Ósannfærandi grein Halls Hallssonar

Dómurinn er birtingarmynd átaka sem hafa átt sér stað í íslensku samfélagi undanfarin ár þar sem stjórnlynt fólk hefur hrifsað til sín völd. Mörk milli valdhafa og búrókratsins verða stöðugt óljósari; saksóknara, sem tók að sér pólitískt skítverk, var umbunað með skipan í embætti ríkissaksóknara; forseti Landsdóms fékk dúsu og situr til fimm ára sem forseti Hæstaréttar í stað tveggja; valdhafar gengu framhjá dómara sem hefði að öllu jöfnu átt að taka við embætti forseta Hæstaréttar og gerðu Markús að forseta og tryggðu setu hans í Landsdómi; og ekki bara það heldur festu þeir í sessi ákvæði sem tryggir Markúsi og vinum völd til þess að skipa vini sína í Hæstarétt.

 Hallur Hallsson, fyrrverandi frétttamaður á RÚV, ritar grein í Morgunblaðið í dag undir fyrirsögninni „Pólitískur drullupollur“. Í greinni ræðir hann um niðurstöður Landsdóms vegna ákæru Alþingis á hendur Geir H. Haarde, fyrrum forsætisráðherra. Sem kunnugt er var Geir sýknaður af öllum alvarlegustu ákæruatriðum, öðrum var vísað frá en sekt gerð í atriði sem með góðum vilja má kalla formsatriði en ýmsir fræðimenn vilja halda því fram að um þetta atriði hafi Landsdómi skjöplast illilega. 

Hallur er oft glöggur á pólitíkina en í þessari grein fer hann heldur illa með staðreyndir. Ég hygg að allir sem til þekkja telji þá sem sátu í Landsdómi vera sómafólk og unnið störf sín þar af dugnaði og skynsemi, jafnvel þó niðurstöðurnar séu ekki alls kostar þær sem búist var við. Það er ekki hægt að bera það á borð fyrir nokkurn mann að þar hafi einhver beinlínis ætlað sér að vera vondur við Geir, slíkt eru afar ósannfærandi rök ef rök skyldi kalla.

Það gengur síst af öll að ráðast með slíkum ávirðingum að hópi fólks eins og Hallur gerir. Persónulega þekki ég ekki Markús Sigurbjörnsson, forseta Hæstaréttar, en hann er talinn mikill fræðimaður og góður dómari. Hallur á að vita betur og hann á ekki að skrifa eins og götustrákur í vinstri grænum litum sem gerir lítið úr samfélagi okkar og stofnunum. Það er auðvitað rugl að halda því fram að Markús hafi þegið „dúsu“. Svona bull gerir ekkert annað en að draga úr virðingu fólks fyrir dómstólunum, verkefni sem öfgafullir vinstri menn hafa gert að ævistarfi sínu.

Sama á auðvitað við um saksóknara Alþingis sem gerir það sem fyrir hana er lagt. Hallur hefði allt eins getað ráðist á verjanda Geirs og haldið því fram að dómur um sekt hafi verið hans sök. Eflaust má halda því fram með ágætum rökum. Ég er hins vegar á þeirri skoðun að þetta fólk hafi gert sitt besta til að komast að niðurstöðu í afskaplega leiðinglegu máli sem til var stofnað af vafasömum forsendum. Við sem erum ósátt við niðurstöðurnar í þessu eina atriði sem sekt var dæmd í þurfum að koma með bláköld rök, rétt eins og margir hafa sannarlega gert.

Svo má gagnrýna Hall Hallson fyrir að vaða úr einu í annað í grein sinni í leit sinni að stórkostlegum samsærum og leynimakki. Þetta verður allt svo ósannfærandi og leiðinlegt, ekkert dregur hann upp sem er nothæft í umræðunni í pottinum vegna þess að engin rök fylgja, aðeins dylgjur. Þannig eiga menn ekki að koma fram, síst af öllu ef þeir bera einhverja virðingu fyrir sjálfum sér.