Misvísandi yfirlýsingar frá Samfylkingunni

ER eiginlega ekki nóg komið af aragrúa misvisandi yfirlýsingum frá Samfylkingunni - og raunar Ingibjörgu Sólrúnu líka. Hvorugur ríkisstjórnarflokkanna hefur lýst því yfir að stjórnarsamstarfinu sé lokið. Er þá ekki ótímabært fyrir ráðherra að velta fyrir sér mögulegu stjórnarsamstarfi og það fram til vors ...?

Ljóst er að djúpstæður klofningur sé kominn upp innan Samfylkingarinnar. Flokkurinn er greinilega ekki heill. VG hluti hans vill hætta stjórnarsamstarfinu, varaformaðurinn ryðst fram á vígvöllinn og hefnir þess nú að gengið var framhjá honum þegar ráðherraembættum var úthlutað, reykvískir kratar vilja úr ríkisstjórn, ekki þeir í Kópavogi og svo má lengi telja.

Ráðherrar Samfylkingarinnar þegja á meðan svo verkjar í hlustir ... Össur Skarphéðinsson, staðgengill utantíkisráðherra, formannsins, er greinilega jafnmikið út í kuldanum og varaformaðurinn, og hvorki mælir né ritar. Þeir ráðherrar sem áður hvöttu til vorkosninga, viðskiptaráðherra og umhverfisráðherra, halda sér til hlés og horfa yfir brunarústir flokksins. Félagsmálaráðherra biður enn síns tíma.

Niðurstaðan er sú að ráðherrar þora ekki að taka afstöðu, þora ekki að taka skrefið til fulls þ.e. slíta stjórnarsamstarfinu.

Þá er það áleitin spurning hvernig langlundargeði ráðherra Sjálfstæðisflokksins sé háttað. Óbreyttir flokksmenn horfa til þeirra en eins og fyrri daginn gerist ekkert, þar ríkir dauðaþögn eða ætti ég að segja þögn óttans, þeir þora ekki að mæla jafnvel þó þeir viti að ráðherratíma þeirra sé lokið - endanlega.  

Ríkisstjórnin er dauð. Ef annar flokkurinn er klofinn, dottinn úr skaftinu, þá á Sjálfstæðisflokkurinn að sýna þann manndóm að slíta þessu samstarfi.

Kosningar eru ekkert vandamál fyrir sjálfstæðisstefnuna, þær verða hins vegar stórt vandamál fyrir sitjandi þingmenn Sjálfstæðisflokksins ætli þeir sér að fara aftur fram.

„Allt kemur til greina"

Frá Gleðibankanum: Með bros á vör og ljós í glugga

Mér barst eftirfarandi fréttatilkynning í hendurnar frá einni af merkustu stofnunum þjóðfélagsins. Í henni segir: 

Gleðibankinn hvetur þjóðina til að taka ótæpilega út innistæður sínar í bankanum. Þá biður bankinn íbúa þessa lands að sýna friðarhug sinn í verki og setja næstu kvöld áberandi ljós út í þann glugga sem snýr að götu eða friðarkerti við útidyr ef veður leyfir. Megi þeir sem nærast á ofbeldi og eignaspjöllum sjá að landsmenn eru slíku andsnúnir.

Á síðustu vikum hefur nokkur halli verið á viðskiptum Gleðibankans með Bros, Spaug og Hlátra. BSH vísitalan er víst fremur neikvæð þessa dagana.

Það skal undirstrikað að ekki eru bein tengsl milli Gleðibankans og stöðu efnahagsmála. Hins vegar er það Gleðibankanum áhyggjuefni að landsmenn skuli kjósa að leggja inn BSH (bros, spaug og hlátur) en brúka þess í stað YB (ygglibrún) sem er óæskilegur gjaldmiðill í samskiptum fólks.
Um leið og Gleðibankinn óskar eftir því að landsmenn brúki innistæður sínar sem mest og leggi YB af vill hann taka eftirfarandi fram: Innistæður eru nægar, lánalínur tryggar, krosseignatengsl örugg og viðskiptavild ótæmandi.
Í ljósi þessara aðstæðna biður Gleðibankinn mótmælendur efnahagskreppunnar að ganga hratt inn um gleðinnar dyr og stuðla að varanlegum friði milli ólíkra aðila í þjóðfélaginu. Það er rétt sem forðum var mælt að friður er grundvöllur allra góðra þjóðfélagsaðgerða.

