt hvort tveggja í vösum sínum.

Flýttu þér, veinaði konan, ég að falla.

Fallið er ekki það versta … byrjaði guð, en konan greip fram í fyrir honum.

Hættu þessu … hjálpaðu mér … gerðu það … og á eftir geturðu skotist … um heiminn og hjálpa þessum … þarna sjötíu þúsundum … sem eru líka í hættu. Byrjaðu hérna, kjökraði hún, næstum útkulna vonar því þegar hér var komið sögu var hægri fóturinn kominn fram á bjargbrúnina. Hún fann það.

Guð horfði á örvæntingafulla konuna sem stöðugt færðist nær brúninni. Hann velti því fyrir sér hvort hann ætti að grípa inn í atburðarásina.

Nei. Ég velti því ekkert fyrir mér, segir Guð.

Skrifarinn hættir að hamra á lyklaborðið og lítur í kringum sig. Enginn var nærri, Bína sefur í sófanum, glugginn er lokaður.

Hann heyrði röddina aftur: Mér fannst bara konan vera frekar ókurteis og hrokafull miðað við aðstæður.

Halló, er einhvern þarna? sagði hann. 

Um það má vissulega deila. Þú ert einn en samt ekki.

Þetta var sama röddin og í sögunni sem hann var að skrifa. Hann vissi það bara einhvern veginn, skildi ekki af hverju. Og röddin var í höfði hans. Hún glumdi ekki, var mild, þýð og raunar ljúf eins og koníaksglas á góðri stund, það er næsta glasið á eftir því fyrsta. Enginn nema einn gat átt hana. Nema hann væri að verða eitthvað skrýtinn. Hvort tveggja var vissulega mögulegt.

Þú hlýtur … að hafa gert það … annað væri ekki mannlegt, segir skrifarinn upphátt en hikandi.

Mundu, ég er ekki mannlegur, segir Guð. Bara guðlegur, bætir hann við. Skrifarinn veit að Guð brosir því brosið var bundið orðunum, fylgdi þeim. Hann fann það. Þetta var nú annars bara ágætlega skondinn orðaleikur þó ekki væri hann frumlegur.

Frumlegt eða ekki, segir Guð inni í höfði skrifarans. Vegir Guðs eru órannsakanlegir, segir ekki svo?

Jú, en ég veit ekkert um það, segir skrifarinn, hugsi. Má vera að þetta séu einhver biblíuleg orð sem virka gáfuleg en hafa ekkert innihald eða merkingu. Bara svo tal sem lætur manni líða þokkalega vel en hvetur ekki til neinnar hugsunar eða pælingar. Það er fullt af svona í vellíðunarbókum á öllum tungumálum.

Rétt hjá þér, segir Guð, og virðist dálítið hugsi. Að minnsta kosti finnst skrifaranum röddin gefa það til kynna, en hann sá engan.

Þetta var annars nokkuð gott hjá þér, segir Guð.

Skrifarinn grípur bók og fletti upp í henni. Ýtti henni frá sér og tók aðra og flettir upp á atriðaorðaskránni og fann tilvitnunina. 

Aha … segir skrifarinn, hróðugur. Ég vissi það. Þetta er algengur málsháttur í Biblíunni. Og þarna stendur líka að Guðs dómar séu leyndir. Allt er þetta til þess að mata okkur, koma í veg fyrir að við efumst, leitum sannleikans. Allt sem tengist Guði á að vera í felum. Bara útvaldir eiga að skilja og svo vita þeir ekkert frekar en við hinir. Þetta er bara tal, merkingarlaust tal.

Alveg rétt hjá þér, segir Guð aftur. Þú ert bara mannlegur, rétt eins og þeir sem skrifuðu þetta.

Hvað áttu við? spurði skrifarinn opinmynntur. Það varst þú sem sagðir að vegir Guðs væru órannsakanlegir.

Það gerði ég ekki, mótmælti Guð, nema þarna áður. Þá spurði ég þig. Ef þú manst það ekki getum við alltaf endurtekið þetta.

Skrifarinn hugsaði sig um. Hann horfði á bókina fyrir framan sig og síðan á skjáinn. Hvenær í ósköpunum hefur það gerst í gjörvallri tilverunni að Guð deili við mann, rökræði við hann. Þetta er alveg magnað, hugsaði hann.

Já, já, segir Guð. Spurðu bara. 

