Bretar fá aðrar ráðgjöf ASG en Íslendingar

Sjóðurinn segir að ef efnahagslífinu takist ekki að rétta úr kútnum á fyrri hluta árs 2013 ætti breska ríkið að draga úr niðurskurðaráformum og einbeita sér að því að fjárfesta í innviðum, sem sé samgöngum og öðru slíku, og grípa til tímabundinna skattalækkana. 

 

Fyrir skömmu tilkynnti bresk fjármálaráðuneytið og Englandsbanki um 50 milljarða punda aðgerð til að auka lánsframboð á betri kjörum handa breskum heimilum og fyrirtækjum til að koma efnahagslífinu á hreyfingu. 

 

AGS sagði að þetta væri djörf aðgerð en að það þyrfti aukinn slaka í peningamálastefnuna, þar með talið að lækka frekar vexti.

 

Ofangreint er úr lítilli frétt á bls. 19 í Morgunblaðinu í morgun. Samkvæmt henni eru ráðleggingar Alþjóðagjaldeyrissjóðsins allt aðrar en kröfur hans gagnvart íslenskum stjórnvöldum sem ríkisstjórnin hlýddi í einu og öllu.

 

Við sem höfum gagnrýnt ríkisstjórnina fyrir aðgerðarleysi bentum einmitt á þessi atriði. Niðurskurðurinn í rekstri ríkisins olli fyrst og fremst atvinnuleysi, fólki var miskunarlaust sagt upp á tímum er enga aðra vinnu var að fá. Þjónustunni hrakaði og verst kom hún við landsbyggðina.

 

Fjárfestingar í innviðum hafa verið litlar og máttleysislegar. Bygging Hörpu telst hins vegar ekki til innviða en var eitt stærsta einstaka verkefni þessarar ríkisstjórnar. Annað hefur vart verið gert og aumingjalegir ráðherrar bentu í ráðaleysi sínu á fyrrum fjármálaráðherra sem öllu réði.

 

Ríkisstjórnin tók það sérstaklega fram árið 2010 að ekki yrði um frekari aðstoð við heimili landsins þrátt fyrir forsendubrest sem varð á húsnæðislánum þeirra og öðrum lánum. Fullyrða má að þessi einfalda staðreynd hafi framlengt kreppuna.

 

Og var einhver að tala um slaka í peningamálastefnu ríkisstjórnar og Seðlabankans. Um það má aðeins nota orðin slakur brandari.

 

Fyrir ráðgjöf Alþjóðagjaldeyrissjóðins og framlenginu hans hér á landi er þjóðin í spennitreyju og atvinnuleysi, án fjárfestinga, innlendra eða erlendra, gjaldmiðillinn í gíslingu og þjóðin nær því á vonarvöl. Óhætt er að segja að sjaldan hafi ráðgjöf AGS verið aumari og aldrei hafi nokkur ríkisstjórn verið slakari en sú sem nú situr. 

Tíu mistök og svik stjórnmálamanns

Stjórnmálamönnum leyfist ýmsilegt. Þeir mega gera mistök, mega mismæla sig, keyra fullir, halda framhjá, tapa peningum, fara á hausinn og svo framvegis. Við erum öll breysk og okkur getur vissulega orðið á í messunni. Þetta eru hins vegar ekki neinar dauðasyndir, við getum lagað stöðuna, betrumbætt okkur og gengið síðan götuna fram eftir veg.

Dauðasyndirnar eru hins vegar svik og óafturkræf mistök. Þær eru til dæmis þessar:

1. Segist vera á móti ESB en samþykkir engu að síður aðildarviðræður á þingi sem og aðlögun íslenskrar stjórnsýslu við stjórnkerfi ESB.
2. Hatast við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn í stjórnarandstöðu en breytir um skoðun sem ráðherra og vinnur náið með honum.
3. Leggur fram frumvarp til laga um að þjóðin borgi Icesave, þingið samþykkir en þjóðin fellir með yfirgnæfandi mun.
4. Leggur aftur fram frumvarp til laga um að þjóðin borgi Icesave, þingið samþykkir en þjóðin fellir með yfirgnæfandi mun.
5. Telur kjósendum sínum trú um að hann sé maður fólksins en efnahagsaðgerðir hans beinast meira eða minna að því að segja ríkisstarfsmönnum upp störfum og koma því á atvinnuleysisskrá.
6. Telur sér og samstarfsmönnum sínum um að hann þekki þjóðina og geti sannfært hana um stefnu sína en það reynist haldlaust grobb. Þjóðin hefur hafnað honum í endurteknum þjóðaratkvæðagreiðslum.
7. Berst gegn endurkjöri forseta og tapar hrikalega.
8. Heldur því fram að 2,5& hagvöxtur stafi af aðgerðum ríkisstjórnarinnar
9. Reynist illur í samstarfi, flokkur hans klofnar og nánir vinir og samstarfsmenn hrökklast í burtu og stofna eigin flokka.
10. Fjórum árum eftir hrun kennir hann öðrum um allt það sem miður fer en sjálfur þykist hann eiga heiðurinn af því sem vel gengur.

 Myndir þú, ágæti lesandi, kaupa notaðan bíl af manni sem hefur á eftir sér svona slóð?

Eða leyfist allt í pólitík vegna þess að við kjósendur munum ekkert, gleymum því jafnóðum sé eitthvað gert á hluta okkar. 

 

Mun ESB hætta aðildarviðræðum vegna makrílsins?

Evrópusambandið gæti fengið bakþanka vegna fyrirhugaðrar valdbeitingar til að „koma vitinu“ fyrir Íslendinga í makríldeilunni. Það er einfaldlega ekki markmið sambandsins að berja á öðrum þjóðum í krafti stærðarinnar. Verið getur að einhverjir kommissarar átti sig á þessari staðreynd.

Óvinveittar aðgerðir 

Flestum er enn í minni deilur Breta, Vestur-Þjóðverja og fleiri þjóða vegna útfærslna íslensku landhelginnar. Menn muna að Bretar sendu herskip á Íslandsmið í þeim tilgangi að „verja“ togara sína við veiðar. Bretar og Vestur-þjóðverjar uxu ekki í áliti vegna þorskastríðanna og almenningsálitið var þeim andsnúið jafnvel eftir samninga sem taldir voru aðeins hagstæðir Íslendingum.

Enn betur muna menn ákvarðanir Breta um að beita hryðjuverkalögum sínum, Anti-terrorism, Crime and Security Act, gegn Landsbankanum, sem þótti og þykir enn gríðarlega óvinveitt aðgerð gegn þjóð sem er með Bretum í Nato. 

