Elliðaárdalur nú og fyrir 30 árum

Reykjavíkurborg tekur breytingum eins og ég hef rakið lítilsháttar í pistlum að undanförnu. 

Myndin hérna vinstra megin er tekin 1. júlí 1985. Á henni sjást hitaveitustokkarnir sem liggja yfir Elliðaárnar, Elliðadalinn og upp í Bústaðahverfi.

Sjá má hægra megin við stokkana nokkrar trjáhríslur sem voru líklega nýlega gróðursettar.

Fjær sést húsnæði Fálks og líklega voru þar enn hross geymd yfir vetrartímann. Trjágróður er nokkur við hús en þau sjást öll mjög greinilega.

Víkjum nú til dagsins í dag og skoðum hvernig umhverfið eins og að er á þessum sama stað, 27 árum síðar. 

Það er gjörbreytt. Trjágróðurinn hefur vaxið svo mikið að hús og umhverfi hefur eiginlega týnst.

Þéttur skógur er komin vinstra megin við hitaveitustokkinn, sem raunar hefur verið stækkaður einhvern tímann og hann hverfur einfaldlega undir Reykjanesbrautina. Þarna sjást undirgöngin sem ekki voru til fyrir 27 árum.

Fyrir ofan þau sést þó grátt hús en vinstra megin við það liggur hitaveitustokkurinn enn þann dag í dag.

Lítum nú á hvernig útsýnið var af þessum hitaveitustokki fyrir ofan Sogaveginn 1. júlí 1985. 

Þarna er fjölmargt að sjá. Heilt hverfi í byggingu, olíutankarnir á bökkum Elliðaánna. Sem betur fer voru þeir fjarlægðir nokkru síðar.

Tökum líka eftir því hversu ávalir hitaveitustokkarnir eru. Þeir voru nefnilega ekki hannaðir fyrir gönguferðir eða hjólreiðar.

Á þessum tíma var ekki svo ýkja mikið um að fólk færi út í gönguferðir en þeir sem það gerðu og uppgötvuðu stokkanna voru ánægðir.

Miklu betra að ganga á þeim en í malarstígum sem voru svo algengir. Hindranir voru þó margar. Takið eftir tröppunum sem eru á stokknum.

Göngufólk átti auðvelt með að yfirstíga þær en verra var það fyrir hjólafólk eða það sem var með barnavagna. 

Fleiri hrindranir voru á hitaveitustokkunum. Síðar áttuðu borgaryfirvöld, Hitaveitan að þarna mætta gera bragarbót.

Skoðum nú sama sjónarhorn 27 árum síðar. 

Ég er nokkurn vegin á sama stað en nú vill svo til að trjágróðurinn hylur alla sýn. Eiginlega ekkert að sjá. Hins vegar eru tröppurnar horfnar og stokkurinn er ekki lengur ávalur heldur sléttur. Mun betri til gönguferða, jafnvel með barnavagn.

Einhvers staðar á ég eða ættingjar mínir mynd frá því um 1930 af fólki í lautarferð í Elliðaárdal. Þá voru engin tré þarna, allt afar eyðilegt og tómlegt miðað við daginn í dag. 

Athugasemdir

[Sigurður Þór Guðjónsson, 28.9.2012 kl. 13:45]

Þó trjágróðurinn, aðallega reyndar í görðum, hafi minnkað vindhraða í borginni skyggir hann sums staðar leiðinlega á útsýni sem menn hafa tekið sem sjálfsagt frá fæðingu og ættu menn að gæta sín að planta ekki trjám alls staðar. Það sér t.d. ekki lengur til Esju frá Suðurlandsbraut og á Reykjavegi er bara trjáveggur í austur sem tekur af allt útsýni.