Sko, Biblían …

Já, hún er gömul. Margt gamalt er gott, annað ekki.  Væri ég höfundurinn mynd ég vilja færa ýmislegt í nútímahorf.

Hverjum dettur til dæmis í hug að hafa marga guði? segir skrifarinn, og gúgglaði boðorðin tíu. Hann les upphátt: Eða taka sér frí á sunnudögum? Eða drýgja hór? Og svo er það þetta: Á maður þjón eða þernu. Ertu virkilega að mæla með þrælahaldi. Hver getur átt annan mann?

Allir menn eru frjálsir. Á dögum Móses var það ekki svoleiðis, segir Guð.

Sem sagt samfélagið var skipulagt og til að viðhalda því þurfti að búa til reglur sem  …

Hvað þá með konuna sem var að falli komin? Þú bjargaðir henni vegna þess að þú hafðir hugsað um það. Öll rök benda til þess. Hvers vegna að bjarga henni en ekki þessum … Skrifarinn tók sér andartaks hlé á frammígripi sínu og reyndi að muna fjöldann sem Guð hafði nefnt nokkrum mínútum áður.

Sjö þúsund átta hundruð og tólf manns, skaut Guð að skrifaranum.

Já, ég var næstum kominn með töluna. Og hvað með alla hina sem dóu drottni sínum eins og sagt er? Deyr fólk virkilega þín vegna?

Allir þessir sjö þúsund átta hundruð og tólf mann lifa, þeim var líka bjargað frá dauða; eldsvoða, árás, náttúruhamförum, drukknun, umferðaslysum, eiturslöngum, matareitrun, ísbirni, voðaskoti og öðru álíka. Ég gæti talið upp allt þetta. Já, sagt er að fólk deyi mín vegna. Auðvitað er það tómur misskilningur. Fólk deyr sjálft, algjörlega án minnar hjálpar.

Sem sagt þú bjargar þessum sjö þúsund átta hundruð og tólf manns sem voru fremri henni Bínu af öllu gjörvileika og ábyggilega eru enn fleiri sem eru henni fremri sem þó munu deyja. Hvers vegna?

Skrifarinn snýr sér við í stólnum og horfir úr litlu kompunni sinn og inn í stofu þar sem Bína liggur endilöng í sófanum. Hún sefur. Örþreytt eftir fjallgönguna.

Þetta var bara einn af þessum dögum, segir Guð, og brosir inni í höfðinu á skrifaranum. Stundum gerir maður bara eitthvað óskiljanlegt sem skýrist bara af stundinni, því stuði sem maður er í hverju sinni. Þetta var einhvers konar viðbragð, rétt eins og þegar þú grípur bolta sem kastað er til þín eða berð fyrir þig hendurnar þegar þér er ógnað.

Já, segir skrifarinn, og veltir orðunum fyrir sér. Samt skil ég ekki. Vegir guðs eru órannsakanlegir, það sem er guðlegt er fjarri því að líkjast mannlegri hugsun. Bína rennur fram af brúninni, æpir af ótta, er viti sínu fjær og hún fellur, fellur og fellur niður í hlíðina fyrir neðan. Veistu hvaða áhrif þetta hefur á sálarlíf hennar? Fallið sjálft? Hún þarf að fara áfallastreitumeðferð, ganga til sálfræðings og heimilislífið hjá okkur verður lamað í langan tíma.

Nei, nei. Láttu ekki svona, segir Guð. Lendingin var mjúk og hún skaðaðist ekki …

Nei, ekki líkamlega. Andlega er hún algjört flak, hrópaði skrifarinn. Það er ekkert grín að detta og halda að síðasta stundin sé upp runnin.

Bína bylti sér í sófanum og reisir sig hálfa leiðina upp en fell svo aftur niður án þess að opna augun.

Minn kæri, segir Guð. Hún mun ekki muna eftir þessu, allt er gleymt, allt er gott. Engin eftirköst.

En, en, en … Hún sagði mér alla sólarsöguna rétt áðan, þegar hún kom heim. Ég var að skrifa hana niður þegar þú greipst fram í fyrir mér hérna áðan, þarna á blaðsíðu tvö.

Já, ég hefði líklega ekki átt að skipta mér af skrifunum þínum. En þetta er bara einn af þessum dögum, eins og ég sagði áðan. Óskiljanlegur, jafnvel mér. Stundum geri ég svona og sé sjaldnast eftir því. Þetta er eiginlega bara svolítið tómstundargaman. Hvernig heldurðu að það sé að vera önnum kafinn alla daga og eiga ekkert andartaks hlé, fá jafnvel ekki kaffipásu. Eitthvað verður maður að fá að gera svona fyrir utan skyldustörfin.

