Hefur verið leitað á hálendinu?

Einhvern veginn hélt ég að þegar svona áhlaup gerðist væri reynt að kanna hvernig staðan væri í fjallaskálum eða á fjallvegum. Fjölmargir eru á ferð í september enda veðurlag oftast með ágætum í þeim mánuði á undanförnum árum. 

Maður spyr hvort farið hafi verið kerfisbundið um hálendið til að kanna hvort þar sé einhver. Ég fór í nóvember á síðasta ári á Fimmvörðuháls og þar hitti ég par sem var mjög illa búið til gönguferða. Hefði veðrið breyst til hins verra hefði þetta fólk aldrei komist til byggða af sjálfsdáðum.

 

Símalaus í fjallaskála í tæpa viku

Septembermyndir í 32 ár

Hvar varstu 11. september 2001? Hvar varstu þegar þú heyrðir þessar fréttir eða hinar? Svona er gjarnan spurt. Minnið er hverfult og nú hefur orðið til einhvers konar valkvætt minni. Maður velur að muna, flettir hinu upp í Google eða öðrum minnisbönkum. Slíkir geyma þó sjaldnast persónulegar minningar. 

Stundum reikar hugurinn aftur í tímann og ég velti fyrir mér hvað ég hafi verið að gera í fyrra eða hitteð fyrra. Fyrr í dag fór ég að skoða hversu mikil heimild myndasafnið mitt væri að þessu leyti. Ég komst að því að það er gríðarleg heimild.

Þá datt mér í hug að rekja mig aftur í tímann og reyna að finna út hvað ég var að gera í september á umliðnum árum, helst sem næst þeim fimmtánda, fimmtán dagar til eða frá.

Rauðleita myndin efst til vinstri er tekin 14. september 2011. Þá var ég staddur á Fimmvörðuhálsi og grillaði pylsur í holu á eldfellinu Magna. Át þær síðan að vísu ekki með bestu lyst því flest þykir mér betra en pylsur. Hins vegar hafði ég ekkert annað svo ég lét þær duga.

Efsta myndin til hægri er tekin í Strútslandi þann 10. september 2010 skammt frá Hólmsárlóni og Strútslaug. Við höfðum gengið langleiðina upp á Torfajökul og erum þarna á leiðinni til baka. 

Önnur myndin vinstra megin er tekin 13. september 2009 í Spákonufelli við Skagaströnd. Horft er yfir flóann til Vatnsness. Raunar er ekki rétt að tala um Húnaflóa heldur heitir þessi hluti hans Húnafjörður.

Á móti henni er mynd sem ég tók af Náttmálafjalli 20. september 2008 og er af Illviðrahnúki í Árbakkafjalli við Skagaströnd.  

Þriðja myndin vinstra megin er tekin í 1. október 2007. Nú bregður svo við að ég átti enga mynd í september svo ég leyfði þessari að fljóta með. Hún er frekar haustlega og var tekin í Laugardalnum í Reykjavík.

Á móti henni er skemmtileg mynd sem ég tók 3. september 2006 vestan við Hengil. Þarna stendur Guðbergur Davíðsson, vinur minn, við undarlegan móbergsklett.

Fjórða myndin að ofan er tekin 3. september 2005 á hinni fögru eyju Santorini í Miðjarðarhafinu. 

Stórkostlegt er að koma þangað og skoða byggðina og ekki síður ummerki um eldgos sem þarna var fyrir fjögur þúsund árum. Eyjan er virk eldstöð og þar hefur gosið af og til en þó ekkert í líkingu við gríðarlegt sprengigos sem þarna varð um tvö þúsund fyrir Krist. Ég á margar betri myndir en þessa frá Santorini en þær eru teknar í öðrum mánuðum.

Nú bregður svo við að ég finn engar myndir í september þangað 15. september 2001. Myndin er á móti þeirri af Santorini og er af Fláajökli í Vatnajökli. Man ekkert hvað þessi fallegi tindur heitir sem blasir þarna við. Ef til vill getur verið að einhver lesandi geti hjálpað mér.

Fyrir neðan Santorini er mynd sem tekin var 24. september 2000. Þarna var ég staddur við Jökulsárlón á Breiðamerkursandi, líklega í sambandi við þáverandi starf mitt sem framkvæmdastjóri Jöklaferða.

Á móti er mynd sem tekin er í Bergárdal við Höfn þann 1. október 1999. Dalurinn er fallegur, liggur hátt upp í fjöllin austan við Hornafjörð. Þangað gekk ég stundum er ég bjó á Höfn.

