Rökleysur Péturs J. Eiríkssonar um ESB

Meðan Evrópa brennur eru þeir til sem eiga sér enga ósk innilegri en að fá að komast inn í evrópsku hlýjuna. Einn þeirra er Pétur J. Eiríksson, fyrrverandi framkvæmdastjóri hjá Icelandair.

Svo taktlaus er hann að vitna í upphafi greinar sinnar í Morgunblaðinu í dag í grein eftir Tómas Inga Olrich, fyrrverandi sendiherrra og ráðherra sem sagði í grein síðasta laugardag að „margvísleg og veigamikil rök fyrir því að Ísland eigi að gerast fullgildur aðili að Evrópusambandinu“. 

Sá sami Tómas Ingi segir hins vegar í grein í Morgunblaðinu í dag:

Innan Evrópusambandsins ríkir stéttaskipting. Þar eru þjóðir settar á bás. Þegar Þjóðverjar hafa hátt, skjálfa hinir. Þegar Pólverjar hafa hátt, segir forseti Frakklands þeim að hafa lágt. Þegar Frakkar kjósa rangt, hrynja stjórnarskrárdrög ESB. Þegar Írar kjósa rangt, eru þeir látnir kjósa aftur. 

Rök Péturs eru hin undarlegustu og varla boðleg. Hann heldur til dæmis því fram að íslenskur landbúnaður sé í „kerfi stöðnunar sem lamar hann“ og vill losa hann úr því:

Þeir sjá betra skjól fyrir hann í styrkjakerfi ESB, sem miðar að því að viðhalda byggðum í sveitum, en í framleiðslustyrkjum í anda Sovétríkjanna sem engu hafa skilað nema niðurníðslu í sveitum, einokun og tómum hillum í verslunum. Hvað vilja einangrunarsinnar gera?

Um þetta álit Péturs er fátt að segja. Manni verður einfaldlega orðfall. Er eitthvað skjól í styrkjakerfi ESB. Hvaðan hefur þessi maður upplýsingar sínar? Hversu merkilegur má málstaður Péturs vera að hann telji sig mega fara með rangt mál honum til dýrðar.

Hvar er svo niðurníðsla í sveitum? Hvergi þar sem ég hef komið, og hef þó farið víða um landið í sumar.

Hvar eru tómar hillur i verslunum? Fyrir alla muni, dæmin vantar. Þær einu tómu sem ég hef séð eru þær sem verið er að þrífa.

Pétur heldur því fram að matarverð þurfi ekki að vera hærra á Íslandi en annars staðar og það kann að vera rétt en kostnaður við innflutning er þó umtalsverður og ætti Icelandair-maðurinn Pétur J. Eiríksson að vita það. Flugfélagið hefur aldrei boðið ókeypis flutning og mun aldrei gera það frekar en aðrir flutningsaðilar.

Eiginlega er ekki hægt að elta ólar við rökleysuna í málflutningi Péturs. Hver í ósköpunum leggur til dæmis trúnað á eftirfarandi orð hans:

Þeir sem segja að vilji til að auka aga í ríkisfjármálum evruríkjanna feli í sér aukna miðstýringu sambandsins eru annaðhvort illa lesnir eða vilja ekki vita betur. 

Atburðir í Suður Evrópur eru ekki beinlínis rök fyrir málflutningi Péturs. Né heldur það að kanslari Þýskalands og forseti Frakklands tóku í gær ákvörðun um einfalda miðstýringu ESB í efnahagsmálum sem einfaldlega þýðir að aðildarþjóðir afsala sér þessum grunnþætti í sjálfstæði sínu. Fyrir þá sem ekki vita þýðir samvinna einfaldlega miðstýring á tungumáli Evrópusambandsins. Og í Morgunblaðinu í morgun var einmitt þessi frétt:

Angela Merkel kanslari Þýskalands og Nicholas Sarkozy forseti Frakklands hvöttu til nánari samvinnu evruríkjanna í efnahags- og ríkisfjármálum á blaðamannfundi sem haldinn var að loknum fundi þeirra í dag. Merkel hvatti til að mynduð yrði e.k. efnahagsstjórn evrusvæðisins. 

 „Við stefnum að nánari efnahagslegum samruna evrusvæðisins,“ sagði Nicolas Sarkozy, forseti Frakklands.  

Möndulveldin Þýskaland og Frakkland hafa komið sér saman um stefnu, aðrar þjóðir hafa um það að velja að samþykkja hana eða samþykkja hana ekki. Verði það síðara uppi á tengingnum stendur þeim til boða að endurskoða ákvörðun sína þangað til þær eru orðnar sammála Þjóðverjum og Frökkum.

 

Viðbót:

Mér hefur verið bent á að Pétur J. Eiríksson hafi farið rangt með tilvitnun í nefnda grein Tómasar Inga Olrich. Pétur segir í sinni grein:

Eins og vinur minn, Tómas Ingi Olrich, bendir á í ágætri grein hér í Morgunblaðinu sl. laugardag eru margvísleg og veigamikil rök fyrir því að Ísland eigi að gerast fullgildur aðili að Evrópusambandinu. Hann nefnir þar og hefur eftir aðildarsinnum mikilvægi þess að skipa okkur í sveit með öðrum Evrópuþjóðum, hafa tækifæri til að móta framtíð Evrópu og eiga í nánu sambandi við þær þjóðir sem búa við mest og best lýðræði, mannréttindi, velferð, öryggi og hagsæld.

Tómas Ingi segir hins vegar í grein sinni og getur hver sem er séð að síst af öllu er hann að mæra aðild að Evrópusambandinu:

“Aðild snýst fyrst og fremst um hvort við viljum skipa okkur í sveit með öðrum Evrópuþjóðum og leggja okkar af mörkum til að skapa okkur öllum hagsæld og farsæld ... með aðild að ESB fáum við stórkostlegt tækifæri til að taka þátt í að móta framtíð Evrópu og um leið heimsins alls,” segir lögfræðingur og stuðningsmaður “Já Ísland”. 

Það er stórt nafn Hákot. Undirritaður er ekki trúaður á að án aðildar að ESB missi þjóðin af stórkostlegu tækifæri til að móta framtíð Evrópu og heimsins alls. Ef Íslendingar eiga að hafa jákvæð áhrif á aðrar þjóðir, verður það einungis gert með því að þeir taki til heima hjá sér, áður en þeir fara að laga til hjá öðrum. Þeir eiga nokkuð langt í land með þá tiltekt. 

Það er ekki heiðarlegt af Pétri að láta sem svo að Tómas Ingi styði aðild að ESB, að er að minnsta kosti ekki vinargreiði ...