Stéttaskiptingin í umferðinni á höfuðborgarsvæðinu

Sagt er að fólk eigi að haga sér vel í umferðinni. Auðvitað er góða skapið til bóta, þeir vita það sem láta iðulega aksturslag annarra fara í taugarnar á sér.

Hilux eða Yaris

Mér er hins vegar mikið skemmt þessa dagana út af rannsóknum mínum á umferðarmenningunni á höfuðborgarsvæðinu. Þannig standa mál að undanfarin ár hef ég ekið Toyota Hilux bíl sem ég kunni afar vel við. Bíllinn er hóflega stór og kosturinn er sá að ég komst út á land, raunar þar sem ég uni mér einna best. og maður naut virðingar annarra ökumanna, upp að vissu marki. 

Svo standa mál þannig að ég ek Toyota Yaris, litlum en snaggaralegum tíu ára bíl. Hann er raunar svo lítill að ég þarf að fara út til að skipta um skoðun.

Stéttaskiptingin 

Nú hef ég komist að því að í umferðinni á höfuðborgarsvæðinu er gríðarleg stéttaskipting ef svo má orða það. Litlir og sérstaklega gamlir bílar eru taldir annars eða þriðja flokks. Svínað er alveg miskunnarlaust á þá. Við ómerkilegustu aðstæður heyrir maður bílflaut rétt eins og það sé regla að ökumaður lítils og ryðgaðs bíls sé meiri fábjáni en aðrir ökumenn. Engum dytti hins vegar í hug að brúka bílflautuna á stærri og eyðslufrekari bíl. Raunar er það almennt viðurkennt að gáfnafar ökumanna er í beinu samhengi við stærð og eyðslu bílanna sem þeir aka. Við sem ökum litlum bílum erum greindarskertir og ökumenn stóru bílanna eru stórgáfaðir.

Flaut og svínarí 

Ég nem yfirleitt staðar við stansmerki, rétt eins og lög gera ráð fyrir. Oft er flautað á mann fyrir tiltækið en sumir láta nægja að blikka ljósum.

Merkilegast er þó sú staðreynd að þó litlir og gamlir bílar fara jafnhratt og aðrir þá eru þeir til sem taka framúr til þess eins að beygja til hægri við næstu gatnamót. Sem sagt svínað er fyrir mann án nokkurra ástæðna annarra en fordóma gagnvart gamla, trygga Yarisnum. Þetta eru augljós merki um gáfur.

Nú er ég ekki beinlínis þekktur fyrir að vera hægfara í umferðinni, ek frekar of rösklega er oft viðkvæði þeirra sem þora að setjast í bíl með mér.

Meiraðsegja löggan 

Um daginn ók ég vestur Miklubraut, niður Ártúnsbrekku, og það var ekki fyrr en of seint að ég sá, mér til mikillar skelfingar, að lögreglan var við hraðamælingar. Og ég á 100 km á klst. Mér til óblandinnar ánægju en um leið furðu litu þeir ekki á mig heldur stoppuðu bílinn vinstra megin við mig, þeim sem ég var að fara framúr (hægra megin). Jafnvel löggunni dettur ekki í hug að gamall og skítugur Yaris komist yfir áttatíu. Þá er nú fokið í flest skjól. Hugsaðu þér, ágæti lesandi, þá niðurlægingu að löggan taki ekki einu sinni eftir manni á Yaris. 

Stéttaskiptingin í umferðinni er þannig að litlu, ljótu bílarnir eru botninum, sérstaklega ef þeir eru gamlir. Allir svína á þeim. Svo koma skárra útlítandi bílar og eftir því sem bílarnir eru stærri er meiri virðing borin fyrir þeim. Á toppnum eru svo stórir amrískir drekar sem helst eyða 50 lítrum á hundraði við það eitt að aka á milli ljósa.

Náttúrulögmálin 

Svo er það þetta með strætó, rútur og stóra flutningabíla. Þeir eru í umferðinni oft eins og einhvers konar náttúrulögmál á borð við skriðuföll, hraunrennsli eða snjóflóð. Vissara að halda sig í mikilli fjarlægð ef ekki á illa að fara. Svona ferlíki fara sínu fram hvað sem gerist og vei þeim sem voga sér að flauta á trukkinn sem silast á vinstri akrarein. Töllið gerir venjulega út af við svoleiðis gæja.

Jæja, þetta er nú nóg um félagsfræðilega úttekt mína á umferðarmenningunni á höfuðborgarsvæðinu. Síðar mun ég rita álíka gáfulega um umferðamenningu í smábæjunum þar sem nikkið, kollkinkið, handahreyfingin skiptir öllu máli. 

Athugasemdir

[Sigurgeir Jónsson, 10.7.2013 kl. 19:55]

Hvernig dettur einhverjum á eldgömlum,ryðguðum og beygluðum yaris í hug að fara fram úr nýjum Humme reða Range Rover, svo dæmi sé tekið.Þvílík ósvifni.

[S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n, 10.7.2013 kl. 20:23]

Já, auðvitað er þetta rétt hjá þér. Yaris er einhvers konar „wannabe“ Landcruser. Svona klikkar maður á aðalatriðum.