Ávísun á pólitíska og efnahagslega afturför

Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur eru aðalhönnuðir að endurreisn efnahags heimila og þjóðarbúsins eftir hrun.

Eftir óróa og pólitíska upplausn vinstristjórnarinnar 2009-2013 fann ríkisstjórn Sigmundar Davíðs leið til að forða Íslandi frá erlendum hrægömmum annars vegar og hins vegar að endurreisa fjárhag heimilanna með skuldaleiðréttingunni. Grunnur var lagður að langtímavexti hagkerfisins og pólitískum stöðugleika.

Undir þessum kringumstæðum er tilraun til myndunar smáflokkaríkisstjórnar vinstrimanna ávísun á pólitíska og efnahagslega afturför.

Þetta segir Páll Vilhjálmsson í pistli á bloggi sínu, sjá hér. Nokkuð mikið til í þessu.

Og hvað hafa litlu vinstri flokkarnir gert. Ekkert, ekkert.

Lesið bara bókina hans Jóns Torfasonar, „Villikettirnir og vegferð VG“. Þar sést best hvers konar ástand var í ríkisstjórn og meirihluta Alþingis frá 2009 til 2013. Afar ógefelld lýsing á ástandinu innanbúðar í Vinstri grænum og Samfylkingunni ásamt meðreiðarfólki þessara flokka. Þetta fólk er enn að svíkja almenning.

Athugasemdir

[Steindór Sigurðsson (IP-tala skráð) 8.12.2016 kl. 02:28]

Þú gleymir alveg að mynnast á hverjir stálu bönkunum og lögðu grunninn að þenslunni og hruninu.

Þessar færslur þínar eru meira í ætt við trúarbrögð en staðreyndir.

En hitt er rétt hjá þér að vinstra liðið gerði ekkert af viti frá árunum 2009 til 2013. En það er ekkert sem réttlætir einkavæðingu bankanna.

Afleiðingin af einkavæðingunni er 11000 fjólskyldur hafa misst heimilin sín og enn fleiri á 110% leiðinni. Þetta er bara brot af öllu ruglinu sem þetta hafði í för með sér.

[Guðbjörg Snót Jónsdóttir (IP-tala skráð) 8.12.2016 kl. 18:44]

Alveg rétt hjá þér, Sigurður. Við kjósendur viljum heldur ekki þessa fimmflokkavitleysu, sem Rúv og stjórnarandstaðan er að reyna að koma inní stjórnarráðið um þessar mundir. Samfylkingin á ekkert erindi þangað, enda skil ég ekkert í því, að hún skuli vera með í þessarri vitleysu. Við kjósendur gáfum það fyllilega til kynna í kosningunum, hverja við vildum sjá í stjórnarráðinu, enda gefur að skilja eftir útkomunni á kosningunum, að Sjálfstæðisflokkurinn er þar númer eitt. Mér líst afar illa á það, ef á að fara að þvinga upp á okkur þessarri Rúvstjórn, sem Birgitta er nú að reyna að lemja saman. Hins vegar á ég eftir að sjá Benedikt Jóhannesson taka við ráðherraembætti í þeirri stjórn, jafnvel þótt liðið sé eitthvað farið að gefa eftir núna, þar sem hann gengur með forsætisráðherrann í maganum, og vill helst af öllu verða slíkur við það að leiða sjálfur stjórnarmyndunarviðræður, enda held ég, að hann verði tæplega tilbúinn í eitt eða neitt, fyrr en hann fær stjórnarmyndunarumboðið, sem hann er alltaf að bíða eftir. Þá fer hann að tala við mann og annan, jafnvel reiðubúinn til að semja við frænda sinn um öll málefni, og gefa eftir hér og þar, eftir því sem við á. Bíðum bara og sjáum til, þó að það allra besta væri, ef starfstjórnin sæti áfram til vors, og þá yrði kosið aftur, enda ekkert annað í kortunum, eins og á stendur að mínu mati, enda er ég að vonast eftir því. Við viljum engan Birgittu/Rúvstjórn hér, enda væri það ávísun á tómt rugl og afturför, sem við kjósendur vorum ekki að biðja um. Krafan hlýtur að verða: Kosningar aftur í vor! Svo einfalt er það.