Landsbankinn átti tveggja kosta völ

Landsbankinn átti tveggja kosta völ og báðir voru þeir slæmir frá sjónarhóli bankans. Hann valdi um síðir þann sem skárri var, það er að gefa eftir lánin vegna stofnfjárkaupanna. Hinn kosturinn var sá að standa fast á „rétti“ sínum og fara í hart.

Stofnfjárkaupendurnir hefðu líklegast aldrei látið bankann vaða yfir sig þegjandi og hljóðalaust. Hver króna hefði kostað bankann án efa meiri fjárhæðir í vinnu, töpuðu almenningsáliti og viðskiptum. Trúlega hefðu öll málin tapast enda fordæmið komið í svipuðum málum.

Niðurstaðan sýnir að Landsbankanum er ekki alls varnað. Hann getur átt það til að taka réttar ákvarðanir. En enginn skyldi ætla að það sé af einskærri manngæsku. Blákalt hagsmunamat hefur án efa valdið mestu um ákvörðunina. 

Svakalegu fargi af okkur létt

Athugasemdir

[Dexter Morgan, 16.12.2011 kl. 23:09]

Ég get alveg fullyrt það að þessir kaupendur af þessu stofnféi sem veðsettu börn og bú til þess, ætluðu sér að græða feitt á þessum viðskiptum og þeir ætluðu sér öruglega EKKI að skipta gróðanum með öðrum landsmönnum. En þeir eru alveg til í að skipta tapinu með okkur hinum. Ég er alfarið á móti því að greiða skuldir óreiðumanna.