Brestur í Nató 

Svo umdeild var hún að hún olli miklu uppþoti innan Nató og hefur eiginlega sýnt fram á alvarlegan brest í bandalaginu. Sameiginlegur málstaður aðildarþjóða kann að reynast minniháttar miðað við sérhagsmuni einstakra þjóða. Þetta kann að sýna að aðildarríkin standi í raun ekki eins þétt saman eins og þau vilja vera láta. Þó Nató hafi stuðlað að því að sáttir hafi einhvern tímann náðst í þorskastríði er ekki þar með sagt að bandalagið hafi pólitíska getu til að gera það aftur, til þess er það orðið of sundrað.

Ríkisstyrktur sjávarútvegur 

Auk ofangreinds er öllum það fullkomlega ljóst að íslenskur sjávarútvegur nýtur engra opinberra styrkja og umhverfið hans og fiskvinnslunnar er algjörlega sjálfbært. Þetta á ekki við sjávarútveg allra annarra ríkja Evrópusambandsins og vinnur með Íslendingum.

Brussel á í miklum vandræðum vegna marílveiða Íslendinga, segja má að óeirðir séu innan ESB og Evrópuþingsins vegna mikillar heiftart Íra og Skota. Í báðum löndum á sjávarútvegur undir högg að sækja vegna minnkandi kvóta og ESB er kennt um allt sem miður ferð. Um þetta vita kommissararnir í Brussel og hafa af því miklar áhyggjur. Ekki bætir heldur úr skák að afstaða Norðmanna er eins og olía á eldinn.

Aðildarviðræðurnar vandamál 

Að öllum líkindum á ESB aðeins eitt ráð áður en aflsmunur er látinn ráða. Það er að hætta samningaviðræðum við Ísland um aðilda að ESB og bera fyrir sig markílveiðunum og áhugaleysi Íslendinga um sættir. Ákvörðunin um þetta þarf ekki að vera svo ýkja erfið. Öllum má vera ljóst að þjóðin mun kolfella aðildina í þjóðaratkvæðagreiðslu og breytingar á þeirri afstöðu verða engar á næstu árum. Ríkisstjórnin má ekki við enn einni þjóðaratkvæðagreiðslunni sem fer gegn stefnu hennar.

Hagfelld pólitísk lausn 

Pólitískt séð er getur verið hagfelld leið fyrir ESB að hætta aðildarviðræðunum í refsingarskini vegna makrílveiða Íslandinga. Ef til vill er þetta góð leið fyrir ríkisstjórnina sem sér vart til sólar vegna þessa leiðindamáls. Steingrímur J. Sigfússon kvartan undan því að þetta mál skyggi á „afrek“ ríkisstjórnarinnar. Sé því ýtt út af borðinu kunna vinstri grænir að eiga einhvern sjéns í komandi kosningabaráttu. Flokkuinn er gjörsamlega klofinn, innan flokksins er mikil andstaða er við hann persónulega og viðbúið er að flokkurinn tapi meira en helmingi af kjörfylgi sínu. Steingrímur gerði óskapleg mistök með því að samþykkja aðildarviðræðurnar, hann áttaði sig ekki á afstöðu eigin flokksmanna og þjóðarinnar til ESB eða hélt í einfeldni sinni að hann gæti kjaftað sig og flokk sinn út úr hugsanlegum vandræðum.

Allt annað á við um Samfylkinguna. Öll pólitík hennar miðast við aðild að ESB og það verður því hrikalegt áfall fyrir flokkinn forystu hans hætti ESB við viðræðurnar. Hið eina sem kjarni Samfylkingarinnar gæti gert til að laga stöðuna væri að gjörbreyta um forystu og þingflokk - enn einu sinni. Staðan er hins vegar svo erfið fyrir flokkinn að eiginlega getur hann ekkert gert til betrumbóta, hann er dauðadæmdur.

Kátir að losna við Ísland 

En í Brussel geta menn kæst. Ekki þarf lengur að beita afli gegn litla Íslandi, ekki verður farið með herskip á Íslandsmið, enginn biður um innrás í landið, Írar og Skotar verða rólegir enda sáttir við afgerandi viðræðuslit sem á yfirborðinu eru rakin til makrílsins. Friður er tryggður í bili, þar til á næsta ári er makrílveiðarnar hefjast á ný. En þá verður Steingrímur líklega búinn að semja og það mun kosta hann þingsæti.

Og hér heima kætast allir nema Steingrímur og Jóhanna en það skiptir engu máli því íslensku þjóðinni er nokk sama hvoru megin hryggjar þau liggja - svona pólitískt séð. 

Vinstri grænir í hernaðarbrölti

Um hertar aðgerðir alþjóðasamfélagsins gagnvart voðaverkum Sýrlandsstjórnar gegn þegnum sínum er lítill ágreiningur. Það eru helst Rússsar og Kínverjar sem halda uppi andófi rétt eins og þegar styðja þurfti uppreisnarmenn í Líbíu eða þegar innrásin var gerð í Írak. Þeir eru hagsmunaaðilar svo gripið sé til kunnuglegs frasa.

Vinstri grænir hafa verið óþreytandi í heilagri baráttu sinni gegn uppreisnum í einræðisríkjum. Þeir hafa krafist rannsóknar á meintum stuðningi Íslands við innrásina í Írak. Þeir stóðu engu að síður að stuðningi við loftárásir Nató í Líbíu. Greinilega er engra rannsókna þar þörf. Vinstri grænir styðja hernaðarbrölt þegar það hentar þeim en sérstaklega þegar þeir eru í ríkisstjórn.

Næst á dagskránni verður áreiðanlega að styðja beint eða óbeint uppreisnarmenn í Sýrlandi með vopnasendingum. Síðan koma loftárásir og loks innrás. Vinstri græni munu styðja þetta allt saman af því að þeir eru í ríkisstjórn. Þó kann sú staðreynd að breyta einhverju um afstöðu þessa hentistefnuflokks að kosningar eru á næsta ári. Haldreipi hans reynist kannski stefnuskráin þó hún sé nú rykfallin í neðstu skúffu til vinstri í skrifborði formannsins.

