Palldómar um ræðumenn á eldhúsdegi

Ég hlustaði á eldhúsdagsumræður á Alþingi sem útvarpað og sjónvarpað var í kvöld, 26. september. Hér eru nokkrir þankar um ræðumenn:

Oddný G. Harðardóttir, formaður Samfylkingarinnar: Einhver hefur talið henni trú um að hún gæti breytt um stíl og framsögn á einu kvöldi. Því miður er það ekki hægt. Hún kunni ekki ræðuna sína, rak í vörðurnar, málvillur voru áberandi og í lokin klykkti hún út með því að segja að heilbrigðismálin ættu að vera gjaldþroska. Gat ekki heyrt betur. Félagar hennar hljóta nú að sakna Árna Páls Árnasonar.

Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins: Trúverðugur að vanda en hefði mátt hafa lesið ræðuna yfir og lagfært nokkur atriði sem virkuðu ekki sannfærandi. Hafi einhver annar samið ræðuna þarf að finna nýjan ræðuritara.

Katrín Jakobsdóttir, formaður Vinstri hreyfingarinnar græns framboðs: Virtist vera út á þekju, talaði alltof lengi um loftslagsmál sem vissulega kann að vera lofsvert. Greinilegt að ræðumenn VG hafa haft mikil samráð á milli sín um meintar lygar og svik ríkisstjórnarinnar. Lygilegar ásakanir virka ekki sannfærandi, sérstaklega ekki þegar horft er til ávirðinga á síðustu ríkisstjórn sem voru hræðilegar. Katrín hefur fallegt bros en skelfing er maður hræddur um að ekki sé allt sem sýnist.

Lilja Alfreðsdóttir, utanríkisráðherra: Einhvern veginn finnst mér að meira spunnið í hana en birtist í viðtölum og ræðum hennar. Hún er hins vegar góður og sannfærandi ræðumaður, talar yfirleitt skýrt og sannfærandi en í kvöld var ekkert nýtt eða áhugavert við ræðuna.

Óttar Proppé, formaður Bjartrar framtíðar: Óttar afar slakur leikari. Leikþátturinn í ræðunni var lélegur og illa leikinn. Einhver annar hefði hugsanlega getað gert þessari ræðu betri skil. Líklega hefur Óttar ekki lært neitt annað á þeim þremur árum sem hann hefur setið á þingi en að líkja eftir talsmáta vinstri manna í stjórnarandstöðunni. Hann er samt ekkert sannfærandi þegar hann reynir að tvinna saman formælingar um ríkisstjórnina.

Birgitta Jónsdóttir, þingmaður stjórnmálaflokksins Píratar: Hún hafði margt fram að færa en vegna þess að hún er svo skrýtinn ræðumaður komst fátt af efni ræðunnar til skila. Hún gagnrýnir skotgrafir stjórnmála en finnst ekkert að því að brúka sína eigin skotgröf og hún er djúp. Eins og Óttar Proppé hefur Birgitta ekkert lært af veru sinni á Alþingi nema það sem vinstri sinnar á þinginu hafa kennt henni, tala illa um andstæðinganna. Líklega er það rétt sem Karl Garðarsson, þingmaður Framsóknarflokksins segir, að stefna hennar og Pírata er afar óljós og býður aðeins uppp á óvissuferð á næsta kjörtímabili. 

Sigríður Ingibjörg Ingadóttir, þingmaður Samfylkingarinnar: Hún hefur ábyggilega farið til sama almannatengslaráðgjafa og formaður flokksins en ekkert lært. Hún er slakur ræðumaður, skræk röddin er þreytandi og fyrir vikið týnist efni ræðunnar. Sigríður birtist eins og auglýsing sem troðið er inn í nokkuð athyglisverðan sjónvarpsþátt og þegar það gerist stendur maður ósjálfrátt upp og fer inn á salerni og pissar.

Ólöf Nordal, innanríkisráðherra: Ólöf er ekki eins klár og hún heldur. Ræðan var nokkuð góð, hefði getað verið betur skrifuð, en framsögnin var einhæf og frekar leiðinleg, rétt eins og hún trúir ekki því sem hún segir. Hún þarf að leita sér leiðsagnar í framsögn rétt eins og svo margir aðrir þingmenn. Hugsanlega gæti Guðlaugur Þ. Þórðarson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, hjálpað eitthvað til. Hann er með betri ræðumönnum á þingi.

