Pressa líka á Gordon Brown ...

Um daginn var Steingrímur að kvarta um að hann fengi ekki að vera með í viðreisn stjórnarflokkanna. Auðvitað er það sárt að vera skilinn útundan. Einn og óstuddum tókst honum að snúa Norðmönnum til liðs við okkur:

Hann segir skrif hans í Aftenposten á dögunum hafa sett pressu á að Norðmenn tæki frumkvæði í því að bjóða fram aðstoð sína með þessum hætti.  

 Gæti hann ekki sett líka sett pressu á fjandvin okkar Gordon Brown, vísað honum veginn eins og Norðmönnum. Skítt að við fengum ekki sætið í Öryggisráðinu. Sigfússon hefði verið tilvalinn í það og þr hefði hann sett pressu á alla vondu kallana í heiminum.

Eins mikið samflot með Norðmönnum og hægt er

Látum ekki stjórnast af reiði og heift

Ótal dæmi finnast um hreinsanir og sem áttu sér stað í reiði. Slík „tiltekt" er síst til eftirbreytni. Hún byggist á því að allir, sem hópnum dettur í hug að saka um misferli og mistök, séu sekir og verði að sanna sakleysi sitt. Þannig virkar dómstóll götunnar. 

Þetta segir Kolbrún Bergþórsdóttir í pistli sínum í Mogganum í morgun. Hún fjallar um æsing fólks út í Davíð Oddsson, þetta fólk sem er sálarlega þjakað af tilvist mannsins og nær ekki svefni vegna hans. Og Kolbrún varar mjög ákveðið við því að menn láti reiðina stjórna umræðunni:

Umræðan um mistök einstakra manna er einmitt á þessum nótum. Það er einfaldlega lítið vit í henni af því að þeir sem standa fyrir henni láta stjórnast af reiði og heift. Þeir byrja bara einhvers staðar og halda svo áfram að draga sökudólga upp á svið og í hamaganginum hafa þeir síst áhyggjur af því þótt einhverjir saklausir verði ranglega dæmdir sekir.

Þetta er skynsamlega skrifað og á auðvitað við í fleiri tilvikum en þessu. Aðalatriðið er að við látum stjórnast af viti en ekki reiði, skiptir engu hvað um er að ræða og hver sem í hlut á. Vissulega má maður vera reiður, bálreiður yfir því hvernig komið er í efnahagsmálum þjóðarinnar en æsingurinn má aldrei bera skynsemina ofurliði. Þá er ansi skammt í aðstæður sem þekktar eru í sögunni; nornaveiðarn, gyðingaofsóknir, rasisma ...

 

Leitað til fleiri aðila en Seðlabankans?

Vantar ekki í þessa frétt að ríkisstjórnin hafi leitað álits frá fleirum en Seðlabankanum um lán frá IMF? Samtökum atvinnulífsins, Alþýðusambandinu og fleiri hagsmunaaðilum? Er þetta ekki sá breiði grundvöllur sem ríkisstjórnin vinnur á við lausn fjármagnskreppunnar?

Í ríkisstjórninni eiga sæti tveir flokkar. Annar er ekkert sérlega kátur með stjórn Seðlabankans en hefur látið kyrrt liggja, að minnsta kosti opinberlega. Myndu menn ekki telja það undarlegt að sá flokkur myndi sætta sig við að „Davíð hefði neitunarvald“ í þessu máli? Nei, hér er ekki um það að ræða að Seðlabankinn sé neitt annað en umsagnaraðili, hugsanlega ásamt fleirum. Fjölmargir sofa illa vegna Davíðs og nota því hvert tækifæri til að persónugera í honum allt sem viðkemur Seðlabankanum rétt eins og sést á ótal bloggfærslum um þessa frétt.

Sátt um IMF-lán í Seðlabanka

Knýjandi þörf á nýju nafni á bankann

Eitt af þeim fyrstu málum sem nýjir stjórnendur Kaupþings þurfa að huga að er að skipta um nafn á fyrirtækinu. Bankinn er eins og aðrir íslenskir bankar með afar slæmt orðspor. Landsbankinn er á breskum lista yfir hryðjuverkasamtök og ekki þarf mikið hugarflug til að ímynda sér að hið sama gildi um aðra banka.

Eflaust kunna ýmsir að segja að nafnið hljóti að vera gott og vissulega er ýmislegt til í því. Sama má líklega segja um hakakrossinn, hann hefur dugað fyrir Eimskipafélagið en einhvern veginn held ég að hann hafi nú frekar fælt frá þó svo að fyrri stjórnendur félagsins hafi haft hina fornu merkingu Þórshamarsins í huga.

Fleira þurfa hinir hinir stjórnendur hinna nýju banka að hafa í huga en varla er efst í huga þeirra markaðssókn, miklu frekar að halda í horfinu eins ef það er mögulega hægt. Menn mega þó ekki vanrækja að gera skýr og greinagóð skil á milli þess sem var og þess sem er og verður. Þess vegna er knýjandi þörf á nafnbreytingu.

Hreiðar Már yfirgefur Kaupþing