Styðja aðgerðir gegn Sýrlandi

Töff hjá Kristjáni Júlíussyni

Töff hjá Kristjáni að fara á sjó í þinghlé. Hann er maður sem vílar ekki fyrir sér að taka til hendinni þar sem það á við. Slíkt ættu fleiri þingmenn að gera og þeir eru til. Hins vegar eru líka til þingmenn sem hafa hrakist af sjó og í land, sóst eftir huggulegu innidjobbi í anda Njóla-Gnarrs og stefna að því að innlima þjóðina í ESB.

Makríllinn sækir inn í íslenska lögsögu vegna þess að þar fær hann mikið æti. Hví skyldum við ekki veiða þann fisk sem hér finnst, étur frá öðrum tegundum og safnar forða. Eigum við að eftirláta Norðmönnum eða ESB þjóðum veiðarnar upp á þessi skipti? 

„Við eigum þessi kvikindi“

Afrekalisti ríkisstjórnarinn er langur og merkilegur

Mikið má maður þakka ríkisstjórninn vel fyrir þann árangur sem hún hefur náð. Hann er stórfenglegur þegar litið er til þess að fyrir fjórum árum tæpum lentum við í efnahagshruni. Og hvað skyldi ríkisstjórnin hafa gert til að koma okkur út úr kreppu og óáran? Allt, allt - nema að losa okkur við njólana á umferðareyjum í Reykjavík, en þeir skipta svosum ekki máli enda bara urt á Merði.

Veðrið hefur leikið við landsmenn í meira en tvo mánuðu. Sól nær upp á hvern einasta dag en rigning í Evrópu. Og þetta gerist þrátt fyrir að Veðurstofan fái ekki eina einustu krónu aukalega á fjárlögum heldur byggir hún á hvatningu og gælum umhverfisráðherra sem enn er við störf þótt fáir sjái til hennar.

Efnahagsstefna ríkisstjórnarinnar leysti úr læðingi sköpunarkraft landsmanna og því varð vanilluísinn til en hann gerði Íslendingurinn Stefán Crosser.

Anný Mist sem sigraði á heimsleikunum í crossfit er lifandi dæmi um þann þrótt sem lifnað hefur í æsku landins í kjölfar ódrepandi hvatningar frú Jóhönnu Sigurðardóttur, forsætisráðherra, sem hefur verið óþreytandi að hvetja landsmenn til afreka, rétt eins og Jón forseti Sigurðsson, frá Dýrafirði.

Aukið hefur verið við afla á Íslandsmiðum um heil þrjátíu þúsund tonn. Það mun þýða tíu milljarða króna aukalega í veltu landsins. Sjávarútvegsráðherra hefur, þó hljótt fari dags daglega, unnið sína heimavinnu og fóðrað þorskin á orðgnótt sinni.

Íslensk erfðagreining hefur fundið út staðsetningu á parkinsonveikinni í genum Íslendinga. Þetta hefði áreiðanlega ekki verið hægt nema fyrir heillandi hvatningu velferðaráðherrans sem hefur til að bera svo mikla útgeislun og persónutöfra að eitt orð, kannski tvö eða þrjú, hafa þær afleiðingar að fólk gleymir amstri dagsins og axlar sína haka og axir og ryður nýjan skóg. 

Hagvöxtur í efnahag landsins hefur risið í óþekktar hæðir og mælist nú 2,5% vegna aðgerða ríkisstjórnarinnar. Efnahagsmálaráðherrann þurfti ekki annað en að ræða um aukin afköst og þá reis hagvaxtarkúrfan samstundis og vekur undrun allra hagspekinga, innlendra og erlendra, sem vilja svo gjarnan fá þennan töframann til að stjórnar efnahag ESB og Grikklans, helst í einum pakka.

Svo eru það hinar óstaðfestu fréttir. Heyrst hefur af fötluðum manni sem kastaði hækjum sínum eftir að hafa lesið viðtal við forsætisráðherra og gengur nú óstuddur. Kýr nokkur sem talin var geld varð fyrir svo miklum áhrifum af landbúnaðarráðherra að hún mjólkar nú skyri, jógúrt með jarðaberjabragði, AB mjólk og venjulegri mjólk í þúsundlítravís. Svo vel hefur innanríkisráðherra staðið við baki þjóðkirkjunar að hún kaus sér konu sem biskup sem aldrei hefur gerst áður. Spánarsnigillinn hefur ekki numið land hér á landi enda er landbúnaðarráðherra á móti honum.

Svona má lengi telja af afrekalista ríkisstjórnarinnar og vissulega er allt þetta þakkarvert.

 

Áhyggjur dómara af afkomu sinni

Ævilaunþegi ríkisins, Jón Steinar Gunnlaugsson, lætur nýfallinn áfellisdóm Mannréttindadómstóls Evrópu yfir íslensku réttarkerfi ekki á sig fá.

Jón var í golfi í veðurblíðunni í síðustu viku þegar DV leitaði viðbragða hans vegna dómsins. Jón vildi ekkert segja. Hann er vanur að sveifla hamri réttvísinnar á launum en mun frá og með október næstkomandi geta sveiflað golfkylfum sínum án þess að hafa áhyggjur af afkomu sinni.

 

Þannig er frétt á dv.is í dag. Auðvitað standast þessi orð enga skoðun og er ekki frétt í sjálfu sér. Látum gildishlaðin og í raun meiðandi ummæli eiga sig. Hitt mætti flestum vera ljós að dómari sem fer á eftirlaun á ekki að þurfa að hafa áhyggjur af afkomu sinni.

 

Gætum við borið traust til starfa dómara ef þeir þyrftu að tryggja afkomu sína t.d. með aukastörfum fyrir Bónus, LÍU, Vinstri-græna og annarra „hagsmunaaðila“ sem án efa þurfa oftar en einu sinni í rekstri sínum að verjast eða sækja í dómsmálum, í héraðsdómi eða hæstarétti.

 

Fyrir mitt leyti vildi ég frekar að afkoma dómara sé tryggð í starfi og eftir svo þeir freistist ekki til að vinna aukaverkefni. Það eru ekki traustvekjandi aðstæður fyrir þá sem sækja þurfa rétt sinn fyrir dómstólum. Þetta mætti dv.is hafa í huga. 

Enn tómt rugl í frétt

Eitthvað hefur skolast hér til í fréttinni eða hún er tekin meðvitundarlaust upp af vef hjá Landsbjörg. Raunar er ekki vansalaust hversu oft er farið með staðlausa stafi á vef Landsbjargar, þó ég hafi ekki skoðað það í þetta sinn.