Svandís Svavarsdóttir, þingmaður Vinstri grænna: Ég hlakka alltaf til að heyra í Svandísi, ekki vegna þess að ég sé sammála henni heldur miklu frekar dáist ég að því því hversu óforskömmuð hún er og virðingarleysi hennar fyrir sannleikanum er áberandi. Enginn annar þingmaður kemst með hælanna þar sem hún hefur ... kjaftinn (afsakið orðbragðið). Ávirðingar hennar á núverandi ríkisstjórn eru hrikalegar, svo miklar að maður gleymir eiginlega öllu því sem þjóðin þurfti að þola af hennar völdum og VG á síðasta kjörtímabili. Hún og félagar hennar voru flengdir í síðustu kosningum en samt lætur hún eins og ekkert hafi í skorist, sýnir enga iðrun eða eftirsjá. Stórbrotinn ræðumaður eins og faðir hennar.

Eygló Harðardóttir, félags- og húsnæðismálaráðherra: Hún er frekar óskemmtilegur ræðumaður, frekar einhæf og svo er eitthvað við hana sem er ekki trúverðugt. Hins vegar var ræða hennar að mörgu leyti góð og athyglisverð. 

Björt Ólafsdóttir, þingmaður Bjartrar framtíðar: Glæsileg kona og virkar röggsöm en frekar lélegur ræðumaður. Allt er svo ómögulegt hjá ríkisstjórninni, sama tuggan og hjá mörgum þingmönnum stjórnarandstöðunnar. Sumt í ræðu hennar var ágætt eins og kaflinn um mannúð og aðstoð við flóttamenn. Að öðru leyti var eins og ég væri að hlusta á Svandísi.

Ásta Guðrún Helgadóttir, þingmaður stjórnmálaflokksins Píratar: Vel skóluð í stjórnarandstöðunni, góð í formælingum og sterk í óvissuferðalýsingum stjórnmálaflokks Pírata á næsta kjörtímabili. Annað hvort er hún slakur ræðumaður eða hún var svo óskaplega taugaóstyrk að oft greindi maður ekki orðaskil. 

Árni Páll Árnason, þingmaður Samfylkingarinnar: Stundum finnst manni margt í Árna Pál spunnið og af og til mælir hann af skynsemi. Svo byrjar masið og hringferðin í kringum heita grautinn. Hins vegar er hann góður ræðumaður, margfalt betri en Oddný. Röddin er skýr en svo hofir maður á munnsvipinn og þá er eins og tungan í manninum sveiflist í hring og við þá sjón gleymist ræðan.

Haraldur Benediktsson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins: Ég hreinlega gleymdi mér þegar Haraldur talaði. Varð nefnilega hugsað til gróðureyðingar á hálendinu. Svo lagði ég við hlustir og þá var ræðan bara búin. „Sorrí“.

Bjarkey Ólsen Gunnarsdóttir, þingmaður VG: Velti því fyrir mér hvernig VG framleiðir þingmenn sína. Sé fyrir mér að þeir þurfi að læra útúrsnúninga, formælingar og hálfsannleika. Síðan eru þeir hnoðaðir og bakaðir við háan hita og eftir smá tíma verða til sósíalistar eins og Bjarkey sem kalla sig vinstri menn, græna eða eitthvað sem skyggir á raunverulegar skoðanir. Veit ekki hvort hún og Svandís séu á svipuðum aldri en þær gætu allt eins verið tvíburar, að minnsta kosti hvað varðar talsmátann.

Karl Garðarsson, þingmaður Framsóknarflokksins: Mér hefur alltaf þótt Karl vera málefnalegur. Hann flutti góða ræðu en talar eins og hann sé að lesa fréttir. Hann þarf að bæta framsögnina.

Páll Valur Björnsson, þingmaður Bjartrar framtíðar: Held að Páll sé einlægur og góður maður  (rétt eins og aðrir þingmenn), það skín af honum. Legg trúnað á það sem hann segir og væri ég þingmaður myndi ég hafa bundist bandalagi við hann þegar kemur að ákveðnum málum. Hann er ekki afburða ræðumaður, kallar og hrópar, en málefnin eru yfirleitt góð.

