Smáskammtarnir vekja sjaldan grunsemdir

Nánast allir eiga farsíma og hafa hann með hvert sem þeir fara (nema í heita pottinn). Og þannig skrá sig nánast allir til leiks. Þeir sjálfir muna sjálfsagt ekki deginum lengur hvaða leið þeir fóru á þennan staðinn eða hinn. En þeir þurfa ekki að hafa áhyggjur af því. Það er allt saman skráð og jafnvel miklu lengur en gert var hjá Vodafone. Og það er einnig skráð hverjir hittast. Því símarnir sýna fjarlægðina sem er á milli þeirra.

Og þegar 3, 5 eða 7 símar eru á litlum reit þá vita þeir hlerunardrengirnir að menn eru sennilega á fundi. Og ef grunsamlegt nafn tengist einum símanum er þegar í stað hægt að breyta einum af 5 í upptöku- og sendingartæki og skiptir ekki máli þótt samviskusamlega hafi verið slökkt á þeim. Að loknum þessum „fundi“ fer hver og einn áleiðis heim til sín og kemur við í sinni Melabúð hér eða þar um veröldina. Hann verslar og borgar með greiðslukortinu sínu og allar þær upplýsingar eru skráðar jafnharðan ef ástæða þykir tilsettar með öðrum upplýsingum um þá persónu.

Árum saman er skráð hvað viðkomandi keypti af rúsínum, ostum, sveppum og gosdrykkjum. Hvað réttlætir það? Er það af heilbrigðisástæðum svo leyniþjónusturnar geti gripið inn í ef mannheimur fitnar eða tennur taka að skemmast af sykuráti? Nei, nei, nei. Ekki gefa til kynna að þú sért með snert af ofsóknarbrjálæði. Þetta er eingöngu gert til að sjá hvort handhafar síma og greiðslukorta sem að auki hafa hugsanlega hist eru að kaupa efni sem nota mætti til sprengjugerðar, ef það kemur saman í nægjanlegu magni.

Smáskammtarnir vekja sjaldan grunsemdir. Þess vegna þarf að sjálfsögðu að fylgjast með smákaupum, og hvort smákaupendur hafi tengsl og nota svo margföldunartöfluna. Þar gætu hryðjuverkamenn framtíðarinnar verið á ferð. Ósennilegt er að Stalín gamli hefði hrotið um slíkt og þvílíklegt í sínum villtustu draumum um eftirlit með almenningi.

Þessi texti er snilld og fyrir alla muni setjum hann í rétt samband en hann er tekinn úr miðju Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins sem kennt er við sunnudag. Mikið væri gaman að geta skrifað svona og ekki síður þetta úr niðurlaginu:

Þrjátíu ár eru síðan sagt frá því að gervitungl njósnastofnana sæju eldspýtnastokk út úr geimnum og gætu lesið textann á honum. Samt sáu þær bin Laden ekki í 10 ár. Þó var fleiri gervitunglum beint að meintum verustöðum hans en tíu heimsborgum samanlagt. Bin Laden var nærri tveir metrar á hæð og menn geta í huganum borið hann saman við eldspýtnastokk.

Bandaríkjaforseta er betur gætt en nokkurrar annarrar mannveru. Hann stóð og hélt langa ræðu í minningu Mandela á dögunum. Hinn eini sem fékk að vera við hlið forsetans, svo séð yrði (ekki glitti í neinn lífvörð) var táknmálstúlkurinn frægi.

Engin af öllum þessum njósnastofnunum vissi að táknmálstúlkurinn vissi ekki hvað táknmál var. Og þær vissu ekki heldur að maðurinn, sem einum var treyst til að standa lengi þétt við hlið Bandaríkjaforseta, hafði verið fangelsaður fyrir þjófnað og að auki ákærður fyrir nauðgun og morð.

Sjálfsagt er að gæta sín á að hlæja ekki upphátt að þessu. Því það yrði þá ekki til annars en að ýta undir þau sjónarmið að núverandi njósnastig mannkyns væri augljóslega allt of lágt. 

Athugasemdir

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 15.12.2013 kl. 16:36]

Hvar er snilldin Sigurður?  Þetta hefur allt verið sagt áður. Til dæmis hér

Hins vegar þarf augljóslega að hamra á þessum viðvörunum en þá er líka í lagi að geta heimilda.  Ekki láta eins og vísindin séu sjálfsprottin í Hádegismóum.

[S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n, 15.12.2013 kl. 16:59]

Nei, nei. Vísindin eða snilli eru óvíða sjálfsprottin ... og þó. Þegar ég rita eitthvað sem ég er sáttur með held ég í sjálfumgleði minni að snilli mín sé einstök. Líklega er auðvelt að sýna fram á með góðum rökum að ég skilji ekki allt rétt.

Hins vegar leyfi ég mér að vera hrifnæmur, fagna ýmsu á barnslegan hátt. Á þann hátt verður jarðvistin stundum ágæt þrátt fyrir áföllin. Fyrir alla muni, Jóhannes, sýndu mér þá lipurð að leyfa mér þetta jafnvel þótt þú sért síst af öllu sammála. Ég batna ekkert við þá vitneskju.

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 15.12.2013 kl. 17:40]

Fyrirgefðu Sigurður, ég varð bara að benda á þetta, því efnið er mér hugleikið.  Það hringja hins vegar bjöllur þegar persónudýrkun keyrir úr hófi.  Hún er jafnslæm og eftirlitið sem við undirgöngumst sjálfviljug.  Það hefur aldrei verið meiri þörf á gagnrýninni hugsun og leit að bestu þekkingu heldur en einmitt núna.