Töff hjá Kristjáni Júlíussyni

Töff hjá Kristjáni að fara á sjó í þinghlé. Hann er maður sem vílar ekki fyrir sér að taka til hendinni þar sem það á við. Slíkt ættu fleiri þingmenn að gera og þeir eru til. Hins vegar eru líka til þingmenn sem hafa hrakist af sjó og í land, sóst eftir huggulegu innidjobbi í anda Njóla-Gnarrs og stefna að því að innlima þjóðina í ESB.

Makríllinn sækir inn í íslenska lögsögu vegna þess að þar fær hann mikið æti. Hví skyldum við ekki veiða þann fisk sem hér finnst, étur frá öðrum tegundum og safnar forða. Eigum við að eftirláta Norðmönnum eða ESB þjóðum veiðarnar upp á þessi skipti? 

„Við eigum þessi kvikindi“

Athugasemdir

[Óskar, 17.7.2012 kl. 21:49]

ef þorskurinn tæki semsagt upp á því að synda í Norska lögsögu 3 mánuði á ári til að éta, mundi það réttlæta takmarkalausar veiðar þeirra Norsku úr stofninum?    Íslendingum virðist ekki gefið að sjá báðar hliðar á málum, frekjan er takmarkalaus enda hefur það komið okkur í koll síðustu misseri.

[S i g u r ð u r S i g u r ð a r s o n, 17.7.2012 kl. 21:57]

Við höfum borið gæfu til þess að semja um aðra veiði úr öðrum stofnum, svo sem síld og loðnu, við Norðmenn, Færeyinga, Dani og jafnvel ESB. Af hverju ekki um makríl? Snúum röksemdafærslu þinni við. Hvað með ef loðnan færi nú úr íslenskri lögsögu í írska eða skoska? Dettur einhverjum í hug að Bretar og Írar myndu ekki krefjast hlutdeildar.

Og veistu hver er munurinn á stöðu Íslands og t.d. ESB þegar samningaviðræður ganga ekki? Jú, það er aflsmunurinn. ESB krefst nú ofbeldis gegn veiðum Íslendinga á makríl. Eigum við ætíð að bakka vegna þess hversu landið er lítið og þjóðin fámenn?