Loksins, loksins - formenn VG og Samfylkingar viðurkenna mistök

Sjálfstæðisflokkurinn lagði fram tillögu á Alþingi í júní 2009 að ekki yrði sótt um aðild að Evrópusambandinu nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu. Ástæðan var einföld. Ríkistjórn sem kennd var við norræna velferð og skjaldborg ætlaði að sækja um aðild að Evrópusambandinu með einfaldri þingsályktunartillögu - að þjóðinni forspurðri.

Oddný G. Harðardóttir og aðrir félagar hennar í skjaldborgarríkisstjórninni hlógu sig máttlausa yfir tillögu Sjálfstæðisflokksins. Fannst hún yfirmáta heimskuleg enda ætluðu þessi sami meirihluta að láta fara fram þjóðaratkvæðagreiðslu þegar „samningurinn“ um inngönguna væri ljós. Tvær þjóðaratkvæðagreiðslur ... ekki nema það þó, stundi þáverandi ríkisstjórnarmeirihluti upp á milli hláturkviðanna. Samt vissu þau að enginn samningur væri í boði hjá ESB.

Ætla mætti að þeim væri ekki beinlínis hlátur í huga þessu fólki sem neitaði að spyrja þjóðina. Allt bendir hins vegar til að það telji þessi mistök sín harla léttvæg og skipti litlu. Katrín Jakobsdóttir, formaður Vinstri grænna, viðurkenndi flissandi í útvarpsviðtali að það hafi verið mistök að fara af stað með aðildarumsókn án þjóðaratkvæðagreiðslu.

Staðan er einfaldlega þannig á Íslandi í dag að við munum ekki fara aftur af stað án þess að spyrja þjóðina. Þannig er bara staðan núna. Þess vegna lofum við því að við munum fara þá leið.

Þetta segir núna formaður Samfylkingarinnar, Oddný G. Harðardóttir í viðtali við mbl.is.

Loksins tókst að toga þetta út úr báðum flokksformönnunum sem með hroka og yfirlæti höfnuðu á sínum tíma tillögu Sjálfstæðisflokksins um þjóðaratkvæðagreiðslu.

Afsakið, en er þessum þessum tveimur flokkum yfirleitt treystandi til að koma að stjórn landsins. Báðir guma af lýðræðisást sinni, gáfulegri stefnuskrá og vilja til að efna til þjóðaratkvæðagreiðslna í stærri málum.

Vinstri grænir samþykktu aðild að ESB þrátt fyrir að hafa hið gagnstæða í stefnuskrá sinni. Þeir seldu sig til að komast í ráðherrastóla.

Er eitthvað fyrirlitlegra en að svíkja stefnu sína og flokksmenn?

Ekki aftur af stað án þjóðaratkvæðis