Segir eitt í blaðagrein en framkvæmir þveröfugt

Það var ríkisstjórn Geirs H. Haarde, sem tók ákvörðun um að láta alþjóðlega lánardrottna íslenzku bankanna sitja uppi með tapið af eigin lánveitingum til bankanna hér. Þar með varð Ísland að eins konar fyrirmynd annarra þjóða um það hvernig taka ætti á hruni bankakerfa. Þá voru það ekki ríkjandi viðhorf. Nú eru þau alls staðar ráðandi. 

Fjölmargir taka til máls í fjölmiðlum en fáir eru skýrir og skynsamir auk þess að vera svo vel máli farni og ritfærir að eftir er tekið. Einn slíkra er Styrmir Gunnarsson, fyrrum ritstjóri, Morgunblaðsins og dálkahöfundur þar. Tilvitnunin hér fyrir ofan er úr grein hans í blaðinu í morgun sem nefnist „Pólitísk samstaða um róttækar breytingar á bankalöggjöf?“

Í greininni rekur Styrmir fjölmargt sem leiðtogar sex vinstriflokka á Norðurlöndunum segja í sameiginlegri grein sinni í Fréttablaðinu síðasta fimmtudag. Afar brýnt er að taka fram að einn höfundanna er Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG.

Styrmir er sammála flestu því sem fram kemur í greininni og bætir við:

Allt sem leiðtogar þessara sex vinstriflokka segja í þessari grein, sem gera má ráð fyrir að hafi birtzt í einhverjum blöðum á öllum Norðurlöndum, er rétt og í samræmi við þau sjónarmið sem uppi hafa verið í flestum Evrópuríkjum og að hluta til í Bandaríkjunum hjá flestum stjórnmálaflokkum, þar á meðal Íhaldsflokknum í Bretlandi að því undanskildu að bæði Bretar og Bandaríkjamenn eru andvígir skatti á fjármagnstilfærslur, sem hins vegar bæði Angela Merkel og Nicholas Sarkozy, leiðtogar tveggja hægriflokka í Evrópu, mæla með. 

Grein leiðtoga hinna norrænu vinstriflokka sýnir að það er víðtæk samstaða þvert yfir hið pólitíska svið um þær grundvallarbreytingar sem þarf að gera til þess að koma böndum á fjármálamarkaðinn á Vesturlöndum og raunar um heim allan. 

En svo kemur kjarni málsins og hann vekur einfaldlega undrun lesandans.

Sú ríkisstjórn, sem tók við völdum á Íslandi 1. febrúar 2009, og Steingrímur J. Sigfússon hefur verið mestur valdamaður í, hefur hins vegar ekki litið á það sem forgangsverkefni sitt að setja nýja löggjöf um starfsemi bankanna hér, þótt hrun þeirra hafi verið kjarninn í hruninu mikla haustið 2008. Sú ríkisstjórn hefur hvorki séð ástæðu til að setja löggjöf um aðskilnað viðskiptabankastarfsemi og fjárfestingarbankastarfsemi eins og leiðtogar vinstriflokkanna á Norðurlöndum leggja til, né hefur sú ríkisstjórn gert nokkrar ráðstafanir til að koma böndum á bankakerfið, sem enn er alltof stórt og alltof dýrt fyrir þetta litla samfélag.

Ekki fer þó hjá því að flestir þekki til verka Steingríms og VG. Flokknum hefur tekist að koma sér undan því sjálfsagða verki að efna kosningaloforð sín. Því er ekki nema eðlilegt að Styrmir spyrji:

En þar að auki hefur sú ríkisstjórn, sem Steingrímur J. Sigfússon ræður mestu í, selt tvo íslenzka banka af þremur til þeirra erlendu spákaupmanna, sem réttilega eru gagnrýndir í grein leiðtoganna sex, sem hér hefur verið gerð að umtalsefni.

Hvernig er hægt að segja eitt á vettvangi flokkasamstarfs á Norðurlöndum en gera það þveröfuga heima fyrir? 

Líklega er fátt um svör rétt eins og varðandi aðlögunarviðræðurnar við ESB.