Skrifarinn velti fyrir hvernig hann ætti að orða hugsun sína án þess að móðga drottinn allsherjar …

Þú ætlar að segja að eftir allt saman sé ég bara dálítið mannlegur. Ekki satt? Og Guð brosir aftur í höfði skrifarans.

Jú, líklega. En þú mættir nú oftar grípa inn í hjá okkur, þessum mannlegu.

Má vera. Passaðu þig þá á stiganum á leiðinni niður, segir Guð, og hverfur úr höfði mannsins.

Hvaða fjallgöngu? spurði Bína, og horfði rannsakandi í augun skrifaranum á spítalanum. Ég hef ekki lengi farið á fjöll. Bull er þetta í þér, asninn þinn.

Víst fórstu síðasta sunnudag, fullyrti skrifarinn. Þú sagði mér frá því. Lentir í skriðunni, rannst með henni fram af bjargbrúninni, hrapaðir en lifðir það af. Þú sagðist hafa lent mjúklega. Og Guð bjargaði þér, ég talaði við hann. Ég skrifaði þetta allt niður eftir þér og honum.

Þú hefur aldrei trúð á guð. Nú þarftu bara gifs á hausinn á þér, asni. Bína leit af skrifaranum og á hjúkrunarfræðinginn og sjúkraliðann sem settu hvert lagið af blautu gifsi á vinstri fót skrifarans. Þeir þóttust ekki hafa heyrt neitt  …

 

 

 

 

 

 

Ákvarðanatökuvettvangur, innangengnar rútur og víða og víða

Orðlof

Galmaströnd

Nokkur örnefni með stofninum gálm- (upphaflega galm-) eru til á landinu eða við það. 

Fyrst er að nefna örnefnið Gálmur sem er blindsker út frá landi Hafnar í Borgarfirði eystra í N-Múl. 

Þekktast er nafnið Gálmaströnd sem er a.m.k. á tveimur stöðum á landinu: 

1. Í landi Þorpa við sunnanverðan Steingrímsfjörð í Strand. 
2. Vesturströnd Eyjafjarðar milli Hörgár og Arnarnesvíkur, upphaflega Galmaströnd en Árni Magnússon og Páll Vídalín kalla hana Galmansströnd eða Kalemansströnd (Jarðabók X:113). 

Gálmatunga er grunn tungulaga lægð í landi Hafnar í Þingeyrarhr. í V-Ís. 

Í nöfnunum Galmagerði og Gálmastaðir, sem voru forn eyðiból undir Kambhóli í Eyjafirði, er orðið að finna, en í jarðabókinni eru þeir einnig nefndir Kalemansstaðir (X:116). 

Bærinn Kalmanstjörn í Höfnum í Gull. hefur líka borið nafnið Gálmatjörn eða Galmatjörn. 

Ekki er ljóst hvernig ber að túlka Kalman eða Kaleman í þessum nöfnum og er líklegt að átt sé við mannsnafnið Kalman sem síðari tíma aflögun gamla stofnsins galm-.

Merking nafnliðarins er ekki fullljós, en orðið gálm eða gálma kv. eða gálmi, gálmur kk. er til í merk. ’snurða á þræði’, ’ójafna, bugða, geifla’,’hóll á vef’ eða þvílíkt, og merking nafnsins Gálmaströnd þá e.t.v. ’óregluleg, bugðótt strönd’. Orðið er e.t.v. skylt gelmir í hellisnafninu Víðgelmir sem merkti þá ’hinn víði með afkimum og útskotum’.

Árnastofnun, nafnfræðipistlar. Svavar Sigmundsson.

Athugasemdir við málfar í fjölmiðlum

1.

„Ákvarðanafælni“

Bakþankar í Fréttablaðinu.                                   

Athugasemd: Hann talar um ákvarðanafælni, sá ritfæri maður sem skrifar pistilinn. Athygli verkur að hann talar ekki um „ákvarðanatökufælni“ sem er auðvitað orðleysa, ef svo má segja. 

Fjöldi fólks, meðal annars forsætisráðherra og fleiri úr ríkisstjórninni, tala sínkt og heilagt um „ákvarðanatöku“. Orðið er umbreyting á orðalaginu að taka ákvörðun.

