Hlýtt, gott og notadrjúgt við kjötkatla Hörpu

Venjan er sú að þeir opinberir starfsmenn sem taka að sér aukastörf, t.d. þau að sitja í stjórnum og nefndum, missa einskis í fastalaunum en fá þess í stað drjúgan skilding fyrir aukastörfin í Hörpu og tengdum félögum. Þannig hafa silkihúfur Reykjavíkurborgar verið gert kleyft að maka krókinn vegna starfsemi sem að stórum hluta er fjármögnuð af almannafé, skattfé almennings. Föst laun plús aukastörf gera enn hærri laun.

Enginn má vera á móti menningu og enginn þorir að vera á móti menningu. Þess vegna sameinast allir í því að þagga niður misnotkun á almannafé. Byggð hefur verið monthöll sem engan veginn hefur staðið undir sér né mun nokkurn tímann geta það. Þær silkihúfur sem þar hafa vélað um reksturinn hafa auk þess misreiknað stöðu mála og krefjast þess nú að fasteignagjöldum verði breytt eða þá að reksturinn fái til viðbóta sem styrk því sem munar á áður útreiknuðum fasteignagjöldum í rekstaráætlunum og þeim fasteignagjöldum sem lögð hafa verið á.

Enginn gerir kröfu til þess að silkihúfurnar lækki í launum í staðinn. Enginn gerir nokkrar athugasemdir við þverrandi eigið fé Hörpu enda hafa þessar húfur aldrei lagt fé úr eigin sjóðum í starfsemina og munu aldrei gera. Slakari rekstur tónleikahússins hefur því eingöngu áhrif á ríkissjóð og borgarsjóð, ekki á Pétur J. Eiríksson, Þórunni Sigurðardóttur eða félaga þeirra í silkihúfufélaginu.

Það er enginn vandi að sitja í stjórnum félaga sem ríki og Reykjavíkurborg eiga. Því fylgir aðeins óljós ábyrgð en ómældir peningar sem enginn hefur yfirumsjón með nema silkihúfurnar.

Eflaust eru þau Pétur, Þórunn og allir hinir skarpgáfaðir og kunnáttufólk í menningu, markaðsmálum og peningum. Það breytir því þó ekki að þau hafa klúðrað málum í Hörpu, gert villu í rekstraráætlunum og rakað til sín peningum.

Er ekki komin tími til að nýtt fólk fái að komast að kjötkötlunum og reyna sig við rekstararáætlanir í þessari monthöll sem allir elska? 

Segir Hörpu kosta 17,5 milljarða