Spámenn landsins bregðast

Með þessari frétt rifjast upp fyrir manni ummæli fjölda berdreyminna og forspárra manna í ræðu og riti um áframhaldandi gos í Eyjafjallajökli, Kötlu og raunar öllum eldstöðvum landsins.

Ég, sem mikil áhugamaður um „óvísindalegar staðreyndir“, hef orðið fyrir miklum vonbrigðum að spárnar hafi ekki ræst.

Verst finnst mér að hinn skýri draumur minn um tólf eldgos í einu á landinu skuli „einungis“ hafa verið fyrir tólf gráðu frosti í nóvember.

Niðurstaðan er sú að enginn gat spáð fyrir um gosið í Eyjafjallajökli og enginn getur spáð fyrir um framhald eldgosavirkni nema ef skyldi tækjum búnir jarðvísindamenn. Það eru líka vonbrigði.

Almannavarnastig lækkað í óvissustig

Ummæli dagsins; lekandinn og vextirnir

Lekandinn 

Ég las leiðarann í Morgunblaðinu í morgun, eins og ávalt, og hafði ánægju af, eins og svo oft áður. Höfundurinn kemur með skondið sjónarhorn á vandamálum ríkisstjórnar Bandaríkjanna vegna leyndarskjala sem bárust úr ráðuneytum þar í landi til Wikileaks sem hefur nú birt mörg þeirra. Í leiðaranum segir:

Dagblaðið Guardian upplýsti nýlega að rúmlega 3 milljónir manna, ríkisstarfsmenn og hermenn, hefðu haft vottun bandarískra yfirvalda til þess að geta haft aðgang að þessum skjölum. Það hefði gilt einnig um mjög lágt setta starfsmenn og skjöl sem merkt væru sem „trúnaðarmál“ og sem „rík trúnaðarmál.“ Þessum lýsingum blaðsins hefur ekki verið andmælt. Þjóð veit þá þrír vita segir máltækið. En þegar Bandaríkjastjórn hefur sjálf afhent þremur milljónum manna löglegan mögulegan aðgang að leyndarskjölum af þessu tagi, hlýtur sú spurning að vakna hver sé sá sem raunverulega hafi lekið skjölunum.  

Sá lekandi sem Bandaríkjastjórn þjáist af er án efa ekki meinið því eins og segir í leiðaranum þá eru þrjár milljónir manna með aðgang að þessum leyndarskjölum, hálf írska þjóðin, svo málið sé sett í samhengi.

Hvernig getur virðulegt stórveldi sem dreifir upplýsingum í 3 milljónum eintaka haldið því fram að einhver annar hafi lekið þeim? 

Vextirnir 

Marínó G. Njálsson sat í stjórn Hagmunasamtaka heimilanna og hefur skrifað mikið um skuldavanda heimilanna og setið í nefnd á vegum ríkisstjórnarinnar um það mál. Hann kemst oft vel að orði. Í dag lækkaði Seðlabankinn stýrivextina og í því sambandi segir Marínó og er kaldhæðinn:

Ég get ekki annað en velt fyrir mér í ljósi umræðu um tap fjármálafyrirtækja á gengislánadómum Hæstaréttar frá því í júní og september, hvert ætli tap fjármálafyrirtækjanna sé af vaxtalækkun SÍ. Það voru, jú, helstu rök FME og SÍ fyrir tilmælum sínum 30. júní sl. að fyrirtækin myndu tapa svo miklu í framtíðinni á því að þurfa að nota samningsvexti áfram, að nauðsynlegt væri að bjarga þeim með því að setja SÍ vexti frá lántökudegi.  

Til að skýra nánar út orð Marínós þá ætlaði allt hér vitlaust að verða í sumar og talið var að bankarnir færu hreinlega á hausinn þegar dómur Hæstaréttar um gengislánin leit dagsins ljós. Sérstaklega beitti ríkisstjórnin FME og Seðlabankanum fyrir sig. En í heimsendaspádómurinn gekk ekki eftir, ekki frekar en dómsdagsspádómur forsætisráðherra, fjármálaráðherra og fyrrverandi viðskiptaráðherra um Icesave.