Enga mynd tekna í september fann ég fyrr en komið var að 22. september 1995 en þá var þessi mynd tekin af fólki fyrir framan tvo bíla í snjó. Hún er tekin á Fimmvörðuhálsi en þar snjóaði talsvert þennan daga og nóttina á undan.

Á móti henni er mynd sem tekin var 6. september 1994 á Goðahnúkum í austanverðum Vatnajökli. Þetta var mikil ævintýraferð. Toyotan mín, sem þarna sést aftan á, bræddi úr sér, skálinn var yfirfullur og ég svaf í tjaldinu sem sést vinstra megin á myndinni. Visitin var köld í tjaldinu en líklega betri en í yfirfullum skála. Bíllinn sem er lengst til hægri er Gráni hans Freys heitins Jónssonar sem lést núna fyrir hálfum mánuði langt fyrir aldur fram.

Næsta mynd, tekin 11. september 1993, er af hressum og skemmtilegum hópi 11 ára krakka í Melaskóla og foreldrum þeirra í Landmannalaugum. Þetta er einmitt bekkur Grétars sonar míns. Ég og Heiðrún, dóttir mín, erum lengst til vinstri á myndinni.

Á móti er mynd af Reyni Þór Sigurðssyni, vini mínum, sem rennur á ógnarhraða á maganum niður Bröttufönn á norðanverðum Fimmvörðuhálsi. Hún er tekin um 10. september 1992. Svona fer maður venjulega ekki niður fjöll enda stórhættulegt nema ístrumiklu fólki ... Þess ber að geta að Reynir lifði ferðina af.

Á móti er mynd af Fimmvörðuskála í byggingu, tekin 14. september 1990. Þarna vorum við í óða önn að loka þakinu fyrir veturinn.  

Næsta mynd er af bílnum mínum á Fimmvörðuhálsi, tekin 13. september 1991. Myndin er afskaplega merkilega fyrir þá sök að bíllinn stendur eiginlega nákvæmlega á þeim stað þar sem gaus 22. mars 2010.

Þá er mynd frá 4. september 1989 af ferðafélögum mínum. Við vorum þarna á Mælifellssandi á leið frá Hólaskjóli í Bása. Á móti er mynd sem ég tók 10. september 1985 við Sog skammt frá Höskuldarvöllum á Reykjanesi.

Þá kemur mynd tekin 1. september 1984 af Dyrunum í Dyradal norðan Hengils. Þetta var í vettvangsferð umhverfismálaráðs Reykjavíkurborgar sem ég sat í á þessum tíma. Fyrir lá að leggja veginn í gegnum Dyrfjöll. Ég lagði mikla áherslu á að hann væri ekki lagður um Dyrnar eins og fyrirhugað var. Það var samþykkt og þeim hlíft.

Á móti er mynd sem ég tók 1. september 1983 af Þverfellshorni í Esju. 

Flekaskilin við Þingvelli eru stórkostlegt fyrirbrigði. Myndina tók ég líklega um 10. september 1982.

Á móti er mynd af Tröllinu eða Bellinum við Tungnaá, tekin 3. október 1981. Þar er einhver galgopi að reyna sig við klettinn en þurfti frá að hverfa.

Síðasta myndin er af skála Ferðafélags Íslands í Hvítárnesi. Hana tók ég 20. september 1980. 

Læt ég nú þetta duga því myndirnar eru fleiri en ég hugði og eflaust lítill áhugi að lesa þá steypu sem fylgir. Lokið er slitróttu þrjátíu og tveggja ára ferðalagi aftur í tímann. 

PS. Biðst afsökunar á að myndir og texti hefur riðlast miðað við uppsetninguna sem ég notaði. Þetta er vandinn við Moggabloggið, það er ekki wysiwyg („what you see is what you get“) fyrir þá sem skrifa. 

 

 

 

 

 

 

 

Hallbjörn heiðraður fyrir kántrýtónlist sína

Frami Hallbjörns Hjartarsonar er sprottinn úr grasrót íslenskra menningar. Hann er að mestu sjálfmenntaður í tónlistinni, náttúrubarn. Alla tíð hefur hann haldið tryggðarbandi við uppruna sinn og æskusstöðvar. Hann er borinn Skagstrendingur og þar eru rætur hans, djúpar í þeirri menningu sem staðurinn og fólkið hefur myndað frá örófi alda. 

Hallbjörn missti Amy, eiginkonu sína, fyrr á þessu ári. Fráfall hennar var honum mikið áfall.