Ákvörðun er nafnorð og sögnin er að ákveða. Engu að síður eru ráðherrar með fjölda aðstoðarmanna sem halda að „ákvarðanataka“ sé bara hið besta orð.

Stundum finnst manni það með ólíkindum að hnoðarar í skrifum og ræðum skuli ekki hafa fundið upp rassböguna „ákvarðanatökufælni“ sem væri líklega eftir öllu.

Stjórnmálafræðingur nefndi í fjölmiðlum fyrir rúmu ári að Evrópuþing ESB væri „ákvarðanatökuvettvangur“ og þar lægi „ákvarðanatökuvaldið“.

Þeir sem ekki hafa þjálfast í skrifum finnst svo fínt að skrifa svokallað stofnanamál. Þeir halda að með tíðri notkun nafnorða liggi galdurinn. Þannig fólk er hrifið af þessum orðum.

• „ákvarðanataka“
• „ákvarðanatökufælni“
• „ákvarðanatökuvettvangur“
• „ákvarðanatökuvald“

Við hin þurfum að gæta okkar á nafnorðabullinu. Það síast inn hjá manni.

Tillaga: Engin tillaga.

2.

„Ferðamenn streyma til landsins eins og rigningin sem féll í stríðum straumum á þessa ágætu ferðamenn.“

Myndatexti á blaðsíðu 4 í Morgunblaðinu 5.8.20.                                   

Athugasemd: Þetta er þokkaleg tilraun til að vera skáldlegur ef ekki væri fyrir nástöðuna. Reynum samt að forðast nástöðu og þá er reglan er þessi: Ekki endurtaka sama orðið tvisvar í einni málsgrein. 

Getur verið að rigningin hafi „fallið í stríðum straumum“? Vatn rennur í stríðum straumum, það vitum við.

Loks má íhuga hvort alltaf þurfi að setja myndatexta með öllum myndum. Ber enginn á ritstjórninni skynbragð á góðan texta og lélegan? 

Tillaga: Engin tillaga.

3.

„Verslunin er samsett af fjórum innangengum skólarútum.“

Myndatexti á baksíðu Morgunblaðsins 5.8.20.                                   

Athugasemd: Hvers konar rúta er „innangengin“? Er átt við að hægt sé að ganga inn í hana eða ganga inni í henni? Hvort tveggja mun vera hægt en orðið „innangenginn“ skilst samt ekki og ég held að það sé ekki til. 

Tillaga: Engin tillaga.

4.

„Þjálfarinn Hendrik Vieth og knattspyrnumaðurinn Arne Maier voru kampakátir á æfingu hjá þýska liðinu Hertha Berlín í sólinni gær.“

Myndatexti á „Sport“ síðu Fréttablaðsins.                                  

Athugasemd: Samkvæmt orðabókinni merkir kampakátur að vera glaður og hreykinn í senn. Af myndinni að dæma eru mennirnir tveir bara glaðlegir, líklega kátir. Varla kampakátir því ekkert tilefni er til þess.

Tillaga: Þjálfarinn Hendrik Vieth og knattspyrnumaðurinn Arne Maier voru glaðlegir á æfingu hjá þýska liðinu Hertha Berlín í sólinni gær.

5.

„Það er áhuga­vert að sjá að þessi sama und­ir­teg­und af veirunni hafi náð að dreifa sér mjög víða og skýt­ur upp koll­in­um víða …“

Frétt á mbl.is.                                  

Athugasemd: Blaðamaðurinn byrjar að skrifa en veit ekkert hvernig. Í fyrirsögninni segir:

Sama und­ir­teg­und náð að dreifa sér víða.

Í upphafi fréttarinnar segir:

Þórólf­ur Guðna­son sótt­varna­lækn­ir seg­ir aðspurður að það sé áhyggju­efni að kór­ónu­veir­an hafi ná nýj­an leik náð að dreifa sér til allra landsfjórðunga.

Eftir millifyrirsögn segir í fréttinni:

Þórólf­ur seg­ir skýr­ing­ar á því að und­ir­teg­und­in hafi náð að dreifa sér mjög víða … 

Og í lok fréttarinnar segir:

Mér finnst það ekki vera stóra málið í þessu en það er vissu­lega rétt að hún er dreifð um landið.

Þetta er víðáttuvitlaus frétt. Blaðamaðurinn tönglast á sama atriðinu með mismunandi orðalagi. „Veran hefur dreifst víða“ og „veiran hefur dreifst um landið“.