Fréttatilkynning frá Gleðibankanum
Aðalútbúið á Skagaströnd
Fyrir hönd Gleðibankans
bankastjórar

Auðvitað er ástæða til að hvetja fólk til að fara nákvæmlega eftir þessum hugmyndum Gleðibankans. Nógir eru erfiðleikarnir víða og og meðfulltri virðingu fyrir þeim sem í þeim standa er samt ástæða til að líta með bjartsíni til framtíða en lítil ástæða að halda við gjaldmiðlinum YB í stað þess hefðbundna, einlægu brosi.

 

  

Meirihlutinn styður mótmælin

Hræddir ráðherra, forystulaus flokkur

Kratar hafa aldrei kært sig kollótta um formenn sína. Varla er að vegna þess að undirferli sé svo algengt meðal þeirra. Hins vegar vitnar sagan um hrikalega meðferð á formönnum jafnaðarmanna. Nefna má Benedikt Gröndal, Kjartan Jóhannsson og Jón Baldvin Hannibalsson. Öllum var kastað löngu fyrir síðasta söludag.

Og núna, meðan Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, formaður Samfylkingarinnar, er fjarverandi vegna veikinda, finnst jafnaðarmönnum í Reykjavík það sæma kippa undan henni fótunum og krefjast stjórnarslita.

Stjórnleysið innan Samfylkingarinnar er ótrúlegt og þá ekki síður stjórnarandstaðan innan flokksins sem nær allt til varaformannsins sem með sanni getur hrósað sigri og telur það nú líklega fullhefnt að hafa ekki fengið ráðherraembættið í upphafi sem hann þó krafðist.

Að ráðum almannatengslaráðgjafa síns heldur Össur Skarphéðinsson sér til hlés. Það er eflaust hið besta ráð sem hann hefur nokkurn tímann fengið persónulega en sé litið á það frá öðru sjónarmiði þá virðist sem Össur annað hvort þori ekki að tjá sig eða geti það ekki. Ættu þessir sömu atburðir sér stað í örðum flokkum myndi hann ekki hika við að tjá sig í ræðu og riti.

Raunar þegja allir ráðherrar Samfylkingarinnar þunnu hljóði eða ætti maður að segja að þögn þeirra sé ærandi. Þeir skipta sér hreinlega ekki af atburðarásinni. Það minnir óneitanlega á kratana í Hafnarfirði þegar þeir þorðu ekki að taka afstöðu til stækkunar álversins í Straumsvík. Kannski er forysta Samfylkingarinnar ákvarðanafælin í eðli sínu.

Meðan landið logar í mótmælum heyrist ekkert í ráðherrum Samfylkingarinnar. Þeir þora ekki að taka afstöðu, eru hræddir við mótmælin og bíða þess sem verða vill undir borðum sínum í ráðuneytunum.

Ekki er furða þó æ fleiri Sjálfstæðismenn telji það betri kost að efna til kosninga heldur en að eiga í samstarfi við svona flokk. 

Samþykktu ályktun um stjórnarslit

Hvetjum til friðar og mótmælum ofbeldi

Tek undir þetta og mæti að sjálfsögðu. Um er að ræða þverpólitískan fund og alls ekki verið að amast við mótmælum heldur fyrst og fremst að hvetja til friðar í þjóðfélaginu, koma í veg fyrir ofbeldi og eignaspjöll.

Það er í raun alveg útilokað að sætta sig við árekstra á milli lögreglu og mómælenda. Slíkt þjónar engum tilgangi. Lögreglumenn eru fyrst og fremst í vinnu sinni. Margir þeirra gætu án efa hugsað sér að mótmæla ástandinu í þjóðfélaginu en starfið gengur fyrir, hvort sem þeim líkar betur eða ver.