Fyrir ofan Glym er hvergi erfitt að komast að fyrir björgunarfólk eða aðra. Á efri myndinni sést Botnsá þar sem hún rennur eftir tiltölulega sléttu landi uns hún hverfur ofan í gljúfrið. Þar eru engin vandræði, raunar er hægt að aka þangað upp.

Með gljúfrinu eru víða staðir þar sem erfitt er fyrir björgunarfólk að komast að til að liðsinna göngufólki og þar er líka víða erfitt fyrir þyrlu að athafna sig.

Munurinn á aðstæðum sjást greinilega á þessum tveimur myndum sem ég tók í fyrra. Botnsárgljúfrið er stórfengleg náttúrusmíði en gengt er með því beggja vegna. Hins vegar þarf að fara varlega rétt eins og annars staðar. 

Nú kann einhver að spyra hvort það skipti nokkru máli þó einhver villa sé í fréttinni. Ég fullyrði á móti að skilningi lesandans er ávallt ofboðið ef frétt stenst ekki fyllilega, bæði hvað varðar landafræði sem og önnur atriði.

TF-LÍF sótti konu í Hvalfirði

Þrjár flugur ...

Jóhanna Sigurðardóttir hefur frá því að hún varð forsætisráðherra 1. febrúar 2009 þráð að breyta stjórnarskránni. Henni mistókst það hrapallega fyrir kosningar 25. apríl 2009. Henni mistókst að láta kjósa stjórnlagaþing. Henni mistókst að standa þannig að afgreiðslu alþingis á tillögum stjórnlagaráðs að hún hafi komið málinu á beinu brautina.

Jóhönnu var svo mikið í mun að halda í kröfu stjórnlagaráðs um að efnt yrði til þjóðaratkvæðagreiðslu um tillögur þess að hún samþykkti skoðanakönnun sem þjóðaratkvæðagreiðslu. Jóhanna gleymdi að fara að lögum um þjóðaratkvæðagreiðslu. Innanríkisráðuneytið veit ekki hvenær atkvæðagreiðslan, sem kostar 250 milljónir króna, á að fara fram.

Að Jóhanna veldi þann kost að vinna að stjórnarskrármálinu í ágreiningi milli stjórnmálaflokkanna varð Ólafi Ragnari Grímssyni hvati til að bjóða sig fram til forseta í fimmta sinn í óþökk Jóhönnu.

Þess eru engin dæmi að forsætisráðherra nokkurs lýðræðisríkis hafi haldið jafnilla á tillögu um breytingar á stjórnarskrá. Jóhanna lætur ekki segjast. Þingflokkur Samfylkingarinnar styður hana og vinstri-grænir líka. Stjórnarskrármálið snertir tilverugrundvöll ríkisstjórnarinnar eins og ESB-aðildarumsóknin. Færi ríkisstjórnin frá yrðu þessi tvö vandræðamál úr sögunni í núverandi mynd. Að ríkisstjórn vilji lifa fyrir málstað af þessu tagi segir allt sem segja þarf um hversu óhæf hún er.

 

Svo segir Björn Bjarnason í dag á heimasíðu sinni. Réttilega telur hann upp tvö vandræðamál ríkisstjórnarinnar sem hún virðist engu að síður hafa nein tök á enda stefnir hún með bæði í ógöngur. Færi ríkisstjórnin frá, sem væri þjóðþrifamál, losnuðum við ekki síst við hana, heldur líka ESB og stjórnarráðsmálið sem ekki virðist mega ræða á Alþingi. Þrjár flugur í einu höggi.

 

Kerlingin gat ekki Kerlingar aðeins Haraldar

Segja má að ég sé í aðdáendaklúbbi Haraldar Sigurðssonar, eldfjallafræðings, í Stykkishólmi. Ekki aðeins myndum við teljast sveitungar, báðir fæddir þarna, þó talsverður sé aldursmunurinn, heldur er áhugi beggja á landinu gríðarlegur. Þar með lýkur samanburðinum. Hann er virtur fræðimaður í jarðvísindum og víðfarinn og virtur en ég er bara að krafsa hér heima án nokkurrar stefnumörkunar.

Jæja. Í Mogganum í morgun birtist viðtal við Harald, ágætt viðtal, svo langt sem það nær. Eiginlega fannst mér það ekki nógu gott, heldur stutt og ómarkvisst. Þó tók hún Kolbrún Bergþórsdóttir það og yfirleitt er fátt upp á hana að klaga í blaðamennskunni. Ég get samt ekki orða bundist, allt þó í góðu þrátt fyrir fyrirsögnina hér að ofan sem mér finnst bara nokkuð skondin.

Meðfylgjandi er blaðsíða með mynd og texta frá viðtalinu. Alveg stórkostleg mynd. Og hver skyldi myndatextinn vera: „Hluti af rútínu minni er að fara út klukkan sjö á morgnanna og upp í fjöllin.“

Er hægt að birta nærmynd af einu merkilegasta fyrirbrigði íslenskrar náttúru, því sem á uppruna sinn í mörgum þekktum þjóðsögum og hefur gnæft yfir vegarendum allan þann tíma sem þjóðleið lá yfir Snæfellsnesfjallgarð, án þess að geta þess í myndatexta?

Auðvitað er þetta Kerlingin sem gnæfir fyrir ofan skarðið sem dregur nafn sitt af henni. Um Kerlingarskarð lá þjóðvegurinn í tugi ára og víst að flestir sem áttu leið þarna um gutu augunum upp til Kerlingarinnar, stundum með óttablöndnum áhuga.

Enginn hjónasvipur er með Haraldi og Kerlingu á myndinni, þrátt fyrir menntun sína alla, frægð og frama er hann bara sem lítið peð. Og svo er um okkur hina líka. Víst er að einn daginn ætla ég að banka upp á hjá Haraldi og fá að fara með honum upp í fjöllin.

En hér er sagan um Kerlinguna í Kerlingarskarði. Af henni er enn fleiri útgáfu og tengingar. Látum þessa þó nægja. 

Kerlingin lagði af stað heiman frá sér og hélt vestur Snæfellsnes. Hafði hún með sér hest og á honum klifjar með skyrtunnu og heysátu, sumir segja að hún hafi einnig haft með sér hafur. Kerlingin var nokkuð sein til ferðarinnar og varð að flýta sér nokkuð. Þegar kerlingin var komin áleiðis vestur fjallgarðinn á móts við Ljósufjöll losnaði sátan af klifjunum og varð eftir þar sem nú heitir Sátan. Kerling brá þá á það ráð að hanga sjálf í klifjunum á móti tunnunni. Hesturinn þreyttist nú fljótt og gafst að lokum upp þar sem Hesturinn er nú. Kerling ætlaði þá að bera tunnuna sjálf en gafst upp og skildi hana eftir þar sem Skyrtunnan er nú. Hafurinn gekk með Kerlingu en hún var á mikilli hraðferð þar sem brátt myndi dagur rísa og skildi hafurinn eftir í fjallinu sem nú er þekkt sem Hafursfell. 

