Persónukjör er fráleitt gallalaust

Eflaust má sjá kosti í því að „leyfa kjósendum að ráða“ eins og það er orðað. Hins vegar er þörf á því að fjalla gaumgæfilega um svona mál áður en hlaupið er til breytinga á kosningalöggjöfinni. Bráðnauðsynlegt er að gaumgæfa allar hliðar málsins. Það hefur hins vegar ekki verið gert.

Persónukjör er flott orð, þrungið merkingu og tilfinningum. Margir ráða sér ekki. Tala um lýðræði, lýðræðishalla og svo framvegis, hreinlega elska þessi orð og frasa en botna ekkert í vandamálunum við framkvæmdina.

Vandamálið við persónukjör eins og rætt er um í fréttinni er að lagðar eru auknar skyldur á kjósendur. Fjölmargir vilja ekki raða á lista, aðrir geta ekki raðað, jafvel þó þeir vilji. Ótaldir eru þeir sem taka ákvörðun í kjörklefanum. Á að gera þeim erfitt fyrir? Þarf fólk að hafa nöfn á takteiknum, jafnvel lista.

Munum að vandinn við svona persónukjör býður hreinlega upp á nokkuð sem má kalla „lýðræðisónæði“, einfaldlega þá staðreynd að kjósandinn þarf að vera nokkuð vel að sér til að geta kosið, jafnvel þvert gegn vilja sínum. gætum að því að til er fólk sem hefur ekki áhuga á stjórnmálum eða samfélagsmálum en gæti þó hugsað sér að kjósa.

Væri ég í framboði þá er tilgangurinn sá að ná árangri, komast á þing eða í sveitarstjórn. Aðrir vilja hvorugt, en gætu alveg hugsað sér að vera baksveitinni, til taks ef á þarf að halda. Á kjósandinn þessu tilviki að þurf að leggja á minnið persónulegar óskir fjölda fólks?

Minnkar eða eykur svona persónukjör hættuna á auðum og ógildum? dregur svona persónukjör úr áhuga fólks að kjósa?

Málið er bara ekki eins flott og borðliggjandi eins og ætla mætti.

Persónukjör í kosningunum?

Vandinn er ljós en hvað dvelur Gylfa?

Væri Gylfi Magnússon enn starfandi í Háskólanum hefði hann mætt á borgarafundinn í Háskólabíói og kvartað yfir því að stjórnvöld væru ekkert að gera.

Út af fyrir sig er auðvelt að fullyrða slíkt. Gylfir er ekkert að gera. Hins vegar er ekki hægt að einfalda málin á þennan hátt, hvorki er varðar þessa ríkisstjórn eða þá fyrri.

Gylfi er án efa hinn vænsti maður en hann lætur samt bíða eftir sér, hafði raunar ásakað síðustu ríkisstjórn um einlæti ef ekki ákvarðanafælni. Vandinn með Jöklabrefin eru ljós. Lausnirnar eru löngu komnar fram. Hvað dvelur þá orminn langa?

Vill semja um krónubréfin