Svik Katrínar og Vinstri grænna

Hún er svört, samviska Katrínar Jakobsdóttur, VG sem og annarra forustumanna flokksins. Á henni hvílir svo ótalmargar ávirðingar eftir fjögurra ára stjórnarsetu. Hefur fólk gleymt því hvað gerðist á ríkisstjórnarárum VG og Samfylkingarinnar?

Rifjum upp nokkur atriði og pælum svo í því hvort VG sé treystandi í ríkisstjórn.

1. Icesave I
2. Icesave II
3. Icesave III
4. Móti þjóðaratkvæðagreiðslu um aðild að ESB árið 2009
5. Samþykkti aðildarumsókn að ESB árið 2009
6. Kostnaður vegna ESB umsóknarinnar er talin hafa verið 3 milljarðar króna
7. Árnapálslögin (nr. 151/2010) til varnar fjármagnseigendum og gegn skuldurum
8. Lagðist ekki gegn loftárásum NATO á Líbýu
9. Samþykkti leyfi til olíuvinnslu á Drekasvæðinu
10. Veitti stóriðju á Bakka við Húsavík undanþágu frá skattalögum
11. Veitti ríkisábyrgð á Vaðlaheiðagöngum
12. Hefndardómsmál í Landsdómi gegn Geir H. Haarde, fyrrum forsætisráðherra
13. Hleypti Alþjóðagjaldeyrissjóðnum inn á gafl í stjórnarráði Íslands
14. Skattahækkanir á almenning í kjölfar hrunsins
15. Gerði ekkert vegna skuldastöðu heimilanna í kjölfar hrunsins
16. Ófrægingarherferðin gegn Ríkisendurskoðun vegna kaupa á bókhaldskerfi fyrir ríkið
17. Íslandsbanki gefinn kröfuhöfum
18. Arionbanki gefinn kröfuhöfum
19. Norðmaður ráðinn í embætti Seðlabankastjóra
20. Sparisjóður Keflavíkur, fall hans og endurreisn kostaði almenning 25 milljarða krónur.

Katrín Jakobsdóttir var þingmaður og ráðherra í vinstri stjórninni frá 2009 til 2013 og því ber hún persónulega ábyrgð á ofangreindu. Er henni treystandi í dag? Sé svo, í hverju var endurreisn hennar fólgin? Eða skipta þessi tuttugu atriði engu máli?

Herskáa liðið 

Vissulega virðists ásýnd Vinstri grænna miklu betri með Katrínu í forsvari. Í skugganum, fjarri sviðsljósinu vomir enn flokkseigendafélagið, fólk eins og Steingrímur, Björn Valur Gíslason, Lilja Rafney Magnúsdóttir, Svandís Svavarsdóttir og fleiri herskáir sósíalistar.

Vinstri grænir þóttust hafa vit á að breyta um formann, sá gamli höfðaði ekki lengur til kjósenda en hann er í bakherberginu og stjórnar þar því sem hann vill.

Nú er breytt um skoðun

Þeir sem áður klúðruðu málum þykjast nú ekkert slæmt hafa gert. Nú vilja þeir þjóðaratkvæðagreiðslur um ESB en neituðu þjóðinni um að greiða atkvæði um aðild að ESB.

Skyndilega eru Vinstri grænir orðnir á móti olíuvinnslu á Drekasvæðinu, sem þeir veittu leyfi til þegar þeir voru í ríkisstjórn.

Í ríkisstjórn veittu Vinstri grænir stóriðjunni á Bakka við Húsavík undanþágu frá skattalögum. Nú segjast þeir að vera bæði á móti stóriðjunni og skattaundanþágunni.

Flokkur skattahækkana

Í ríkisstjórn með Samfylkingunni voru skattahækkanir hentug tæki til tekjuöflunar, engu skipti hvernig þær komu við einstaklinga, fjölskyldur eða fyrirtæki. Og það viðhorf hefur ekkert breyst.

Hvers vegna þurfti ríkisstjórn Vinstri grænna og Samfylkingar skattahækkanir? Jú, peningurinn fór meðal annars í endurfjármögnun Sparisjóð Keflavíkur áður en hann fór í þrot. Og hefur nokkur gleymt endurfjármögnun Sjóvár.

VG er ekki treystandi

Nú virðist sem Vinstri grænir hafi náð flugi eftir rasskellinn sem þeir fengu eftir kosningarnar 2013. Munum samt að bak við hið töfrandi bros eru að minnsta kosti tuttugu hrollvekjandi mál. VG hefur svikið bæði stefnu sína og þjóð. Flokkurinn mun svíkja aftur af því að hann hefur hingað til komist upp með það.

Niðurstaðan er einfaldlega sú að Vinstri grænum er ekki treystandi. Hægt er raunar að taka enn dýpra í árinni.

Þefvís stelpa fýlar tjáningarfrelsið

Hér áður fyrr gerðist ýmislegt sem ekki þótti fréttnæmt. Nú er allt fréttnæmt þó svo að ekkert gerist.

Stúlkukrakka tekst að baka köku og skreyta hana. Einhver rekur augun í stykkið og tekur eftir að skreytingin er hamar og sigð, kennimerki gömlu Sovétríkjanna.

Annar fattar að krakkinn er sér til skemmtunar í stjórnmálafélaginu Vinstri hreyfingin grænt framboð og þá tengja menn.

Nei, nei, nei, hrópar stelpan, og í angist hennar hefur visir.is eftir henni:

Ég er á móti fjöldamorðum, ég er á móti þjóðarmorðum, sagði Una og bætti við: Ég fýla tjáningarfrelsi. Ef það væri ekki fyrir tjáningarfrelsi þá hefði ég aldrei bakað þessa köku.

Annarri konu sem þó er lítið eitt eldri og þroskaðri varð þá að orði: „Flestir baka nú kökur án tillits til tjáningarfrelsisins. Má vera að það séu mistök.“

Svo er það nú þetta með íslenskukunnáttu meintra blaðamanna. Tjáningarfrelsið virðist lykta úr því að stelpan „fýlar“ það.

Hin konan sagðist hlynnt því sama frelsi þegar hún væri ekki við bakstur, raunar fíla það í botn.

Hverjir eru annars á móti tjáningarfrelsi og hlyntir þjóðarmorðum? Að minnstak kosti ekki kökubakarar. Aðrir þurfa að gera hreint fyrir sínum dyrum.

 

 

Stjórnarmyndun Pírata er barnalegur þykjustuleikur

Sá sem ætlar að eyða strax vinningnum í laugadagslottóinu lendir án efa í vandræðum.

Á sama hátt er það í besta falli barnaskapur að ætla mynda ríkisstjórn fyrir kosningar. Vissa Pírata um stóra lottóvinninginn ber vott um hroka, þykjustuleik sem byggir á upphöfnu sjálfsáliti. 

Klækjastjórnmál

Í dv.is er haft eftir þingmanni Bjartrar framtíðar að það séu klækjastjórnmála að stilla stjórnmálamönnum upp við vegg með tilboði um stjórnarmyndunarviðræður fyrir kosningar.

