Þarf þjóðin að alfriða Ómar?

Þeir eru örfáir Íslendingarnir sem talist hafa þjóðareign. Hermann Gunnarsson var jarðsettur í síðustu viku, Ólafur Stefánsson, handboltakappi er enn í fullu fjöri og sama er með Ómar Ragnarsson. Rætt hefur verið um að þörf sé á að alfriða þann síðastnefnda, sérstaklega fyrir honum sjálfum.

Sagt er að Ómar sé ómissandi og vissulega er það svo. Á síðustu árum hefur hann reynst vera samviska þjóðar sem gengur þverlega á náttúruauðlindir sína, breytir og flytur fjöll.

Mér finnst eiginlega nóg að gera fyrir Ómar og hafna því algjörlega að hann tefli á tæpasta vað í ferðum sínum. Þversögnin í þessu hjá mér ef einfaldlega sú að hlutirnir líta oft út fyrir að vera miklu verri úr fjarlægð heldur en að þegar staðið er á vettvangi. Líklega er það þannig með þetta flugóhapp hans Ómars. 

 

Lenti í íslenskum hálendisrudda

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 19.6.2013 kl. 20:55]

Tefla á tæpasta vað? Ég er sammála þér að svo er ekki.

Það að hann sleppi lifandi er sönnun þess að hann hafði vaðið fyrir neðan sig. Skemmitileg er frásöfn hans af því að í símtali við neyðarlínuna hafi hann lýst því yfir að ekki væsti um hann ómeiddan og gæti þess vegna látið fyrir berast til morguns áður en björgunarlið næði til hans.

Svona láta aðeins menn sem vita hvað þeir eru að gera.

Allir geta lent í óhöppum, og menn sem eru sífljúgandi eins og Ómar hljóta auðvitað að vera líklegri til þess, þó ekki sé nema fyrir tilviljanir.