Nú vill Katrín rjúfa þing en ekki þegar Icesave var undir

Við teljum í raun og veru að það sé mjög rík krafa uppi í samfélaginu um viðbrögð af hálfu þingsins. Ég held að réttu viðbrögð séu þau að rjúfa þing og boða til kosninga.

Svo mælir núverandi formaður Vinstri grænna í viðtali við mbl.is Nú er aldeilis uppi á henni typpið, eins og sagt er.

Viðhorf hennar var allt annað þegar þjóðin hafði marghafnað Icesave samningum sem hún og hennar lið hafði búið til og ætlast til að ríkissjóður greiddi. Nei, hún og hennar hyski sat sem fastast jafnvel þó þjóðin hafi tekið undir orð Davíðs Oddssonar, að ríkissjóður ætti ekki að ábyrgjast skuldir óreiðumanna.

Berum nú saman meintar ávirðingar á þrjá ráðherra ríkisstjórnarinnar og skuldaklafa Icesave.

Ef eitthvað er þá er það þjóðaratkvæðagreiðslan um Icesave skuldirnar sem átti hafa það í för með sér að ríkistjórn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar segði af sér. Hún gerði það ekki, sat lengi á eftir að hún var steindauð.

Nú ræður stjórnarandstaðan sér ekki fyrir kæti. Heimtar þingrof og kosningar vegna þess að þrír ráðherrar eiga meintar eignir í skattaskjólum. Enginn spyr hvort að þessum eignum hafi verið haldið leyndum vegna skattaundanskota. Nei, svokölluð skattaskjól virðast hafa sömu áhrif á sumt fólk eins og umræðan um flensu. Margir kenna samstundis einkenna og leggjast í rúmið fárveikir án nokkurs smits.

Loksins, loksins er hægt að ræða um eitthvað annað en árangur ríkisstjórnarinnar:

• Í efnahagsmálum. Stjórnarandstaðan hefur ekki haft neinn árangur í þeim umræðum.
• Ekki heldur í frumvarpi til fjárlaga. Var þó málþóf sett af stað af miklum rembingi.
• Síst af öllu náði stjórnarandstaðan árangri í skuldamálum heimilanna.
• Allra síst gat stjórnarandstaðan uppgjör slitabúa bankanna tortryggilegar og reyndi hún þó mikið. Niðurstaðan var þá sú að þetta var allt síðustu ríkisstjórn að þakka. Hún er sögð hafa gert þetta allt mögulegt á þeim tíma er hún hafði þegar geispað golunni.

Þar af leiðandi eru nú tvö atriði sem almenningur þarf að íhuga. 

Hversu miklu máli skipta ávirðingar á þrjá ráðherra í núverandi ríkisstjórn miðað við árangur þeirra og ríkisstjórnarinnar?

Að mínu mati er þetta stormur í vatnsglasi miðað við það sem gerðist þegar síðasta ríkisstjórn var og hét. Þá datt Katrínu Jakobsdóttur og öðrum ráðherrum ríkisstjórnarinnar ekki til hugar að segja af sér. Hafði hún þó gjörtapað þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave og átti í kjölfarið eftir að gjörtapa í þingkosningum. Icesave var spurning um á þriðja hundrað milljarða króna greiðslu út ríkissjóði.

Er hægt að taka eitthvað mark á skoðunum Katrínar um þjóðarvilja?

 

„Tökum þá bara á orðinu“

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 30.3.2016 kl. 21:14]

Fyrst að fyrri ríkisstjórn gerði svona margt af sér, er þá eðlilegt að miða störf núverandi ríkisstjórnar við þann mælikvarða? Væri ekki frekar rétt að gera þá kröfu að hún hagi sér betur en það?

[S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n, 30.3.2016 kl. 21:20]

Jú, alveg sjálfsögð krafa, Guðmundur.

Ef síðasta ríkisstjórn markaði botninn í siðferðilegum sem og pólitískum efnum, þá er það eðlileg krafa að núverandi ríkisstjórn sé fyrir ofan yfirborð vatnsins. Í bókstaflegum skilningi sem og öðrum.

[Tómas Ibsen Halldórsson, 30.3.2016 kl. 21:54]

Mikið rétt hjá þér Sigurður.

Það mætti halda að SF og VG hafi ekki tekið eftir því að fylgi þeirra er smám saman að hverfa. Flokkar sem ekki hafa nein stefnumál og þar af leiðandi lítið fylgi, reyna hvað mest þeir geta að þyrla upp moldviðri, vaða flórinn og leggja sig alla fram við að ata andstæðinga sína auri.

Ekkert bitastætt hefur komið frá stjórnarandstöðunni og meira að segja hefur SF tapað markmiði sínu í stjórnmálum þ.e. að koma Íslandi inn í ESB og þá er ekkert eftir, nema að skíta andstæðinga sína út.

Væri ekki nær fyrir alla Alþingismenn (og konur) að vinna saman að heill íslensku þjóðarinnar.

Ég hef aldrei verið Framsóknarmaður, en ég hef óbeit á vinnubrögðum þeim sem stjórnarandstaðan hefur viðhaft í garð forsætisráðherra.

Guð forði okkur frá því að fá þetta fólk, sem nú er í stjórnarandstöðu, enn á ný í stjórnarráðið, það yrði stórslys.