Smári

Smári McCarthy, einn lukkuriddurum Pírata og frambjóðandi í Suðurkjördæmi snýr þessu öllu á hvolf þegar hann heldur því fram að það séu klækjastjórnmál að stilla kjósendum upp við vegg fyrirfram.

Svona eru nú rökin hjá Pírötum. Kosningafylgi flokka skiptir engu mál, hvað þá að flokkar komist á þing. 

Lýðræðið

Fæstir stjórnmálamenn eru svo öruggir með þingsæti að þeir ræða ekki slíkt. Þó ekki Píratar. Þeir eru svo öryggir um tíu til tuttugu þingsæti að þeir eru farnir að mynda ríkisstjórn með hinum vinstriflokkunum.

Auðvitað er þetta tóm vitleysa hjá Pírötum. Lýðræðið skiptir öllu máli. Fylgið segir til um styrk hvers stjórnmálaflokks.

Án lýðræðislegs tilstyrks eru ríkisstjórnarviðræður tóm fálm út í loftið rétt eins og mörg „elskubestuloforðin“ sem fyrirfinnast á stefnuskrám margra stjórnmálaflokka og eru einskis virði vegna þess að þau nást ekki fram.

Meint svik

Píratar kalla það svik þegar ekki tekst að uppfylla kosningaloforð og það má hugsanlega til sannsvegar færa. Á móti kemur sú staðreynd að lífið er margbreytilegt. Stjórnmál fjalla ekki um að gera allt fyrir alla vegna þess að fjármagn ríkisins er takmarkað.

Jafnvel ríkisstjórn sem stofnað er til fyrir kosningar verður hugsanlega ekki að neinu eftir þær vegna þess að lottóvinningurinn féll öðrum í skaut. Eru það ekki svik?

Verst

Verstu kosningaloforðin eru þau að flokkar munu nota löggjafavalið til að auka skatta á einstaklinga og fyrirtæki til að geta efnt loforðaflauminn.

Best

Bestu kosningaloforðin eru þau sem skapa umhverfi þar sem þrífst fjölbreytt og alþjóðlegt atvinnulíf, þar sem atvinnuvegirnir styðja hverjir aðra og stuðla að blómlegu þjóðlífi.

Stjórnmálamenn

Kjósendum er ekki stillt upp við vegg fyrir kosningar. Þvert á móti súna þá stjórnmálamenn bakinu í vegginn og þurfa að horfast í augu við kjósendur. Þetta er tímbil uppgjörs.

Leikur?

Stjórnmál eru ekki leikur, löggjafarþingið er ekki tilraunasstofa um hugmyndir. Þeir sem þar vilja sitja og starfa verða að tengja hugmyndir sínar við raunveruleikann.

Píratar virðast halda að neysluvörur verði til í verslunum landsins, einstaklingar og fyrirtæki landsins séu skattstofnar fyrir stjórmálamenn sem oflofa fyrir kosningar. Þannig viðhorf eru beinlínis stórhættuleg.

 

 

Reynt að rugla í kjósendum með nýjum frösum

Takið eftir orðalaginu. Nú eru ekki lengur til vinstri flokkar, bara stjórnarandstöðuflokkar. Veistu, ágæti lesandi, hvers vegna eða skammast vinstri flokkarnir sín fyrir að vera vinstri flokkar?

Jú, það er margt til í því. Síðasta ríkisstjórn Vinstri græna og Samfylkingarinnar fékk afar slæmt  orð á sig og galt fyrir það í næstu þingkosningum á eftir, árið 2013.

Nú krefjast greindir markaðsmenn sem vinna í kosningabaráttunni fyrir vinstri flokkanna, VG, Samfylkingu, Pírata og Bjarta framtíð, þess að önnur nöfn verði notuð:

„Plís, ekki nota „vinstri flokkar“. Atkvæðin hrynja af okkur.“

Taktíkin er hin sama þegar rætt er um Sjálfstæðisflokkinn og Framsóknarflokkinn:

„Köllum þá alltaf spillingaflokkana ... aldrei neitt annað.“ segja ráðgjafarnir.

Og viti menn, allt gjörbreytist. Virkir í athugasemdum fara hamförum með nýja orðalaginu og allt virðist ganga að óskum ... fyrir Vinstri græna og Pírata.

Og Píratar láta ekki sitt eftir liggja í orðalaginu. Naivistar eins og Jón Þór Ólafsson, pírati, sem var þingmaður um skeið, hefur nú tekið 1. veðrétt í öllum helstu orðum sem hann vill eigna sér, sjá bloggsíðuna hans:

• Gegnsæi
• Sjálfsákvörðunarréttur
• Friðhelgi einkalífs
• Upplýsingafrelsi
• Borgarararéttindi
• Tjáningarfrelsi
• Beint lýðræði

Vá ... Hver getur verið á móti öllu þessu? Enginn hvort sem orðin eru í ofangreindri röð, aftur á bak eða öðru vísi og fólk flykkist um Pírata.

Þegar ég býð mig fram í þingkosningum ætla ég að taka fullt veð í eftirfarandi frösum:

• Lýðræði framar öllu
• Allir sem einn á móti spillingu
• Berjumst gegn kvenhatri
• Gegn peningum með lýðræði
• Styðjum sjúklinga ekki biðlista
• Verndum gamla fólkið
• Með fötluðum gegn peningavaldinu

Svona gerum við sem erum barnslega einlægir í stjórnmálum. Og við trúum því að 1. veðréttur í fallegum orðum og frösum verði til þess að kjósendur elski okkur. 

En tilveran er ekki svona þó sumir halda að það sé hægt að plata kjósendur með því að endurtaka í sífellu „stjórnarandstöðuflokkar“ og þá telji kjósendur að ekki sé átt við vinstri flokkana.

Þegar tönglast er á „spillingarflokkar“ eiga kjósendur að vita að þá er verið að tala um Sjálfstæðisflokkinn og Framsóknarflokkinn.

Um leið og þulurinn í fréttum Ríkisútvarpsins segir frá því að allt sé í kalda koli í heilbrigðismálum eiga allir að trúa því að það sé „spillingarflokkunum“ að kenna og ekkert hafi verið gert í þessum málaflokki allt kjörtímabilið.

Og þegar Katrín Jakobsdóttir, formaður Vinstri grænna, kemur sæt og falleg fram, og segir blákalt upp í hljóðnemann og sjónvarpslinsuna að ríkisstjórnin hafi fellt niður auðlindagjaldið á útgerðirnar og auðskatt á ríkasta fólki, eiga kjósendur að trúa því. En töfrandi bros Katrínar breytir ekki þeirri staðreynd að sannleikurinn er allt annar.

Enginn trúir neinu slæmu upp á Katrínu hina brosmildu. Hins vegar trúa flestir því að Steingrímur J. Sigfússon, fyrrum formaður Vinstri grænna, sé ekki allur sem hann er séður enda hefur hann ekki „töfrandi“ bros. 