 Þegar Kerlingin var komin þangað sem nú er Kerlingarskarð ætlaði hún að stökkva yfir skarðið en þurfti að bíða því menn voru í skarðinu. Sumir segja að þar hafi Þangbrandur eða aðrir kristnir menn verið á ferð að boða kristni og hafi hitinn verið svo mikill að Kerling gat ekki stokkið yfir áður en sólin kom upp og varð því að steini. Einnig er sagt að ferðamaður hafi verið þar og sagt: "líttu í austur kerling" í þann mund er sólin kom upp og hafi kerlingin orðið að steini. 

Er allt er á fallanda fæti ... eða hvað?

Sigurður Þór Guðjónsson er einn snarpasti bloggari hér á landi. Hann er oft afar lúmskur á nibus gloggi sínu, frekar fáorður nema þá aðeins hann er að fjalla um veður. Þó er eftirfarandi pistill nafna míns afar stuttur og er hann engu að síður að fjalla um verður. Held að boðskapurinn sé gagnrýni á þetta eilífa kif, að allt sé á fallanda fæti eða í ætt við það sem Cicero sagði forðum daga; O tempora o mores (þvílíkir tímar, þvílíkir siðir), og kynslóðir hafa alla tíð síðan munað.

• Svalasti júlídagur í sögu mælinga á Englandi.
• Kaldasta júlíbyrjun í París í 80 ár. 
• Gífurlegar rigningar í Mið-Evrópu og stórflóð í Dóná. 
• Fjörtíu stiga hiti á Spáni og allt að skrælna. 
• Ofsahitar í Kansas, allt upp í 45 stig. 
• Hundruðir farast vegna flóða í Dhamaputra á Indlandi. 
• Já, það er ekki á veðurfarsöfgarnar logið.

- Þetta var í júlí 1954.

Ofangreint hefði alveg getað verið í fjölmiðlum dagsins og þá hefði ekki vantað fólkið sem talar áður en það skilur, skrifar áður en það hugsar, og það hefði sagt: Auðvitað er þetta allt gróðurhúsaáhrifunum að kenna.

Færri hefðu nefnt þá staðreynd að sem einnig kunni að skipta máli að umhleypingar í veðurfari hafa alla tíð átt sér stað hér á jörðu.

Gnarr og fjármál Reykjavíkurborgar

Hvar er borgarstjórinn þegar svara þarf fyrir fjármál borgarinnar? Jón Kristinsson Gnarr er týndur og tröllum gefinn nema þegar klippa þarf á borða, fara í hinsegin göngu eða fara almennum orðum um eitt og annað smálegt.

Þegar kemur að sérhæfðum málum þá sést eitt augnablik undir skósóla Jóns og hann er horfinn í rykmekki og lætur embættismenn um að svara.

Fjármál Reykjavíkur skoðuð nánar

Halloka Skakklöpp

Ég hef áður skrifað um úrskurði mannanafnanefndar ríkisins og held því nú áfram. Rifja upp að úti í bæ sitja nokkrir glaðir, miðaldra karlar, hverra nöfn ég held hér leyndum, og hafa það fyrir stafni að semja nöfn sem þeir svo senda þessari nafnamannanafnanafnamannanefndnefnd ríkisins til umsagnar - og hafa gaman af.

Rætt hefur verið um kvenmannsnafnið Laugalind, endurtek Laugalind. Það þykir einstaklega vel saman sett og hentar vel fyrir foreldra sem eru dálítið rómantískir, sérstaklega móðirin sem ræður væntanlega för en karlinn dregur sig til hlés og samþykkir allt sem hún segir. Laugalind, t.d. Magnúsdóttir virðist vera létt í munni og uppfylla öll skilyrði móðurmálsins.

Þá kemur að karlmannsnafninu Raunsannur, endurtek Raunsannur. Nafnið er undurfagurt og í senn karlmannlegt og eðlilegt sem mikil þörf virðist vera á í dag. Raunsannur, t.d. Magnússon virðist ganga ákaflega vel og uppfyllir skilyrði móðurmálsins. Samsetning tveggja eða fleiri nafna kemur hér sterkt út. Til dæmis Raunsannur Örn Magnússon eða Raunsannur Kálfur Mannsson (hið síðarnefnda kann að valda misskilningi eins og skopsagan sannar, en hún er um fund um álfa í félagsheimilinu. Fyrirlesari byrjaði á því að spyrja hvort einhver í sveitinni hefði verið með álfum. Enginn rétti upp hönd en svo læddist upp ein lengst úti í horni. Já, hrópaði fyrirlesarinn æstur. Hér er einn og þú, þú góði, þú hefur væntanlega verið með álfum. Erþaki? Ha, sagði þá sá sem átti höndina. Álfum, nei ... heyrðist þú segja kálfum ...).

Skaklöpp þykir ekki gott kvenmannsnafn þar sem það gæti haft í för með sér einelti fyrir þann sem ber það. Að öðru leyti ætti það að ganga enda móðurmálslega fagurt. Nafnið er samansett út sögninni að skaka og klöpp (hverjum datt í hug að það væri lýsingarorðið skakkur og löpp ...?).

Loks er ekki úr vegi að geta nýnefnisins Hallloki, samansett úr tveimur nöfnum, Halli og Loki. Þetta gengur svo ákaflega vel saman að unun er á að hlusta. Kosturinn við nafnið er að það gengur listilega vel sem kvenmannsnafn og er þá Hallloka. Maður sér hreinlega fyrir sér að Halloka Skaklöpp Raunsannsdóttir reyna sig í badminton við Evrópumeistara kvenna og auðvitað fer hún ... á kostum.

 

Mega heita Dante og Rorí

Eiður Guðnason missir stjórn á sér vegna joðs

Hann Eiður Guðnason, fyrrum sendiherra, ráðherra og alþingismaður, dundar sér við að skrifa á heimasíðu sína um málfar í fjölmiðlum. Og gerir það vel, svona efnislega.

