Með fallbyssu skaut Gleðibankinn vandamálum á haf út

Í nokkur ágæt ár bjó ég á Skagaströnd og kynntist þar mörgu góðu fólki. Einu sinni stofnuðum við Ingibergur Guðmundsson banka á staðnum ...

Sóttum hvergi um leyfi, hófum umsvifalaust rekstur, gáfum út hlutabréf sem fólk greiddi fyrir með glöðu geði, buðum upp á innlán og stunduðum ótæpileg útlán og misfórum með inneignir, veittum vildarlán og keyptum okkur aðgang hingað og þangað. Og hvað haldiði, við komumst upp með þetta.

Við stofnuðum nýjan gjaldmiðil, eða öllu heldur tókum í notkun vannýttan gjaldmiðil sem er „bros“ sem skýrir að einhverju leiti það sem hér á undan segir.

Þetta fyrirtæki nefnist Gleðibankinn og er enn starfandi. Mér datt þetta í hug þegar ég las þetta í Mogganum í morgun undir fyrirsögninni „Spider-Man í New York“ en þar er fjallað um undirbúning áramótanna:

Á laugardaginn voru sex reiðhjól tengd við tólf volta hleðslurafhlöður. Hvert hjól er sagt geta búið til 75 vött af rafmagni á klukkustund, en 50.000 vött þarf til að knýja kúluna, en á henni eru um 30.000 LED-ljósaperur. Þá er búið að koma fyrir risavöxnum pappírstætara, þar sem fólk getur tætt vondar minningar. 

Á stofnfundi Gleðibankans í nóvember 2008 buðum við upp á margvíslega skemmtun en þar var einnig alvarlegur undirtónn. Framtaksamir Skagstrendingar höfðu keypt litla fallbyssu sem var notuð í hátíðlegum tilgangi, skotið af henni til að vekja fólk til einhverra atburða. Við fengum hana lánaða og í lok stofnfundarins buðum við fólki upp á að skrifa vandamál sín á blað, kuðla því saman og troða inn í hlaupi á fallbyssunni. Síðan var öllum vandamálum heimamanna og annarra sem fundinn sótti skotið lengst út á Húnaflóa þar sem þau brunnu upp.

Hef það fyrir satt að með því hurfu þau öll vandamál heimamanna enda varð Skagaströnd um leið hinn mesti þrifnaðarstaður. Síðan ég flutti býr þar bara gott fólk.

Myndin hér fyrir ofan er af hlutabréfi Gleðibankans, á því segir meðal annars:

Hluturinn er ævarandi bundinn ofangreindum aðila og erfist með öllum áunnum grínum og brosum þeim sem standa hjarta hans næst. Arðurinn er skattfrjáls en engu að síður framtalsskyldur*). 

Sú skylda fylgir hlutnum að eigandinn greiði einum eða fleiri samborgurum sínum bros svo oft sem hann má og taki þess á milli við sömu greiðslu frá öðrum. Út á þetta ganga viðskipti Gleðibankans. 

Stjarnan þarna í tilvitnuninni á við neðanmálstexta sem hljóðar svo:

*) Gera skal grein fyrir hlutnum í lið 1.4 á bls. 1 á framtali einstaklings. Skrá skal eftirfarandi texta: „Undirritaður á 1.000 bros í Gleðibankanum en það eru ómetanleg auðæfi og algjörlega skattfrjáls samkvæmt heilbrigðri skynsemi.“ Bæta skal síðan við tákninu  og lita í gulu.

Loks segir eftirfarandi um Gleðibankann:

Gleðibanki getur ekki orðið gjaldþrota. Bankinn hefur grínlausa milligöngu um varðveislu verðmæta hvort heldur þau eru í gríni, skopi eða öðrum gleðigjaldeyri. Hann annast gleðivísitöluna, gætir að gengi gríns miðað við aðra miðla og gefur út gleðikort, gleðipillur og gleðibréf af öllu tagi.   

Athugasemdir

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 30.12.2013 kl. 14:46]

Kannski er það þessi gleðipilla sem gæti verið utan við önnur verðmæti á hlutabréfinu, vegna þess að slíkar pillur hafa oft verið skaðræði mikið.

Að öðru leyti er þetta meiriháttar framtak og gæti varla átt sér upptök á öðrum stað en í þorpi úti á landi, þar sem menn hafa gott jarðsamband, ásamt góðu sambandi við himinkrafta og andlega krafta.

Takk fyrir þessa skemmtilegu sögu Sigurður.

[S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n, 30.12.2013 kl. 15:27]

Þakka þér fyrir innlitið, nafnið. Gleðipillurnar eru svona í óeiginlegri merkingu, svona eins og pillur sem menn senda hverjum öðrum. Þess í stað má senda gleðipillur.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 30.12.2013 kl. 19:30]

Skemmtilegt ævintýri og lýsir upp skammdegið Sigurður minn.

[S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n, 30.12.2013 kl. 19:51]

Þökk fyrir, Ásthildur.