Ríkisstjórnin ætlar að brjóta stjórnarskránna

Þau fiskveiðistjórnarfrumvörp sem Alþingi hefur nú til meðferðar eru stórskaðleg. Þau munu valda tjóni hjá fyrirtækjum, raska byggð, leiða til launalækkana hjá starfsfólki, draga úr þjóðhagslegri arðsemi og eru hörð atlaga að fjármálakerfinu. Á þetta hefur verið bent af fræðimönnum, endurskoðendum, fjármálafyrirtækjum, útvegsmönnum, sjómönnum, fiskverkendum og sveitarstjórnarmönnum og fjölmörgum alþingismönnum. Það er hryggilegt hve formælendur þessara frumvarpa taka þessum alvarlegu ábendingum af mikilli léttúð og kæruleysi.

Ofangrein tilvitnun er úr grein Einars Kristins Guðfinnssonar, alþingismanns, í Morgunblaðinu í morgun. Í henni rekur hann nokkur atriði sem benda tvímælalaust til þess að fiskveiðifrumvörpin brjóti á rétti samkvæmt stjórnarskránni. Þessi atriði eru:

 

• Þar sem skattlagningarvaldið verður samkvæmt stjórnarskrá ekki framselt til framkvæmdavaldsins verða allar forsendur álagningarinnar að vera skýrar. Þær skortir í frumvörpum ríkisstjórnarinnar.
• Frumvarpið um veiðiskattinn felur í sér framsal skattlagningarvalds, frá Alþingi til framkvæmdavaldsins. 
• Hér er verið að vísa til þess að sérstakri nefnd sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra er falið mjög mikið vald til útfærslu á skattheimtunni. 
• Stjórnarskráin leggur blátt bann við afturvirkri skattlagningu. Rökstutt hefur verið að regla veiðiskattsfrumvarpsins sé afturvirk.
• Bent hefur verið á að frumvörpin, verði þau lögfest, muni fela í sér mjög mikla rýrnun á verðmæti fyrirtækja í sjávarútvegi, um 100 til 145 milljörðum króna, um 38% frá núverandi virði.
• Slík skattlagning hlýtur að vera langt umfram það skattlagningarvald sem stjórnarskráin færir Alþingi.
• Af lestri umsagna verður það ráðið að frumvörpin tvö kunni að stangast a.m.k. á við fjórar greinar stjórnarskrárinnar, þ.e. 40. gr., 72. gr., 75. gr. og 77. gr.

Þegar upp er staðið er hér vegið gríðarlega að einum að undirstöðuatvinnuvegum þjóðarinnar undir yfirskini umhverfisverndar og orðinu „auðlindagjald“ misbeitt. Hér er fyrst og fremst um að ræða skattlagningu ríkisstjórnar sem skortir úrræði, hefur ekki getu til að reka ríkissjóð á hefðbundinn hátt heldur grípur til þess að villa um og ofskatta fyrirtæki. 

 

Svona gera menn ekki. Það er pólitískt glapræði að eyðileggja skattstofn vegna stundarskorts á eyðslufé, rétt eins og góður bóndi slátrar ekki sauðfé sínu til þess eins að afla ullar.

 

Af grein Einars Kristins má sjá hversu tæpt þessi ríkisstjórn stendur og þeir flokkar sem styðja hana, Vinstri grænir, Samfylkingin og Hreyfingin. Þeir taka þessu öllu af léttúð og kæruleysi enda þeirrar skoðunar að fyrirtækin í landinu eigi að vera rekin af ríkinu.