Reynt að rugla í kjósendum með nýjum frösum

Takið eftir orðalaginu. Nú eru ekki lengur til vinstri flokkar, bara stjórnarandstöðuflokkar. Veistu, ágæti lesandi, hvers vegna eða skammast vinstri flokkarnir sín fyrir að vera vinstri flokkar?

Jú, það er margt til í því. Síðasta ríkisstjórn Vinstri græna og Samfylkingarinnar fékk afar slæmt  orð á sig og galt fyrir það í næstu þingkosningum á eftir, árið 2013.

Nú krefjast greindir markaðsmenn sem vinna í kosningabaráttunni fyrir vinstri flokkanna, VG, Samfylkingu, Pírata og Bjarta framtíð, þess að önnur nöfn verði notuð:

„Plís, ekki nota „vinstri flokkar“. Atkvæðin hrynja af okkur.“

Taktíkin er hin sama þegar rætt er um Sjálfstæðisflokkinn og Framsóknarflokkinn:

„Köllum þá alltaf spillingaflokkana ... aldrei neitt annað.“ segja ráðgjafarnir.

Og viti menn, allt gjörbreytist. Virkir í athugasemdum fara hamförum með nýja orðalaginu og allt virðist ganga að óskum ... fyrir Vinstri græna og Pírata.

Og Píratar láta ekki sitt eftir liggja í orðalaginu. Naivistar eins og Jón Þór Ólafsson, pírati, sem var þingmaður um skeið, hefur nú tekið 1. veðrétt í öllum helstu orðum sem hann vill eigna sér, sjá bloggsíðuna hans:

• Gegnsæi
• Sjálfsákvörðunarréttur
• Friðhelgi einkalífs
• Upplýsingafrelsi
• Borgarararéttindi
• Tjáningarfrelsi
• Beint lýðræði

Vá ... Hver getur verið á móti öllu þessu? Enginn hvort sem orðin eru í ofangreindri röð, aftur á bak eða öðru vísi og fólk flykkist um Pírata.

Þegar ég býð mig fram í þingkosningum ætla ég að taka fullt veð í eftirfarandi frösum:

• Lýðræði framar öllu
• Allir sem einn á móti spillingu
• Berjumst gegn kvenhatri
• Gegn peningum með lýðræði
• Styðjum sjúklinga ekki biðlista
• Verndum gamla fólkið
• Með fötluðum gegn peningavaldinu

Svona gerum við sem erum barnslega einlægir í stjórnmálum. Og við trúum því að 1. veðréttur í fallegum orðum og frösum verði til þess að kjósendur elski okkur. 

En tilveran er ekki svona þó sumir halda að það sé hægt að plata kjósendur með því að endurtaka í sífellu „stjórnarandstöðuflokkar“ og þá telji kjósendur að ekki sé átt við vinstri flokkana.

Þegar tönglast er á „spillingarflokkar“ eiga kjósendur að vita að þá er verið að tala um Sjálfstæðisflokkinn og Framsóknarflokkinn.

Um leið og þulurinn í fréttum Ríkisútvarpsins segir frá því að allt sé í kalda koli í heilbrigðismálum eiga allir að trúa því að það sé „spillingarflokkunum“ að kenna og ekkert hafi verið gert í þessum málaflokki allt kjörtímabilið.

Og þegar Katrín Jakobsdóttir, formaður Vinstri grænna, kemur sæt og falleg fram, og segir blákalt upp í hljóðnemann og sjónvarpslinsuna að ríkisstjórnin hafi fellt niður auðlindagjaldið á útgerðirnar og auðskatt á ríkasta fólki, eiga kjósendur að trúa því. En töfrandi bros Katrínar breytir ekki þeirri staðreynd að sannleikurinn er allt annar.

Enginn trúir neinu slæmu upp á Katrínu hina brosmildu. Hins vegar trúa flestir því að Steingrímur J. Sigfússon, fyrrum formaður Vinstri grænna, sé ekki allur sem hann er séður enda hefur hann ekki „töfrandi“ bros. 

Vandinn Vinstri grænna liggur í því að þau tvö eru í sama flokki og ætlaði að láta almenning kokgleypa Icesave, troða landinu inn í Evrópusambandið og er þó ekki nema tvennt upp talið af syndalista þessara skötuhjúa.

Sko, fólk er ekki fífl þó einhver náungi hafi sagt það.

Athugasemdir

[Jósef Smári Ásmundsson, 16.10.2016 kl. 21:10]

Er Viðreisn vinstri flokkur?

[S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n, 16.10.2016 kl. 21:34]

Nefndi ekki Viðreisn í pistlinum, Jósef. Aðeins stjórnarandstöðuna.

[Gunnar Heiðarsson, 16.10.2016 kl. 22:24]

Góður pistill Sigurður. Gleymum því þó aldrei að brosmilda Kata tók af fullum þunga með SJS í svikum við flokksfélaga og kjósendur sína á síðasta kjörtímabili. Bros er ekki traustvekjandi hjá fólki sem skirrist ekki við svik.

Jósef Smári, Viðreisn gefur út að það sé flokkur sem er opinn í báða enda. Engu að síður er málflutningur þeirra sem þar fara fyrir stafni mun líkari stefnu vinstri flokka en hægri, enda kannski von. Þeirra heilagasta baráttumál, aðlögun að ESB með hraði, fær einungis stuðning á vinstri væng íslenskra stjórnmála. Viðreisn lætur ekki smámuni eins og stöðugleika, yfirráð yfir landhelginni eða annað þvælast fyrir þeirri vegferð að afsala sjálfstæði þjóðarinnar til búrókratanna í Brussel.