Hins vegar hefur hann skrýtinn ritstíl. Best að lýsa honum þannig að hann sé önugur, fúll á móti. Hranlegur og leiðinlegur stíll mannsins gerir það að verkum að ég nenni sjaldnast að lesa skrifin eftir Eið, þó ég hefði nú gott af því (svona efnislega). 

Hvað um það. Ég álpaðist til að lesa einn pistil eftir Eið og í honum stendur meðal margs annars (feitletrunin er mín):

Staksteinahöfundur Morgunblaðsins náði nýjum botni í skrifum sínum á miðvikudag (11.07.2012). Djúpt var niður á botninn áður. Enn dýpra nú. Hann skrifar um umfjöllun Styrmis Gunnarssonar um Steingrím J. Sigfússon ráðherra og segir: Veit Styrmir ekki hvað J. í nafninu stendur fyrir? Júdasartilvísunin æpir á lesandann. Verri getur nokkur maður varla verið en svikarinn Júdas. Áhangendur Morgunblaðseigenda og skrifara nota gjarnan nasistatilvísanir og tala um föðurlandssvikara þegar rætt um þá sem styðja Evrópusamstarfið. Nú hefur nýr maður verið leiddur til leiks á síðum Moggans, – svikarinn Júdas. Svona hefði Matthías aldrei skrifað, – ekki Styrmir heldur. Þetta er heldur ógeðfellt.

Þetta minnir mig á manninn sem saknaði 5.000 króna seðilsins. Hann leitaði í öllum vösum og litaðist síðan um í herberginu þar sem nokkrir menn voru auk hans. Gekk síðan á hvern og einn og ásaskaði um stuldinn. Allir báru þeir af sér sök og tóku í raun áburð mannins óstinnt upp.

Sá var nú orðinn sannfærður um að einhver hefði stolið frá sér og stakk höndum í vasann, þungbrýnn mjög og horfði morðaugum á félaga sína. Örskömmu síðar birti yfir honum er hann dró seðilinn upp úr vinstri buxnavasa sínum. Og af barnslegri gleði hrökk út úr honum: „Ó, hérna er hann þá“. Svo hélt hann áfram við störf sín og skeytti engu þó hann hafði fyrir örfáum mínútum ásakað samstarfsmenn sína um þjófnað.

Sama er með Eið Guðnason, þann „besservisser“. Hann er svo illa að sér eða bráður nema hvort tveggja sé, að hann stekkur upp með hinn eina og sanna skilning á ómerkilegu joði og fimbulfambar um Júdas, nasisma og föðurlandssvik. Ekki dettur honum í hug að höfundur Staksteina hafi einfaldlega átt við að joðið í millinafni Steingríms J. Sigfússonar, allsherjarmálaráðherra, gæti staðið fyrir upphrópuninni „JÁ“. „Já ESB aðild“.

Eins og maðurinn í sögunni þá mun Eiður ábyggilega tauta í barm sér: Ó, átti höfundurinn við það. Og svo heldur Eiður áfram aðfinnslum sínum, eða öllu heldur önugu nöldri sínu, rétt eins og ekkert hafi í skorist. Þykist engum skulda afsökunarbeiðni. 

Sæla náðhúsa

Hvort tveggja eru falleg orð, sæluhús og náðhús. Fátt er betra þreyttum ferðamanni en að komast í skjól, slíkt er mikil sæla. Sömuleiðis er hverjum manni sæla að létta á sér. Náðin er eiginlega hin sama í báðum tilfellum. Hins vegar er afar skítt, ef svo má að orði komast, að svo fagurt orð sem náðhús sé notað yfir kamar eða klósett. 

Það breytir ekki málinu. Hér eru nokkrar myndir sem voru ástæðan fyrir þessum pistli. 

Fyrsta myndin er af kömrum sem stóðu við Dettifoss 1986. Birtan var falleg, umhverfið stórbrotið ... og því tók ég mynd af tveimur kömrum. Raunar tók ég miklu fleiri myndir af enn áhugaverðari mótívum. Hins vegar verður að viðurkennast að þetta er nokkuð falleg mynd, samsvarar sér vel í breytileika sínum.

Myndin er slides en nokkuð óskýr eftir skönnun. Skanninn minn er eiginlega ekki nógu góður, HP Scanjet G4050. Sé dálítið eftir að hafa keypt hann. Forritið sem er fyrir Makka er drasl, illa hannað og möguleikar fátæklegir. En það er nú annað mál. Kaupi bara aðra tegund þegar fjárhagurinn leyfir.

Næsta mynd var tekin sumarið 1988 við Álftavatn. Myndin er ekkert sérstök, og þó. Takið eftir bakpokanum sem liggur fyrir utan annan kamarinn. Og þá fer myndin allt í einu að segja sögu.

Þriðja myndin er frá Hvanngili á Fjallabaki syðra. Þar er gamall gangnamannaskáli og fyrir utan hann var lítill kamar sem einhver skildi eftir opinn. Fyrir vikið verður myndin skemmtilegri og enn má greina sögu. Hitt er líka áhugavert hversu allt stefnir upp á myndinni.

Síðasta myndin er algjört ógeð ... eins og margir myndu segja. Hvað um það? Ekki hverfur úrgangurinn úr fólki er það lokar á eftir sér kamrinum. Á einhverri stundu fyllist hann og einhver þarf þá að sinna þessum málum. Það var verið að gera í Hrafntinnuskeri er ég kom þarna að einhvern tímann sumarið 1988 með hóp á vegum Útivistar.

Á myndinni er gamli skálinn í Hrafntinnuskeri sem var fluttur í Botna eftir að Höskuldarskáli var byggður. Ef til vill stendur sá nýji þar sem haugurinn er á myndinni. Hver veit? Maður veit aldrei á hverju hús eru byggð eða hvað sé í grunninum. Einhvers staðar er skrifað: „Maður byggði hús sitt sandi ...“ 

Og ef einhver mynd getur sagt sögu þá eru hér í forgrunni ótal smásögur sem þó er engin ástæða til að fara nánar út í. 

 

 

 

Auðvelt að leysa mál hælisleitenda

Skörulegur forstjóri Útlendingastofnunar, Krístín Völundardóttir, vakti athygli skömmu eftir áramótin er hún lét hafa það eftir sér að ráða þyrfti tvo starfsmenn til að gera útaf við biðlista stofnunarinnar.