Þjóðinni hefur ótt vænt um Hallbjörn. Hann hefur ekki borist mikið á en hún hefur tekið fagnandi á móti hverri plötu sem hann hefur sent frá sér. Og nú gerist sá einstæði atburður að við frama Hallbjörns bætist viðurkenning, ekki íslenska fálkaorðan heldur þakklætisvottur frá Bandaríkjum Norður-Ameríku. Þetta er ótrúlegt og má eflaust rekja til opinberrar heimsóknar sendiherra Bandaríkjanna, Luis E. Arreaga, til Skagastrandar um miðjan júní á þessu ári.

Sendiherrann heillaðist gjörsamlega af þessum litla bæ og skilur ekki fyrir sitt litla líf hvernig svo þróttmikið menningar- og atvinnulíf fær þrifist þar. Hann bloggaði um heimsókn sína og er linkur á þá frásögn hér. 

Hallbjörn er heiðursborgari Skagastrandar og vel að því kominn. Enginn einn maður hefur stuðlað jafn dyggilega að því að kynna bæinn fyrir landsmönnum.

Pistilhöfundur hefur kynnst Hallbirni lítilsháttar. Fyrir þau kynni er ástæða til að þakka og óska honum jafnframt til hamingju með þá viðurkenningu sem hann fær frá því landinu sem fóstrað hefur kántrýtónlistina.

Sendiráðið heiðrar „kúreka norðursins“

Þrautaráðið að kenna Sjálfstæðisflokknum um allt

Veðrabrigðin eru allt í einu orðin svo glögg í stjórnmálunum að manni verður beinlínis illt. Takið eftir því að um leið og þingið er sett héldu ríkisstjórnarflokkarnir í gírinn sem nefndur er baráttugírinn.

Þannig var að í byrjun ágúst voru menn orðnir heldur vondaufir eftir slaka útkomu ríkisstjórnarflokkanna þriggja í skoðanakönnunum. Því var blásið til fundar og Hreyfingin skilin eftir. Á þessum fundi var farið yfir vandamálin með sérfræðingum í almannatengslum. 

Ákvörðun var tekin á þessum fundi. Grundvöllur stjórnmálaumræðunnar byggist á hrikalega lélegum árangri ríkisstjórnarinnar á nánast öllum sviðum. Við getum ekki unnið þá umræðu, sögðu sérfræðingarnir, og þess vegna þurfum við að fá að velja umræðugrundvöllinn. Berjum á Sjálfstæðisflokknum með öllum tiltækum ráðum. 

Þetta er ástæðan fyrir því að Steingrímur J. Sigfússon, formaður Vinstri grænna, og allsherjar- og nýsköpunarmálaráðherra, ræddi ekki um ESB umsóknina í undir stefnuræðu forsætisráðherra heldur eyddi tíma sínum í að tala um að halda Sjálfstæðisflokknum utan ríkisstjórnar. Út af fyrir sig má kalla slíkt stefnu.

Þetta er ástæðan fyrir því að núna hefur verið lögð fram þingsályktunartillaga ríkisstjórnarflokkanna um að rannsaka skuli einkavæðingu bankanna. Skítt með það þó Ríkisendurskoðun hafi unnið ítarlega skýrslu um málið vegna atbeina Vinstri grænna. Um leið skiptir framkvæmdavaldið litlu þó túlka megi ályktunina sem beina árás á eina mikilvægustu stofnun sem löggjafarvaldið hefur yfir að ráða.

Þetta er ástæðan fyrir því að Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra, keypti sér ný föt og fór í andlitsupplyfitingu svo finna megi gamalt og ónotað bros. Og fyrir vikið kemur hún nú fram í fjölmiðlum og segir mikilvægast af öllu að halda Sjálfstæðisflokknum utan ríkisstjórnar. Rétt eins og flokknum hafi staðið það til boða eftir næstu helgi.

Og takið eftir því að stjórnmálaumræðan mun á næstu vikum og mánuðum beinast að Sjálfstæðisflokknum og meintum misgjörðum hans. Um leið á að kæfa niður alla umræðu um atvinnuleysið, minnkandi atvinnuþátttöku, skort á fjárfestingum í atvinnulífinu, skuldastöðu heimilanna, einkavæðingu nýju bankanna, SpKef og gjaldþrotastarfsemina, fjárausturinn í Sjóvá, skjaldborgina, launastefnu forstjóra Landspítalans og annað smávægilegt.

Nú á að magna vinda gegn Sjálfstæðisflokknum og það verður sko ekkert smá prump. Þá er bara spurningin hvað sá flokkur gerir eða getur gert. Hann er kannski ennþá sofandi eftir sumarið. 

