Ávísun á pólitíska og efnahagslega afturför

Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur eru aðalhönnuðir að endurreisn efnahags heimila og þjóðarbúsins eftir hrun.

Eftir óróa og pólitíska upplausn vinstristjórnarinnar 2009-2013 fann ríkisstjórn Sigmundar Davíðs leið til að forða Íslandi frá erlendum hrægömmum annars vegar og hins vegar að endurreisa fjárhag heimilanna með skuldaleiðréttingunni. Grunnur var lagður að langtímavexti hagkerfisins og pólitískum stöðugleika.

Undir þessum kringumstæðum er tilraun til myndunar smáflokkaríkisstjórnar vinstrimanna ávísun á pólitíska og efnahagslega afturför.

Þetta segir Páll Vilhjálmsson í pistli á bloggi sínu, sjá hér. Nokkuð mikið til í þessu.

Og hvað hafa litlu vinstri flokkarnir gert. Ekkert, ekkert.

Lesið bara bókina hans Jóns Torfasonar, „Villikettirnir og vegferð VG“. Þar sést best hvers konar ástand var í ríkisstjórn og meirihluta Alþingis frá 2009 til 2013. Afar ógefelld lýsing á ástandinu innanbúðar í Vinstri grænum og Samfylkingunni ásamt meðreiðarfólki þessara flokka. Þetta fólk er enn að svíkja almenning.

Bókin um Gönguleiðina yfir Fimmvörðuháls

Ég auglýsti bókina mína „Gönguleiðin yfir Fimmvörðuháls“ Morgunblaðinu í gær. Þetta er vegleg bók um vinsælustu gönguleið landsins og þar er henni gerð ítarleg skil. Að mínu mati, ódýr og hagnýt jólagjöf fyrir alla aldurshópa.

Landið okkar er stórkostlegt og Fimmvörðuháls einstakleg fallegur og góður til gönguferða.

Ég fór fyrst yfir Fimmvörðuháls í lok júní 1979. Fáir gengu yfir Hálsinn á þeim tíma, aðeins ein eða tvær ferðir á vegum Ferðafélags Íslands. 

Um tuttugu árum síðar tók ég þátt í að byggja Fimmvörðuskála Útivistar efst á Hálsinum, þar sem skáli Fjallamanna stóð, en hann var byggður árið 1940 og var ónýtur. Mikið ævintýri var að byggja skálann enda ekkert áhlaupaverk þarna uppi í eitt þúsund metra hæð.

Ég skrifaði síðan bók um gönguleiðina yfir Fimmvörðuháls og kom hún út árið 2002. Árið 2010 tók náttúran í taumana og breytti landslaginu. Þá gaus svo að segja á gönguleiðinni sem hvarf fljótlega undir hraun. Þá var ekkert um annað að gera en að endursemja hluta bókarinnar.

Gönguleiðin yfir Fimmvörðuháls var vinsæl fyrir gos en eftir það hefur hún tvímælalaust orðið sú vinsælasta af þeim gönguleiðum sem teljast í flokknum drjúgar dagleiðir. 

Fjórir áfangar

Fyrsti áfangi gönguleiðarinnar fjallar um Fossaleiðina meðfram Skógárgljúfri. Þetta er ægifögur leið og fjöldi fossa prýðir landið.

Fyrir ofan svokallað vað á Skógaá (raunar er göngubrú yfir ána) tekur við sérkennilegur áfangi um klettaborgir og lítil dalverpi allt upp að Fimmvörðuhrygg. Þar uppi er Fimmvörðuskáli Útvistar.

Þriðji áfangi leiðarinnar er frá Fimmvörðuskála og að Bröttufönn. Mörgum finnst þessi stutti kafli leiðarinnar sá merkilegasti, að minnsta kosti liggur nú leiðin yfir hraunið sem rann árið 2010 og með gígunum tveimur, Magna og Móða.

Fjórði og síðasti áfanginn er niður frá Bröttufannarfelli, yfir Morinsheiði, Foldir og Kattahryggi og að Básum. Einnig er hægt að fara aðra frábæra leið í Bása en hún liggur um hið stórbrotna Hvannárgil.

Laus kort fylgja bókinni sem henta vel á göngu.

Ódýr en góð jólagjöf

Bókin um Fimmvörðuháls fæst aðeins í póstverslun hjá mér.

Bókin kostar 1.990 krónur.

Hægt er að greiða fyrir hana með kreditkorti eða millifæra.

Pöntunarsíminn er 864 9010.

Bókin fæst ekki annars staðar.

 

 

 

 

 

 

 

Sló um 360 metra högg á Háagerðisvelli

Lengsta högg sem ég hef átt í golfi var á fimmtu braut á Háagerðisvelli á Skagaströnd. Brautin er að því er mig minnir rétt um 400 m löng, frekar mjó en bein.

Aldrei þessu vant hitti ég kúluna afar vel og hún fór langleiðina að „gríninu“. Ég mældi um 360 m frá teig og þar sem hún staðnæmdist.

Þetta var stórkostlegt högg og mikill persónulegur árangur og ég þurfti endilega að gorta af árangrinum við góðan vin minn sem er afburða golfari. Við höfðum verið að ræða um högglengd. Hann sagðist slá um 220 m. Ég brosti, þó ekki yfirlætislega, og sagði frá þessu höggi.

- Hvenær ársins var þetta? Spurði hann, og horfði undarlega fast á mig eins og hann grunaði mig um græsku.

Ehhh ... þetta var í október.

- Var kalt úti?

Nei, ekkert sérlega ... bara svona um eitthvað ... þarna frostmark.

- Var frost í jörðu.

Tja ... ekkert óskaplega mikið ... dálítið ... já, eitthvað.

- Sem sagt, grjóthörð jörð og þú slóst ef til vill um 150 m með tré og síðan skoppaði hún um 210 m, ekki satt?

Tja ... það er nú ekkert að marka svona ágiskun. Hef ábyggilega slegið 163 metra og svo skoppaði hún áleiðis að „gríninu“.

- Sem sagt þú hefðir allt eins getað verið á malbikaðri flugbraut. Golfkúla skoppar  næstum jafnmikið á malbiki og á frosinni jörð.

Já, en ég slóð samt um 360 metra. Aðstæður voru bara hagstæðar

- Já, einmitt.

Víst var þetta frábært högg!

- Það er blessuð blíðan ...

Víst ...

Ágætt að taka það fram hér lengi hefur staðið til hjá mér að taka þátt í PGA mótaröðinni í Bandaríkjunum  en hingað til hef því miður ekki gefið mér tíma til þess.

Myndirnar eru teknar að sumarlagi. Snjall golfari (ekki ég) á fjórðu braut og svo loftmynd af „gríninu“ á sömu braut.

Spila golf í jólamánuðinum