Bremsar ekki með ísöxinni

Líklegast er maðurinn sem frá segir í fréttinni óvanur. Hann rennur niður eftir gilinu á bakinu en virðist ekki reyna að koma sér á magann og bregða undir sig ísexinni, bremsa Vanir fjallamenn gera þetta nær ósjálfrátt enda skiptir hver sekúnda gríðarlegu máli.

Í fréttinni segir að maðurinn hafi reynt að verja höfuð og háls sem auðvitað er gott og blessað svo langt sem það nær en bendir engu að síður til þess að maðurinn sé óvanur.

Aftur á móti sést illa hvernig aðstæður eru og því eflaust óþarfi að gera aumingjans manninum neitt upp. Aðalatriði er þó að koma sér á magann, þrýsta mjórri enda ísaxarinnar ofan í ísinn eða snjóinn og reyna þannig að hægja ferðina eða stoppa sig. Þetta lærir enginn nema að æfa sig reglulega við raunaðstæður.

Rann í fjallaklifri og tók það upp

Athugasemdir

[Ívar Pálsson, 12.3.2013 kl. 08:55]

Rétt, Sigurður,en líklega var hann ekki tilbúinn með ísöxina rétta í hendi. Það sem ég vildi benda á var ruglandi textinn í fréttinni: „óhappi...í Wales að missa fæturna“. Síðan segir að hann hafi ökklabrotnað! Líklega átti þetta að vera „að missa fótanna“, þ.e. að hrasa. Enda fyndi hann varla fyrir ökklabrotinu ef fæturna vantaði á manninn.

[S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n, 12.3.2013 kl. 09:09]

Þetta fór algjörlega framhjá mér. Horfði með skelfingu á hreyfimyndina og sá að maðurinn rann á bakinu algjörlega stjórnlaust. Vanur maður hefði farið öðru vísi að. en svona er þetta líka með íslenskukunnáttu margra blaðamanna. Stórkostlegt að ökklabrotna eftir að hafa misst fætur ... Eins gott að hann hafi ekki misst andlitið.

[Ívar Pálsson, 13.3.2013 kl. 00:25]

Nú er búið að „leiðrétta“: „í Wales að missa fótana þegar...“ Áfram missti maðurinn því fótana (fæturna), ekki fótanna, þ.e. hrasaði.