Vandinn Vinstri grænna liggur í því að þau tvö eru í sama flokki og ætlaði að láta almenning kokgleypa Icesave, troða landinu inn í Evrópusambandið og er þó ekki nema tvennt upp talið af syndalista þessara skötuhjúa.

Sko, fólk er ekki fífl þó einhver náungi hafi sagt það.

Hroki Birgittu og slóð spillingarinnar

Stjórnmálaflokkurinn Píratar er ekki frábrugðinn öðrum flokkum. Hann gerir sitt til að vekja athygli á sér jafnvel þó það þýði að hann sendi lýðræðinu fingurinn.

Píratar telja að kosningar séu formsatriði. Þeir halda að hagstæð úrslit í skoðanakönnunum gefi þeim leyfi til að virða kosningarnar að vettugi og byrja stjórnarmyndunarviðræður. Leiðarljósið er baráttan gegn spillingu. 

• Birgitta Jónsdóttir var ein af fjórum þingmönnum Borgarahreyfingarinnar. Með rógi hrökktu þrír þingmenn þann fjórða úr þingflokknum.
• Birgitta Jónsdóttir og félagar hennar breyttu nafni flokksins í Hreyfinguna.
• Birgitta Jónsdóttir og félagar hennar breyttu nafni Hreyfingarinnar í Pírata.
• Hún og félagar hennar gera eins og þeir spilltir framkvæmdamenn, stofnar nýtt fyrirtæki og með nýrri kennitölu. Í hennar tilviki stofnar hún nýjan flokk með nýrri kennitölu.

Birgitta Jónsdóttir er holdgerfingur spillingarinnar á þingi. Hún virðir lýðræðið að vettugi, rægir samstarfsmenn sína, stofnar nýja flokka eftir þörfum.

Ætla kjósendur að láta þetta yfir sig ganga?

Þegar Steingrímur og Össur gerðu samning um olíuvinnslu

Vita lesendur af hvaða tilefni þessi mynd var tekin?

Hún var tekin í janúar 2013 þegar Steingrímur J. Sigfússon, fjármála- og efnahagsmálaráðherra, og Össur Skarphéðinsson, utanríkisráherra, skáluðu með fulltrúum olíufélaga fyrir samningum um olíuvinnslu á Drekasvæðinu.

Síðan þessi mynd var tekin hafa Vinstri grænir og Samfylkingin lagt af stuðning sinn við olíuvinnslu á Drekasvæðinu.

Í gamla daga var sagt að fleiri hefðu leyfi til að breyta um skoðun en Framsóknarflokkurinn. Nú hafa Vinstri grænir og Samfylkingin bæst í hóp hentistefnuflokka og líkur benda til að þeir séu þar einir.

Vinstri grænir höfðu einu sinni þá stefnu að ganga ekki inn í Evrópusambandið. Þér féllu samstundis frá henni þegar þeim bauðst að vera ráðherrar í ríkisstjórn með Samfylkingunni. 

Nú eru kosningar til Alþingis eftir hálfan mánuð og með það í huga hafa báðir flokkar hætt við að styðja olíuvinnslu á Drekasvæðinu. Skrýtin tilviljun, en allir virta að þá má alveg treysta því að þeir standi við stefnu sína vilji svo ólíklega til að þeir verði saman í ríkisstjórn. Engin fordæmi eru fyrir því að þeir bregðist stefnu sinni.

Hið snjalla vefrit Andríki, Vefþjóðviljinn, vekur athygli á því að hópur sem nefnir sig „París1,5“ hefur gefið stjórnmálaflokkum einkunnir fyrir loforð um loftslagsmál. Flokkarnir sem hófu olíuvinnsluferlið á Drekasvæðinu fá hæstu einkunn í loftslagsmálum ásamt Bjartri framtíð, en tveir þingmenn þess flokks voru í Samfylkingunni á síðasta kjörtímabili.

Hins vegar fá ríkisstjórnarflokkarnir, Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn, sem samþykktu að undirrita Parísarsamkomulagið um loftslagsmál arfaslæma einkunn í þessum málaflokki.

Þeir voru kátir ráðherrarnir sem lyftu glösum í janúar 2013. Má vera að þeir hafi dottið í'ða á kostnað skattgreiðenda. Um það ganga engar sögur. Hitt er þó alveg pottþétt að þeir Steingrímur og Össur ætlað að endurtaka leikinn, vera saman aftur í ríkisstjórn. Þeir hafa sammælst um það opinberlega.

Við kjósendur vitum þá það eitt að stefnuskrá Vinstri grænna og Samfylkingarinnar eru einskis virði. Þeir vinir fara sínu fram hvað svo sem skrifað stendur á einhverju blaði.

Flokkurinn með bestu stefnu í heimi á leið af þingi

Við erum með bestu stefnu í heimi, ég hef enga trú á því.

Þetta segir Oddný Harðardóttir, formaður Samfylkingarinnar, í viðtali á visir.is og er hún að svara því hvort hörmulegt fylgi flokksins í skoðanakönnunum sé vegna stefnu hans.

Og þá svarar hún svo barnalega að flokkurinn sé með bestu stefnu í heimi ...

Látum vera að gagnrýna formanninn fyrir kjánalegt svar. Séu stefnumálin ekki ástæðan fyrir því að kjósendur hafa gerst fráhverfir flokknum þá varður að kenna einhverju öðru um. 

Gæti verið að kennimerkið, lógóið, sé svona ljótt að fólk kjósi ekki Samfylkinguna? Nei, varla.

Gæti verið að húsnæði flokksins sé svo fráhrindandi að kjósendur velji frekar aðra flokka? Nei, varla.

Hvað annað gæti skaðað flokkinn fyrst það eru ekki stefnumálin, lógóið, húsnæði, húsgögnin eða annað álíka?

Maður þorir varla að nefna það en hér berast böndin að þingmönnunum. Má vera að starf þeirra á nýloknu þingi hafi ekki fallið kjósendum vel í gerð.

Ef til vill er fólki líka enn í fersku minni axarsköft flokksins á síðasta kjörtímabili þegar hann reyndi að troða Íslandi í ESB á fölskum forsendum, vildi láta skattgreiðendur greiða Icesave skuldirnar, breyta stjórnarskránni og fleira og fleira.

Jú, líklega er þetta sennilegasta skýringin.

Og í þokkabót mun Oddný G. Harðardóttir, formaður flokksins, ekki ná kjöri sé eitthvað að marka síðustu skoðanakannanir. Ekki eru það nú góð meðmæli, hvorki með henni né hinum þingmönnunum.

Mörgum kann að finnast stórbrotið að vera með bestu stefnu í heimi og klúðra henni vegna þess að þingmennirnir eru ekki starfi sínu vaxnir.

Hægra megin á myndinni er núverandi formaður Samfylkingarinnar, Oddný G. Harðardóttir, og fyrrum formaður, Jóhanna Sigurðardóttir.

Þegar Jóhanna hætti sem formaður hafði fylgið aldrei frá upphafi verið lægra. Við formennskunni tók Árni Páll Árnason (hann sést ekki á myndinni) og honum tókst að koma flokknum í 10% fylgi. Oddný hefur tekist að koma fylginu í 7% (þrátt fyrir bestu stefnu í heimi) en enn er hálfur mánuður til kosninga og aldrei að vita hvort hún komi því undir fimm prósentin.