Svona „frétt“ stendur ekki undir nafni. Ég velti því fyrir mér hvort enginn lesi yfir fréttir blaðamanna. Til hvers eru vaktstjórar, ritstjórnarfulltrúar og ritstjórar?

Tillaga: Athyglisvert er að sama und­ir­teg­und af veirunni hefur dreifst mjög víða …

Gera heræfingu, staðsettur og hlusta á á eftir

Orðlof

Læka og læk

So. læka er mynduð eftir e. like. Hvað beygingu varðar fellur hún í stærsta flokk veikra sagnorða: læka, lækaði, lækað. Þessi nýliði særir hins vegar málkennd margra en því veldur einkum tvennt.

Í fyrsta lagi eru engar veikar sagnir til í íslensku sem hafa -æ- í stofni á undan -k- en allnokkrar hafa strenginn -ækj- (flækja, hrækja, krækja, rækja, skrækja, sækja). Sögnin læka sker sig úr að þessu leyti, hún fellur ekki að málkerfinu. 

Í öðru lagi má segja að nýliðinn læka (ég læka þetta) standi of nærri hinni ópersónulegu sögn líka (mér líkar þetta).

Þrátt fyrir þessa ágalla á so. læka marga formælendur sem telja henni til tekna að hún sé einföld í notkun og hljómi vel en meginkosturinn sé sá að af henni er leitt no. læk (en það virðist einstakt meðal hk.-orða).

Málfarsbankinn. Jón G. Friðjónsson.

Athugasemdir við málfar í fjölmiðlum

1.

„Fjöldi tilfella smits á heimsvísu er nú kominn yfir sextán milljónir …“

Leiðari Fréttablaðsins 28.2.20                                    

Athugasemd: Stundum er maður að vanda sig svo mikið að það gleymist um hvað er verið að skrifa. Smit eru ekki aðeins smit heldur er fólk smitað. Þar af leiðandi væri skynsamlegra að orða þetta á annan hátt.

Svo er það þessi heimsvísa sem allir eru að kveða. Enginn munur er á því sem gerist í heiminum eða á heimsvísu. Hið fyrrnefnda er hefðbundið orðalag en hitt er eitthvað sem öðlast hefur vinsældir á síðustu árum, sérstaklega meðal þeirra sem ekki eru vanir skrifum.

Tillaga: Sextíu milljónir manna hafa smitast í heiminum …

2.

„Óljóst er hvort Nimitz fari í gegnum Hormuz-sund, þar sem heræfingin var gerð.“

Frétt á visir.is.                                    

Athugasemd: Getur verið að heræfingar séu „gerðar“. Nei, svona er það ekki orðað á íslensku.

Tillaga: Óljóst er hvort Nimitz fari í gegnum Hormuz-sund, þar sem heræfingin var.

3.

„Unnin höfðu verið skemmdarverk í skrúðgarði bæjarins sem staðsettur er við Suðurgötu.“

Frétt á blaðsíðu 8 í Morgunblaðinu 1.8.20.                                    

Athugasemd: Líklegast er skrúðgarðurinn við Suðurgötu. Í Málfarsbankanum á málinu.is segir:

Orðið staðsettur er oft óþarft. Bíllinn var staðsettur við pósthúsið merkir: bíllinn var við pósthúsið.

Þetta er ekki sagt að ástæðulausu. Orðið er vinsælt í stofnanamáli og mörgum blaðamönnum fínna að nota lýsingarorðið staðsettur en sögnina að vera. Ástæðan er einfaldlega þekkingarleysi á íslensku máli.

Tillaga: Sextíu milljónir manna hafa smitast í heiminum …

4.

„Ég tek viðtalið upp á upptökutæki sem ég svo hlusta á á eftir og skrifa upp greinina.“

Pistill á blaðsíðu 2 í Morgunblaðinu 1.8.20.                                    

Athugasemd: Ekki fer vel á því að skrifa svona, setja tvö ’á’ saman. Það er þó alls ekki rangt. Fyrra á-ið er forsetning og hið seinna er atviksorð, það er ’á eftir’.

Betur fer á því að umorða greinina, skrifa til dæmis eins og segir í tillögunni.

Blaðamaður á Mogganum lýsir hér vinnubrögðum sínum. Þau eru ekki til fyrirmyndar. Greinilegt er að honum hefur ekki verið kennd nein vinnubrögð heldur hefur dýrmætur tími farið í að „finna upp hjólið“ eins og sagt er.

