Tekur Sól þátt í blöffi iðnaðarráðherra?

Sól á Suðurlandi, Græna netið og hvað þetta allt heitir er greinilega samtök á vegum Samfylkingarinnar, stjórnarnandstaðan. Skil til dæmis ekki á hvaða forsendum Sól á Suðurlandi þykist gefa iðnaðarráðherra prik. Samtökin segja að ráðherran hafi lýst því yfir að rafmagnið úr neðri hluta Þjórsár fari ekki í álver. alveg er það nú stórmerkileg yfirlýsing eða hitt þó heldur.

Þvílíkt blöff sem þetta er. Vita samtöki ekki að þetta er allt sama púllían, sami vasinn. Rafmagnið fer allt inn á hringnetið og er tappað af hvar sem þess er þörf. Ekkert öðru vísi rafmagn sem kemur frá einn virkjuninni umfram aðra. Hreinlega barnalegt að halda það að maður sem eigi þrjú þúsund krónur í vasanum geti fullyrt að aðeins einn þúsund kallinn fari í sígrettur - aðalatriðið er að hann kaupir þær af eigin fé. Skil ekkert heldur í ráðherranum að halda fram svona vitleysu.

Niðurstaðan hlýtur því að vera a Sólin sé hluti af Samfylkingunni. Aldrei áður hefur hún ályktað stuðning við nokkurn stjórnmálamann nema hann sé á móti virkjuninni í neðri hluta Þjórsár. Og nú allt í einu virðist sem Sólin hafi látið af andstöðu við virkjunina.

Svo er alveg makalaust að blanda álverði í umræðuna. Það var að minnsta kosti ekki gert þegar álverð var á uppleið. Fólk þarf að sýna einhverja staðfestu í málflutningi sínum. Annað hvort vilja menn virkjanir í neðri hluta Þjórsár eða ekki, skiptir engu í hvað orkan á að fara eða hvernig verð á framleiðslueiningum stendur á mörkuðum.

Sólin styður Græna netið

Húsnæðiskreppan er gömlu bönkunum að kenna

Bankakreppan hér á landi stafar ekki af því að eigendur og starfsmenn bankanna fengu of háar greiðslur í arð, laun eða bónus. Slíkt virðist hafa verið gert með fullkomlega löglegum gerningum. Hitt er annað mál að þessar greiðslur voru svo háar að ofbauð og ofbýður hverjum skynsömum manni.

Þar af leiðandi ber Bjarna Ármannsyni ekki að endurgreiða eitt eða neitt. Hann hefur þó kosið að líta fram hjá þessu í ljósi aðstæðna, telur sig bera einhverja ábyrgð, og endurgreiðir hluta af því fé sem hann fékk samkvæmt starfslokasamningi. Það er svo sem gott og blessað.

Með þessu hefur Bjarni kannski sett fordæmi og gott væri nú ef aðrir sem telja sig bera ábyrgð greiddu eitthvað til baka þó ekki væri nema hlutfallslega svipað. Ekki veit ég hvernig á að reikna það út og hverjar forsendurnar eigi að vera. Það hins vegar ekki aðalatriðið á þessari stundu þegar markmiðið er að komast út úr kreppu verðbólgu og atvinnuleysis. Vilji menn endilega dvelja í einhvers konar friðþægingarástandi þar sem þeir sem mest græddu greiða til baka þá er það líklegast í góðu lagi. Hins vegar má ekki gleyma kreppunni. Bankamenn og útrásarvíkingar munu eflaust lítt koma að baráttunni við hana.

Bankarnir voru að stórum hluta fjármagnaðir með erlendu lánsfé og skortur á því varð þeim að lokum að falli. Þetta ótakmarkaða lánsfé varð til þess að bankarnir fundu upp á húsnæðislánum. Niðurstaðan var offramboð af lánum, fasteignamarkaðurinn brást við og íbúðaverð hækkaði. Fundnar voru upp lúxusíbúðir af því tagi sem enginn hafði þekkt hér á landi áður, byggt var meira en þörf var á.

Hækkun lána Íbúðalánasjóðs upp í 90% voru einungis til að vera með í leiknum, án þeirra hefði hann líklega endað inni í bönkunum eins og bankamenn kröfðust með hávaða og látum. Hækkunin skipti í raun litlu, skaðinn var þegar orðinn og hann var bönkunum að kenna.

Endurgreiddi 370 milljónir

Hið slaka sjálfstraust krata í ríkisstjórnum

Í raun ætti allt að vera með kyrrum kjörum á milli stjórnarflokkanna enda ærið verkefni að vinna þjóðina út úr kreppunni. Hins vegar er staðan sú að erfitt er að vinna með krötum vegna þess að þeir trúa ekki á sjálfa sig, kunna ekki að vera stjórnarsamstarfi og bakland ráðherra og þingmanna flokksins hefur frá fyrsta degi verið afar órólegt.

Sama gerðist árið 1991 þegar mynduð var stjórn Sjálfstæðisflokks og Alþýðuflokks. Sami taugatitringur gerði þá vart við sig hjá krötum og afleiðing var sú að þeir voru uppteknari við að spegla sig í fjölmiðlum en að vinna vinnuna sína. Umræður í ríkisstjórninni láku út, ráðherrar ræddust við með stríðsfyrirsögnum.

Þrátt fyrir kreppu þá ætti ríkisstjórnin að standa vel. Hún hefur nægan þingmeirihluta og á ekki að hlusta á kjaftavaðalinn í stjórnarandstöðinni á þingi eða annars staðar. Ríkisstjórnin hefur verið að vinna vel og hún á að leggja krafta sína í allt annað en þingkosningar eða spekúlasjónir um ESB. Ekkert er mikilvægara en að vinna gegn kreppunni, atvinnuleysi og verðbólgu. Þess vegna er hreint út sagt fáránlegt að leggja vinnu í ESB vangaveltur.

Taugastríð Geirs og Ingibjargar