Þröstur Ólafsson gerir Styrmi Gunnarssyni upp skoðanir

Við lestur síðasta pistils Styrmis Gunnarssonar (Umræðan, Mbl.18.mars) er ljóst að hann telur bæði NATO og ESB vera á útleið. Því þurfi Íslendingar að huga að framtíðarskipan bæði varnar- og viðskiptamála.[...] 

Staða okkar Íslendinga á að vera sú að styrkja NATO. Í þessu sambandi var olnbogaskot Styrmis á Valhöll athyglisvert. Ef sameiginlegar tilraunir til þess skila ekki tilætluðum árangri, og trumpistar ná undirtökunum,eigum við aðeins þann kost að tengjast Evrópuríkjunum nánar varnarlega. Ævintýralegar vangaveltur um varnarbandalag með fjórum/fimm smáríkjum við Vestur Atlantshaf,  eru ekki þess virði að hugleiða þær af alvöru.

Þetta skrifaði Þröstur Ólafsson, hagfræðingur í grein í Morgunblaðinu og birti líka á vefritinu eyjan.is.

Gamlir kommar og sósíalistar lærðu í útlöndum hvernig best er að gera lítið úr pólitískum andstæðingum, eyðileggja málflutning þeirra og hrósa sigri. Og þeir notfærðu sér aðferðina alveg sleitulaust allt fram á þennan dag. Ofangreind tilvitnun í grein Þrastar sýnir í hnotskurn vinnubrögð þeirra sem raunar er enn óspart notuð.

Í stuttu máli byggist aðferðin upp á því að vitna til orða pólitísks andstæðings, fara rangt með tilvitnunina, og leggja síðar út af hinum meintu orðum og gera þannig lítið úr andstæðingnum.

Svona aðferðafræði dugar best á lokuðum fundum, sellufundum. Vandinn verður hins vegar meiri þegar óþrifin eru birt á opinberum vettvangi. Hins vegar setur uppruninn gamla komma oft í vanda, þeir freistast til að framleiða óhróður eins og þeim var kennt að gera í gamla daga.

Því miður fyrir Þröst Ólafsson les Styrmir Gunnarsson, fyrrum ritstjóri Moggann og skrifar á vefsíðu sína, hafði ekki einu sinni fyrir því að birta pistilinn í gamla málgagninu sínu.

Þetta er einhver misskilningur hjá Þresti. Mér hefur aldrei dottið slíkt "varnarbandalag" í hug! Enda þrjú þeirra ríkja, sem ég nefndi í grein minni, herlaus, þ.e. Ísland, Færeyjar og Grænland.

Þröstur hefði getað sparað sér ritsmíðina og alla vandlætinguna en það var ekki tilgangurinn. Hann vitnað í Styrmi á þann hátt sem honum hentaði, dró þær ályktanir sem áttu að vera réttar, og færði rök fyrir því að meintar skoðanir Styrmis séu rangar: 

Veikasti hlekkurinn í óskhyggju Styrmis sú von hans að ESB líði undir lok. Þar deilir hann ósk sinni með bæði  Trump og Pútín.   

En „óskhyggja Styrmis“ er aðeins til í höfðinu á Þresti og sá fyrrnefndi segir:

Það er líka misskilningur hjá Þresti að ég vilji Evrópusambandið feigt. Svo er ekki, þótt ég telji aðild Íslands að því ekki koma til greina.

Hættu þessu bulli um mig og skoðanir mínar, gæti Styrmir verið að segja, en hann er of kurteis og lífsreyndur til að segja öðru fólki til syndanna. Samt hljóta orð hans að vera sem svipuhögg á beran afturenda Þrastar ... eða þannig.

Þröstur Ólafsson hefur marga fjöruna sopið í stjórnmálum og gert víðreist. Hann var í Alþýðbandalanginu forðum daga, barðist meðal annars gegn inngöngu í EFTA. Hann sagði til dæmis á fundi um EFTA sem Alþýðubandalagið hélt 22. nóvember 1969:

Innganga Íslands í EFTA er tilraun afturhaldsafla í þjóðfélaginu til að frysta tíu ára gamla viðreisn í landinu til frambúðar á kostnað almennings. Gera á seinustu tilraun til að bjarga ráð- og dáðlausri valdastétt og fá um leið framtíðarábúð fyrir efnahagsstefnu, sem er launafólki og öllum almenningi afar óhappadrjúg og fjandsamlega.

Kannast einhver við orðfærið? Ansi nærri því sem Vinstri grænir og Samfylkingin notar í dag.

Nærri fimmtíu árum eftir þessi orð Þrastar segir hann í áðurnefndri Morgunblaðsgrein:

Okkur hefur sannarlega farnast vel bæði í NATO og í EES, sem er megin farvegur samninga okkar við Evrópu. Við ættum því að leggja þeim lið sem vilja halda í og styrkja báðar stofnanirnar. Hann gleymir því hins vegar að án ESB er ekkert EES. Samningurinn um EES er við ESB, þ.e. Brussel, ekki við Berlín.

Já, EFTA og NATO var áður tilraun valdastéttarinnar til að berja á almenningi landsins. Allt hefur breyst hjá Þresti. Hann hætti fyrir löngu í Alþýðubandalaginu og fór í Alþýðuflokkinn og þaðan í Samfylkinguna og situr þar í rústum hennar og mærir Nató og ESB. 

Styrmir Gunnarsson lýkur pistli sínum á sinn hógværa máta:

Kynslóð okkar Þrastar verður að horfast í augu við það að tímarnir eru að breytast. Smáþjóð norður í höfum verður að laga sig að þeim breytingum og tryggja sjálfstæði sitt og öryggi við breyttar aðstæður.

Hversu rétt er ekki þetta mat?