Blaðamaðurinn segir:

Að minnsta kosti hefur lítið verið sett út á viðtöl mín ef frá eru talin nokkur nafnlaus bréf (já, bréfpóstur) þar sem málkunnátta mín er til umræðu. (Fyrst var bréf stílað á mig en síðan hefur viðkomandi líklega gefist upp þegar ekkert batnaði og sendi þá beint á umsjónarmann blaðsins). 

Þetta er nokkuð merkileg yfirlýsing. Hann hefur fengið nokkur bréf vegna málfars en hvergi kemur fram hvers vegna.

Blaðamaðurinn virðist fúll vegna þess að einhver hefur séð ástæðu til að finna að málfari hans. Hann virðist ekki hafa bætt sig og þá var kvartað við „umsjónarmanns blaðsins“, hvað sem það nú þýðir. Af þessum orðum að dæma heldur blaðamaðurinn uppteknum hætti, tekur engri tilsögn og gerir það sem honum sýnist. Hann fær að leika lausum hala, „umsjónarmenn blaðsins“ gera enga tilraun til að aga nýliðann

Til að fyrirbyggja allan misskilning hef ég ekki lagt það í vana að skrifa blaðamönnum. Aðeins einu sinni skrifaði ég íþróttablaðamanni Moggans og það undir fullu nafni. Ég gerði athugasemdir við misnotkun hans á orðinu „lærisveinn“. Blaðamaðurinn svaraði mér og sagði:

Segja má að notkun orðsins lærisveinn á þennan máta sé svokallað íþróttamál.

Sem sagt, blaðamenn mega grípa hvaða orð sem er og gera úr því „íþróttamál“ og skiptir merking, hefðir og annað engu í því sambandi.

Byrjanda í blaðamennsku hefði ég bent á að tileinka sér það sem segir í pistlum Jónasar Kristjánssonar og er að finna á jonas.is. Þar eru prýðilegir fyrirlestrar fyrir blaðamenn og öllum hollt að lesa yfir af og til.

Við erum margir sjálfvitar („besservisser“) en þeir sem ekki taka tilsögn kallast einfaldlega hálfvitar.

Tillaga: Ég tek viðtalið upp á upptökutæki og hlusta á það áður en ég skrifa greinina.

 

Jarðskjálftarnir sem ekki hafa orðið austan Kleifarvatns

Jarðskjálftar eru vissulega áhugaverðir en ekki síður fyrirbrigðið „engir jarðskjálftar“. Á því síðarnefnda hef ég áhuga á um þessar mundir.

Sko, ég á við svæðið austan við Kleifarvatn, í Brennisteinsfjöllum, Bláfjöllum og sunnan þeirra. Það veldur mér áhyggjum.

Rétt eftir áramótin skall á mikil jarðskjálftahrina í og við Grindavík á Reykjanesi.

Hérna eru nokkur kort af Reykjanesi til skýringar á vangaveltum mínum. Efsta kortið er sýnir skjálfta þann 21. janúar 2020. Allt með ró og spekt. Engan grunaði neitt misjafnt, ekki frekar en þetta með kórónavírusinn sem stöku gáfumenn voru að velta fyrir sér um þetta leyti.

Næsta kort sýnir skjálfta daginn eftir, 22. janúar. Þá verður eiginlega fjandinn laus, dýrið sloppið, þó svo að enginn hafi gert ráð fyrir því hvað myndi gerast næstu mánuði.

Þetta virtust frekar saklausir skjálftar austan við Þorbjarnarfell (fjallið er ekki eldfjall). Þar sem skjálftarnir byrjuðu heitir Hagafell og norður frá því er eldsprunga sem gaus fyrir um 2000 árum. Þá rann svokallað Sundahnúkshraun sem Grindavík stendur á, að hluta að minnsta kosti.

Enginn vissi hvers vegna skjálftarnir byrjuðu og enn síður hvers vegna þeir urðu að rosalegri hrinu. Síðar kom í ljós að ástæðan var „lítilsháttar“ landlyfting vestan við Þorbjarnarfell vegna kvikuinnskots á miklu dýpi, að minnsta kosti tvær lyftingar ef ekki fleiri. Landlyftingar ekki andlitslyftingar. Lesa rétt.

