Stræð þorskstofnsins ræðst ekki af gengi krónunnar

Varð hægt að leyfa aukna veiði úr þorskstofninum við það eitt að bankarnir hrundu? Nei, það er ekki orsakasamband þar á milli. Þess vegna verða stjórnmálamenn að hafa bein í nefinu og koma í veg fyrir auknar veiðar og reyna allt sem hægt er til að stækka þorskstofninn.

Gengi krónunnar, skuldir þjóðarbúsins, staða Icesave og sik og prettir einstaklinga og fyrirtækja koma þorskstofninum alls ekkert við. Hann hvorki minnkar né stækkar við atburði á þurru landi.

Sjávarútvegsráðherra hefur lýst þeirri skoðun sinni að ekki eigi að auka við þorskveiðikvótann þrátt fyrir efnahaghremmingarnar. Hann hefur rétt fyrir sér enda ljóst að gengi fiskistofnanna ræðst ekki af gengi krónunnar.

Menn verða einfaldlega að gera sér grein fyrir þeirri hættu sem getur skapast ef farið er að hringla með þessi mál.

Veiðisamdráttur skilar árangri

Athugasemdir

[Sigurður Jón Hreinsson, 20.11.2009 kl. 09:37]

Þetta er í sjálfum sér bæði rétt og rangt hjá þér nafni.  Enda er það spurning í hvaða samhengi hlutirnir eru settir.

Þörfin á gjaldeyri hefur sjaldan verið meiri, það er staðreynd.

Þörfin á endurskoðun fiskveiðistefnunar hefur verið mikil síðastliðin 20 ár, en ekkert hefur verið gert í því.  Friðun til þess að stækka stofna, er kenning sem ekki hefur gengið upp og getur aldrei gert það vegna þess að fleiri atriði eru í þeirri jöfnu og afdrifaríkari en veiði.  Þannig hefur æti margfallt meira vægi en fræðingar vilja meina.  Þá má líka benda á að þorskfiskar éta börnin sín ef ekkert annað er í boði.

Sagan segir okkur að Íslandsmið hafa gefið jafnstöðuafla upp á 400-450 þúsund tonn af þorski á 20 ára tímabili, 1951-1971.  Við eigum ekki að taka því sem gefnu að 150 þúsund tonn  sé eðlileg nýting.  Og sagan segir okkur það líka að fyrst þegar farið var að friða smáfiskinn í miklum mæli, fóru öfgafullar sveiflur í stofnstærðum að koma fram og fiskur að drepast úr hor.