Í sjónum í Nauthólsvík

Efsta myndin birtist í Fréttablaðinu í gær og er af tveimur sonardætrum mínum sem eru greinilega miklu hraustari en afi gamli. Þarna vaða þær í kaldri Nauthólsvíkinni í Fossvogi ásamt tveimur vinkonum sínum. Þeim leiðist greinilega ekki.

Rakel er í svörtum bol og Unnur er með kúta. Vinkonurnar heita Hanna Katrín og Steinunn. 

Fyrir örfáum árum ... þegar ég var á svipuðum aldri og þessar fallegu stúlkur var Nauthólsvíkin fjölsótt. Þá lá fólk í sólbaði og krakkar busluðu í sjónum enda var sól og heitt alla daga sumarsins, aldrei rigning, alltaf gott veður (minnir mig). Og enginn heitur pottur.

Strákarnir úr Barmahlíðinni gengu alla leiðina yfir Öskjuhlíð og niður í Nauthólsvík með sundskýlu vafða inn í handklæði.

Af og til hef ég pælt í að leggja stund á sjósund, sérstaklega þegar sólin skín í heiði og heitt er í veðri. Þessar hugsanir hafa fljótlega rjátlast af mér þegar ský dregur fyrir sölu og hitastigið lækkar.

Ég minnist margvíslegra svaðilfara í sjó. Síðast valt ég á kajak í Hvalfirði og ferðafélagar mínir hlógu hjartanlega. Eitt sinn brotlentum við þrír félagar á gúmmíbát í brimi við strönd Surtseyjar. Það var mikið ævintýri. Svo er það vaðstandið í köldum ám og ósum víða um land. Minnistætt er að hafa um miðnætti vaðið Hafnarósinn í Hornvík og ósinn í Atlavík á aðfalli.

Kaldast og verst er þó að vaða blátærar ár, jökulár eru barnaleikur í samanburðinum. Sumir geta vaðið án nokkurra vandræða. Ég á hins vegar í miklum vanda. Kuldinn leiðir upp í haus og gerir um leið út af við ófáar heilafrumur og drepur rætur höfuðhára. Svo rammt kvað að þessu á tímabili að það flögraði að mér að hætta þessu til að vernda þær örfáu sem eftir eru en svo gleymdi ég því og hélt áfram. Þess vegna er ég eins og ég er ...

Hermann vinur minn Valsson hefur hvatt mig til að koma með sér í sjósund. Segir það sé allra meina bót. Ég trúi því eins og nýju neti enda mikið fyrir reddingar og snöggsoðnar lausnir. Ég væri fyrir löngu byrjaður og búinn að fara fram og til baka yfir Ermasund ef sjórinn væri ekki svona djö... kaldur.

Hægri menn segja af sér, vinstri menn sitja áfram ...

Í viðtali á sjónvarpsstöðinni Hringbraut, síðastliðinn sunnudag, neitaði Björk Vilhelmsdóttir að samþykkt tillögunnar hefði verið „kveðjugjöf“ til hennar. Undirbúningur hefði staðið í eitt ár og verið til skoðunar hjá lögfræðingum borgarinnar og innkaupaskrifstofu. Samþykkt tillögunar hefði verið pólitísk stefnumörkun en útfærsla hefði verið eftir. Flokkssystkinin, Dagur B. og Björk, eru sammála um að útfærslan hafi verið eftir en ósammála um að samþykkt borgarstjórnar hafi verið „kveðjugjöf“, sem er ein helsta afsökunin fyrir klúðrinu.
Björk Vilhelmsdóttir upplýsti í viðtalinu að hún hefði ekki haft frumkvæði að tillögunni um að Reykjavíkurborg sniðgengi vörur frá Ísrael. [...]

Sem sagt: Í eitt ár var tillagan í undirbúningi en ekki vannst tími til að útfæra framkvæmd hennar. Enginn - ekki lögfræðingar borgarinnar, starfsmenn innkaupaskrifstofu, fulltrúar í innkauparáði, borgarfulltrúar meirihlutans eða aðrir sem unnu að málinu í að minnsta kosti tólf mánuði - sá neitt athugavert við að setja »viðskiptabann« á Ísrael.

Engar lagalegar flækjur eða lögfræðileg álitsefni og engar viðvörunarbjöllur hringdu. Og samkvæmt upplýsingum Bjarkar hafði 27 orða tillaga legið fyrir í nokkra mánuði áður en hún var samþykkt.

Þetta segir Óli Björn Kárason, varaþingmaður, í vel skrifaðri grein í Morgunblaði dagsins. Í henni tekur hann saman aðalatriðin í dæmalausu klúðurmáli borgarstjórnarmeirihlutans og flótta hans frá staðreyndum málsins. 

Engu er við þetta að bæta öðru en niðurlagsorðum greinarinnar, í þeim felst hinn nöturlegi sannleikur sem hefur tilvísun í stjórnmál undanfarinna missera (feitletrun er höfundar þessa pistils):

Það er skiljanlegt að krafa um afsögn borgarstjóra hljómi. Dagur B. Eggertsson verður að eiga þá ákvörðun við sig sjálfan og stuðningsmenn í borgarstjórn.

En líkurnar á að fallist verði á kröfu um afsögn eru hverfandi enda verður farið eftir óskráðri reglu:

Hægrimenn skulu segja af sér og víkja en vinstrimenn sitja áfram og læra af mistökum.

Svona er nú unnið í einkavinapólitíkinni.