Óskiljanlegar hugmyndir um Alþingi

Ég skil ekki suma Alþingismenn. Hversu lýðræðislegt er það að takmarka ræðutíma þingmanna? Eðlilegasti hlutur í heimi er að þeir fái að tjá sig og taki til þess þann tíma er þeir þurfa. Hafi einhver athugasemdir við það sem þeir segja og er þeim fullfrjálst að gagnrýna það á þingi eða annars staðar.

Margir vilja fækka þingmönnum. Hversu lýðræðislegt er það? Um leið vilja sumir gera það að skyldu að sá þingmaður er verður ráðherra skuli um leið afsala sér þingmennsku og varamaður kallaður inn í hans stað. Engu að síður skal hann hafa seturétt á þingi, málfrelsi og rétt til að leggja fram þingmál.

Hversu lýðræðislegt er það að flokkur skuli geta með einföldum hætti fjölgað sér á Alþingi fyrir það eitt að hann myndar ríkisstjórn? Þá er auðvitað hætta á því að sá flokkur verði enn meira áberandi í þinglegri umræðu.

Um leið er hættan sú að takmarkaður ræðutími minnki enn vægi stjórnarandstöðu og kæfi rödd hennar endanlega. 

Ræðutími þingmanna verði styttur

Borgarfulltrúi flengdur

Stundum er ekki nóg að vera gáfulegur. Til að vera tekinn alvarlega dugar ekki að velja réttu orðin og hafa hátt. Á þetta bendir ágætur maður í Morgunblaðinu í morgun. Leifur Magnússon, sem margir kannast við eftir störf hans að flugmálum, er afar ósáttur við að Reykjavíkurflugvöllur verður lagður af og hefur fært margvísleg rök gegn því.

Í grein sinni segir Leifur eftirfarandi:

Í viðtali við Hjálmar Sveinsson, varaformann skipulagsráðs Reykjavíkurborgar, sem birt var í Morgunblaðinu 8. sept., staðfestir hann að »ekki standi annað til en að tímasetningar um lokun norður/suður flugbrautar Reykjavíkurflugvallar árið 2016 standi«. Einnig er þar að finna eftirfarandi heimspekikorn:

»Ég minni á að flugvélar sem lenda í Reykjavík eru að lenda við erfiðar aðstæður t.d. á Ísafirði og Grænlandi. Því gætu þær eins lent áfram á austur/vesturbrautinni þar sem aðstæður eru mun betri en á áðurnefndum stöðum,« segir Hjálmar og bætir við að þróunin sé sú að innanlandsflug fari sífellt minnkandi. Að lokum er haft eftir varaformanninum »að hann líti svo á að framtíð Reykjavíkurflugvallar sé í höndum borgarinnar«. 

Til að útskýra hversu vanþekking borgarfulltrúans Hjálmars Sveinssona er mikil vegna ofangreindra orða hans þarf ekki annað en eftirfarandi sem Leifur segir í greininni:

Alþjóðlegar reglur um hönnun og gerð flugvallar fyrir atvinnuflug gera lágmarkskröfu um 95% nýtingu hans með hliðsjón af vindi, og miðað við tilgreind hámörk þess hliðarvinds, sem flugvélar þola við örugg flugtök og lendingar. Fyrir liggja mjög ítarlegar upplýsingar um vindmælingar á Reykjavíkurflugvelli. Vindrós hans staðfestir, að til þess að umræddri 95% lágmarksnýtingu verði náð, þurfa þar í reynd að vera þrjár flugbrautir.

Varla þarf að ræða málið frekar jafnvel þó borgarfulltrúinn mali endalaust um flugbraut á Grænlandi, Akureyri eða Egilsstöðum máli sínum til stuðnings. Hjálmar hefur verið flengdur en alls óvíst hvort hann viti nokkuð af því. Er það ekki síður margra stjórnmálamanna að láta sem ekkert sé?

 

Ó nei, VG vill ekki í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum!

Nú er fokið í flest skjól hjá Sjálfstæðisflokknum. Þeir vilja ekki mynda ríkisstjórn með honum, þeir Björn Valur Gíslason og Steingrímur J. Sigfússon, sem báðir eru þingmenn Vinstri grænna, sá fyrrnefndi afsettur formaður þingflokksins, og sá síðarnefndi allsherjarmálaráðherra með nýsköpun og annað skemmtilegt sem aukagrein. Þetta kemur nú fram í frétt á mbl.is

Verum raunsæ og gerum ráð fyrir að Sjálfstæðisflokkurinn fái 24 þingsæti í næstu kosningum og Vinstri grænir fái 6 þingmenn, sem allt stefnir í. Það dugar hins vegar ekki til stjórnarmyndunar á næsta kjörtímabili. Og því til viðbótar óvíst hvort hinn fyrrverandi þingflokksformaður komist yfirleitt á þing. Sumir kunna að hugsa, farið hefur fé betra.