 

Kosningafyrirkomulag út í hött

Þegar notaðar eru aðferðir við atkvæðagreiðslur sem fáir skilja og svo til vonlaust er að reikna út niðurstöðurnar nema með tölvu eru menn einfaldlega á villigötum. Slíkar aðferðir ganga þvert gegn lýðræðislegum tilgangi með atkvæðagreiðslum þjóðarinnar og ber að leggja af.

Kosningarnar til stjórnlagaþings voru einfaldlega vonbrigði. Ekki aðeins var þátttakan hörmulega léleg heldur var aðdragandi og eftirmálar þannig að engin furða þótt skilningur fólks sé lítill sem enginn.

Vonandi verður þessi aferð aldrei notuð aftur. 

 

Reynt að ráða í vilja kjósenda

Ofbeldi skal mætt með valdi

Auðvitað er þetta ekki fullnaðarlausn. Það getur bara ekki verið. Hins vegar stendur forsætisráðherra föst á þeirri skoðun sem hún hefur áður viðrað, að ekki sé hægt að koma meira til móts við skuldara. Í viðtali við Rúv í gærkvöldi hélt hún því fram að niðurstaðan í dag sé endanlega Ekkert frekar myndi verða gert í þessum málum af hálfu ríkisstjórnarinnar.

Þó stjórnarmenn í Hagsmunasamtökum heimilanna hafi rétt fyrir sér, þetta sé áfangi á lengi leið, er það ekki skilningur ríkisstjórnarinnar. Hún skilur ekkert nema barið sé á henn í sífellum með rökum. Þannig var það með Icesave og þannig er það með skuldavanda heimilanna.

Næst á dagskránni er einfaldlega sú aðgerð að almenningur dragi sparifé sitt út bönkunum, hætti að nota kortin, og sýni þannig að hann er ekki bara afl í kosningum heldur einnig þar á milli. Sá þjófnaður á eigin fé heimilanna sem viðgengst hefur verður að ganga til baka. Ofbeldi skal mætt með valdi. 

Komin að vörðu en ekki endastöð

Stjórnlagaþingið á ekki að skipa Alþingi fyrir verkum

Er stjórnlagaþingið ofar Alþingi? Getur það sett Alþingi fyrirmæli, beint eða óbeint? Ummæli Þorvaldar Gylfasonar, prófessors, stjórnlagaþingmanns, virðast benda til þess að báðum þessum spurningum eigi að svara játandi.

Væri ég þingmaður tæki ég ekki í mál að afsala mér stjórnarskrárbundnum rétti mínum til að mynda mér skoðun á tillögum þeim sem lagðar eru fram á Alþingi, hvort sem þær koma frá stjórnlagaþingi né einhverjum öðrum.

Verkefni Alþingis er einfaldlega það að setja þjóðinni lög og er síst af öllu afgreiðslustofnun, hvorki fyrir framkvæmdavaldið né stjórnlagaþingið. 

Í Kastljósi Sjónvarpsins sem og í viðtali við visir.is kemur fram þessi skoðun Þorvaldar „að mikilvægt að stjórnlagaþing gangi þannig frá tillögum sínum að Alþingi finni sig knúið til að senda þær óbreyttar í dóm þjóðarinnar til afgreiðslu. Þorvaldur segir að ný stjórnarskrá og uppgjör hrunsins séu náskyld mál.“

Ég fæ ekki séð að þó Þorvaldur þessi hafi rætt við höfunda suður-afrísku stjórnarskrárinnar sé honum stætt á þeirri kröfu sinni að Alþingismenn afsali sér rétti sínum til að mynda sér sjálfstæðar skoðanir. Þeir kunna margir að verða sammála stjórlagaþinginu eða ekki. 

Stjórnlagaþingið er ekki löggjafarsamkunda, einungis vinnunefnd, sem ætlað er að gera tillögur til Alþingis um breytingar á stjórnarskrá eða nýja stjórnarskrá. Um þetta verður ekki deilt.

Gerum okkur það ljóst að nú er Þorvaldur Gylfason og aðrir stjórnlagþingmenn orðnir stjórnmálamenn, hvorki meira né minna, og orð hans og annarra skal meta á sama hátt og annarra stjórnmálamanna. Munum það líka, að stjórnmálmenn eru ekki vörslumenn sannleikans, frekar en við hin.