Spilling er það hvað sem þú segir alla þína æfi ...

Hvað sem tautar og raular þá skal það heita spilling. Ef ekki á þennan veg þá á annan eða þriðja. Rægja skal ráðherra fyrir þá spillingu að skipa VG mann sem skólameistara.

Illugi Gunnarsson, mennta- og menningarmálaráðherra, sagði sig frá skipun skólameistara í Borgarholtsskóla í Reykjavík. Ástæðan er einföld, starfsmaður ráðuneytisins sótti um. Innanríkisráðherra fékk þann kaleik að skipa í embættið og gerði það.

Sá sem var ráðinn skólmeistari heitir Ársæll Guðmundsson. Hann er kennari, stjórnaði Farskóla Norðurlands vestra, var á árunum 1994 til 2001 aðstoðarskólameistari Fjölbrautarskóla Norðurlands vestra og skólameistari. Síðar varð Ársæll skólameistari FB, skólameistari Iðnskólans í Hafnarfirði og Formaður skólameistarafélags Íslands.

Þar að auki er hann stækur í pólitík, var sveitarstjórnarfulltrúi í Skagafirði í átta ár og var sveitarstjóri í Sveitarfélaginu Skagafjarðar á árunum 2002 til 2006 en þá voru Vinstri grænir í meirihluta ásamt Framsóknarflokknum.

Loks hefur þessi náungi verið starfandi í menntamálaráðuneytinu í einhver misseri við að naga blýanta eins og opinberra starfsmanna er víst siður.

Hann sækir enn einu sinni um starf sem skólameistari og fær það. Þá rís Ragnar Þór Pétursson, kennari upp við dogg og segir sig úr skólanefnd Borgarholtsskóla. Rökin eru þau að ráðherra fór ekki eftir mati skólanefndar sem vildi að einhver annar yrði ráðinn. Út af fyrir sig eru rök Ragnars ágæt en þau eru ekki endanlegur dómur, valdið er menntamálaráðherra sem var vanhæfur enda Ársæll starfsmaður ráðuneytisins.

Og nú hefjast samsæriskenningarnar. Ragnar er ekkert að skafa utan af því og segir:

Ég held að Ársæll Guðmundsson hafi verið ráðinn af pólitískum ástæðum. Ég treysti ekki því ferli sem fram fór. Ég held að Ólöf Nordal hafi látið nota sig til að skila þeirri niðurstöðu sem fjöldi fólks var búinn að spá. Ég held að málið allt angi af spillingu.

Sumsé, ráðherra velur vinstri mann í stöðu skólameistara og málið „angar af spillingu“. Engin rök eru færð fyrir því. Málið er „afþvíbara“. Skiptir engu þó sá sem ráðinn er hafi drjúga reynslu af starfinu eins og áður er sagt.

Á eftir koma hælbítarnir, lýðurinn sem er skráður sem „virkir í athugasemdum“ og veit ekkert en fellir engu að síður dóma þess efnis að ráðning sjálfstæðismanns á vinstri manni sé spilling. Ef rökin eru ekki pólitísk þá eru þau af því að sá sem ráðinn var er starfsmaður ráðuneytisins.

Af þessu er sagt frá á vefritinu eyjan.is. Þar voma yfirleitt hrægammarnir í athugasemdadálkunum. Ein alræmd í athugsemdum stekkur, Ásthildur Cesil Thordardottir, og segir eldsnöggt eftir að hafa lesið fyrirsögnina: „Endalaust bætist í spillingarlista menntamálaráðherrans.“ Eins og svo oft áður þekkir hún aðeins aðra hlið málsins en það dugar henni.

Mörður Árnason, varaþingmaður, alræmdur í athugasemdum kveður þá sína hálfkveðnu vísu: „Allt sem Illugi Gunnarsson kemur nálægt ...“ Og lesandanum er ætlað að botna enda auðsætt að Mörður er ekki að hæla ráðherranum fyrir ákvörðun annars ráðherra enda er þetta nógu gott til að vera satt. En Mörður er nú bara eins og hann er ... (þetta er hálfkveðin vísa).

Niðurstaðan er einföld eins og fram kom í upphafi. Spilling skal það heita jafnvel þó sannleikurinn sé allt annar.

Ég er að velta því fyrir mér hvað hefði nú verið sagt ef sá sem var ráðinn hefði verið Sjálfstæðismaður. Þá hefði nú heyrst hljóð úr rykugu horni. Má vera að það hefði engu skipt. Spilling skal það heita hvað sem þú segir og hvernig í fjandanum sem þú reynir að rökstyðja annað.