Öll þjóðin situr í sömu súpunni. Vandi okkar allra er hinn sami. Það er því óásættanlegt að mótmæla spillingu sjálfstekt auðmanna upp á marga milljarða og eyðilegga daglega eigur ríkisins eða borgarinnar fyrir margar milljónir á dag. Skilaboðin komast til réttra aðila þó þögn ein ríki eða hróp og bumbusláttur.

Einn af þeim skynsamari í hópi mótmælenda skrifar þetta á bloggsíðu sína:

• Ég get barið á potta, klappað og stappað, haft uppi hávaða og sýnt samstöðu með nærveru minni.
• Ég veit að lögreglan er ekki andstæðingur minn.
• Ég get þráast við að færa mig, ef lögreglumenn biðja þess, en myndi þó gegna ef á reyndi.
• Ég mæti ekki til mótmæla til þess eins að ögra lögreglumönnum og reyna að snapa átök.
• Ég fæ mig ekki til þess að kasta grjóti,
• Ég vil kynda bál, en ég kveiki ekki í húsum.

Þess vegna á ég ekki samleið með ákveðnum hópi mótmælenda sem virðist hafa annað og meira í huga en friðsamar aðgerðir. Þetta spillir málstaðnum og þessi hópur má ekki yfirtaka aðgerðirnar. Ég held að hann njóti álíka mikils stuðnings fjöldans og ríkisstjórnin.
Viðbót: Frásögn af vettvangi:Mótmælendasníkjudýr.

 Höfundinn þekki ég ekkert en hann heitir Gísli Ásgeirsson og skrifar á http://malbein.net/. Ekki er verra að Gísli er ágætur hagyrðingur og hann orti eftirfarandi um bata Halldórs Ásgrímssonar. 

Andar sjálfur enn á ný
aukin von um borgun
heyrðist meira en hrygla í
Halldóri í morgun.    

Auðvitað er þetta afar ósmekkleg vísa og höfundur viðurkennir það. 

 

Mótmæli gegn ofbeldi og eignaspjöllum

Hverjir aðrir en glæponar fela andlit sín?

Eflaust er það tjáningarmáti ræningjans að hylja andlit sitt. Auðvitað er það réttur hans -  ef rétt skyldi kalla. Hverjir aðrir en ræningjar, glæpamenn, misyndismenn og álíka lýður fela andlit sín? Vill einhver nefna dæmi?

Jafnvel ljótu kallarnir, útrásavíkingarnir, huldu ekki endlit sín þegar þeir iðkuðu það sem þeir best kunnu. Þeir eru nú í felum - kannski kemur það á sama stað niður.

Vopnað rán í Lyfju í Lágmúla

Stöndum vörð um rétt fólks til fundarhalda

Ekki veit ég hvaðan þessir mótmælendur koma né hver sé stefna þeirra. Hitt held ég að sé deginum ljósara að þetta eru ekki lýðræðissinnar. Ekki geta þeir unnt Samfylkingarfólki að koma saman til að ráða ráðum sínum. 

Einn dýrmætasti réttur hvers einstaklings er þátttakan í lýðræðislegu þjóðfélagi. Slíkt þjóðfélag hlýtur eðli máls samkvæmt að vera opið, starfa fyrir opnum tjöldum og leyfa hverjum og einum þátttöku, hvort sem hann vill tjá sig með einræðu í fjölmiðlum eða á torgum, funda með öðrum, styðja flokk með atkvæði sínu í kosningum og vinnu sinni. Sá sem ræðst gegn þessum heilaga rétti er styður ekki lýðræðið, er andsnúinn heiðarlegum skoðanaskiptum. 

Ég fullyrði að tal svokallaðra mótmælenda um meinta spilling í þjóðfélaginu, bankahrunið, kröfur um kosningar og eigin heiðarleika sé yfirskin eitt. Þeir ætla greinilega að skaða þjóðfélagið og gera það óstarfhæft.

