Ómerkilegt stjórnarmyndunarleikrit í 20 köflum

Höfum það á hreinu að ekki þarf „umboð“ eða leyfi frá forseta Íslands til að mynda ríkisstjórn. Ef til dæmis Sjálfstæðisflokkurinn, Viðreisn og Björt framtíð vilja mynda ríkisstjórn, þá einhenda þessir flokkar sér í það án þess að gera rúmrusk á Bessastöðum.

Þess í stað er búið að semja alveg stórundarlega atburðarás sem er síst af öllu skilvirk enda kanna að verða úr henni leikrit sem spinnst sjálfvirkt áfram án allrar skynsemi, verður jafnvel að tuttugu kafla gamanleik eða satíru. Látum hugann reika:

1. kafli

Forsetinn ræðir í klukkutíma við formenn allra stjórnmálaflokka sem náðu manni kjörinn á þingið.

2. kafli

Forsetinn hugsar málið í tuttugu og fjórar klukkustundir og hringir svo í einn formann og boðar hann á fund á Bessastöðum.

3. kafli

Forsetinn afhendir formanni eins stjórnmálaflokksins „umboð“ til stjórnarmyndunar. Umboðið er þó hvergi til, hvorki skriflegt né munnlegt, heldur segir forsetinn: Ef þú getur myndað ríkisstjórn væri það gott. Komdu svo til mín aftur eftir helgi og segðu mér hvernig gengur.

4.kafli

Forsetinn heldur blaðamannafund og upplýsir hverjum hann hefur falið að mynda stjórn. Forsetinn er spurður um launakjör sín. Formaðurinn sem ætlar að mynda ríkisstjórn svarar fyrirspurnum. Hann er spurður um launahækkanir kjararáðs.

5. kafli

Formaðurinn sem ætlar að mynda ríkisstjórn kallar formenn annarra stjórnarflokka til fundar við sig í Ráðherrabústaðnum, einn í senn.

6. kafli

Formaðurinn sem ætlaði að mynda ríkisstjórn hittir forsetann á fundi á Bessastöðum og skilar „umboðinu“. Honum hefur ekki tekist að mynda ríkisstjórn.

7. til 13. kafli

Forsetinn veitir öðrum formanni stjórnmálaflokks „umboð“ til stjórnarmyndunar. Sá boðar formenn hinna stjórnmálaflokkanna á sinn fund og kannar möguleikanna. Honum tekst ekki að mynda ríkisstjórn og skilar því umboðinu. Þetta endurtekur sig í fimm skipti til viðbótar. 

14. kafli

Forsetinn hugsar málið ... enn og aftur. Hann boðar til blaðamannafundar ... enn og aftur og segist hugsanlega, kannski, ef til vill og jafnvel vera að íhuga utanþingsstjórn.

15. kafli

Meintur formaður stjórnmálaflokks tekur djúpan smók og hringir í forsetann og segist geta stutt minnihlutastjórn vinstri sinnaðra flokka.

16. kafli

Forsetinn boðar til blaðamannafundar og lofar formann stjórnmálaflokksins og biður hann um að mynda minnihlutastjórn og styðja hana.

17. kafli

Minnihlutastjórn er mynduð með stuðningi stjórnmálaflokksins.

18. kafli

Stjórnmálaflokkurinn sem lofaði stuðningi við minnihlutastjórn klofnar í fernt vegna þess að ekki er sátt um fjárlagafrumvarpið, ráherra, önnur lög, stjórnarskránna og svo framvegis.

19. kafli

Minnihlutastjórnin segir af sér og forsetinn biður hana að sitja fram yfir næstu kosningar.

20. kafli

Meirihluti þingsins boðar til þingkosninga.

Svona getur nú farið þegar óskilvirkni og sýndarmennska fær að ráða.

Líklegast er best að eftir hverjar kosningar að formaður stærsta stjórnmálaflokksins fái „umboðið“, þegjandi og hljóðalaust og án atbeina forseta. Hinir formennirnir eigi þó frítt spil og geti gert það sem þeir vilja, myndað ríkisstjórn eða beðið símtalsins frá stóra flokknum.

Verðandi forsætisráðherra sem tekst að mynda ríkisstjórn hringir svo í forsetann og tilkynnir honum stöðu mála. Forsetinn kinkar gáfulega kolli og heldur svo áfram því sem hann var að gera þegar hann var truflaður með símhringingu. Eða þá að forsetinn lesi um stjórnarmyndunina á Facebook.

Þess má hér geta að verðmiðinn á þingkosningar er líklega um 200 milljónir króna. Skynsamlegast er að kjósa aftur heldur en að búa til hundleiðinlegt leikrit sem hefur engan tilgang nema halda stjórnvöldum frá stjórn landsins og löggjöf.

Nema auðvitað að land og þjóð „fúnkeri“ bara ágætlega án ríkisstjórnar og löggjafarþings.