Tvö mikilvægustu málin í íslenskum stjórnmálum

Grundvallaratriðið er að leyst verði úr tveimur málum svo þjóðin getið haldið áfram að lifa í landinu. Annars vegar atvinnuleysið og hins vegar skuldastaða heimilanna. Allt annað bliknar í samanburðinum.

Það þýðir ekkert fyrir einhverja stjórnmálaflokka að bera atvinnuleysið á Íslandi saman við Evrópu og segja að hér séu „aðeins“ tæplega 8% íbúa án atvinnu. Stjórnmálamenn verða að gera sér grein fyrir því að úr svo mörgu rætist þegar atvinnuleysið minnkar. Velta þjóðfélagsins eykst, framleiðni, tekjur fyrirtækja aukast, skatttekjur ríkissjóðs verða meiri, útgjöld vegna atvinnuleysisbóta minnka og svo framvegis. Ótrúlegt er að það þurfi að stafa þetta ofan í ráðamenn. Samt er ekkert gert. Þvert á móti er atvinnuleysið látið bitna á þjóðinni með auknum skattaálögum.

Skuldastaða heimilanna er í rugli. Ég var á fundi Hagsmunasamtaka heimilanna í gærkvöldi í stóra salnum í Háskólabíói. Nær fullt hús var þar. Þarna töluðu afskaplega vandað fólk, bar fram sláandi upplýsingar um stöðu mála.

Vitað lesendur hér að um 40% heimila í landinu geta ekki greitt af húsnæðislánum sínum eða eiga í erfiðleikum með það? Gerir fólk sér grein fyrir því að 60.000 fjölskyldur standa í þessu streði? Staðreyndin blasir við öllum sem vilja vita. Það eru eigendur húsnæðislána sem standa í vegi fyrir leiðréttingu þeirra. Þeir hafa makað krókinn vegna verðtryggingarinnar sem alla er lifandi að drepa. Margt bendir til þess að bankarnir reikni rangt út húsnæðislán sem þeir ráða yfir og láti fólk greiða meira en þeim ber. Og í þokkabót er fjármálastofnunum í sjálfsvald sett hvernig þeir taka á erfiðleikum fjölskyldna vegna húsnæðislána.

Atvinnuleysið og skuldastaða heimilanna eru svo alvarleg mál að þau réttlæta eiginlega aðför að stjórnendum ríkisins. Ljóst er að ríkisstjórnarflokkarnir hafa með öllu brugðist í þessum tveimur málum. Tölulegar staðreyndir sanna atvinnuleysið og landflóttann. Tölulegar staðreyndir einstaklinga sanna að eigið fé nær helmings þjóðarinnar hefur brunnið upp frá hruni. Og það eina sem ríkisstjórnin og bankarnir hafahaft fram að færa er aðferð þar sem þeir sem eiga minna en 110% af andvirði íbúðareignarinnar fá aðstoð. Hvers konar vinnubrögð eru þetta? Búið er að hirða stóran hluta af eignum fólks og síðan er því boðin aðstoð ef það er búið að tapa rúmlega öllu? Hver tók þessa pengina, spyrja ánauðugir fyrrverandi íbúðaeigendur.

Ríkisstjórn og stjórnmálaflokkar sem gera ekkert í því þegar náttúruhamfarir af mannavöldum eru að eyðileggja stóran hluta þjóðarinnar eiga auðvitað ekki tilverurétt. Má ekki nefna hamingju í stjórnmálum? Er hún ekki grundvöllur alls? Þegar fólk er með valdi svipt öllu því sem tryggt hefur þeim sómasamlegt líf þá er nú ansi lítið eftir og gef ég þá ekki mikið fyrir hysi sem kennir sig við norræna velferð - án efnda.

Athugasemdir

[Sigurður Ingólfsson, 24.1.2012 kl. 12:48]

Þetta er góður pistill hjá þér nafni. Væri ekki rétt að kanna hvort verðtryggingin sjálf er ekki á svig við lög sem slík, alþjóðalög. Upphaflegu verðtrygginguna má kannski líkja við neyðarlög og hefði átt að kippa úr sambandi um leið og tækifæri gafst og taka um leið upp agaða hagstjórn. En það var ekki gert, hún var svo ansi þægileg fyrir lánveitendur sem gulltryggði lánin þeirra sem að lokum báru svo mikla vexti að hvorki heimilin né fyrirtæki gátu greitt þá. Það er búið að fá ýmsa gjörninga bankakerfisins dæmda ólöglega. Hvað með verðtrygginguna ?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 24.1.2012 kl. 15:30]

Algjörlega sammála. 

[Arinbjörn Kúld, 24.1.2012 kl. 20:12]

Algerlega sammála. Ef það er svo rétt hjá hagfræðistofnun að meint svigrúm sé fullnýtt við yfirfærsluna á sínum tíma og meira verði ekki gert þá má segja að líf fólks sem frjálsra manna og kvenna sé liðin tíð.

Kveðja að norðan

[Kristján Sigurður Kristjánsson, 25.1.2012 kl. 00:01]

Gáta á heimsmælikvarða: Hvaða verkalýðshreyfing berst með kjafti og klóm gegn því að magfaldar skuldir og afborganir launþega verði lækkaðar?

Svar: Það getur engin verkalýðshreyfing gert ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, jah! nema hún eigi allar þessar skuldir ha!.