Viljandi eða óviljandi smokkaskattur ...

Umsagnir við lagafrumvörp sem ríkisstjórnin leggur fram eru ekki lesnar. Fram kemur í frétt á mbl.is að Samtök atvinnulífsins hafi gert athugasemdir við að óskyldar vörur beri eftirlitsgjald í frumvarpi til laga um lækningatæki.

Svo gripið sé til kunnuglegs frasa þá eiga umsagnir um lagafrumvörp fyrst og fremst að vera til heimabrúks. En ríkisstjórnin virðist hafi náð slíkum þroska og gjörvileika að hún þarf engin ráð, notar ekkert annað heimavið en það sem hún framleiðir sjálf. Það heitir líklega sjálfbærni þó ríkisstjórnin sé sannnarlega blind.

Hins vegar er talsverður munur á löggjafarþingi og almennum rekstri heimila, stofnana eða fyrirtækja. Á þinginu var nefnilega talinn kostur ef ríkisstjórnarmeirihluti og stjórnarandstaða gætu unnið saman. Að auki kostur að fá athugasemdir frá hagsmunaaðila sem vilja gera stjórnvöldum þann greiða að benda á misfellur eða annað í lagafrumvörpum áður en þau verða að lögum.

Sá tími er nú liðinn. Nú er málfrelsi stjórnarandstöðunnar kallað málþóf í tíma og ótíma og athugasemdir við frumvörp eru ekki lesnar.

Ríkisstjórnarmeirihlutinn er svo sjálfbær að hann þarf ekki einu sinni að prófarkalesa lagafrumvörp. Því er ekki furða þótt Sigríður Ingibjörg Ingadóttir, þingmaður Samfylkingarinnar og formaður efnahags- og viðskiptanefndar hafi roðnað örlítið er hún uppgötvaði þetta með fjáröflunarskatturinn á plástra, sjúkrakassa, tannkrem, smokka, dömubindi og annað smálegt.

Óvíst er þó hvort roðinn hafi stafað af því að skatturinn á ofangreindar vörur hafi verið með vilja lagður á þær eða hann hafi verið settur á þær fyrir mistök.

Svona koma nú meinlegu frumvörpin ofan úr ráðuneytunum. Vinstri menn hafa hins vegar í nær fjögur ár ekki minnst á það einu orði á lagaframleiðslu ríkisstjórnarinnar og að þingið sé orðið ekkert annað en afgreiðslustofnun fyrir framkvæmdavaldið. Var þetta þó mikið umfjallað hér áður fyrr.

Bentu á bleiurnar og smokkana í október