Uppboð á kvóta hefur margar alvarlegar afleiðingar

Stöðvum óréttlætið í sjávarútvegi. Stóraukum fé til heilbrigðismála með því að bjóða út kvótann.

Þetta segir Samfylkingin er litlu en „ossalega dætu“ vídeói sem á að sannfæra fólk um tvennt, ágæti Samfylkingarinnar og uppboðsleiðarinnar.

Látum þessa fullyrðingu standa, svona fyrir rökræðuna, og veltum afleiðingunum fyrir okkur. 

Vandamál fjölmargra byggða í landinu er að kvótinn, allur eða hluti hans, getur verið seldur í burtu, ýmist einn og sér eða hann fylgir burtseldu kvótaskipi. Þetta gerðis til dæmis á Skagaströnd, Ísafirði og víðar.

Flytjist kvótinn úr litlu byggðarlagi verður afleiðingin gríðarlegt tekjutap, atvinnuleysi, brottflutningur fólks, tekjutap fyrir sveitarfélag og þjónustufyrirtæki?

1. Hvernig tryggir uppboðsleiðin að fiskveiðikvóti í heilu byggðarlagi hverfi ekki?

Svarið er einfalt, uppboðsleiðin gerir það ekki. Uppboðsleiðin er einfaldlega árás á byggðirna sem byggja á sjávarútvegi og vinnslu sjávarafla. Hún er tilraunastarfsemi sem stefnir afkomu allra í hættu.

Þetta er svona eins og að ríkið ræni mann og berji í spað, útvegar svso greyið manninum ókeypis heilbrigðisþjónustu svo hann nú grói sára sinna, gefur honum loks pening og þá getur aftur farið út á götu og látið berja sig í spað. 

2. Markaðs- og sölumál sjávarfanga?

Hvernig er hægt að sinna markaðs- og sölumálum ef rekstur fyrirtækja er ekki stöðugur og framleiðslan skipulögð langt fram í tímann? Verði ítrekaðar truflanir á framleiðslu og umsamdar vöruafhendingar skila sér ekki er ljóst að áhugi kaupenda dvínar sem og þeirra kaupendur. Ábyrgðin er því mikil séu gerðar tilraunir með kvótakerfið.

Sala á íslensku sjávarafurðum er ekki í höndum á einum aðila, heldur fjölmargra, jafnvel þúsunda. Ekki aðeins er verið að selja óunnin fisk. Fjöldi fyrirtækja framleiðir unnar fiskafurðir og hjá þeim starfar fjöldi fólks. Það er því mikið í húfi að verð og afhending vöru sé samkvæmt því sem umsamið er.

Fjárhagsleg staða fyrirtækja byggir á því, atvinna fjölda fólks sem og annarra fyrirtækja sem mynda stuðningsgreinar sjávarútvegs og vinnslu fiskafurða.

Tilraunastarfsemi á borð við uppboðsleið á fiskikvótum veldur þessu fólki og fyrirtækjum stórkostlegri hættu. 

3. Verð á erlendum mörkuðum

Hvað gerist ef verðfall verður á erlendum mörkuðum? Varla styrkir það fjárhagslega stöðu fyrirtækja í sjávarútvegi, fyrirtækja í fiskvinnslu og framleiðslu eða starfsfólks í þessum greinum.

Verð geta breyst af ýmsum ástæðum. Neytendur velja á markaði um neysluvörur. Áróður um hvalveiðar Íslendinga geti lækkað verð. Einnig geta nýjar vörutegundir lækkað í verði og við því verða fiskútflytjendur að bregðast með því að lækka sín verð. Sögusagnir sjávarmengun getur haft alvarlegar afleiðingar sem og ef olíuskip strandi eða sekkur við landið.

Hugsanleg inngang í ESB mun hafa þær afleiðingar að Brussel tekur yfir stjórn fiskveiða í landhelginni. Þetta er óumsemjanleg krafa og er í lögum ESB, Lissabonsáttmálanum. Afleiðingin verður einfaldlega sú að erlend fiskiskip fá að veiða í íslenskri landhelgi. 

Lækkað verð á á erlendum mörkum hefur það áhrif á getu útgerða til að kaupa kvóta á uppboði. Þá er viðbúið að tekjur af auðlindinni hreinlega lækki, rétt eins og vel getur gerst í ofangreindum dæmum.

4. Niðurstaðan

Uppboðsleiðin er áhugaverð en þegar nánar er skoðað eru gallarnir margir. Hægt er að koma í veg fyrir gallanna með því að ríkisvaldið noti stóran hluta af tekjunum af uppboðsleiðinni til að bæta einstaklingum, fyrirtækjum og sveitarfélögum tjón sem hún veldur.

Þá erum við aftur komin að dæmisögunni um manninn sem ríkið rænir, lemur, læknar, gefur honum peninga og setur hann alheilbrigðan út á götu til þess eins að ríkið ræni hann og lemji aftur og aftur og aftur.

Þá er betra heima setið en af stað farið. Betra að láta þessa uppboðsleið eiga sig og reyna að finna aðrar aðferðir til að leiðrétta hið meinta óréttlæti í sjávarútveginum. Skynsamlegast er auðvitað að kjósa ekki Samfylkinguna. Hún hefur enga stefnu aðra en þá að stunda tilraunastarfsemi með fjöregg þjóðarinnar.

Björt framtíð skrökvar um aðlögunarviðræður við ESB

Íslendingar landi eins góðum samningi og völ er á við Evrópusambandið og að þjóðin taki afstöðu til aðildar á grunni fullkláraðs samnings í þjóðaratkvæðagreiðslu, að undangenginni upplýstri og vandaðri umræðu.

Þetta segir í stefnuskrá stjórnmálaflokks sem kallar sig Björt framtíð. Sé annað í stefnuskrá flokksins eftir þessu á hann ekkert erindi inn þingi. 

Staðreyndin er einfaldlega sú að Evrópusambandið býður ekki upp á samning um aðild. Það var gert fyrir löngu síðan en síðan hefur reglunum verið breytt.

ESB býður upp aðeins upp á aðild, engan samning, aðeins aðild.

Til þess að það fá aðild þarf umsóknarþjóðin að vera ákveðin í því að ganga í sambandið. Sé svo, er tekið til við að aðlaga reglur og lög umsóknarþjóðarinnar að stjórnarskrá ESB, Lissabonsáttmálanum. Þess vegna heita þetta aðlögunarviðræður. Ekki samningaviðræður.

Ekki er gert ráð fyrir öðru en að þjóðin gangi inn í ESB þegar lög og reglur umsóknarþjóðarinnar hafa verið aðlagaðar.

Þetta gerðist þegar Ísland sótti um aðild. Hins vegar skrökvaði ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna um umsóknina. Hún skrökvaði að íslensku þjóðinni og ESB. Munum að tveir núverandi þingmenn Bjartrar framtíðar voru í Samfylkingunni á síðasta kjörtímabili.