Velferðarstjórnin lætur þó ekki að sér hæða. Hún hefur tileinkað sér hið versta úr bjúrókratíinu og svarar ekki beiðnum eða vísar til aðstsæðna í fjármálum. Skiptir ekki máli hvort um er að ræða fólk sem bíður eftir nýjum mjaðmalið eða útlendinga sem óska eftir að fá að setjast hér að.

Auðvitað vinnur vit betur en strit. Vinstri stjórnin vill hins vegar frekar vera með „lager“ af hælisleitendum sem bíða, margir milli vonar og ótta. Það er svo ósköp gott að þykjast vera góður við minni máttar.

Þó gerðu menn sér ekki grein fyrir hliðarverkunum á þessum vanda. Sumir koma hingað í mikilli nauð vegna hræðilegra ofsókna heima fyrir. Aðrir koma hingað vegna leitar að betra lífi. Þriðji hópurinn er auðvitað til og hann er sá sem er ósköp sama hvar hann lendir, vill bara ekki vera heima. Að sjálfsögðu ber okkur skylda til að taka á móti fólki og aðstoða þá sem eru í neyð.

En ef til vill er fjórði hópurinn til en hann má ekki nefna. Gæti verið að til hans heyri fólk sem ferðast með óhreinlyndi og fer með rangt mál? Og svo auðvitast skarast þessir fjórir hópar á ýmsan hátt.

En er ekki bara hægt að verða við óskum útlendingastofnunar? Er ekki hægt að taka tvo til fjóra lögfræðinga úr stjórnsýslunni þar sem þeir eru að vinna nauðugir, viljugir að einhvers konar aðlögun íslenskrar stjórnsýslu við þá hjá ESB? Og málið leyst.

Fíkniefni flæða inn í landið

Fréttaflutningur síðustu daga veldur dálítilli undrun hjá þeim sem fylgjast vel með. Þetta stendur uppúr:

Mikið af fíkniefnum í umferð
Lítið finnst af fíkniefnum við tollskoðun
Landamæraeftirlit ríkisins er götótt

Maður veltir því fyrir sér hvort illa sé staðið að landamæraeftirliti ríkisins, stjórnuninni sé ábótavant eða starfsfólk kærulaust. Þetta leiðir auðvitað athyglina að Schengen-samkomulaginu, hvort það sé yfirleitt þjóðinni í hag. Persónulega finnst mér ekkert eftirsóknarvert að geta sleppt því að sýna vegabréf við komuna til Evrópu ef það kostar að við þurfum að galopna landamæri okkar fyrir smygli og glæpalýð.

Eftirlit með landamærunum virðist líka vera gallað þegar hver sem er getur komist út á frísvæði og inn í flugvélar. Sé þetta svona auðvelt hvað með líkurnar á hermdarverkum? 

 

Mikið af fíkniefnum í umferð

Gönguferð að meintum gíg

Oft er veiðin sýnd en ekki gefin. Þannig fór um fjallaferð mína í dag er ég gekk á fjöll til að skoða gíginn þann sem ég hef sagt hér frá og er skammt frá Skarðsheiði. Raunar austan við Blákoll og sunnan við Hafnarfjall.

Þegar upp var komið, skall á þoka og síðan hellirigning og lítið varð því um myndatökur. Ég er ekki jarðfræðingur og hef litla þekkingu á þeim fræðum. Þó gat ég ekki séð að þarna væri móberg. Aðeins „venjulegt“ grágrýti.

Ég gat ekki betur séð en þetta væri gígur, annað er útilokað. Þá ályktun dreg ég af gígbarminum. Hann er hærri en umhverfið allan hringinn, legg þó ekki höfuð mitt að veði fyrir þessari skýringu.

Ekkert móberg er sjáanlegt ofan á fjallshryggnum og ekki heldur í gígnum, hvorki inni í honum né utan. Grágrýtið er þarna vaxið miklum mosa, hraungambra, held ég. Engin merki eru að gígurinn hafi myndast vegna skriðufalla.

Gígurinn er utan í hæð á fjallshrygg. Gígurinn er ílangur, um 200 metrar á breidd og um 150 á lengd. Gígbotninn er láréttur, ef til vill örlítill halli í NV. Þar eru tvö op, annað er djúpt gil og bratt og hitt er þannig að um 10 m af gígbarminum vantar. Þarna er gígbarmurinn aðeins um tveir til fimm metrar á hæð. Hin langhliðin er mun hærri, ca. um 40-60 metrar. 

Ég gekk um annað opið og inn í gíginn og síðan upp með gígbarminum þar sem hann var efstur. Þar eru hamrar og hefur hrunið úr þeim. Svæðið er um þriggja milljón ára gamalt samkvæmt mínum heimildum og auðvitað greinir leikmaðurinn engin merki um eldvirkni 

Efsta myndin er tekin úr suðri og sýnir gíginn í farska. Auðvelt er að ganga framhjá honum enda er fátt sem bendir til annars en að þarna séu bara hamrar.

Önnur myndin sýnir hann nokkru nær og sú þriðja er tekin ofan á hæðinni horft er í NV og þarna er gíbarmurinn um þriggja til fjögurra metra hærri en umhverfið. Þannig er það allan hringinn.

 Ég ók sem leið lá að Ölveri sem er sunnan við Hafnarfjall og síðan malarslóða, sunnan undir Blákolli, að svökölluðu Hestagili. Gekk þar upp með því og eftir fjallshryggnum að gígnum. Þetta eru um fjórir kílómetrar, rúmlega klukkustundar gangur. Dálítið bratt í fyrstu en auðvelt land til göngu. Fór síðan svipaða leið til baka. Samtals um átta kílómetra ganga á þremur tímum.

Síðasta myndin sýnir gíginn. Smellið tvisvar eða þrisvar á myndina og hún verður skýrari og þægilegir aflestrar.

Þetta er nú skársta myndin enda fengin úr jarðargúgli. Hinar einkennast af slagveðri dagsins. Bið forláts en vona að einhver hafi gagn af þeim og texta. 

Þegar ég hafði lokið við að birta þennan pistil, sem þó er varla fugl né fiskur, barst mér skýring ættuð frá Hjalta Franzyni, sem kortlagði svæðið á sínum tíma og skrifaði um það doktorsritgerð. Hann segir:

Þetta er afar sérstæður gígtappi, um 240 x 140 m. Ytra byrðið er fallega lárétt stuðlað dólerítlegt innskot. Þykkt þessa ellipsulagaða lags er 10-20 m. Það sem er undarlegt er að innri skilin eru fínkorna sem bendir til að þar séu skilin á tappanum. Hvað er fyrir innan í miðhlutanum er ekki ljóst þar sem ekki sést í berg. Þessi sérkennilega myndun er í "móbergfyllingu" öskjunnar í Hafnarfjalli og hefur líklegast rofist þar niður um 200-300 m frá yfirborði öskjunnar.  

