Myndir frá Gígjökli: hrikalega breytingar

Gríðarlegar breytingar hafa orðið við Gígjökul eins og flestir vita. Skárst hefur verið að fylgjast með hamförunum í gegnum

 vefmyndavélar Mílu og Vodafone en báðar eru staðsettar á Þórólfsfelli sem er gegnt Gígjökli, aðeins í fjögurra kílómetra fjarlægð frá jökulrótum. 

Best er þó að fara að Gígjökli og skoða aðstæður með eigin augum. Frá gígnum í toppi Eyjafjallajökuls og að veginum við lónið eru 6 km í loftlínu. Til samanburðar má geta þess að frá eldstöðvunum og suður að Þorvaldseyri eru 9 km. Kallast það bitamunur ekki fjár. Af þessu má draga þá ályktun að vart sé meiri hætta norðan megin jökuls en sunnan.

Breytingarnar undir Gígjökli eru stórkostlegar. Þegar komið er að jökulgörðunum kannast maður við sig og hugsar sem svo: Þetta er bara alveg eins og Lónið við Gígjökul en samt er það ekki alveg eins. Hvað vantar? Jú, sjálft lónið, stóran hluta af jökulgörðunum og hluta af Gígjökli. Margt annað hefur komið í staðinn.

Segja má með vissu að ramminn sé hinn sami en innihaldið er eins ólíkt og hugsast getur. Meðfylgjandi myndir segja það sem segja þarf. Þær eru allar samsettar úr tveimur myndum og þó vinnan sé ekki mjög góð er myndefnið tiltölulega skýrt.

Neðarlega sprettur fram vatn undan leirnum. Það er kemur líklega frá bráðnandi ísmulningi sem án efa er í bland með möl, leir, ösku og stórgrýti. 

Þar sem áður var vegur og vað yfir Lónið er núna stórt, opið svæði. Mikið af jökulgarðinum hefur sópast burtu og yfir er möl, leir og drulla. Allt er farið, vegurinn upp að lóninu vestan megin og að austan er hann horfinn allt upp í litla skarðið þar sem honum hallar niður af jökulgarðinum.

Neðsta myndin er tekin út í miðju lónstæðinu og horft niður, þ.e. norður. Þarna er eiginlega hættulegasti staðurinn. Óvíst er hvað er undir sléttu yfirborði jökulleirsins. Þar getur verið jökulhver, þ.e. stór ísjaki sem er að bráðna og yfir honum er hreinlega kviksyndi. Merki um slíkt er á nokkrum stöðum

Öruggusta leiðin er á eða meðfram jökulgörðunum. Enginn ætti að hætta sér út í leirinn nema þar sem sjá má greinilega slóð. Fótspor sem liggja í burtu geta verið varhugaverð - hvað varð um manninn sem átti þau? Tryggara er að fylgja fjölfarnari slóðum.

Allt er þetta stórmerkilegt og undurfurðulegt. Mig rak þó í rogastans eftir að heim var komið er ég að skoða myndirnar mínar. Og þarna, á skrýtnasta stað við jökulinn sem hægt er að hugsa sér, sést andlit. Engu líkar en það sé hoggið út í bergið. Dauðasvipur trölls sem forðum hafi verið steypt í viðjar bergsins. Eða er það í þann veginn að brjótast út úr berginu og ætlar að trylla land og lýð. Ef til vill er þarna hinn eini og sanni Steingrímur ...

Myndirnar af tröllinu ætla ég að birta síðar í dag eða á morgun. Nokkuð spennandi ... ekki satt? 

Óvenju margar eldingar