Varnarmúr í kringum verkefnalausan borgarstjóra

Stór hluti sjálfstæðismanna skilur ekki enn af hverju borgarbúar kusu Jón Gnarr. Í augum þessa hóps mun Jón Gnarr ætíð verða trúður sem átti ekkert erindi inn í íslensk stjórnmál. Þessum hópi finnst að borgarstjórinn í Reykjavík eigi að vera settlegur embættismaður sem þylur tölur fyrir framan sjónvarpsvélar. Jón Gnarr var aldrei þannig borgarstjóri. Hann var mannlegur og hlýr, skapandi og frumlegur. Þess vegna tengdu borgarbúar við hann. 

 

Þetta skrifar Kolbrún Bergþórsdóttir, blaðamaður Pistli í Morgunblaðinu í morgun. Hún er oft ansi glögg í pistlum sínum og ég hæli henni oft fyrir það á þessum vettvangi. Í þetta sinn er ég síst af öllu sammála henni.

 

Viðkunnanlegur 

Vandinn við þann mann sem nú situr í stóli borgarstjóra er að hann gegnir ekki skyldum embættisins. Hvort tveggja er að hann veit ekki hvað í þeim felst og svo hitt, hann hefur líkast til ekki þekkingu né getu til að sinna starfinu. Þetta er afskaplega slæmt, sérstaklega fyrir borgarbúa, sem sitja uppi með manninn og geta ekkert að því gert. Flestum finnst hann þó oft dálítið viðkunnanlegur og talar vel um vinsæl mál sem flestir eru samála. 

 

Fáar starfsskyldur 

 

Á þeim tæpu fjórum árum sem Jón Gnarr hefur verið borgarstjóri hefur það gerst að starfsskyldur hans hafa verið færðar frá honum meðal annars til skrifstofustjóra borgarstjóra, verkefni eins og fjármál og annað óþægilegt.

 

Aukinn kostnaður vegna borgarstjórans

 

Borgarstjóraefni Bjartrar framtíðar, Björn Blöndal, hefur verið gæslumaður Jóns Gnarrs frá upphafi. Hann hefur líka byggt upp fjölmennan varnarmúr í kringum Jón og afleiðingin er sú að kostnaðurinn hefur stóraukist á skrifstofu borgarstjóra.

 

Vandinn sem blasti við öllum í Besta flokknum var að Jón gat ekki verið málsvari borgarinnar, hvað þá að „þylja tölur fyrir framan sjónvarpsvélar“ eins og Kolbrún orðar það. Forsendurnar voru og eru ekki fyrir hendi. Þess í stað þróaðist málið þannig að Jón var gerður að einhvers konar táknmynd borgarinnar, mállausri mynd nema í örfáum atriðum. Þess utan lærir Jón hlutverk sitt og aðstoðarmaðurinn skrifar handritið. Gangrýni á borgarstjóra var tekið sem einelti eða dónaskapur. Jón Gnarr getur ekki tekið málefnalegri gagnrýni.

 

Fjölmiðlarnir eru bara sáttir

 

Fjölmiðlafólk hefur ekki beinan aðgang að borgarstjóra. Varnarmúrinn heldur þeim fjarri. Gerð er sú krafa að menn panti viðtal og ekki nóg með það heldur þurfa fjölmiðlamenn að senda erindið með spurningum sem ætlunin er að fá hann til að svara. Þetta er gert til að koma í veg fyrir óþægilegar uppákomur sem voru algengar í upphafi og borgarstjóri sagði einhverja bölvaða vitleysu sem kom honum og flokksnefnunni hans í vanda. Enginn annar stjórnmálamaður hefur komist upp með álíka. Jafnvel Davíð Oddsson sem forsætisráðherra var gagnrýndur fyrir að fara sjaldan í viðtöl en hann var aldrei vændur um að ritskoða spurningar fjölmiðlafólks.

 

Silkihanskarnir

 

Þetta er nú staðan í borginni í dag og jafnvel þó að einhverjir borgarbúar geti  „tengt sig við hann“, eins og Kolbrún orðar það, þá er málið miklu umfangsmeira. Farið er silkihönskum um Jón Gnarr og flokkinn hans. Málefnalegri gagnrýni er aldrei svarað og fjölmiðlamenn taka þátt í leikriti Besta flokksins.

 

Meirihlutinn 

 

Besti flokkurinn og Björt framtíð eru litlir hópar frambjóðenda, vina og vandamanna. Lýðræðislegur bakgrunnur þeirra er enginn. Stefnumál þeirra virðast breytileg frá einum tíma til annars og jafnvel snúast eftir því hvernig vindurinn blæs.

 

Bak við þessa flokka stendur Samfylkingin í Reykjavík eins og illa gerður hlutur og lætur hafa sig út í tóma vitleysu eins og rakið er í forystugrein Morgunblaðsins í dag. Formaður borgarstjórnarflokksins, Dagur B. Eggertsson, virðist oftast út á þekju. Hann er aldrei er hann spurður út í starfsemi Besta flokksins eða borgarstjórans. Þetta síðasta er þó frekar ávirðing á fjölmiðlafólk en Dag sjálfan. Staða Samfylkingarinnar virðist nú ekki merkileg ef marka má skoðanakannanir. Það hefur hins vegar engin áhrif á flokkinn enda er hann farinn að venjast hrakförum.

 

Vandi Reykjavíkur er fyrst og fremst sá að borgin er forustulaus, þar er engin sýn á framtíðina önnur en sú að afla einstaka uppistöndurum og skemmtikröftum þokkaleg laun fyrir létta innivinnu. 

 

 

Athugasemdir

[Jón Þórhallsson, 9.1.2014 kl. 11:16]

Þetta er ágætis skilgreining hjá þér.

[Jón Þórhallsson, 9.1.2014 kl. 14:06]

KJARNI MÁLSINS:

"Vandi Reykjavíkur er fyrst og fremst sá að borgin er forustulaus, þar er engin sýn á framtíðina önnur en sú að afla einstaka uppistöndurum og skemmtikröftum þokkaleg laun fyrir létta innivinnu".