Þjóðinni var sagt að hægt væri að „landa samningi“ sem væri mjög hagstæður. Það var og er rangt.

ESB var sagt að Ísland ætlaði í sambandið. Það var rangt. Ríkisstjórnin ætlaði að „landa samningi“ en það er ekki hægt vegna þess að viðræðurnar eru aðlögunarviðræður ekki samningaviðræður. Má vera að ríkisstjórnin hafi vitað þetta.

Í ljósi þessa á Björt framtíð ekkert erindi inn á Alþingi. Skynsamlegast er að kjósendur velji einhverja aðra flokka í staðinn. Flokka sem hafa gert eitthvað gagn á þingi.

Unnur Brá og jafnréttisumræðan

Með því að hlusta á Ríkisútvarpið og stjórnarandstæðinga í þinginu fær maður það ósjálfrátt á tilfinninguna að vinstri menn eigi jafnréttisumræðuna eins og hún leggur sig. Á sama hátt hefur verið reynt að hamra á því að Sjálfstæðisflokkurinn sé einfaldlega á móti öllu sem telst til umhverfismála og náttúruverndar svo dæmi séu tekin.

Ekkert er fjarri því og þar af leiðandi gleðst maður þegar sú ágæta þingkona, Unnur Brá Konráðsdóttir, stendur einfaldlega í ræðustól og gefur nýfæddu barni sínu brjóst um leið og hún flytur ræðu.

Skák og mát. Þetta er stórkostleg yfirlýsing. Enginn á jafnréttisumræðuna, hún er okkar allra. Við karlar eigum móður, margir systur og dætur. Ekki nokkur maður telur að konur eigi skilið lakari kjör eða lakara líf en karlar. Punktur.

Ég stend upp fyrir Unni Brá.

Með barnið á brjósti í ræðustól

Aldrei hætta á gáleysisakstri í ám í Þórsmörk

Fjöldi fólks veit ekki hvar Þórsmörk er en hefur þó margoft komið þangað. Fjöllmargir rugla og bulla og halda að Þórsmörk sé allt landið þarna í krinkanum milli Eyjafjallajökuls og Mýrdalsjökuls.

Í þokkabót kallar Vegagerðin veginn inn eftir Þórsmerkurveg. Samt liggur þó ekki í Þórsmörk heldur í Bása á Goðalandi.

Til að komast í Þórsmörk þarf að aka yfir Krossá, hún er ekki brúuð og því enginn vegur þangað heldur vegleysa. Vegurinn ætti að kallast eitthvað allt annað, til dæmis Básavegur.

Meðfylgjandi er kort sem ég kastaði upp í flýti. Á því sjást landsvæði sem undir engum kringumstæðum má kalla Þórsmörk. Það er einfaldlega rangt og brýtur gegn öllum hefðum, munnlegum og skriflegum heimildum um örnefni. Ein helsta heimildin er bókin Þórsmörk eftir Þórð Tómasson í Skógum og að auki árbækur sem Útivist hefur gefið út og kort sem félagið hefur unnið í samvinnu við Ferðafélag Íslands og fleiri aðila.

Efst á kortinu er landsvæði í brúnleitum lit. Það er Þórsmörk. Sunnan við það (munum að norður er alltaf upp á kortum) er Goðaland, litað með rauðu. Austan við það eru Hrunar, Múlatungur, Guðrúnartungur og Teigstungur. 

Vestan við Goðaland er Merkurtungur og þá Stakkholt og vestan frá skriðjöklinum er Steinsholt og hann heitir Steinsholtsjökull.

Með þessum örnefnum og mörgum fleiri er afar auðvelt að rata og ferðast, ekki fer á milli mála hvert ferðinni er heitið.

Einar Sveinbjörnssonm veðurfræðingur, fer ekki beinlínis með rangt má þar sem hann talar í fréttinni á mbl.is um hættu á gáleysisakstri í Þórsmörk. Hann á eflaust við að á veginn inn eftir falla margir ár og lækir. Auðvitað hefði blaðamaðurinn átt að leiðrétta Einar enda engin hætta í Þórsmörk.

Eini vegurinn sem er í Þórsmörk er frá Ranatá vestast á Merkurrana og inn að Húsadal. Enginn hætta er á gáleysisakstri í ám í Þórsmörk nema menn vilji telja Krossá til hennar og það er mér svo sem að meinalausu. Enginn mun hins vegar aka yfir lækinn sem fellur eftir Langadal vegna þess að þar er enginn vegur. Sem sagt lítil hætti á gáleysislegum akstri.

Ekki skal gert lítið úr vatnsföllum á leiðinni inn í Bása. Einu sinni voru taldar yfir fimmtíu ár og lækir á þeirri leið en það kann að hafa breyst. Af stórum ám hefur Akastaðaá verið oft til trafala, Jökulsáin sem kemur undan Gígjökli og ekki síður Steinsholtsá.

Margir vita að Krossá getur verið verulegur farartálmi í vætutíð eins og núna. Einnig er getur Hvanná verið til mikilla erfiðleika en hún er er vestan við Goðaland. Í henni er mikill straumur.

Dæmi eru um að Básalækurinn hafi bólgnað upp og flætt yfir veginn og gert margan bílstjórann óstyrkann. Strákagilslækur er oftast meinleysislegur en í svona tíð getur hann orðið að straumhörðu skaðræðisfljóti sem engu eirir og spillir landi og vegum.

Hætta var á gáleysisakstri í Þórsmörk

Atkvæðin sem engum gagnast

Svo virðist sem tólf flokkar bjóði fram til þings að þessu sinni, jafnvel þrettán. Helmingur þeirra á eflaust erindi á þingið en mun ekki ná inn.

Hér er fjallað stuttlega um sex flokka sem ekki virðast eiga nokkra möguleika á að koma manni á þing miðað við  skoðanakönnun sem Félagsvísindastofnun gerði fyrir Morgunblaðið og birt var 7. október 2016.

Atkvæði greidd þessum flokkum gagnast engum.

Björt framtíð: Hefur sama og ekkert gert þau þrjú ár sem flokkurinn hefur verið á þingi. Þekktastur fyrir að reyna að breyta klukkunni. Flokkurinn fékk 8,2% atkvæða í kosningunum 2013 og sex þingmenn. Mælist með 4,1% fylgi og engan mann kjörinn.

Húmanistaflokkurinn: Hann hefur lengi reynt sig í þingkosningum. Fékk 126 atkvæði í kosningunum 2013. Afar snautleg niðurstaða en forystumenn framboðsins mega eiga það að þeir eru með stefnu sem þeir trúa á og berjast fyrir henni.  Mælist ekki í skoðanakönnunum.

Dögun: Flokkurinn fékk 3,1% atkvæða í síðustu kosningum, 5.855 kusu hann. Kom ekki þingmanni að og samkvæmt skoðanakönnunum eru flokkurinn langt frá því að koma manni á þing. Mælist með 0,3% fylgi.

