Er Páll Magnússon sammála Sjálfstæðisflokknum að leggja niður RÚV?

Páll Magnússon, fjölmiðlamaður, var ekki í framboðsbuxunum þegar hann í lok árs 2012 hafði þessi orð um fyrrum formann Sjálfstæðisflokksins og ritstjóra Morgunblaðsins sem tjáði skoðun sína á Ríkisútvarpinu:

Það er ekki lengur hægt að svara því sem frussast út um samanbitna kjálkana á Davíð þegar hann fjallar um RÚV. Þetta er eins og það skrýtnasta í kveðskap Æra-Tobba – eitthvað illskiljanlegt og samhengislítið garg út í loftið. En Tobbi verður að njóta sannmælis. Flest það sem hann samdi er auðvitað miklu gáfulegra en heiftarþruglið í Reykjavíkurbréfum Davíðs.

Fyrrum útvarpsstjóri kann lítið að stilla sig þegar rætt er um Ríkisútvarpið sem hann stjórnaði í mörg ár. Hann kann sér ekki hóf í umræðunni, kann lítt málefnalega röksemdafærslu, heldur nær brjálast eins og ofangreind tilvitnun ber vitni um.

Hvað skyldi Davíð Oddsson hafa sagt sem truflaði geð Páls útvarpsstjóra svo hrikalega. „Frussið“ og „illskiljanlegt og samhengislítið garg út í loftið“ var einfaldlega þetta:

Því er skynsamlegt að gera þá breytingu að hafa valákvæði í skattafrumvarpi fólks, þar sem skattgreiðandi getur merkt við hvort hann vill að þeir tugir þúsunda, sem hafðir eru af honum sérmerktir á hverju ári, skuli ganga til „RÚV“ eða til að mynda til einhvers háskóla landsins, náttúruverndarsamtaka, Kvenfélagasambandsins, ÍSÍ, Hjálparstofnunar kirkjunnar eða Hörpunnar, svo dæmi séu nefnd. 

Ekki væri sem sagt gert ráð fyrir því að menn gætu sparað sér skattgreiðsluna, því það myndi sjálfsagt ýta undir fjöldaflótta frá „RÚV“, þrátt fyrir meintar vinsældir. 

En á hinn bóginn ættu skattgreiðendur val og myndu væntanlega, ef marka má yfirlýsingar forsvarsmanna „RÚV,“ í yfirgnæfandi mæli láta sitt fé renna til stofnunarinnar fremur en annað.

Nú ætlar Páll Magnússon í prófkjör hjá Sjálfstæðisflokknum í Suðurkjördæmi. Fyrrum kollegar hans á flestum fjölmiðlum draga ekki af sér að kynna framboðið og telja væntanlega að hann eigi erindi með litlu erfiði. Enginn spyr hann þó um stefnuskrá flokksins og sérstaklega hvort hann sé sammála eftirfarandi úr síðustu landsfundarályktun.

Rekstur ríkisins á fjölmiðlum mၠekki hamla frjálsri samkeppni og raska rekstrargrundvelli annarra fjölmiðla. Landsfundur leggur til að þörf samfélagsins fyrir ríkisfjölmiðil verði endurskilgreind og Ríkisútvarpið ohf. verði lagt niður í núverandi mynd. Auka þarf gegnsæi í eignarhaldi fjölmiðla.

Mikilvægt er að varðveita menningararf þann sem Ríkisútvarpið ohf. hefur umsjón með og gera efni í eigu stofnunarinnar aðgengilegt almenningi.

Ofangreint skrifa ég auðvitað Páli til lasts en hann á einnig sínar góður hliðar. Þann 5. apríl 2014 ritaði hann ágæta grein í Morgunblaðið. Í henni réðst hann gegn þeirri þjóðsögu sem Gróa á Leiti hefur statt og stöðugt reynt að koma inn hjá almenningi að þeir sem stunda útgerði séu einfaldlega bófar og arðræningjar. Hins vegar er dæmi um að stjórnmálamaður hafi verið happafengur fyrir fjölmiðil.

Í greininni rakti hann sögu útgerðar í Vestmannaeyjum. Raunar er hún keimlík sögum víða um land. Harðduglegt fólk sem hefur byrjað smátt en stækkað við sig og rekur fjárhagslega sjálfstæða útgerð. Á slíkri vegferð hefur sumum tekist að að koma undir sig fótunum en öðrum ekki, saga sem er hvorki ný né gömul, þetta hefur gerst í öllum atvinnugreinum. Þannig eiga hlutirnir að vera. Vill einhver skipta á þessu og miðstýrðum fyrirtækjum í opinberri eigu? Getur einhver haldið því fram að „alþýða“ landsins hagnist þá meira af afrakstri útgerðarinnar?

Í niðurlagi greinar sinnar segir Páll Magnússon eftir að hafa rakið sögu lítils útgerðarfyrirtækis í Vestmannaeyjum:

Þetta er sem sagt beinn samfélagslegur ávinningur af útgerð þessa eina báts og starfi 30 manna áhafnar hans í Vestmannaeyjum. Þá er ótalinn óbeinn ávinningur af ýmsu tagi og önnur afleidd störf sem þessi útgerð skapar í viðhaldi, veiðarfæragerð, uppskipun og svona mætti áfram telja. Hvernig er hægt að halda því fram af einhverju viti – að ekki sé nú talað um sanngirni – að engir nema „sægreifarnir“ njóti arðsins af auðlindinni? 

Niðurstaðan er sú að Páll Magnússon var vaninn af ríkisspenanum, styður einkaframtakið, er nú kominn í Sjálfstæðisflokkinn og ætlar í framboð fyrir hann. Þetta er löng leið en ekki ókunnug öðrum fjölmiðlamönnum í mörgum flokkum. 

Spurningin er núna sú hvort eitthvað sé spunnið í Pál þrátt fyrir það sem hér hefur verið sagt. Ekki hafa allir fjölmiðlamenn verið happafengur fyrir Alþingi Íslendinga.

 

Páll Magnússon vill leiða listann