Fólk gleymir því aldrei hvernig þú lést því líða

Ég hef komist að því að fólk gleymir því sem þú sagðir, fólk gleymir því sem þú gerðir en fólk gleymir því aldrei hvernig þú lést því líða.

Í ofangreindum orðum felst mikil og djúp speki sem fáir aðrir öðlast en þeir sem hafa þurft að berjast fyrir tilveru sinni. Hinir hafa oftast allt á hreinu og kom fram við samborgara sína af ónærgætni og láta þeim líða illa. 

Kannastu við þessa lýsingu, lesandi góður?

Fyrir mörgum árum er ég lærði stjórnun og markaðsmál í norskum háskóla var meðal annars nefndur sá stjórnunarstíll sem kenndur er við að blanda geði við starfsfólk, Management by Walking Aorund eins og það var nefnt að enskri tungu, MBWA. Á þann hátt kemst stjórnandinn í nánari tengsl við rekstur fyrirtækisins, sérstaklega ef það er í stærra lagi, hann áttar sig á starfsfólki og framleiðni. Ég held að góður stjórnandi tileinki sér svona aðferð, jafnvel ósjálfrátt.

Oft er sagt að enginn sé nauðsynlegur og auðveldlega er hægt að reka og ráða fólk til að ná hámarks afköstum. Ég þekki fyrirtækjastjórnendur sem hæla sér af því að hversu marga þeir hafi rekið og hversu auðvelt það er. Þetta er aumingjaleg framkoma og heimskulegt.

Mestu skiptir að starfsfólk njóti sín í starfi, hafi ánægju af því sem það er að gera enda hagnast fyrirtækið um síðir meira af slíku fólki en af því fyrrnefnda.

Þetta segi ég vegna þess að ég held að forstjóri ríkisútvarpsins hafi gert gríðarleg mistök með því að reka þrjátíu og níu starfsmenn í einu og vera með tuttugu og einn til viðbótar á „aftökulistanum“. Þetta gerir enginn nema örvæntingafullur forstjóri eða sá sem er í einhverri skák við eigendur fyrirtækisins.

Hvaða kosti átti forstjóri Ríkisútvarpsins í stöðunni? Jú hann hefði getað gert þetta:

1. Dregið úr kostnaði
2. Aukið tekjur, t.d. með því að selja gamalt efni frá því á einokunarárum Ríkisútvarpsins
3. Lækkað hlutfallslega laun allra starfsmanna, t.d. um 10%
4. Boðið þeim starfslokasamning fyrir þá sem eru að komast á eftirlaun
5. Boðið þeim starfslokasamning sem eru með tímabundna samninga
6. Boðið þeim starfslokasamning sem vilja hætta
7. Ákveðið kostun á einstökum þáttum til að verja störf dagskrárgerðar- og tæknimanna

Hvað átti útvarpsstjóri ekki að gera í þessari stöðu? Jú, hann hefði getað sleppt þessu:

1. Rekið 39 manns á einu bretti
2. Hótað að reka 21 til viðbótar 

Gera má ráð fyrir að erfitt sé fyrir þá sem fengið hafa uppsagnabréf að fá störf við hæfi. Margir fara því beinustu leið á atvinnuleysisskrá.

Forstjóri og stjórn Ríkisútvarpsins fer fram með slíku offorsi að fjöldi fólks á um sárt að binda. Það mun aldrei gleyma því og eflaust kenna forstjóranum og menntamálaráðherranum um.

Sá fyrrnefndi þekkir án efa það fyrirtæki sem hann stjórnar en hann hefur lítinn skilning á starfsmannastjórnun.

Sá síðarnefndi gerðist sekur um hrikalegt dómgreindarleysi þegar hann skerðir útvarpsgjaldið og tekur hluta af því til annarra og óskyldra verkefna. Vandinn er því að stórum hluta heimatilbúinn.

Ég hef ákveðnar skoðanir á Ríkisútvarpi en þær koma þessu máli ekki við. Við þurfum ekki á fjölmiðli að halda sem er í eigu ríkisins. Einkaaðilar geta sinnt þessum rekstri jafnvel ef ekki betur. Þessi staðreynd breytir þó því ekki að koma skal fram við starfsmenn Ríkisútvarpsins eins og allt annað fólk af kurteisi og alúð. Við hendum ekki fólki rétt fyrir jól út á kaldan klaka og ætlumst til að það komi undir sig fótunum í einum grænum. Af tvennu illu vildi ég að Ríkisútvarpið væri rekið með halla en að fyrrverandi starfsfólk þess ætti um sárt að binda.

Maya Angelou er skáld, rithöfundur og baráttukona fyrir mannréttindum í Bandaríkjunum. Tilvitnunin í upphafi er frá henni komin. 

Ekki komist hjá uppsögnum

Athugasemdir

[Sveinn R. Pálsson, 28.11.2013 kl. 14:04]

Hann gat sett á ráðningarstopp, það hefði ekki valdið neinum sársauka en gert sama gagn.

[S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n, 28.11.2013 kl. 14:05]

Þakka þér fyrir, Sveinn, ég gleymdi þessu.