Alþýðufylkingin: Eini kommúnistaflokkurinn sem býður fram til þings. Hann fékk 118 atkvæði í síðustu kosningum, líklega bara vandamenn sem kusu hann. Flokkurinn er náskyldur Vinstri grænum en er þó trúr sínum grundvallarmálum meðan VG útvatnar sín til þess að ná fleiri atkvæðum. Mælist með 0,3% fylgi.

Flokkur fólksins: Bauð ekki fram 2013. Virðist ekki fá mikið fylgi þrátt fyrir skelegga frammistöðu formanns flokksins og sannfærandi stefnuskrá. Mælist með 3,2% fylgi sem er merkilega mikið.

Íslenska þjóðfylkingin: Bauð ekki fram 2013. Virðist samkvæmt skoðanakönnunum ekki ná neinu fylgi. Ástæðan er eflaust afstaða flokksins til flóttamanna sem fellur landsmönnum greinilega ekki vel í geð. Mælist með 2,2% fylgi.

Í lýðræðislegum kosningum mega allir taka þátt, bæði bjóða fram og kjósa. Í öllum vestrænum löndum býður ógrynni flokka sig fram í kosningum til þings og sveitarstjórana. Þetta ber vitni um áhuga fólks á stjórnmálum og tilraunum þeirra til að hafa áhrif sem er afar jákvætt.

Ofangreindir flokkar munu, ef allt fer eins og spáð er, ekki ná manni inn í næstu þingkosningum. 

Kjósendur verða því að gera það upp við sig hvort þeir ætli að kjósa þessa flokka eða aðra þá sem líklegri eru til árangurs.  

Svo má alveg rökstyðja þá fullyrðingu að betra sé að kjósa einhvern þessara flokka heldur en marga af þeim sex sem munu mjög líklega ná mönnum inn á þing.

Loks má velta fyrir sér fyrirsögn þessa pistils. Er hún rétt? Byggir ekki lýðræðið á þátttöku? Þar af leiðandi skiptir hvert greitt atkvæði máli, jafnvel þó það falli ekki sigurvegaranum í skaut.

 

Allt með kyrrum kjörum, fáir skjálftar nema í pólitík

Fjölmiðlar voru uppfullir af fréttum um jarðskjálfta í Kötlu í síðustu viku og væntanlegt eldgos. Þá var ýmislegt sagt sem ekki stóðst.

Draumspakt fólk fullyrti að nú færi að gjósa. En ekkert gerðist nema það eitt að í lok mánaðarins á að kjósa. Til þings. Líklega eru það hörmungar sem um er ræðandi.

Jarðskjálftar koma í hrinum og ekki eru allir skjálftar fyrirboðar eldgosa. Fjarri því. Stundum eru miklir skjálftar um allt land og svo verður hlé, rétt eins og nú stendur yfir.

Veðurstofa Íslands er með ágæta vefsíðu um jarðhræringar og aðra óáran sem kunna að valda landsmönnum erfiðleikur. Frá því klukkan 12 síðasta laugardag og fram til klukkan 12 á mánudegi hafa mælst 64 skjálftar á og við Ísland.

• Tveir skjálftar mælast tvö stig, og einn 2,1 stig. 
• Um 23 skjálftar eru milli eins og tveggja stiga.

Þetta þykir nú ekki merkilegt á eldfjalla- og jarðskjálftaeyjunni góðu.

Líklega er Katla farin í haustfrí sem og aðrir vættir sem valda ókyrrð á landinu. Nema auðvitað stjórnmálaflokkarnir. Þeir valda ókyrrð víða, þó ekki eins og hér áður fyrr.

Annars veldur það mér sífelldum vonbrigðum hversu áðurnefnda draumspaka fólkið og ófreska skuli aldrei láta vita af hörmungum fyrirfram. Alltaf eftir á. Svona eins og þegar Steingrímur J. Sigfússon, alþingismaður, sagðist hafa séð bankahrunið fyrir en honum láðist bara að segja frá því. Bömmer.

 

Grundvallaratriði að fara rétt með örnefni

Hún heitir Steinsholtsá, fljótið sem kemur úr Steinsholtsjökli áður gróf sig um dal þann sem nefndur er Steinsholtsdalur og er á því landsvæði sem nefnist Steinsholt.

Steinsholtsá ... tvöfalt eignarfall í þrísamsettu örnefni.

Af hverju getur mbl.is og aðrir fjölmiðlar ekki farið rétt með örnefni?

Annað hvort er það vegna fljótfærni eða of margir blaðamenn eru ekki betur að sér í landafræði. Hvorugt er góð afsökun.

Ekki heldur sú að Landsbjörg hafi sent út fréttatilkynningu með rangt rituðu örnefni. Stundum hefur maður það á tilfinningunni að þetta ágæta slysavarnarfélag hafi ekki á að skipa fólki sem getur skrifað villulausar fréttatilkynningar.

Já og svo er það þetta með Steinsholtsá. Hún var hér áður fyrr mikill farartálmi. Einhvern tímann var jarðýtu sigað á ánna og hún ruddi úr vegi einhverju þrepi fyrir neðan vaðið. Það hafði safnað vatni á vaðinu og þar fyrir ofan og gert mörgum jeppamanninum skráveifu. Nú er það helst í vætutíð að áin verður erfið yfirferðar. Kosturinn er þó sá að botninn er mjög góður og traustur fyrir akandi umferð.

Myndin er af Steinsholtsá, horft niður hana, í norðaustur (Tindfjöll til vinstri). Jóhannes heitir steinninn fyrir miðri mynd. Hann er nefndur eftir Ferðafélagsmanninum Jóhannesi Kolbeinssyni. Bjargið er tiltölulega nýkomið á þessar slóðir. Kom þangað 1967 er stærðar bjarg hrundi hátt í Steinsholti og niður á skriðjökulinn, ollir miklu flóði sem bar leir, sand og grjót af ýmsum stærðum niður á láglendið sem ruddist út í Markarfljót og sáust ummerki þess allt til sjálfar. Sjálfar náttúruhamfarirnar, hrunið, mældust á jarðskjálftamælum.

Enginn sem komið farið hefur í Steinsholt með góðri leiðsögn getur gleymt því að öll örnefni dregin af því eru með tvöföldu eignarfalli eins og fram kemur í upphafi pistilsins.

Straumur bar bíl 25 metra niður á

Greinilegt sigurmark í landsleiknum

Greinilegt er af meðfylgjandi skjáskoti úr fótboltaleik Íslands og Finnlands í gærkvöldi að boltinn fór yfir línuna og þar af leiðandi í markið.

Boltinn hafði verið á marklínunni en Alfreð Finnbogason sparkar honum inn og á myndinni er boltinn nærri því komin í andlit finnska markmannsins og Alfreð stígur á línuna á þeim stað þar sem boltinn hafði áður verið.

Boltinn er því að minnsta kosti tveimur „boltum“ fyrir innan.

Á möl fyrir framan bílskúrshlera í Hlíðunum í gamla daga hefði þetta verið talið mark og engin mótmæli tekin gild - sérstaklega ekki þeirra sem fengu markið á sig. Betur get ég varla rökstutt þetta álit mitt.

