Eru kamarmál Ferðafélagsins því til vorkunnar?

Nokkuð ankannalegt er að lesa um kvartanir framkvæmdastjóra Ferðafélags Íslands vegna kamarmála í Hrafntinnuskeri og víðar sem lesa má um í Morgunblaði dagsins. Það er nú ekki beinlínis gefnar ferðirnar hjá félaginu né heldur gistingin.

Sé farið milli Landmannalauga og Þórsmerkur með Ferðafélaginu kostar það 69.000 krónur fyrir félagsmann og 74.000 fyrir hina. Þetta þýðir frá 13.800 krónur á dag. Væntanlega er reiknað með því að göngumenn gangi örna sinna í skálum sem félagið býður upp á og þar séu þau þægindi til hægðarauka að salernispappír sé tiltækur í hverjum kamri.

Gisting í skálum félagsins á Laugaveginum kostar 4.000 krónur fyrir félagsmenn en 6.500 krónur fyrir hina. Þetta er dálítið vel í látið, en sleppum því. Væntanlega er reiknað með því að þeir sem gisti megi létta af sér í kömrum félagsins.

Engin ástæða er til þess að vorkenna Ferðafélagi Íslands. Það býður upp á gönguferðir, gistingu í skálum og innifaldar eru kamarferðir. Félagið fær borgað fyrir þjónustuna og án efa er hagnaður af rekstrinum.

Ferðir Ferðafélagsins hækka á hverju ári. Ástæðan er ábyggilega verðlagsþróun frekar en að félagið vilji beinlínis hagnast meira og meira af starfsemi sinni.

Hvernig rotþær við skála á Laugaveginum eru tæmdar og hversu margir lítrar koma upp er algjört aukaatriði vegna þeirra einföldu staðreyndar að Ferðafélag Íslands fær fé frá notendum þjónustunnar til að sinna þessu verkefni.

Fjölgi farþegum og gestum í skálunum á Laugaveginum er græðir félagið. Ekki hafa birst auglýsingar þar sem félagið hvetur landsmenn til að ferðast ekki á þessum slóðum.

Hér eru tvær myndir sem tengjast beinlínis umfjöllunarefninu. Þær eru teknar í júlí 1988 og á þeim tíma hafði Ferðafélagið yfir að ráða sjálfboðaliðum sem afgreiddu kamarmálin enda var ekki örtröð í þá tíð á Laugaveginum. Tveir menn komu, veltu við kamrinum og stóð þá gúmmelaðið í hrauk. Síðan var það urðað og kamarinn settur á annan stað. Eða var gúmmelaðið flutt til byggða? Nú stendur Höskuldsskáli þarna og gamli skálinn var fluttur í Botna, sunnan Emstra. Á þetta er bent til að lesendur skilji hversu gríðarleg breyting hefur orðið í ferðamálum á hálendinu á einum aldarfjórðungi.

Ferðamenn fylla rotþrærnar hratt