Viðhlæjendur, vinir, fréttabörn og samtrygging

Fréttastofa er hjá sjónvarpi Ríkisútvarpsins og önnur hjá sjónvarpi 365 miðla, Stöð2. Þetta eru dálítið skrýtnar aðstæður, má eiginlega líkja þeim við fótboltafélög. Fyrir leikmann virðist sem þessar tvær sjónvarpsstöðvar séu tengdar innbyrðis. Það sást best í nokkuð skemmtilegum sjónvarpsþætti í sjónvarpi Ríkisútvarpsins á laugardagskvöldið.

Svo virðist sem allir fréttamenn þessara tveggja sjónvarpsstöðva hafa flakkað til og frá. Þegar þeir hafa ekki unnið hjá Stöð2 hafa þeir verið hjá sjónvarpi Ríkisútvarpsins.

Þetta er eins og fótboltalið. Þjálfarinn hefur þjálfað helminginn af hinum liðunum og eldri leikmennirnir hafa spilað með öðrum liðum. Og allir þekkjast innbyrðis og eru vinir

Nokkrir sjónvarpsmanna sem hafa verið framkvæmdastjórar einnar sjónvarpstöðvar hafa líka verið í sama starfi á hinni. Fréttastjórarnir hafa notið þess að vera í sömu stöðu á báðum stöðvunum. Fréttamennirnir hafa hlaupið á milli, verið reknir af einni og ráðnir af hinni.

Allir eru þeir bestu vinir, „pallar“ eins og sagt er. Taka viðtöl við hver við annan og hlæja svo hátt og dátt.

„Manstu þegar við gerðum þetta ...“.

Já, en manstu eftir hinu ...“.

„Og mikið óskaplega hló ég þegar hann plataði alla ...“

Þetta eru svo skemmtilegir krakkar og nánast heimilisvinir landsmanna. Þeir hafa aldrei rangt fyrir sér af því að þeir eru svo „næs“ og „kammó“ og hafa verið með andlitið í sjónvarpinu í tugi ára. Óþægilega lengi, má vissulega segja ...

„Unga fólkið er svo óskaplega klárt, miklu skynsamar og betur menntað en það eldra.“ 

„Samt eru þeir til sem kalla ungu fréttamennina „fréttabörn“. Þvílíkur dónaskapur og mannvonska,“ sagði einn, sem þó kann að skrifa og tala og hefur ekki synt í meðalmennskunni.

„Fréttabörn“ ...

Þetta er einfaldlega hugtak sem neytendur sjónvarpsstöðva og annarra fréttamiðla hafa um þá sem skrifa og flytja fréttir á slæmri íslensku. Fólk sem ruglar saman hugtökum, orðtökum eða málsháttum, vantar nauðsynlegan orðaforða, kann ekki landafræði, veit ekki hvað stjórnar falli nafnorðs, skilur ekki viðtengingarhátt, veit ekkert um nástöðu, virðist ekki hafa ekki almenna þekkingu eða hreinlega giskar á ...

Dettur sjónvarpsliðinu það virkilega ekki í hug að neytendur hafi skoðun?

Því miður er það svo að hinir eldri og reyndari frétta- og blaðamenn lesa ekki yfir fréttir hinna yngri. Allt er látið vaða út á öldur ljósvakans eða prentað á pappír. Ástæðan er einfaldlega sú að magnið skiptir meira máli en gæðin og engin virðist hugsa um uppeldislegt gildi frétta.

Þess vegna skrifa „fréttabörnin“ mörg hver „tvitterísku“ og „fésbókísku“. Þó er vissulega til ungt fólk í fjölmiðlum sem eru sér til mikils sóma svo jafnvel margir hinna eldri ættu að taka sér þau til fyrirmyndar - láta þau lesa yfir fyrir sig.

Nei, auðvitað eru þetta bara leiðindi. Sjónvörpin eru óskeikul og þeir sem þar starfa eru óumdeilanleg enda vinir. 

Nei, kæri lesandi. Ég á ekki við neitt samtryggingakerfi. Á það ekki aðeins við um stjórnmál og atvinnulíf?

Nei, og aftur nei. Fréttaliðið klikkaði ekkert í fréttaflutningi sínum, hvorki fyrir né eftir hrun. Það ber enga ábyrgð. Við eigum bara að ráðast á Moggann og kenna honum um allt sem miður hefur farið í fortíð, nútíð og framtíð.

Athugasemdir

[Sigurður Bjarklind (IP-tala skráð) 20.9.2016 kl. 07:36]

Heill og sæll.

Þetta er dásamleg greining á fréttahjörðinni.

Með kveðju.