Þetta sést allt ágætlega í frétt á mbl.is.

Já, og svo er það annað. Markmaðurinn var með aðra hönd ofan á boltanum þegar Alfreð sparkaði honum (boltanum) inn. Telst það brot?

 

 

Var þetta löglegt mark? (myndskeið)

Steingrímur er virkasti framíkallari Alþingis

Ef einhver þyrfti að sækja námskeið í mannasiðum og reiðistjórnun væri það Steingrímur J. Sigfússon, hinn eldklári, mælski en öri leiðtogi Vinstri grænna. Dæmin um reiðiköst hans á Alþingi eru óteljandi og öll þess eðlis að virðing Alþingis hefur tekið dýfur í kjölfarið.

Steingrímur telst ábyggilega einn virkasti framíkallari landsins og er þó með einna lengstan starfsaldur allra þingmanna. Hann hefur þó lítið lært í mannasiðum á þingtíma sínum.

Yfirleitt er það þannig að flestir verða lítt varir við eigin bresti en þeim mun ákafari í að opinbera meinta galla í lunderni annarra. Þetta sést yfirleitt mjög vel í fari stjórnarandstöðunnar á þingi. Næst því koma orð sem svokallaðir „virkir í athugasemdum“ í nokkrum fjölmiðlum láta frá sér fara. Þannig er orðstír þingsins dreginn í svaðið.

Alþingi Íslendinga er engin fyrirmynd í almennum rökræðum. Þegar rökin bresta tíðkast þar að berja á ríkisstjórn og meirihluta með formælingum og leiðindum.

Þetta er í sannleika sagt ógeðsleg framkoma og lítt til þess fallin að hvetja gott og skynsamt fólk til að gefa kost á sér í þingmennsku. Frekar götustráka og -stelpur sem eru þekktari fyrir munnsöfnuð en skynsemi, þekkingu eða reynslu. Lítið bara á bara suma framboðslista.

„Þarft að fara á námskeið í mannasiðum“

Kosningapróf segir ekkert um pólitíska afstöðu

Svokölluð „kosningapróf“ eru í besta falli lélegur samkvæmisleikur. Það getur aldrei komið í staðinn fyrir rökhugsun hvers og eins. Þar að auki geta spurningarnar seint endurspeglað hið pólitíska svið og því til viðbótar eru svörin of einhæf.

Sá sem hefur skoðun á stjórnmælum getur aldrei tekið undir já eða nei svör. Þannig aðferðarfræði er alls ekki greindarleg. Útilokað er að pólitísk skoðun byggist á þessu:

1. Mjög ósammála
2. Frekar ósammála
3. Hvorki sammála né ósammála
4. Frekar sammála
5. Mjög Sammála
6. Vil ekki svara

Sá sem semur spurningarnar getur hæglega verið leiðandi í spurningum sínum, lagað þær þannig til að sá sem tekur „prófið“ fer ósjálfrátt eftir leiðandi svörum höfundarins. Þar að auki er ekkert gefið upp um einkunnagjöfina. Afar einfalt er að segja að svörin/fullyrðarnar sýni að sá sem prófið tekur sé á allt annarri skoðun en hann í raun og veru er.

Tökum sem dæmi fullyrðingu eins og þessa:

Íslensk menning á undir högg að sækja vegna alþjóðavæðingar.

Svarið getur hvorki verið já eða nei eða eitthvað þar á milli. Fullyrðingin krefst umræðu og yfirlegu og að því loknu hefur maður myndað sér skoðun. Hún er ekki ein af þeim sex möguleikum sem gefnir eru hér á undan.

Væri skynsamur maður spurður að því hvort menningin eigi undir högg að sækja vegna alþjóðavæðingar þá getur svar hans verið afar fjölbreytilegt og snerti aldrei þessi sex svör.

Dæmi: Vissulega á tungumálið undir högg að sækja. Hins vegar blandast íslensk menning að hluta til saman við menningu annarra þjóða rétt eins og alltaf hefur gerst en þó aldrei hraðar en núna. Það þýðir hins vegar ekki að menningin verði önnur, heldur ný bætist við. Er það slæmt? Já, ef ný menning útrýmir tungumálinu. Nei, ef tungumálið eflist og auðgast. Já, ef íslensk menning hefur aldrei komist í snertingu við utanaðkomandi menningu.

Þetta er hins vegar ekki allt enda mörgu sleppt, jafnt það sem gott er og einnig hitt. Þar af leiðandi er ein af fullyrðingunum sex ekki nægileg og svarið verður svarið seint flokkspólitískt.

Þessi lágkúra sem „kosningapróf“ sannarlega er hefur enga þýðingu. Þetta er eins og þegar við unglingarnir í gamla daga skiptumst í hópa eftir því hvort við „héldum með“ Bítlunum eða Rolling Stones. Eða þá hvort við vorum Valsarar eða KR-ingar. Í sannleika sagt vissu allir að bæði Bítlarnir og Rollingarnir sömdu góð lög, raunar frábær, þess á milli sem þau voru lakari ... eða okkur fannst þau léleg. Valur átti sína slöppu leiki og einnig KR en stundum urðu þessi félög Íslandsmeistarar í fótbolta, handbolta eða körfu.

Sama er með stjórnmálin. Afar auðvelt er að fletja þau út, gera stefnu og skoðanir að einhverjum dægurmálum sem breytast eftir því hvernig vindurinn blæs. Þannig eru „kosningapróf“.

Jú, auðvitað er ég hlyntur því að Ísland aðstoði aðrar þjóðir og taki á móti flóttamönnum. Vandamálið felst ekki í því að sumir vilji það ekki. Meiru máli skiptir að sumir sem vilja setjast hér að eru ekki á flótta meðan aðrir eru að berjast fyrir lífi sínu. Þeir hugsan í stjórnmálum verða líka að átta sig á því að fjármagn er takmarkað og ekki er hægt að gera allt fyrir alla jafnvel þó viljinn sé fyrir hendi.

Sá sem er svo skyni skroppinn að hann þurfi að taka „kosningapróf“ til að átta sig á pólitískri stöðu sinni her að biðja um að einhver ljúgi að sér. Hann er ruglaður í ríminu og lætur aðra ráðskast með sig án þess að skilja það. Svipað eins og að skoða ljósmyndir af fólki í þeim tilgangi að dæma um innræti þess ...

Í þessu ljósi öllu ættu menn að geta skilið ljóð Steins Steinars:

Að sigra heiminn er eins og að spila á spil
með spekingslegum svip og taka í nefið.

(Og allt með glöðu geði
er gjarna sett að veði).

Og þótt þú tapir,
það gerir ekkert til,
því það er nefnilega vitlaust gefið.