Nú, nú, eins og kallinn sagði. Frá og með þessum degi varð allt varð vitlaust. Þar til nú hafa mælst á Reykjanesi hvorki meira né minna en 13.244 skjálftar.

Þar af sextíu og sjö sem eru yfir þrjú stig og af þeim fimm yfir fjögur stig.

Þetta er rosalegt. Ósköpin sjást á þriðja kortinu.

Fjórða kortið sýnir fjölda skjálfta í dag, 29. júlí. Allt fallið í ljúfa löð ... í bili. Það héldu nú líka flestir með kórónavírusinn.

En víkjum nú aðeins að skjálftunum sem ekki hafa orðið enda eru þeir efni pistilsins.

Þekking mín í jarðfræði, og ég er ekki að grínast, er fátækleg. Ég veit þó það að Reykjanes er mikið sprungið.

Landskorpan þar eins og víða annars staðar á landinu brotnar, sprungur myndast og land færist til. Við það myndast spenna, rétt eins og þegar strekkt er á teygju. Þetta eru kölluð misgengi eða jarðskjálftamisgengi.

Talað er um siggengi þegar annar barmur sprungu sígur en hinn situr eftir á sama stað.

Samgengi verður til þegar sprunga myndast og annar flöturinn gengur yfir hinn.

Sniðgengi verður til þegar sprunga myndast og barmar hennar nuddast saman, þá verður ýmist til vinstra eða hægra misgengi eftir því hvor barmurinn hreyfist. Stærstu skjálftarnir verða hér á landi við sniðgengi.

Allt eru þetta voða fín og fagleg orð en því miður er enginn annar tilgangur fyrir þeim hér í pistlinum annar en sá gera höfundinn örlítið gáfulegri, að minnsta kosti í augum þeirra örfáu sem vita minna en hann.

Sprungurnar á Reykjanesi eru að mestu leiti í norður-suðurstefnu. Spennan veldur því að allt leitar í óreiðu. Við þetta má bæta að þegar land lyftist vegna kvikuinnskots brestur landsvæðið, þó ekki nákvæmlega þar sem landið lyftist heldur jafnvel fjarri því. Vestan Þorbjarnarfells lyftist landið og afleiðingarnar urðu skjálftar talsvert fyrir austan fjallið, við Hagafell eins og ég nefndi.

Páll Einarsson, jarðeðlisfræðingur, líkti þessu við bækur í bókahillu. Þegar ein bókin skellist til hliðar eiga hinar það til að skellast í sömu átt, hver á eftir annarri. Þannig eru skjálftarnir á Reykjanesi og víðar. Þeir koma í röðum, til frá vestri til austurs eða öfugt.

Aðalatriðið hlýtur þó að vera spennan sem myndast við jarðskjálfta og sérstaklega þegar hrinur verða eins og á þessu ári. Og skjálftar dreifast. Hvernig stendur þá á því að skjálftarnir eru bundnir við landið vestan Kleifarvatns en sáralítið austan þess? Þar hafa vægir skjálftar dreifst „óskipulega“ út út um allar jarðir eins og sést á þriðja kortinu. Kleifarvatn er enginn skjálftadempari.

Sitt hvorum megin við Geitafell sunnan Bláfjalla er mikill sprungusveimur og þar hafa orðið skarpir jarðskjálftar í gengum tíðina. Jarðvísindamenn hafa hingað til álitið að þar geti orðið stórir skjálftar sem geti jafnvel valdið skaða á húfuborgarsvæðinu.

Ungum var mér sagt að hugsa ekki of mikið, sérstakleg um það sem ég veit ekkert um og það var og er margt. En ég get ekki að því gert að brjóta heilann um jarðskjálftana (og kórónuveiruna, og ástandið fyrir Miðjarðarhafsbotni, og Trump, og ESB og annað sem plagar mannkynið) sem ekki hafa orðið austan Kleifarvatns, í Brennisteinsfjöllum, Bláfjöllum og sunnan þeirra.

Ég er dálítið smeykur af því að þá vantar. Svo finnst mér alveg ferlega skrýtið hvernig skjálftahrinan og kóvítið „ganga eiginlega saman hönd í hönd“. En það er nú allt annað mál. Vera má að annar pistill fylgi þessum fái hann ekki vonda dóma.

Breytti Ferðafélagið ljósmyndinni?

Meðan Sovétríkin voru og hétu var logið að fólkinu sem þjáðist undir ofríki kommúnismans. Þeir sem féllu í ónáð voru miskunnarlaust afmáðir úr bókum og ljósmyndum, öllu var breytt til að lýðurinn fattaði ekki vitleysuna.

