Nes listamiðstöð á Skagaströnd

Ástæða er til að óska Verksmiðjunni á Hjalteyri til hamingju með Eyrarrósina. Engu að síður er um leið tilefni til að nefna annað og alls ekki síðra menningarverkefni á landsbyggðinni.

Á Skagaströnd hefur í átta ár verið starfrækt Nes listamiðstöð. Þessi látlausa en stórmerkilega starfsemi hófst vorið 2008 og er í gömlu frystihús sem stendur við sjóinn á afar fallegum stað.

Líklega hafa yfir eitt þúsund manns komið í Nes listamiðstöð frá því hún tók til starfa og langflestir listmannanna eru útlendir. Fyrir lítið bæjarfélag skiptir talsverðu að fá um tvöhundruð gesti á hverju ári og allir dvelja þar að lágmarki í einn mánuð.

Listamennirnir gista hingað og þangað um bæinn, í húsnæði sem Listamiðstöðin leigir af einstaklingum og sveitarfélaginu.

Mestu máli skiptir að listamennirnir og bæjarbúar blanda geði saman. Listamiðstöðin stendur mánaðarlega fyrir sýningum á starfi listamannanna og boðið er upp á námskeið í margvíslegri listsköpun.

Á þessum átta árum hefur Skagaströnd komist víða í umræðuna. Þegar heim er komið segja listamennirnir frá dvöl sinni í litla listabænum nyrst á Íslandi. Spurnir hafa borist af þeim í fjölmiðlaviðtölum, þeir hafa skrifað um dvöl sína í bækur, haldið sýningar á verkum sínum og fengið birtar myndir í bókum og blöðum. Þetta hefur meðal annars gerst í fjarlægum löndum eins og Ástralíu, Singapore, Suður-Kóreu, Kína, Argentínu og einnig um alla Evrópu og Norður-Ameríku.

Margir koma grunlausir um það sem bíður þeirra, setjast bara upp í rútu í Reykjavík og eftir fjögurra tíma akstur eru þeir komnir í allt annað umhverfi, gjörólíku því sem þeir eru vanir.

Listamaður nokkur kom frá New York. Hann kvartaði óskaplega undan þessari þögn sem ríkti á Skagaströnd, hann gat hreinlega ekki sofið. Rúmum mánuði síðar var hann kominn til síns heima og sendi bréf til vina sinna á Skagastrand og kvartaði undan helv... hávaðanum í New York, honum kom varla blundur á brá.

Áströlsk kona skapaði list sína á Skagaströnd í nokkra mánuði að vetralagi. Þar sá hún snjó í fyrsta sinn á ævinni. Snjórinn var stórmerkilegur að hennar mati en það var sérstaklega eitt sem vakti athygli hennar og gleði. Engum tókst að giska á það og þú munt ekki heldur geta það, lesandi góður. Málið er að henni þótti mikil undur og stórmerki að heyra hvernig brakaði í snjónum á gönguferðum sínum. Fæstir leiða hugann að hljóðinu í snjónum.

Svo voru það listamennirnir sem dásömuðu langar, bjartar nætur, en gátu illa sofið nema gluggar væru vel byrgðir. Og þeir sem gátu aldrei haldið aftur af tárunum þegar þeir sáu sólarlagið, sólarupprisuna, skýjafarið og norðurljósin. Og ekki síður þeir sem sáu ekkert fegurra en íslenska hestinn eða kindurnar svo ekki sé talað um litlu lömbin.

Ef einhver á skilið að fá Eyrarrósina á næsta ári þá er það Nes listamiðstöðin á Skagaströnd.

Verksmiðjan hlýtur Eyrarrósina