Aumlegt yfirklór forsætisráðherra

Forsætisráðherra hefur brotið jafnréttislög. Um það er ekki hægt að deila. Hún er æðsti yfirmaður í forsætisráðuneytinu og ber ábyrgð á öllum þeim störfum sem þar eru unnin. Verði einhverjum á mistök, ber hún ábyrgð. Brjóti einhver lög, ber hún ábyrgð. Það getur ekki verið flóknara.

Þessu til viðbótar skal þess getið að í ráðuneytinu starfar 41 maður, þar af níu manns á skrifstofu yfirstjórnar, sem hafði með höndum ráðninguna. Á svona litlum vinnustað er útilokað annað en að forsætisráðherra viti hvað sé verið að vinna og hverjir sinni hvaða störfum. Getur nokkur sem til þekkir fullyrt að forsætisráðherra, stjórnmálamaðurinn Jóhanna Sigurðardóttir, hafi ekki vitað eða fylgst með ráðningu skrifstofustjóra?

Auðvitað vissi konan um ráðninguna og allan ferilinn. Og auðvitað var borið undir hana hvern hún vildi fá sem skrifstofustjóra. Það liggur í hlutarins eðli.

Þar af leiðandi er það meira aumingjans yfirklórið hjá Jóhönnu að kenna ráðgjöfum forsætisráðuneytisins um ráðninguna eða starfsfólkinu.

Ég veit hreinlega ekki hvort er verra fyrir Jóhönnu, sem aldrei tekur nokkrum ábendingum, að kenna öðrum um ákvörðina, hafa vísvitandi brotið jafnréttislögin sem hún sjálf setti eða þá að vera svo slæmur stjórnandi að hún hafi enga stjórn á ráðuneyti sínu.

Hvað sem tautar og raular ber æðsti yfirmaður í ráðuneytinu hina endalegu ábyrgð. Hins vegar er sá sem stöðunni gegnir þekkt fyrir að fara sínu fram hvað svo sem lög og reglur segja. 

Gat ekki sniðgengið matið

Athugasemdir

[Hjálmtýr V Heiðdal, 24.3.2011 kl. 21:47]

Jóhanna forsætis verður sífellt vinsælli.

Hjá mér stígur vísitala hennar hvern dag sem hún situr í embætti við endurreisn þjóðfélags sem virðist haldið illilegri sjálfstortímingarhvöt.

Hjá stórnarandstöðunni er hún æ vinsælli sem skotmark fyrir hvellsprengjur og bullpólitík.

Þorgerður Katrín fer mikinn og talar um hroka Jóhönnu, aumingjalegt yfirklór og húmbúkk. Það er sem hún og hennar flokkur eigi enga fortíð á þeim sviðum sem hér eru til umfjöllunar.

Og ekki bregst ritstjórinn á sprungusvæðinu við Rauðavatn. Hann bregður Jóhönnu um heimsku og skrifar um skipulagsbreytingar í stjórnaráðinu: „Þar var bersýnilega verið að reyna að laga forsætisráðherraembættið að getu viðkomandi persónu.“

Og Björn Bjarnason, sem var sjálfur í skítverkunum, skrifar: „viðbrögð hennar við úrskurðinum sanna mér endanlega að Jóhanna er mesti gervibaráttumaður í stjórnmálum sem ég hef kynnst.“

Allt þetta ómerkilega blaður vegna þess að Jóhanna, þveröfugt við ýmsa fyrrum ráðherra Sjálfstæðisflokksins, framfylgdi vinnureglum sem miða að því að losa tök pólitíkusa á mannaráðningum hjá hinu opinbera.

[S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n, 24.3.2011 kl. 23:29]

Vinsældir stjórnmálamanns eru sannarlega ekki óyggjandi merki um að hann sé að gera rétta hluti né afkasta því sem máli skiptir. Held þó að lélegt skor forsætisráðherra sé hvorki merki um dugnað og afköst né geðuga framkomu. Að öðru leyti eru þetta vel valin orð úr Mogga og frá Birni Bjarnasyni og verða vart hrakin.

- Það sem helst hann varast vann varð þó að koma yfir hann, orti Hallgrímur Pétursson forðum daga um manninn sem sveik þann sem síst skyldi. Miðað við árangursleysi tveggja ára hefur ríkisstjórnin óumdeilanlega svikið þjóð sína þó hún hafi ekki lagt upp með það í byrjun.