Ríkisstjórn verður að geta treyst á meirihluta sinn

Útilokað er að stunda stjórnmál nema vera ákveðinn í þeirru stefnu sem viðkomandi hefur myndað með flokki og ríkisstjórn. Það duga hreinlega ekki að vera hálfvogur, stundum með og stundum ekki. Þannig er vonlaust að vinna, hvort heldur er í stjórnmálum eða í öðrum málum.

Persónulega tel ég að þremenningarnir í VG hafi rétt fyrir sér í gagnrýni sinni á svokallað „norræna velferðarstjórn“. Hún fer offari og það bitnar á atvinnu almennings og möguleikum þúsunda manna til framfærslu án styrkja. Ríkisstjórnin er einfaldlega á rangri leið.

Það breytir hins vegar engu um stöðu þremenninganna í stjórnarmeirihlutanum. Þeir eiga þar ekki heima nema gera hreint fyrir sínum dyrum, breyti um stefnu, eða ríkisstjórnin nálgist skoðanir þeirra. Hið síðarnefnda er nú varla í spilunum.

Staðreyndin er einfaldlega sú að geti ríkisstjórn ekki treyst á meirihluta sinn hversu rúmur eða tæpur hann er ber henni að segja af sér. Gangi ríkisstjórn ekki að vinna gagn með þingstyrk sínum á hún að segja af sér, í því er þjóðarhagur fólginn. Ríkisstjórnin virðist hanga saman vegna þeirra stefnu einnar að koma í veg fyrir að Sjálfstæðisflokkurinn komist aftur til valda. Hagur þjóðarinnar byggist ekki á því. 

 

Ögmundur gagnrýnir bréf þingmanns