Helgi Hrafn Gunnarsson, þingmaður stjórnmálaflokksins Píratar: Skrýtinn og óhefðbundinn þingmaður. Segir margt gott en er ekki hrópandi slakur ræðumaður. Talar samt slitrótt og er um of hraðmælgur. Fyrir hann væri þjóðráð að liggja dálítið meira yfir ræðunum, endurskrifa oft. Gæti skrifað upp á sumt sem hann hefur sagt. Vandinn er sá að hann setið of lengi á stjórnmálanámskeiði stjórnarandstöðunnar og er því orðinn vinstri maður eins og þingmenn Vinstri grænna.

Lilja Rafney sigraði Bjarna Jónson Bjarnasonar erkióvin VG

Hún kom í heimsókn til mín flugan sem hafði setið á vegg í reykfylltu bakherbergi á aðalskrifstofu Vinstri grænna um helgina.

Nokkur tíðindi hafði hún að segja og eru þau helst að Lilja Rafney Magnúsdóttir fékk að sigra í prófkjöri VG í norðvesturkjördæmi. Helsti óvinur flokksins er Jón Bjarnason sem hlýddi ekki forystunni í síðustu ríkisstjórn og hann á son sem bauð sig nú fram, flokknum til mikillar skelfingar. Sem betur fer náði flokkurinn að berja hann niður í annað sæti prófkjörsins.

Í fyrri pistlum hefur verið fjallað um prófkjör Vinstri grænna í kjördæminu. Minnstu munaði að Bjarni Jónsson Bjarnasonar hefði sigur en ráðstjórninni í reykfyllta bakherberginu tókst með naumindum að hætta við prófkjörið á öðrum degi og bar fyrir sig að gallar hefðu verið í framkvæmd þess. Má það til sanns vegar færa því helstu vaktmenn ráðstjórnarinnar sváfu á verðinum og gættu þess ekki að sonur erkióvinarins, Jóns Bjarnasonar, væri í framboði. Við lá að þessi andskoti hefði fengið fyrsta sætið án samkeppni

Njósnir vaktmannanna bentu til þess að Skagfirðingar hefðu fylkt sér á bak við Bjarna og notað taktík Eyverja fyrir sunnan, berjast ákaft fyrir sínum manni. Var því ekki um annað að ræða en að fresta prófkjörinu svo forystan næði að safna nógu miklu liði til að berja á Bjarna.

Þetta þýddi allsherjar herútboð um allt kjördæmið og raunar víðar. Flykktust nú sannir og góðir sósíalist og kommúnistar til prófkjörstaða. Gamlir stalínistar, lenínistar og maóistar voru látnir ... kjósa, skipti engu hvort þeir væru með meðvitund eða ekki. Leitað var sérstaklega til femínista svo og þeirra karla og kvenna sem kenndir eru við móður sína en ekki föður. Yngra fólk þurfti að fresta verslunarferðum sínum til London og New York til að geta kosið. 

Nákvæmlega var fylgst með því hverjir kusu og nöfn þeirra send suður í greiningardeildina sem er innaf reykfyllta bakherberginu. Þar sátu ættfræðingar, mannfræðingar og stærðfræðingar og greindu kjósendur og giskuðu á hvað þeim myndu kjósa með 97,8% líkum.

Talið var þrisvar. Í fyrsta skiptið virtist Bjarni hafa sigrað með átta atkvæðum. „Teljið betur,“ skipaði goðinn að austan, og talningamenn snéru aftur inn í talningaherbergið sem er innan af greiningaherberginu sem er innan af reykfyllta bakherbergi forystunnar.

Og aftur var talið og þá kom í ljós að Lilja Rafney hafði sigrað með fjórum atkvæðum. „Ekki nóg,“ sagði goðinn að austan, og talningmennirnir töldu enn betur.

Þegar tuttugu og einu atkvæði munaði Lilju Rafney í hag fengu talningamennirnir að fara í gegnum reykfyllta bakherbergið og kynna niðurstöðurnar opinberlega.

En hvað eigum við að segja þegar fjölmiðlar spyrjast fyrir um fjöldann sem greiðir atkvæði í prófkjörinu, 859 manns á móti 139 árið 2013. Þetta gæti sumum þótt tortryggilegt.

„Ekkert vandamál,“ sagði goðinn að austan. „Við þegjum um þetta og bendum fjölmiðafólkinu okkar á að halda áfram að pönkast í Framsóknarmönnum, ekki gefa þeim nokkurn grið.“