Aðför ríkisstjórnarinnar að Skagfirðingum

Hún er afskaplega áhugaverð taflan sem fylgir með frétt Morgunblaðsins í morgun um aðför stjórnvalda að Skagfirðingum. Þó ég telji að opinber störf skipti ekki almennt sköpum fyrir búsetu á landsbyggðinni þá er ekki hægt að líta framhjá því að sum störf gera það.

Þetta eru störf við sjúkrahús og heilsugæslu, skóla og löggæslu. Þau eru þess eðlis að þróun byggðar er vonlítil nema fólk eigi kost á þeirri þjónustu sem veitt er á þessum sviðum og þau haldist í hendur við íbúafjölda.

Árið 2008 voru stöðugildi í sjúkrahúsi og heilsugæslu, Fjölbrautarskóla NV, Háskólanum á Hólum og lögreglunni samtals 239. Á síðasta ári hafði þeim fækkað um 23,2% og voru orðin 183,6. Fyrir lítil samfélög munar um minna.

Munum líka hversu mikilvæg þessi störf eru í eðli sínu og að þau eru þokkalega launum. Hvort tveggja skiptir máli í öllum samfélögum. Áhrifin teygja sig út um allt.

Hver skyldi nú ástæðan vera fyrir þessu öllu saman? Jú, ríkisstjórnin heldur því fram að ríkissjóður sé svo fjárvana að draga þurfi úr fjárveitingum til ofangreindra verkefna. Vissulega er það rétt en þá verður einnig að líta til þess að skattar hafa mikið hækkað í tíð ríkisstjórnarinnar sem þó lofaði að standa vörð um byggðamál. Því miður er ekki hægt að festa hönd á neitt í þeim efnum frekar en öðrum.

Þá læðist sú hugsun læðist að manni að tilgangurinn með fækkun opinberra starfa í heilbrigðismálum stafi af því að réttlæta eigi byggingu stórsjúkrahúss í Reykjavík. Landsbyggðin á að blæða fyrir þá framkvæmd.

Aðför stjórnvalda að Skagfirðingum

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 21.1.2013 kl. 20:44]

Aðalvíglína byggðar landsins liggur um Leifsstöð. Þjóð okkar er ekki nógu stór til að eiga nema eitt "stórsjúkrahús" sem er nauðsynlegt í nútíma þjóðfélagi sem vill vera samkeppnishæft við önnur lönd.

Ef slíkt hryggjarstykki í heilsugæslu er ekki til, flytur fólk bara til annarra landa. 

Ég hef hins vegar rökstutt að leiðin sem ákveða á að fara varðandi "stórsjúkrahúsið" hafi verið röng.

En "stórsjúkrahúsið" hefur líka verið fjársvelt þannig að teflt hefur verið á tæpt vað. Þar hefur niðurskurðurinn ekki verið síðri en í heilsugæslunni annars staðar.  

[S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n, 21.1.2013 kl. 21:28]

Ég hef átt nokkuð fróðleg samtöl við fólk í heilbrigðisgeiranum sem heldur því annars vegar fram að stórsjúkrahúsið sé of stórt, raunar alltof stórt. Og einnig að réttlætingin fyrir því, rökstuðningurinn, byggist á því að skera af landsbyggðinni. Mér til skammar verð ég að viðurkenna að ég hef fengið talsverð gögn frá ábyrgum aðilum um málið sem ég hef veigrað mér við að sökkva mér ofan í. Má vera að við getum ekki átt nema eitt stórsjúkrahús, eins og þú segir Ómar, en þá kemur þessi spurning um stærðina og samanburðinn við önnur lönd.

Svo hef ég miklar áhyggjur af því sem er meginefni pistilsins og það er hvernig getur landsbyggðin lifað af ef ekki er sómasamleg heilsugæsla „sem víðast“ og sjúkrahús í innan hvers fjórðungs. Hvað eiga til dæmis Húnvetningar að gera? Sækja þessa þjónustu til Reykjavíkur? Það virðist vera skoðun stjórnvalda.