En af hverju ættu Vinstri grænir ekki að vilja vera í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum. Þeir eru nú með Samfylkingunni í stjórn og hafa til þess þurft að leggja af stefnu sína gegn ESB og kosningaloforð um Alþjóðagjaldeyrissjóðinn. Bjóðist þeim sæti í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum munu þeir áreiðanlega stökkva til og endurskipuleggja enn þá einu sinni stefnu og kosningaloforð gegn ráðherrastólum.

Það er hins vegar eindræg skoðun mín að kominn sé tími til að gefa Vinstri grænum frí frá ríkisstjórn, leyfa þeim að átta sig næstu þrjátíu árin eða svo. Það hefur gerst áður.  

Vill ekki ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokki

Rebbi var á Íslandi fyrir landnám

Það er bara í leikritinu Dýrin í Hálsaskógi þar sem öll dýrin eru vinir og líklega lifir refurinn þar á salati og lætur sér áreiðanlega vel líka.

Ég hef séð hrafn ráðast á fýl og éta. Minnkur étur fugla og finnst egg herramannsmatur. Ísbirnir éta allt það kjöt sem þeir komast yfir og meira að segja fúlsar hann ekki við fólki né fer í manngreinarálit.

Það er engin miskun í veröld fugla og dýra. Engu að síður hneykslumst við á drápseðlinu, yfir refnum sem kann ekki neina mannasiði og drepur önnur dýr en því miður á frekar hægfara máta. Við atganginn slettist blóð út um allt rétt eins og ... ég veit ekki hvað, kannski í sláturhúsum.

Ef til vill er of mikið af ref á landinu. Velti því þó fyrir mér hver hafi haldið honum í skefjum fyrir landnám. Ef til vill tímgast hann bara til að ergja mannfólkið.

14. sept: Bætti við mynd af ref sem ég tók í Aðalvík 1995. 

 

Étin lifandi af tófum

Alltaf hann Kjartan tannlæknir

Eigum við ekki að hafa eitt á hreinu. Ekki veit ég ástæðuna en þegar mbl.is birtir mynd af tannlækni þá er það yfirleitt sá ágæti maður Kjartan Örn Þorgeirsson í Skipholti. Betri tannlækni þekki ég varla enda er hann minn einkatannlæknir.

Á myndinni sem fylgir fréttinni er Kjartan í vinnufötunum en sem betur fer er ég víðs fjarri enda í góðu standi með geiflurnar. Hins vegar mæli ég með Kjartani, það er auðvelt.

Engir samningar í tíu ár

Þögnin forsætisráðherra um ESB aðlögunina

Þögn Jóhönnu Sigurðardóttur, þingmanns og forsætisráðherra, um aðlögunarviðræðurnar við ESB, er í senn hávær og hrikaleg. Ekki einu sinni Mörður Árnason nefndi ESB málið í umræðunum um stefnuræðu forsætisráðherra. Hefur hann þó verið duglegur í hlaupum nenni forsætisráðherra að siga honum eitthvað.

Þögn Samfylkingarinnar um ESB markar fráhvarf Samfylkingarinnar frá því eina máli sem tilheyrir eina máli sem hún hefur komið með í ríkisstjórnarsamstarfið. 

Pólitískt séð er þetta stórviðburður. Nú hrekjast Vinstri græni og Samfylkingin frá ESB aðildinni vegna þess að kosningar eru í nánd og flokkarnir þora ekki því sem þeir voru fullir hugrekkis yfir árið 2009. Aðlögunarviðræðurnar hafa dregist á langinn. Hvers vegna veit eiginlega enginn. Líklegasta skýringin er sú að ESB veit það sem runnið hefur upp fyrir ríkisstjórninni á síðustu dögum; þjóðin er á móti aðildinni.

Staðan er engu að síður sú að Vinstri grænir og Samfylkingin ná ekki að þvo af sér ESB stimpilinn. Skiptir engu þó þeir reyni að breyta umræðugrundvellinum og ráðast með máttlausum hætti á Sjálfstæðisflokkinn og klína á hann einhverjum öfgum sem hefur aldrei átt grundvöll innan hans. 

Fullt tilefni til bjartsýni og sóknar