Burt með þetta fólk. 

„Þið eruð öll rekin“

Taktu hann hálstaki ...

Taktu hann hálstaki, taktu hann hálstaki, hrópuðu maurarnir á félaga sinn sem skreið upp eftir fílnum.

Hvort skyldi nú flokkurinn vera að reyna að valda klofningi í ríkisstjórninni eða að hjálpa til í afar slæmu efnahagsástandi?

Vill verja minnihlutastjórn falli

Lýðræðissinnar munu ekki samþykkja árásir á stjórnmálamenn

Ef það er svona sem fámennur hópur einstaklinga ætlar að haga sér þá held ég að samúðin fjari nú ansi fljótt undan málstað þeirra. Ég fullyrði að meirihluti þjóðarinnar er gjörsamlega á móti árásum eða áreitni mómælenda á forystumenn stjórnmálaflokkana, slíkt megi ekki eiga sér stað.

Hingað til höfum við trúað því að þjóðfélagið væri opið og stjórnmálamenn og embættismenn þyrftu yfirleitt ekki neina sérstaka öryggisgæslu.

Í skjólimótmæla gegn spillingu er nokkuð ljóst að hópur fólks hafði það markmið að ganga ekki til málefnalegra rökræðna heldur að lúskra á þeim ákveðnum einstaklingum. Það verður ekki liðið af lýðræðissinnum hér á landi og gera á þá kröfu til lögreglunnar að hún taki með festi á svona fólki. 

Samkvæmt upplýsingum frá svokölluðum „aðgerðasinnum“ er næst ætlunin að koma í veg fyrir landsfund Sjáflstæðisflokksins og verða öll ráð notuð. Þannig er ljóst að hér ekki við stjórnlausan skríl að eiga heldur samtök sem miðað að stjórnleysi og skemmdarverkum á lýðræðisstofnunum landsins.

Mótmælendur umkringdu Geir

Sorrý, þingi verður slitið og boðað til kosninga í maí

Samkvæmt áreiðanlegum heimildum hefur verið tekin ákvörðun um þingslit og kosningar í vor, apríl eða maí. Ríkisstjórnin mun sitja þangað til. Sjá nánar http://omarr.blog.is/.

Á meðan mun allt reka á reiðanum vegna forystuleysis í framkvæmdavaldi og stjórnleysis á götunni. Alþingi götunnar hefur loks tekið yfir. Tími kominn til að flýja land eða það sem betra er út á land. 

Fundað með flokksformönnum

Enn einn kratinn án staðfestu eða eldmóðs

Svo virðist sem stefna Samfylkingarinnar speglast jafnan í því að hún þorir ekki. Þorir ekki að móta sér sjálfstæða stefnu, þorir ekki að koma stefnu sinni í framkvæmd og láti stjórnast af allt öðru en djúpri sannfæringu fyrir eigin ágæti. Ágúst Ólafur hrekst nú með fleiri samfylkingarmönnum sem heldur að mótmælendur séu þjóðin.

Vissulega er afar mikil óánægja með stöðu mála. Samfylkingin ber sína ábyrgð eins og aðrir flokkar, Sjálfstæðisflokkurinn þó mesta. Hins vegar er íslensk stjórnsýsla verulega vanmáttugu og hún megnar ekki að vinna á þeim hraða sem þjóðin krefst. Svo bætir það ekki úr skák að ríkisstjórnin kann hreinlega ekki að miðla upplýsingum til þjóðarinnar. Ég er þess fullviss að takist henni það þá myndi stór hluti þjóðarinnar verða rólegri.

Úr því sem komið er sýnist mér að það verði varla umflúið að efna til kosninga í maí. Það þýðir einfaldlega það að enn hægar mun ganga að fletta ofan af því spillingarrugli sem gegnið hefur yfir þjóðina og bæta úr. Þökk sé stjornmálamönnum eins og Ágústi Ólafi sem hafa ekki staðfestu né eldmóð og kunna ekki að standa í lappirnar. 

Óhjákvæmilegt að kjósa í vor