Þetta datt mér í hug þegar ég virti fyrir mér þessa fallega auglýsingu Ferðafélags Íslands sem er hér hægra megin.

Heilsíðumynd tekin úr hlíðum Valahnúks. Næst er  mynni Langadals og þar er Skagfjörðsskáli. Fjær eru Krossáraurar, hlíðar Réttarfells, Hattfell, Votupallar í fjarska og svo auðvitað Bólfellið og undir því er ... Nei, hvað haldi’ði? Eitthvað vantar þarna.

Undir Bólfelli eiga að vera skálar Útivistar en þeir eru ekki á myndinni. Voru þeir þurrkaðir út á sovéskan hátt? 

Hvers vegna er myndinni breytt? Jú, Ferðafélagið ætlar sko alls ekki að auglýsa Útivist, hvorki beint né óbeint, keppinautinn sjálfan. Staðreyndin er einfaldlega sú að margfalt fleiri ferðamenn fara í Bása en í Langadal. Veldur þar mestu Krossá sem getur verið mikið skaðræði og vilja fæstir hætta jeppum sínum í hana.

Þar að auki hafa ferðahættir breyst. Í gamla daga fór fólk í rútum í Bása á Goðalandi og í Langadal. Nú fara flestir á eigin bílum og leiðin í Bása er greið, síður sú í Langadal. Vera má að þetta særi þá Ferðafélagsmenn og þess vegna hefi myndinni verið breytt.

Ákaflega auðvelt er að falsa ljósmyndir. Tæknin er svo mikil að hægt er að eyða út fólki og mannvirkjum, flytja til og svo framvegis. Jafnvel klaufi eins og ég get falsað myndir.

Fyrir neðan auglýsinguna er afrit af henni sem ég hef fiktað í. Ég hef tekið mér það bessaleyfi að þurrka út Skagfjörðsskála. Lítur ekki mynni Langadals betur út án hans?

Nei, auðvitað ekki. Skálinn hefur verið þarna í áratugi og er nánast orðinn hluti af landslaginu. 

Ég hef ekkert leyfi til að breyta auglýsingunni, hún er hugverk. Tilgangurinn er aðeins sá að sýna hversu fáránlegt er að þurrka út skála Útivistar til að þóknast viðskiptalegum hagsmunum. 

Svona gera menn ekki, sagði góður maður fyrir nokkrum árum.

Er móbergið á Fimmvörðuhálsi komið á Hornstrandir?

Ljósmyndir eru óaðskiljanlegur hluti fréttar, sé þær á annað borð birtar. Fjölmiðlar gerast samt æði oft sekir um að birta myndir sem alls ekki eiga við fréttina. Dæmi um það er myndin sem fylgir fréttinni hér. Í myndtextanum segir:

Björg­un­ar­sveit­ir að störf­um á Horn­strönd­um. Mynd úr safni.

Varla er hægt að velja mynd sem er fjarri Hornströndum því þessi er af Fimmvörðuhálsi. Þarna eru björgunarsveitarmenn við móbergskletta sem finnast ekki á Hornströndum. Þar að auki sést stika á myndinni en hún er einkennandi fyrir Fimmvörðuháls, plast efst og járn neðst.

Um daginn sagði mbl.is frá óhappi í Þverfellshorni sem er hluti af Esju. Þá var birt mynd af Kistufelli.

Enginn blaðamaður myndi rugla saman forsætisráðherra Noregs og forsætisráðherra Bretlands. Nei, auðvitað ekki, þeir ekki einu sinni af sama kyni. Jafn fáránlegt er að rugla með landafræðina. Nóg eru vandamálin svo þetta bætist nú ekki við.

Sárasjaldan birtast kort í fjölmiðlum og er þó það hægur vandinn. Hér er kort af hluta Hornstranda og sést á því Fljótavík, Fljótvíkurvatn, Þorleifsskarð og Hlöðuvík. Allir þeir staðir sem nefndir eru í fréttinni. Ef einn aumur bloggari getur birt svona kort þá hlýtur virðulegur fjölmiðill að geta gert enn betur.

Afskaplega góð stafræn kort eru hjá Landmælingum og Loftmyndum. Meðfylgjandi kort er frá þeim fyrrnefndu.

Ákváðu að halda ferð sinni áfram