Varað við valdaframsali til ESB

Hins vegar teldi ég eðlilegt að breyta stjórnarskránni þannig að hægt sé með ákvörðun Alþingis að deila fullveldisréttinum [með ESB] í tilvikum eins og þessum. Það leysir málið að hluta. Samt sem áður stöndum við frammi fyrir þeim ágöllum EES-aðildarinnar sem hér býr að baki. Mín lausn á vandanum er að ganga í ESB og verða þátttakandi í þessu ferli, og ekki bara þiggjandi. Aðrir verða svo að gera grein fyrir sinni lausn.

 

Þessi tilvitnun er úr niðurlagi fróðlegrar fréttaskýringar í Morgunblaðinu í morgun. Meðal annarra er rætt við Mörð Árnason, þingmann Samfylkingarinnar, sem mælir ofagreind orð. Þarna er verið að ræða lögmæti nýrrar reglugerðar vegna losunarheimilda gróðurhúsalofttegunda.

 

Björg Thorarensen, lagaprófessor, og Stefán Már Stefánsson, lagaprófessor, telja reglugerðina feli í sér valdaframsal til ESB.

 

Í fréttaskýringunni segir: 

 

Þótt ekki sé kveðið á um reglugerðina í frumvarpinu skapar samþykkt laganna umgjörð sem reglugerðin fellur að. Má hér nefna að í greinargerð umhverfisráðuneytisins segir að annað meginmarkmið loftslagslaganna sé „að innleiða reglur um viðskiptakerfi ESB með losunarheimildir gróðurhúsalofttegunda sem eru hluti af samningnum um Evrópska efnahagssvæðið.“

 

Hafi einhver verið í vafa um að Ísland standi í aðlögunarviðræðum er þetta einn ein staðfestingin en það sem er alvarlegast er að þetta framsal er ólöglegt samkvæmt stjórnarskrá og á það benda lagaprófessorarnir.

 

Gott og vel, þá hlýtur að vera næst á dagskránni að lagfæra þetta. Draga lögin og reglugerðina til baka.

 

En er það svona einfalt? Nei, Mörður Árnason, þingmaður Samfylkingarinnar, hefur aðra skoðun. Hann ætlar að troða þjóðinni inn í ESB með góðu eða illu. Næst á dagskránni hjá honum er bara að breyta stjórnarskránni og leyfa þetta fullveldisafsal.

 

Það má þó hæla Merði fyrir hreinskilnina. Fáir aðrir stjórnarliðar hafa talað af slíkri léttúð um alvarlegt mál. Þó honum finnist valdaframsal þjóðarinnar léttvægt finnst mér og mörgum öðrum það gríðarlega alvarlegt.

Logið að ESB um fylgi við aðild

Óháð því hvar menn skipa sér í flokka hljóta flestir að undrast hegðun forystumanna Vinstri grænna. Yfirlýst stefna flokksins er að standa utan Evrópusambandsins. Engu að síður samþykkir þingflokkur VG að sækja um aðild undir því falska yfirskini að um sé að ræða könnunarviðræður en ekki aðlögunarviðræður.

Svo hart kveður að sinnaskiptum þingflokksins að foyrstumennirnir verja nú orðið aðlögunarviðræðurnar og telja það einhvern lið í því að „kíkja í pakkann“ og réttlæta svo allt með því að þjóðin muni á endanum taka afstöðu til aðildarinnar.

Í upphafi krafðist Sjálfstæðisflokkurinn þess að leitað yrði álits þjóðarinnar áður en farið væri í viðræður við ESB. Þessu höfnuðu Vinstri grænir og Samfylkingin. Raunar hlógu ráðherrar og stjórnarliðar að þessari tillögu. Tvær þjóðaratkvæðagreiðslur, hrópuðu þeir upp yfir sig í vandlætingu sinni. Til hvers? Það er alveg nóg að hafa eina í lokin. Þeir eru nú að bíta úr nálinni vegna þessarar afstöðu sinnar.

Eftir því sem á kjörtímabilið hefur liðið hefur komið í ljós að um var að ræða aðlögunarviðræður. VG og Samfylking eru búin að gera þjóðina að fífli fyrir það að sækja um aðild án þess að hugur fylgi máli. Ríkisstsjórnin hélt að smám saman myndi þjóðin átta sig og flykkjast um ESB aðildina. Þvert á móti hefur hún sameinast um andstöðu sína.

Vinstri grænir sitja nú í pólitísku keraldi og vilja helst fela sig fyrir þjóðinni. Málefnalegir menn eins og Ragnar Arnalds eru langþreyttir og afar ósáttir við loðin og aumingjaleg svör forystu flokksins. Sama er að segja um langflesta flokksmenn. Menn skilja ekki á hvaða vegferð forystan er. Þjóðin áttar sig ekki á Vinstri grænum.

Í sjálfu sér er allt í lagi að menn hafi ákveðnar skoðanir í stjórnmálum og láti ekki stjórnast af flöktandi vindinum. En þá eiga menn að segja það. Ekki halda því fram í öðru orðinu að þeir séu á móti ESB aðild og hinu að þeir vilji halda áfram aðlögunarviðræðunum.

Staðreyndin er einfaldlega sú að Vinstri grænir geta ekki snúið til baka. Þeir eru komnir of langt. Jafnframt vita þeir að viðsnúning hefur í för með sér alvarlegar pólitískar afleiðingar fyrir þá persónulega - mjög alvarlegar, ríkissstjórnarsamstarfið mun springa og kosningar munu gera út af við þingflokkinn. 

Þetta er þó bara aukaatriði. Það sem mestu skiptir er einfaldlega að stefna VG og Samfylkingarinnar hefur farið hriklalega með orðspor þjóðarinnar. Þeir hafa logið því að Evrópusambandinu að meirihluti væri fyrir aðildinni eða þá að auðveldlega megi snúa þjóðinni til fylgis. Þegar upp kemst um lygina, og það gerist fyrr en síðar, mun ESB ekki taka léttilega á því, skiptir engu hverjir verða við stjórnvölinn. Engin kemst upp með að ljúga að stórþjóð eða ríkjasambandi án þess að það hafi einhverjar afleiðingar í för með sér.

 

Gagnrýnir forystumenn VG harðlega