Sauður í jólagjafakaupum seint á Þorláksmessukveldi

Gunnar vinur minn sagðist vera sauður og um leið gall í Stínu: „Get ég fengið það skriflegt og vottað ...“ Hún hafði heyrt samtal okkar, lá greinlega á hleri, árans tófan. Fer ekki nánar út í þá sálma. Hins vegar á maður aldrei að gefa höggstað á sér, síst af öllu skriflega enda hafnið Gunni beiðninni. Ef lesendur lofa að hafa það ekki eftir mér þá verð ég að viðurkenna að tek undir með honum Gunna. Ég er líka sauður, stundum, alla veganna.

Jólin hafa alltaf verið mér erfiður tími og það sem verra er, enginn vorkennir mér. Enginn fjölmiðill tekur við mig viðtal, hvergi hef ég öxl til að gráta á.

Sko, þetta með jólin og eru sjálfsköpuð vandræði sem ég kem mér árlega í. Samfélagið, verslunin og jólasveinarnir setja á mig, og kannski aðra, óbærilega pressu. Ég á að þrífa allt, laga til, henda ónýtu, fara út með ruslið, henda fornum dagblöðum og tímaritum, fata mig upp og ... kaupa jólagjafir. Þetta síðast nefnda veldur mér meiriháttar vanda, hitt skiptir mig engu, ég sleppi því bara. En jólagjafirnar. Drottinn minn dýri. Með þeim verður til alvarlegur vandi sem venjulega verður að heilmiklu klúðri, hamförum af mínum völdum.

Þegar ég heyri jólalögin spiluð pirrast ég, lái mér hver sem vill því undarlega er ég gerður að ég kemst ekki í jólaskap í september eða október, mér er það algjörlega fyrirmunað. Þá myndast einhvers konar viðnám í hausnum á mér, líklega verð ég bar þverhaus og reynir hvað ég get að spyrna gegn jólaundirbúningspressunni sem altekur veikgeðja fólk fjórum mánuðum fyrir jól.

Þetta viðnám gerir það að verkum að ég þríf ekki í kringum mig, laga ekki til, hendi ekki ónýtu, fer ekki út með ruslið, hendi ekki fornum dagblöðum og tímaritum, fata mig ekki upp ... bara af því að ég er kominn á mótþróaskeið, sem raunar er frá byrjun janúar til loka desember ár hvert. Þess vegna druslast ég ekki til að kaupa jólagjafir nógu tímanlega. Ástæðan er sú að ég á líklega svo erfitt með að skilja á milli þessara áðurnefndu húsverkefna og ráfa um verslanir og hamstra jólagjafir.

Núna er Þorláksmessa að niðurlotum komin og við svo búið má ekki standa. Þrátt fyrir viðvarandi skort á jólastemningu verð ég að fara út í ösina, troðast og stympast, ýta og tuða ... kaupa jólagjafir. Auðvitað er það hrikaleg staðreynd að ég á eftir að kaupa fyrir dóttur mína í Noregi og fjölskyldu hennar. Skilst að DHL sé ekki opið á sunnudögum þó hann sé heitinn eftir heilögum Þorláki. Ef til vill get ég faxað gjafirnar til hennar eða sent í tölvupósti. Vona að hún Heiðrún mín lesi þetta ekki.

Jæja, ég ég verð líklega að setja undir mig höfðið, ryðjast út og kaupa eitthvað dinglumdall. Ég leit í kringum mig í morgun er ég hrópaði jólakveðjur af svölunum. Var svona að vonast eftir því að jólasveinninn væri til og myndi taka af mér ómakið, en nei. Hvað eru þessir jólasveinar þegar maður þarf á þeim að halda?

Eitt er að fara út í ösina og kaupa jólagjafir annar og miklu alvarlegri hlutur er að pakka þessu drasli inn. Þá fyrst byrja hamfarirnar og hversu hræðilegar eru þær ekki. Jólapappír sem fingur slæmast í gegn, límbönd sem rifna ekki, kuðlast, slitna á versta stað og límast svo með hrukkum á pappír. Og svo þegar límbandið slitnar og lokast á rúllunni er útilokað er fyrir venjulegan karlmann að kroppa endann upp aftur. Þá verður maður að fara út aftur og kaupa fleiri límbandsrúllur. Hvað á maður að gera? Hjááááálp!

Merkimiðar með englum eða jólasveinu. Varla hægt að skrifa á þá nema skipta tvisvar eða þrisvar á milli lína og stafsetningarvillur verða eiginlega sjálfkrafa til þegar skrifað er á þá með kúlupenna. Ekki nota blekpennan, þá slettast klessur út um allt, á hvítu skyrtuna og andlitið. Best er að nota blýant en það þykir nú ekki nógu fínt. Og að ydda blýant, hver kann það eiginlega nú til dags nema börn?

Ofangreint er bara alveg eins og í fyrra, já og í hitteðfyrra og árið þar áður og ...

Hversu oft hef ég ekki ákveðið að byrja næstu jólagjafainnkaup í september. Þá, nákvæmlega í fyrstu vikunna í september, þegar ég er alveg að byrja að kaupa, hvað haldið þið að gerist? Jú, á þeirri stundu er ég er að reima á mig skóna, á leiðinni út, byrja útvarpsstöðvarnar að leika jólalög og svo hljóma auglýsingar sem skrumskæla jólalög og sálma. Ég umhverfist, snýst, tapa mér og verð að kjaftforum litlum strák sem hatar jólin ... og fer ekki í búðir fyrr en seint á messu Láka.

Jæja, ég er farinn út. Ákveðinn í því að koma við á nokkrum ölstofum í kaupleiðangrinum. Útilokað er að komast ódrukkinn í gegnum þetta.

Sjáumstustum síðar ...

 

Athugasemdir

[Húsari. (IP-tala skráð) 23.12.2018 kl. 23:02]

Sæll Sigurður.

Vandamál þitt er rafmagnsfræðilegs eðlis!

Þú ætlast til að + gefi af sér + þegar
þú notar 12 vindstigaröddina á svölunum.
Það er því miður óþekkt í rafmagnsfræðinni.

Síðan ferðu á - hleðslu loksins út með því fororði
að heita sjálfum þér og + og - að verkalaunum.

Þetta er eins og með manninn sem keypti sér síld
í lok vikunnar til að slökkva þorsta drykkjunnar
þá vikuna.

Það hefur ekki ennþá runnið af þessum manni.

Heyrustum og sjáustum ef það sé í lagi, segja jólin vonglöð
við dyrnar og skelfir allra blaðamanna situr
í stól og gluggar í bók sem blaðamenn landsins hafa
sameinast um að senda honum: Kusa segir mu en boli segir bö!

Gleðileg jól!

[Halldór Egill Guðnason, 24.12.2018 kl. 17:43]

 Sjaldan hef ég séð sjálfum mér betur lýst, en í þessum pistli. Það er opið til hádegis á morgun, svo enn er von hjá þér Sigurður!

 Hér í sólinni fyrir sunnan sleppur tuðarinn við alla þessa vitleysu.

 Þakka glimrandi góða pistla til hirtingar fjölmiðlaskrifurum í slælegri meðferð á  ástkæra ylhýra málinu, auk annara akrifa.

 Góðar stundir, með jólkveðju að sunnan.