 

Taktu kosningaprófið

Vit og vitleysa um kirkjujarðir og afstöðu Pírata

Flutningsmenn tillögunnar [þingflokkur Pírata] telja ljóst að ríkið sé löngu búið að greiða fyrir þær kirkjujarðir sem það fékk afhentar með samkomulaginu um kirkjujarðir og launagreiðslur presta og starfsmanna þjóðkirkjunnar frá árinu 1997 en eins og réttilega hefur verið bent á liggur enginn ákveðinn listi fyrir yfir þær eignir. Ríkið hefur nú þegar greitt yfir 30 milljarða til þjóðkirkjunnar vegna samningsins, eða um það bil 1,5 milljarða á ári.

Þetta segir í þingsályktunartillögu Pírata um að ríkisstjórnin hefji undirbúning að uppsögn samkomulags frá 1997 við þjóðkirkjuna um kirkjujarðir og launagreiðslur presta. Fyrsti flutningsmaður er Birgitta Jónsdótir, alþingismaður.

Séra Geir Wage, prestur í Reykholti, teflir staðreyndum fram gegn þessari þingsályktunartillögu Pírata. Hann segir í snjallri grein í Morgunblaði dagsins (feitletrun er mín):

Þessi fullyrðing er villandi og beinlínis ósönn, því skýrslu kirkjueignanefndar fylgdi í tveimur bindum yfirlit yfir þessar eignir frá 1550 til útgáfuárs þeirra 1992 eftir Ólaf Ásgeirsson þjóðskjalavörð, sem nefndin rjeði til verksins. Þar eru ljósrit kaupbrjefa og annarra gjörninga er þær varða og nákvæm skrá yfir sögu eignarhalds þeirra þau 442 ár, sem skráningin tekur til. Hafi kirkjumálaráðuneytinu láðst að halda skrár yfir meðferð sína og annarra stofnana stjórnarráðsins á þeim eignum, sem það hafði í fjárhaldi og til ráðstafanar um 90 ára skeið, væri það tilefni til sjálfstæðrar rannsóknar, en varla gild ástæða til þess að svipta kirkjuna á Íslandi lögvörðum rjettindum.

Fullyrðingar sem Píratar byggja þingsályktunartillögu sína eru því að hluta til fallnar um sjálft sig enda má ljóst vera hvaða eignir standa undir samkomulagi ríkis og kirkju frá því 1997 um kirkjujarðir og launagreiðslur presta og starfsmanna þjóðkirkjunnar.

Geir segir svo í lok greinar sinnar og skýtur hann bæði á Pírata og fjármálaráðuneytið og virðist hafa talsvert til síns máls í báðum miðum:

Enginn vafi ljek því á því, hvaða verðmæti það voru, sem afhent voru með kirkjujarðasamkomulaginu í lögum 78/1997, eins og haft er eftir fjármálaráðuneytinu í greinargerðinni. Virðist sú fluga frá ráðuneytinu komin og er Pírötum á þingi því nokkur vorkunn, að vita ekki betur. Vekur þetta samhengi til umhugsunar um það vald sem embættismönnum er fengið með því að alþingismenn og alþýða öll hefur til skamms tíma treyst upplýsingum ráðuneyta og verið óvarin fyrir þeirri túlkun upplýsinga sem þaðan rennur í mörgu samhengi og, að því er virðist, rangfærslum þar sem einnig má bæta í með þögninni, eins og hjer vaknar grunur um.

Blettameðferðin og ginningarfíflin

Rétt í þessu var að birtast á Morgunblaðsvefnum aldeilis dæmalaust óviturlegt myndband þar sem ung blaðakona lætur „sérfræðing“ setja sér sogbolla með tilheyrandi tilþrifum. Sjón er sögu ríkari.

Ekki tekst blaðamanni betur til í umfjöllun sinni en að hún virðist gleypa við þessu gagnrýnislaust og láta hafa sig að ginningarfífli.

Græðarinn gapir þarna meðal annars um að sogbollarnir örvi blóðflæðið og dragi úr bólgum þegar hið gagnstæða í raun sést á myndunum :)

Það sem fæstir átta sig á í þessu sambandi er að græðararnir nudda rækilega um leið og sogbollaseremonían fer fram. Takið eftir roðanum sem kominn er áður en bollunum er beitt.

Nuddið gefur vitanlega vellíðan og getur örvað blóðrás í vöðvum. En að sogið hafi áhrif á vöðvana er ofsagt. Hið gagnstæða væri raunin ef sogið næði þangað niður, sem það ekki gerir.

Ofangreind tilvitnun er af Fésbókarfærslu Björns Geirs Leifssonar, læknis. Hann stendur svokallaða „Vitleysisvakt“ og tekur fyrir „lyf“, „lækningar“ og annað álíka sem er í raun ekkert annað en vitleysa og rugl en í versta falli skipulögð fjárplógsstarfsemi.

Björn Geir hefur ekkert álit á þessari „blettameðferð“. Fjöldi fólks lætur hafa sig að ginningarfíflum og því miður virðist sá ágæti leikmaður íslenska landsliðsins, Guðjón Valur Sigurðsson, vera einn þeirra. Um hann er lítið „frétt“ á mbl.is í dag. 

Niðurstaða Björns Geirs ein einföld. Þetta eru bara blekkingar og aðferðin vita gagnslaus. Sorglegt að svona hindurvitni skuli ná til fólks.

Guðjón Valur í „blettameðferðinni“

Ruddaskapur úr ræðustól Alþingis bætir ekkert

Sá sem uppnefnir aðra er rökþrota, kann ekki eðlileg samskipti. Svona talsmáti er í áttina að því ofbeldi sem byggist á leiðindum og einelti. Virðing Alþingis eða þingmanna vex ekki með þessu.

Allir hafa kynnst fólki sem ástundar leiðindi og ókurteisi. Maður þekkir þetta úr skólagöngu, á starfsferli eða bara á förnum vegi. Þetta er alltaf leiðindafólk, gerir lífið ömurlegt og truflar sálarlíf annarra.

Vel má vera að skipulagsleysi ríki nú á síðustu dögum yfirstandandi þings. Það bætir hins vegar ekki úr skák ef menn missa stjórn á sér og fara að uppnefna fólk úr ræðustól Alþingis. Það verður síst af öllu til þess að traust almennings á þinginu vaxi.

Hvað þarf að gerast til að fólk komi fram við hvert annað af ýtrustu kurteisi? Hvað er það sem kallar á ruddaskap? Eru einhverjir á þeirri skoðun að fyrir vikið að skipulag þingsins verði fyrir vikið miklu betra og skilvirkara?

Hverju telur Árni Páll Árnason að hann fái áorkað með því að kalla þingmenn stjórnarflokkanna „dólga“? Auðvitað hefur hann ekki hugsað þessa hugsun til henda. Lætur bara gremju eða reiði ná yfirhöndinni. Orð hans eru skráð og verða ekki tekin aftur. Síst af öllu eru þau honum til sóma jafnvel þó einhverjir samþingmenn hans hrópi upp yfir sig af hrifningu og kæti.

Líklega er það bara ég sem hef það á tilfinningunni að orðræðan stjórnarandstöðunnar líkist æ meir rökleysu og ruddaskap „virkra í athugasemdum“ á lélegum fjölmiðlum.

„Þingdólgar!“